Jonathan Robijn Tabak recensie en informatie van deze nieuwe Vlaamse roman. Op 18 november 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de Vlaamse schrijver Jonathan Robijn.
Jonathan Robijn Tabak Recensie en Informatie
Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Tabak. Het boek is geschreven door Jonathan Robijn. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Belgische schrijver Jonathan Robijn.
Jimmy, hoofdpersonage uit deze roman Tabak van Jonathan Robijn is op consult bij zijn huisarts.
“Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het is van geen belang meer. Tot zover het goede nieuws, ben je ook in het slechte nieuws gedesinteresseerd?”
Maar Jimmy wil verder leven. Is van plan dit nieuws niet te delen met zijn vrouw Ella. Maar veel eerder krijgt hij last van het nostalgisch verleden. Terug naar de tijd dat hij nog Davros rookte. Een oud sigarettenmerk dat een aantal decennia geleden van de markt is gedrukt door de opkomst van de Amerikaanse sigaretten industrie met haar agressieve en nietsontziende reclame methodieken. En nu is alleen nog de geparfumeerde, naar gebakken lucht smakende sigaret te koop. Zou het nog mogelijk zijn een pakje oude Davros op de kop te tikken en waar moet hij dan wezen? Hoe pak je dat aan? Waar begint een mens? En zo komt hij terecht bij een oude sigaretten fabrikant die samen met hem de liefde voor dat oude merk koestert en misschien wel droomt om deze oude lijn weer een kans te geven. Maar dan moeten zij naar Armenië. Daar werd dit merk gefabriceerd. Daar heeft hij nog familie.
Naar Armenië, Robijn heeft zijn hart verpand aan het land
Zo gaan die twee op reis. Naar Armenië. Daar waar de schrijver zelf ook roots heeft liggen. Hij heeft daar twee jaar lang gewoond en gewerkt bij Artsen zonder Grenzen in de geestelijke gezondheidszorg. Ja, Robijn heeft zijn hart verpand aan dit land. En ook aan zijn vader. Die zijn leven lang gerookt heeft tot groot verdriet en ergernis van zijn gezin. Dit blijkt uit een interview op de VRT waar ik naar luisterde.
Deze roman gaat ook over uit de tijd vallen. Jimmy, de oude man, die zich vragen stelt over de gezondheidscultus van vandaag de dag. De bijna sektarische strengheid die er leeft in de maatschappij over roken. Over de bijna dwingende regels over eten, vettigheid, de voorschriften om te bewegen. Maar ook over de rol van vrouwen in de maatschappij. Hoe kon zijn aantrekkelijke, avontuurlijke, gekke, slimme, belezen vrouw ineens veranderen in een soort van moederkloek. Waar was zij gebleven? En waar vertrok hijzelf heen toen deze ontwikkeling zich inzette? Wat had hij voor constructiefs bijgedragen hier iets aan te veranderen? En hoe komt het dat deze gedachten bij Jimmy juist hier bovenkomen drijven, hier in Armenië? En waarom houdt hij zo van dit land, van haar gewoonten?
Nou, hier wordt er gelukkig overal zonder terughoudendheid gerookt. Aan tafel, in een taxi, in de dancing en in de hotels. Maar ook bij de mensen thuis. Vooral daar blijkt het dat wanneer Jimmy ergens wordt uitgenodigd, hij bij binnenkomst eerst door een rookwolk moet voordat hij iemand de hand kan reiken. Maar ook de karigheid in de huizen, absoluut nergens overbodige luxe, alleen dingen die nodig zijn om te leven, het huishouden draaiende te houden. En gewerkt wordt er, zonder in het keurslijf van tijd geperst te zijn, maar gewoon net zo lang doorgaan tot het werk klaar is. De geur van heerlijke ouderwetse Armeense gerechten, samen met het gebrek aan luxe, duidelijke regels voor de mannen en vrouwenwereld, de geur van sigaretten, de duidelijke regels (overgebleven uit oude communistische systeem) die hier nog overal lijken te gelden, dit alles bracht Jimmy terug naar zijn jeugd. Absoluut geen feest geweest, en ja, ook zeker grote trauma’s opgelopen in zijn jeugd, maar toch, houvast.
Boeiende en geslaagde roman over het mijmeren en uit de tijd vallen
Robijn schrijft met deze roman een ode aan de verstokte rokers, maar ook aan lekker eten en drinken en aan genieten en aan een mooi land Armenië. Maar ook over een generatie die op het punt van verdwijnen staat. Uit te tijd begint te vallen, over mijmeren van ”de goede oude tijd” en over zaken die geen keer nemen. Een herkenbaar verhaal, gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).
Recensie van Mieke Koster
Tabak
- Schrijver: Jonathan Robijn (België)
- Soort boek: Vlaamse roman
- Uitgever: Cossee
- Verschijnt: 18 november 2020
- Omvang: 248 pagina’s
- Uitgave: Paperback
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
Flaptekst van de nieuwe roman van Jonathan Robijn
‘Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het heeft geen belang meer,’ krijgt Jimmy van zijn huisarts te horen. Jimmy veracht de dood en rookt het liefst de hele dag. Sigaretten, zo vindt hij, getuigen van stijl, en hij denkt dan ook met weemoed terug aan zijn favoriete merk Davros. Vijftig jaar lang rookte hij een à twee pakjes Davros per dag, maar toen ging het merk failliet en moest hij noodgedwongen overstappen op sigaretten van mindere kwaliteit. Nadat de dokter zijn doodsvonnis heeft geveld, neemt Jimmy een drastisch besluit: zijn laatste levensadem zal met Davros gevuld zijn.
In plaats van zijn vrouw en kinderen in te lichten over zijn ziekte, voert hij nog één keer koppig zijn voornemen uit. Hij ontmoet de sigarettenhandelaar Missirian, in wie hij een gelijkgestemde vindt, en samen trekken ze naar Armenië, het vaderland van de producenten van zijn favoriete tabak. Tijdens de reis komen herinneringen aan vroeger naar boven, in het bijzonder aan de mooie en onweerstaanbare Ella, de vrouw van wie hij hield, met wie hij trouwde, maar die nadien onmerkbaar weer van hem wegdreef.
Tabak is een verhaal over een generatie die bijna is verdwenen en over een man die gelaten terugkijkt op zijn leven, maar tussen de hoestbuien en rookwolken door is het vooral ook een melancholisch verhaal over de onnavolgbare wendingen van de liefde.
