Eva Meijer Het schuwste dier recensie en informatie van de heruitgave van deze roman uit 2011. Op 20 januari 2020 verscheen bij Uitgeverij Cossee deze roman van de Nederlandse schrijfster Eva Meijer.

Eva Meijer Het schuwste dier Recensie en Informatie

De hoofdpersoon in het schuwste dier is een meisje van bijna 18 jaar. Zij studeert net twee maanden in Engeland en wordt plotseling door haar vader teruggeroepen naar Nederland. Haar tante Sonja is dood, plotseling, zelfmoord. Een week lang observeert de hoofdpersoon haar gezin en directe familie om deze dode tante.

De alledaagse reacties en handelingen van haarzelf en haar familie rondom de dood en dus ook het leven. Meijer houdt het zo klein en zo doordeweeks dat de ontreddering van deze familie bij mij direct onder mijn huid ging zitten. Bijvoorbeeld over de zelfdood van tante Sonja: Misschien was het een opwelling geweest, zij was alleen thuis. Ze was het al langer van plan. Misschien was de afstand tussen het van plan zijn en het doen eindelijk klein genoeg geworden om er overheen te stappen, als het begin van een rivier. En even later een observatie van haar ouders: Mijn moeder ging aan tafel zitten, naast mijn vader. Ze raakten elkaar niet aan. Tussen hen lag een diep ravijn. Het lag er al jaren. En over haar eigen onhandigheid: Misschien zou ik iemand moeten bellen, maar ik kan niemand bedenken, en ik wil er liever niet over praten – soms worden dingen meer waar als je ze uitspreekt.

En over de ontmoeting met andere familieleden. Daar was niet meteen rouw, maar veel eerder ontzetting. Eva Meijer schrijft dan; We hielden elkaar vast,dat gaf geen troost deze omhelzing was meer een ontmoeting van drenkelingen. Prachtig. En over hoe de tijd gaat wanneer er een dode is in de directe omgeving; de hoofdpersoon kijkt naar haar moeder, zij bewoog langzamer dan normaal – iedereen bewoog langzamer dan normaal. Ik vroeg mij af of ik ook langzamer bewoog, ik dacht van niet, maar misschien dachten de anderen dat ook. De auto’s buiten leken met normale snelheid door de straat te rijden. Alleen binnen was alles langzaam.

Zij, het meisje loopt veel buiten met allerlei honden, haar zusje, haar nichtjes. In elk gezin van deze familie zijn gelukkig huisdieren, veel honden en katten, dat is fijn voor de hoofdpersoon, zij is goed met dieren en in knuffelen. In al haar ontreddering van deze week thuis wordt zij ook nog eens verliefd op een vroegere vriendin. Die woonde in een nieuwbouwwijk. Ook daarover rake observaties; Men was de aanduidingen bij de aanleg van deze wijk vergeten, alles leek op elkaar, met als gevolg dat niemand de weg naar huis kon vinden. Iedereen sliep elke avond ergens anders, ergens waar toevallig ruimte was, bij een onbekend gezin, tussen onbekende meubels. Zo grappig.

Toegankelijke en verpletterend mooie roman over rouw

Intussen is zij bezig een praatje voor te bereiden. Zij zal spreken tijdens de afscheidsdienst van tante. Iemand moet het doen, maar hoe te waken voor clichés? Mensen gebruiken woorden die ze kennen, waarvan ze denken dat die bij de situatie horen, woorden om zich achter te verschuilen.

Deze roman, Het schuwste dier, laat zien hoe mensen zich geen raad weten met de dood. Niet met zichzelf, niet met elkaar. En juist door de rake, alledaagse, doordeweekse observaties van het jonge meisje, het schuwe dier, gereduceerd tot de kleine werkelijkheid van alledag, schrijft zij, Eva Meijer een toegankelijke en verpletterend mooie roman over rouw die is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

Het schuwste dier

• Schrijfster: Eva Meijer (Nederland)
• Soort boek: psychologische roman
• Uitgever: Cossee
• Verschenen: 20 januari 2020 (eerste druk 2011)
• Omvang: 224 pagina’s
• Uitgave: Paperback / Ebook
• Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Bijpassende boeken en informatie

• Recensies 2020