Tag archieven: Uitgeverij Orlando

Engelse romans, Engelse schrijfsters, Mythologie, Recensie

Rosie Hewlett – De heks van Kolchis

Rosie Hewlett De heks van Kolchis recensie en informatie over de inhoud van de mythologische roman over Medea. Op 4 september 2024 verschijnt bij Uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van Medea, de nieuwe roman van de Engelse schrijfster Rosie Hewlett. Hier lees je informatie over de inhoud van de mythologische roman, de schrijfster, de vertaalster en over de uitgave.

Rosie Hewlett De heks van Kolchis recensie en informatie

  • “Een roman vol hartstocht en drama, met in de hoofdrol een van de meest beruchte vrouwen uit de mythologie […] een fascinerende afdaling in de duisternis.” (Jennifer Saint)
  • “Een scherpzinnig en empathisch verhaal over Medea […] Deze superieure hervertelling behoort tot de beste in zijn soort.” (Publishers Weekly)

De heks van Kolchis recensie van onze redactie

“Weet je wie ik ben?”

“Een heks”

“Ik noem het liever tovenares”

Woorden die Circe spreekt als ze haar 8-jarige nichtje Medea ontmoet, nadat die haar ontluikende toverkracht heeft ingezet om haar broer Apsyrtos in een wild zwijn te veranderen. Circe wordt haar rolmodel. Tot Circe op een dag niet meer verschijnt… waarom niet?

Medea groeit op in angst – haar vader is altijd boos en heeft losse handjes. Haar moeder is er eigenlijk niet echt. Medea’s toverkracht wordt allesbehalve gewaardeerd – integendeel, iedereen walgt er van. Tot haar vader op een dag haar hulp inroept – ze moet met haar toverkracht het gulden vlies veilig stellen. En dat doet ze – ze vraagt in ruil daarvoor te mogen trouwen. Maar ook hier houdt vader zijn woord niet.

Op een dag verschijnt er een schip – het is Jason met zijn Argonauten. Medea besluit Jason te helpen in ruil voor haar vrijheid.

Als Medea voor de keuze komt te staan tussen Jason en tante Circe, kiest ze voor Jason. Ze kiest ook voor het pad van zwarte magie.

Rosie Hewlett vertelt het bekende Griekse verhaal van de held Jason en zijn Argonauten, die het gulden vlies weten te bemachtigen, maar deze keer vanuit de visie en beleving van Medea. Medea, die in de geschiedenis is weggezet als slechte en gevaarlijke vrouw en moeder, verandert in dit boek in krachtige vrouw met menselijke gevoelens en reacties op een zwaar traumatische jeugd. “Geweld voedt geweld”.

Medea’s verhaal is, op deze manier verteld, het verhaal van heel veel vrouwen, vroeger en soms nu nog steeds. Ze zijn te veel, of niet genoeg, te anders, te krachtig, gevaarlijk. Ze doen soms wanhopige pogingen om zichzelf zodanig te veranderen om liefde te mogen ontvangen. Ten koste van de liefde voor zichzelf.

“Ik werd de duisternis, zodat hij kon stralen”.

Medea weet het in deze verzie van het verhaal te uiteindelijk transformeren als ze uiteindelijk voor 100% accepteert wie ze is en verantwoordelijkheid neemt voor het levenspad wat ze heeft gekozen.

Een roman die vlot en meeslepend is geschreven – ik kon het boek werkelijk niet wegleggen! – en boordevol prachtige symboliek zit. Een film waardig! Het boek heeft een krachtige boodschap en een boek dat weer eens laat zien hoe verandering van perspectief een bekend verhaal in een compleet nieuw daglicht kan plaatsen. Een enorme aanrader die is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Monique van der Hoeven

Rosie Hewlett De heks van Kolchis

De heks van Kolchis

Het verhaal van Medea

  • Schrijfster: Rosie Hewlett (Engeland)
  • Soort boek: mythologische roman
  • Origineel: Medea (2024)
  • Nederlandse vertaling: Saskia Peterzon-Kotte
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 4 september 2024
  • Omvang: 384 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman over Medea van Rosie Hewlett

Een episch verhaal over de meest verguisde heldin uit de mythologie: Medea.

Medea, prinses van Kolchis, verlangt naar een ander leven. Sinds haar kindertijd is ze gescheiden van haar zus, gemeden door haar moeder en gekweld door haar broer en vader. En dat allemaal vanwege een uniek en gevaarlijk talent: hekserij.

Wanneer de onstuimige jonge held Jason, met zijn Argonauten, arriveert om het befaamde Gulden Vlies op te eisen dat haar vader zo fel beschermt, ziet Medea haar kans schoon om te ontsnappen. Haar aanbod om Jason te helpen zet een reis in gang die al haar kracht, magie en loyaliteit op de proef zal stellen. Een reis waarin ze monsters zal bevechten en koningen zal onttronen. Maar wanneer Medea geconfronteerd wordt met het ultieme verraad, wordt ze gedreven tot een wanhoopsdaad die zo wreed is dat het de levens van alle betrokkenen verscheurt…

De heks van Kolchis is een meeslepende historische avonturenroman over liefde, moord en magie en over een van de machtigste en meest verguisde vrouwen uit de Griekse mythologie.

Rosie Hewlett studeerde klassieke literatuur en cultuur aan de universiteit van Birmingham. Ze heeft de Griekse mythologie grondig bestudeerd en is gepassioneerd over het ontdekken van sterke vrouwelijke stemmen in de klassieke wereld. Haar debuutroman Medusa won de Rubery Book of the Year Award.

Bijpassende boeken en informatie

Zuid-Afrikaanse roman, Zuid-Afrikaanse schrijfster

Resoketswe Manenzhe – Zwervelingen

Resoketswe Manenzhe Zwervelingen recensie en informatie over de inhoud van de roman van de zwarte Zuid-Afrikaanse schrijfster. Op 2 september 2024 verschijnt bij Uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van de roman Scatterlings van de uit Zuid-Afrika afkomstige schrijfster Rešoketšwe Manenzhe, Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster, de vertaalster en over de uitgave.

Resoketswe Manenzhe Zwervelingen recensie en informatie

  • “Deze krachtige roman beschrijft de ontrafeling van een biraciale familie in de nasleep van de Ontuchtwet. Manenzhe plaatst dit tragische verhaal binnen de bredere context van de ontheemding en het misbruik van Afrikanen veroorzaakt door kolonialisme en slavenhandel.” (The New Yorker)
  • “Met het ritme van een ware verteller brengt Manenzhe een pijnlijk stuk geschiedenis tot leven, verrijkt met mythen en overleveringen.” (The Washington Post)
  • “Een rijke roman die tegelijkertijd prachtig intiem en universeel ambitieus is.” (The New York Times)

Resoketswe Manenzhe Zwervelingen

Zwervelingen

  • Auteur: Rešoketšwe Manenzhe (Zuid-Afrika)
  • Soort boek: Zuid-Afrikaanse roman
  • Origineel: Scatterlings (2022)
  • Nederlandse vertaling: Elvira Veenings
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 2 september 2024
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 23,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Resoketswe Manenzhe

Zuid-Afrika, 1927. De Britse Abram en zijn Jamaicaanse vrouw Alisa leiden een comfortabel leven met hun twee jonge dochters. Dan wordt de Ontuchtwet aangenomen die relaties tussen ‘witten’ en ‘zwarten’ verbiedt, en zijn hun twee kinderen opeens het bewijs van een verbintenis die volgens de overheid een misdaad is.

In eerste instantie vragen Alisa en Abram zich af of de nieuwe wet gevolgen voor hen zal hebben, maar dan beginnen ambtenaren vragen te stellen op de school van de meisjes en worden hun bezittingen gecatalogiseerd voor mogelijke inbeslagname.

Abram weet niet hoe hij zijn jonge gezin moet beschermen. Door deze aarzeling staat de relatie tussen het stel onder druk en zinkt Alisa weg in een depressie. Haar wanhoopsdaad verscheurt
het gezin.

Rešoketšwe Manenzhe is een Zuid-Afrikaanse dichter en schrijver van korte verhalen en romans. Ze won onder andere de Dinaane
Debut Fiction Award 2020, de HSS Award voor Beste Fictie 2021, de UJ Prize 2021 voor Zuid-Afrikaanse fictie in het Engels, de First-Time Author Award en de South African Literary Awards 2021. Rešoketšwe Manenzhe woont in Kaapstad.

Bijpassende boeken en informatie

België, Belgische auteur, Dystopische roman

Jacqueline Harpman – Ik die nooit een man heb gekend

Jacqueline Harpman Ik die nooit een man heb gekend recensie en informatie over de inhoud van de roman de Franstalige Belgische schrijfster. Op 26 augustus 2024 verschijnt bij Uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van de dystopische roman uit 1995, Moi qui n’ai pas connu les hommes van Jacqueline Harpman. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster, de vertaalster en over de uitgave.

Jacqueline Harpman Ik die nooit een man heb gekend recensie en informatie

  • “Alle eenzaamheid en vergetelheid van een verlaten wereld weerhouden ons er niet van de verteller te volgen zo ver als ze kan gaan… Elke openbaring waar haar stappen toe leiden is een klein wonder.” (The New York Times)
  • “Het is verrassend dat een boek met de psychologische details van een nachtmerrie bij de lezer gevoelens van zo’n diepe intensiteit oproept.” (Le Monde)

Jacqueline Harpman Ik die nooit een man heb gekend

Ik die nooit een man heb gekend

  • Auteur: Jacqueline Harpman (België)
  • Soort boek: Franstalige Belgische roman
  • Origineel: Moi qui n’ai pas connu les hommes (1995)
  • Nederlandse vertaling: Peggy van der Leeuw
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 26 augustus 2024
  • Omvang: 208 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,99 / € 14,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Jacqueline Harpman

Diep onder de grond leven negenendertig vrouwen gevangen in een kooi. De vrouwen worden in de gaten gehouden door ongenaakbare bewakers en kunnen zich niet herinneren hoe ze daar terecht zijn gekomen, ze hebben geen besef van tijd en herinneren zich slechts vaag hoe hun leven ooit is geweest.

Terwijl het continu brandende licht de dag in de nacht doet overgaan en er ontelbare jaren verstrijken, zit een jong meisje – de veertigste gevangene – alleen en verstoten in de hoek. Al snel zal blijken dat zij de sleutel is tot de ontsnapping van de anderen en hun kans op overleving in de vreemde wereld die boven de grond op hen wacht.

Jacqueline Harpman (5 juli 1929, Etterbeek – 24 mei 2021, Ukkel) werd geboren in Etterbeek, België, en vluchtte tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar familie naar Casablanca. Ze debuteerde in 1959 met de roman Brève Arcadie, werkte als psychoanalytica en schreef meerdere romans, waaronder Het strand van Oostende en Orlanda.

Bijpassende boeken

Engeland, Engelse romans, Engelse schrijfsters

Sylvia Townsend Warner – Lolly Willowes roman uit 1926

Sylvia Townsend Warner Lolly Willowes recensie en informatie over de inhoud van de Engelse roman uit 1926. Op 12 juni 2024 verschijnt bij Uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van de roman van de Engelse schrijfster Sylvia Townsend Warner. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster, de vertaler en over de uitgave.

Sylvia Townsend Warner Lolly Willowes

Als er in de media een boekbespreking, recensie of review verschijnt van Lolly Willowes, de roman uit 1926 van de Britse schrijfster Sylvia Townsend Warner, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.

  • “Een grote schreeuw van leven en individualiteit… een daad van verzet die de ziel verblijdt.” (The Guardian)
  • “Het boek dat ik iedereen altijd in de handen zal blijven drukken is Lolly Willowes, in 1926 geschreven door Sylvia Townsend Warner. Het is het verhaal van een vrouw die in opstand komt tegen het leven dat de maatschappij voor haar heeft afgemeten, en het inruilt voor vrijheid en een uiterst onverwachte alliantie… En ineens tuimelt het in een bizarre, volmaakt heldere chaos.” (Helen MacDonald, auteur van De H is van Havik)
  • “Het heerlijk snedige, spookachtige en met zachte-maar-ferme hand vertelde levensverhaal van een vrouw uit de Britse upper-middleclass die beleefd weigert om de alom verwachte verbintenis met het andere geslacht aan te gaan en in plaats daarvan heks wordt.” (John Updike)
  • “Een van de – schandelijk genoeg meest ondergewaardeerde – grootste Britse auteurs van de afgelopen honderd jaar.” (Sarah Waters)

Lolly Willows roman van Sylvia Townsend recensie van Monique van der Hoeven

Wat een verborgen parel is het werk van Sylvia Townswend Warner, ik ben blij dat de roman Lolly Willowes, die geschreven werd in 1926, door de uitgave van de Nederlandse vertaling door Uitgeverij Orlando op mijn pad kwam!

Lolly Willowes is een roman die bestaat uit 3 delen. Deel 1 kabbelt bijna gemoedelijk voort, in deel 2 begint het een en ander opgeschud te raken en in deel 3 lezen we een grandioze en zeker onverwachte ontknoping.

Ik hou van de tijd waarin Lolly – eigenlijk Laura – Willowes leeft. Al is het een tijd, waarin vrouwen niet bepaald de mogelijkheid hadden hun leven als individu vorm te geven. Sylvia Townsend Warner beschrijft het perfect voor mij: met een bijna traag, en toch vloeiend, taalgebruik, poëtisch en mysterieus. Er liggen veel onuitgesproken lagen tussen de woorden op papier en de daadwerkelijke betekenis.

De jonge Laura groeit op in het landelijke Lady Place. Na het overlijden van haar moeder, neemt ze daar de rol van vrouw des huizes op zich. Een rol die haar heel goed past en door haar vader en broer zeer gewaardeerd wordt. Als haar vader overlijdt, verandert alles.

Zoals het voor vrouwen aan het begin van de 20ste eeuw was: zij had geen recht op een eigen leven. Haar broer – als volgende mannelijke familielid na het overlijden van haar vader – had beschikt dat Laura bij hem en zijn gezin in Londen zou komen wonen.

Het contrast tussen de romantische, vrije omgeving van Lady Place en het strakke, over-georganiseerde huis in Londen, met haar schoonzus Caroline als “perfecte echtgenote en leidster van het huishouden” kan niet groter zijn. Laura wordt nu “tante Lolly”.

We voelen dat Laura niet zo gecharmeerd is van deze levenswijze, maar ze heeft ook niet echt een beeld van hoe het voor als “oude vrijster” anders zou kunnen zijn. Een huwelijk met een van de juridische kennissen van haar broer Henry is beslist niet iets wat haar aantrekt. “Hun kaken waren muizenvallen, met clichés als aas”.

En dan begint Laura te ontwaken. Steeds een beetje meer.

“Laura’s uitstapjes waren geheim, omdat niemand haar vroeg waar ze was geweest” – een mooie verwijzing naar de positie van de oude tante Lolly in het gezin Willowes.

Tot ze op een dag bij een familie-diner aankondigt dat ze naar een landelijke omgeving gaat verhuizen. Ze wordt in eerste instantie niet serieus genomen, maar laat haar broer Henry weten dat ze het op haar 47ste wel degelijk serieus meent.

“Nooit eerder had ze haar zelfbeheersing zo verloren. Het was een glorieus gevoel”.

In het kleine dorpje Great Mop begint voor Laura een heel nieuw, tegelijkertijd totaal verrassend en toch heel passend en natuurlijk. Lolly Willowes is een prachtig en empowering verhaal over een welgestelde vrouw aan het begin van de 20ste eeuw, die – ook al wordt ze er even in meegesleurd – de sociale conventies ontvlucht en haar eigen roeping vindt. Sylvia Townsend Warner heeft een prachtige, rijke en sprookjesachtig verbeeldende manier om deze spannende reis van Laura van “wat hoort en wordt verwacht” naar “wat voor haar is bedoeld” te beschrijven. Lezen deze roman! Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Sylvia Townsend Warner Lolly Willowes roman uit 1926

Lolly Willowes

Orlando Klassiekers

  • Auteur: Sylvia Townsend Warner (Engeland)
  • Nawoord: Sarah Waters
  • Soort boek: Engelse roman
  • Origineel: Lolly Willows (1926)
  • Nederlandse vertaling: Ine Willems
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 12 juni 2024
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 23,99 / € 14,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman uit 1926 van Sylvia Townsend Warner

Na de dood van haar geliefde vader neemt Laura ‘Lolly’ Willowes in 1902 keurig de rol op zich van de ‘onmisbare’ ongetrouwde tante van de familie, die van volledig afhankelijke, onbetaalde kinderoppas en huishoudster. Twintig jaar gaan voorbij: de kinderen zijn volwassen en Lolly besluit om in haar eentje naar een obscuur dorpje te verhuizen. Daar geniet ze onbekommerd en in alle vrijheid van een nieuw bestaan, totdat ze op een duivels geheim stuit.

Bijpassende boeken

Finse schrijfster, Japan, Reisverhalen

Mia Kankimäki – Dingen die je hart sneller doen kloppen

Mia Kankimäki Dingen die je hart sneller doen kloppen recensie en informatie portret van de Japanse hofdame en schrijfster Sei Shōnagon. Op 30 mei 2024 verschijnt bij uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van het boek over Japan van de Finse schrijfster Mia Kankimäki. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijfster, de vertaalster en over de uitgave.

Mia Kankimäki Dingen die je hart sneller doen kloppen recensie

Zodra er in de media een boekbespreking of recensie verschijnt van Dingen die je hart sneller doen kloppen, het boek over de Japanse hofdame en schrijfster Sei Shōnagon, geschreven door de uit Finland afkomstige schrijfster Mia Kankimäki, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.

  • “Het is altijd verrukkelijk om iets nieuws en waardevols te vinden als je het niet verwacht. Mia Kankimäki’s boek is een van die dingen. Kankimäki imiteert de stijl van Sei Shōnagon met het opstellen van lijstjes en slaagt erin om duidelijk te maken dat menselijke levens geen chronologisch verhaal zijn, maar een serie momenten van verschillende betekenis.” (Helsingin Sanomat)
  • “Dit boek boek laat op een slimme manier zien hoe modern Sei Shōnagon was: als provocateur, columniste avant la lettre en vroegtijdig blogger. De meanderende vertellingen beschrijven het artistieke en feministische erfgoed van deze wereldwijde literaire klassieker.” (Frankfurter Allgemeine Zeitung)

Mia Kankimaki Dingen die he hart sneller doen kloppen

Dingen die je hart sneller doen kloppen

  • Auteur: Mia Kankimäki (Finland)
  • Soort boek: Japans reisverhaal en portret
  • Origineel: Asioita jotka saavat sydämen lyömään nopeammin (2013)
  • Nederlandse vertaling: Anton Havelaar
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 30 mei 2024
  • Omvang: 352 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,99 / € 16,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek over Japan van Mia Kankimäki

Wie was Sei Shōnagon? Een Japanse hofdame met een scherpe tong, een briljant dichteres, een vergeten genie of iets heel anders? Wat weten we eigenlijk van deze schrijfster uit de Heianperiode, die altijd in de schaduw leefde van haar beroemde rivale Murasaki Shikibu?

De Finse Mia Kankimäki neemt ontslag en ze reist naar Kyoto om onderzoek te doen naar Sei Shōnagon. Ondanks tegenslagen en de eerste cultuurshock, raakt Mia steeds meer gefascineerd door tempels, kersenbloesem, kabukitheater, zenmeditatie en theehuizen. Ze leest Sei Shōnagons Het hoofdkussenboek en treft een zielsverwante: een moderne vrouw die ervan houdt lijstjes op te stellen van alle dingen die ze charmant, irritant of elegant vindt, en van dingen die je hart sneller doen kloppen. Hoewel Mia nauwelijks Japans spreekt en niet eerder wetenschappelijk onderzoek deed, leveren haar inspanningen een geweldig boek op over Japan, Sei Shōnagon, en de reiservaringen van een vrouw van middelbare leeftijd.

Bijpassende boeken en informatie

Engelse schrijfsters, Mythologie

Claire North – Ithaka

Claire North Ithaka recensie en informatie over de inhoud van de mythologische roman. Op 4 april 2024 verschijnt bij Uitgeverij Orlando de mythologische roman van de Engelse schrijfster Claire North wat trouwens een pseudoniem is Catherine Webb. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster, de vertaler en over de uitgave.

Claire North Ithaka recensie

Als er een boekbespreking of recensie van Ithaka, de roman van Claire North in de media verschijnt, besteden we er op deze pagina aandacht aan.

  • “Norths schrijftalent spat van de pagina’s.” (Sunday Times)
  • “Een gepassioneerd pleidooi voor de verloren, rechteloze koninginnen van het oude Griekenland, een liefdesbrief aan de tot zwijgen gedwongen vrouwen uit de geschiedenis, die hun pijn niet mochten tonen en hun vaardigheden en kracht achter gespeelde incompetentie en onwetendheid moesten verbergen.” (Booklist)

Claire North Ithaka

Ithaka

  • Auteur: Claire North (Engeland)
  • Soort boek: mythologische roman
  • Origineel: Ithaca (2022)
  • Nederlandse vertaling: Saskia Peterzon-Kotte
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 4 april 2024
  • Omvang: 400 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de mythologische roman van Claire North

Dit is het verhaal van Penelope van Ithaka, de befaamde vrouw van Odysseus, zoals het nooit eerder is verteld.

Voor de kust van Ithaka dicteren de grillen der goden de oorlogen van de mens. Maar op het eiland zelf zijn het de stemmen van verlaten vrouwen – en hun godinnen – die de loop van de geschiedenis bepalen.

Claire North schreef een gedurfde hervertelling die een oeroude mythe nieuw leven inblaast en strijdlustige vrouwen een stem geeft in een wereld die wordt gedomineerd door meedogenloze mannen. Het is de hoogste tijd dat de vrouwen van Ithaka hun verhaal vertellen.

Bijpassende boeken

Nederlandse Romans, Nederlandse schrijfster

Tineke Hendriks – Waar kleur is, is leven

Tineke Hendriks Waar kleur is, is leven. Recensie en informatie over de inhoud van de roman over kunstenares Bep Rietveld, Waar kleur is, is leven, geschreven door Tineke Hendriks. De roman verschijnt op 14 maart 2024 bij Uitgeverij Orlando in de reeks Vrouwen in de kunsten. Hier lees je uitgebreide informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave. 

Tineke Hendriks Waar kleur is, is leven recensie

Zodra er een boekbespreking of recensie van Waar kleur is, is leven, de roman over kunstenares Bep Rietveld, geschreven door Tineke Hendriks in de media verschijnt, zal er op deze pagina aandacht aan besteed worden.

  • “Een levendig, beeldend geschreven verhaal over het aangrijpende leven van de dochter van Gerrit Rietveld.” (Jessica van geel, schrijfster van I love you Rietveld)

Tineke Hendriks Waar kleur is, is leven

Waar kleur is, is leven

Roman over kunstenares Bep Rietveld

  • Auteur: Tineke Hendriks (Nederland)
  • Soort boek: biografische roman
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 14 maart 2024
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman over kunstenares Bep Rietveld

Fascinerende roman over een turbulent leven in de wereld van kunst en architectuur.

Bep (Elisabeth) Rietveld (1913-1999) was de oudste dochter van de ontwerper en architect Gerrit Rietveld. Haar relatie met hem was ingewikkeld: de jonge Bep is dol op haar vader, maar dat verandert als hij zijn gezin in de steek laat. Hálf in de steek laat, want voor de buitenwereld blijft hij getrouwd. Bep is razend op haar vader en jaloers op zijn vriendin, Truus Schröder, de medeontwerpster en bewoonster van het wereldberoemde Rietveld Schröderhuis in Utrecht.

Bep wil schilder worden, maar haar vader vindt dat de schilderkunst sinds Mondriaan dood is. Niemand kan er nog iets aan toevoegen. Kunstenares Charley Toorop is het niet met hem eens en geeft Bep schilderles, totdat deze zich in een onbezonnen huwelijk stort en na een scheiding in een tweede huwelijk vlucht, dit keer in Indië. Als de oorlog uitbreekt, belandt Bep met haar drie kinderen in een Japans interneringskamp. Daar tekent ze portretten van medegevangenen in ruil voor voedsel.

Van 5 maart tot 12 mei 2024 is in Museum Flehite te Amersfoort de tentoonstelling ‘Het Indische licht’ te zien, waar de kampportretten die Bep Rietveld maakte worden getoond. Meer informatie >

Erika Prins Het Indische licht recensieErika Prins (Nederland) – Het Indische licht
Nederlands-Indië en de kampportretten van Bep Rietveld
geschiedenisboek, kunstboek
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef Bep met haar kinderen in verschillende Japanse interneringskampen. Onder barre omstandigheden maakte ze tientallen portretten van haar medegeïnterneerden, voor het overgrote deel jonge kinderen. Het tekenen hield haar overeind…lees verder >

Tineke Hendriks De zee, de zee alleen Roman over Betzy Akersloot-BergTineke Hendriks (Nederland) – De zee, de zee alleen
roman over Betzy Akersloot-Berg
Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Een geweldig mooi boek over alweer een eigen-wijze vrouw die alles overhad voor haar schilderkunst en met haar werk een plek wist te veroveren in de mannenwereld die de kunstwereld was…lees verder >

Bijpassende boeken en informatie

Nederlandse Romans, Nederlandse schrijfster

Rinske Bouwman – Een soort eelt

Rinske Bouwman Een soort eelt recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Nederlandse roman. Op 11 janauri 2024 verschijnt bij uitgeverij Orlando de debuutroman van de Nederlandse schrijfster Rinske Bouwman.

Rinske Bouwman Een soort eelt informatie

Rinske Bouwman is geboren in 1988. Ze is is een Utrechtse theatermaker en schrijver. Haar voorstellingen speelden op verschillende festivals en in theaters in Nederland. Rouw is een thema dat in veel van haar werk te vinden is maar meestal op een lichte toon en met een absurde inslag zodat het niet te zwaar wordt.

Met Een soort eelt waarover je op deze pagina uitgebreide informatie kunt lezen, debuteert Rinske Bouwman als romanschrijfster.

Recensie en waardering van Een soort eelt van Rinske Bouwman

  • “Bouwman is een scherpe observator, die complexe emoties secuur en met mededogen en lichtheid ontleedt. Haar zinnen zijn prachtig, haar beelden verrassend, en vaak is ze ook nog eens ontzettend grappig, ook (juist!) wanneer ze over pijnlijke zaken schrijft. Een soort eelt is half Kafka, half Bervoets, maar bovenal helemaal Bouwman.” (Koen Caris, auteur van Stenen eten)

Recensie van Tim Donker

O maar dat is altijd weer een raar moment. Een raar moment hier in het huis. De bespreker leest een boek. Het boek is uit. De bespreker staat op, en loopt met het boek in zijn hand naar de secretaire. Daar legt hij alle boeken neer die gelezen zijn, uit, maar nog niet besproken. Het  boek ligt daar dan, op de hoek, een stapeltje inmiddels, want er is nog wel wat werk aan de winkel voor de bespreker. Dan staat hij, de bespreker, nog even, nog even vlakbij het boek. Dat uit is, maar nog niet besproken. De bespreker slingert zijn beide armen langs zijn lichaam heen en weer, misschien in een poging het boek dat hij zojuist uit las van zich af te schudden. Dan is het weer terug naar de leesstoel, dan is het weer zitten daar, dan is het weer grajen naar het volgende boek op de stapel.

Dat is altijd weer een raar moment. Een raar moment hier in het huis. Het vorige boek is uit, zindert nog na in het lijf van de bespreker, de personages lopen nog door zijn kop. Maar nu moet hij zich gaan inleven in het volgende boek, in nieuwe personages, in een andere schrijver, met andere woorden, andere zinnen, andere dingen te vertellen.

De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf was het boek dat ik zojuist neerlegde op de hoek van mijn teergeliefde maar tamelik rotzooierige secretaire. De laatste zin gelezen, en mijn koffie is nog niet eens koud als ik aan Een soort eelt ga beginnen. Het debuut van Maria Kager had me geraakt, goed geraakt, diep geraakt. Het zal niet eenvoudig zijn om kieren te maken in wat Kager in me achter liet zodat het licht van Rinske Bouwman kan binnendringen. Of. Naja. Woorden zijn licht. Toch?

Dat is te zeggen. Ik weet nog wat teejoo zei. Hij zei Ze maakt beelden van vlees op de koelvriesafdeling van een supermarkt, dat leek me wel wat voor jou. En nu ben ik wrevelig. Ik weet niet waarom hij schijnt te denken dat ik zo een siekegheest ben, die alles dat riekt naar dood en ellende en bloed en drek almeteens prachtig zou vinden. Vleesskulpturen, waarom zou ik me vergeilen aan vleesskulpturen? Ik weet niet hoe ik aan dat stigma kom. Wat erger is: ik weet niet hoe er weer af te geraken. Dus ik zit. En ik zucht. En ik monkel.

Maar komaan. De koffie is nog niet eens koud, en Bouwman kan er niks aan doen. Bouwman kan er vermoedelijk niet eens wat aan doen wat er over haar boek op het achterplat (in dit geval zijflap) terecht komt, en minder nog aan wat teejoo daaruit pikt om het boek bij mij aan te prijzen. Dus lezen nu. Lezen nu de koffie nog warm is.

Sarlag is geboren in Nederland en opgegroeid in Mongolië. Nu is ze weer terug in Nederland, om er te studeren. Haar minor ofzo, ik nie weet nie. Hoe heet dat allemaal, toen ik studeerde waren al die amerikaans-achtige termen nog niet zo in zwang. Je studeerde gewoon tot je studie af was en dan was je afgestudeerd en de echte studiebollen konden dan nog promoveren. Maar goed, studeren dus. In Nederland. En dan moet je in je levensonderhoud kunnen voorzien, en daartoe nemen studenten een bijbaantje.

Sarlag op die koelvriesafdeling van een supermarkt. Meer bepaald: de koelvriesafdeling van de Dirk van de Broek. Als u het mij vraagt, u vraagt het mij niet maar daarom zeg ik het toch maar, is de Dirk van de Broek met afstand de meest hollandse, de meest deprimerende, de meest troosteloze supermarkt van Nederland en misschien zelfs wel van Europa en daaraan draagt die achterlijke koelvriesafdeling die ze daar hebben (waar je als klant midden in de zomer in je tiesjurtje nog kans loopt een dubbele longontsteking op te lopen) niet weinig bij. Allicht dat Bouwman net daarom ook voor deze supermarkt gekozen heeft, maar misschien ook niet. Misschien ben ik wel de enige Nederlander die zo intens droevig wordt van de Dirk van de Broek. Van het feit dat iedereen het altijd maar over “De Dirk” heeft, van dat sjeuloze assortiment, van die stomme reclame, van de oerlelijke  bedrijfskleding, van dat algehele gebrek aan sfeer in hun winkels (natuurlijk gaat niemand voor de sfeer naar een supermarkt maar als je er geen stap over de drempel kunt zetten zonder eerst een gezinsverpakking Prozac geslikt te hebben, is het toch wel biezonder erg gesteld).

In de Van de Broek (ja ik weiger “De Dirk” te zeggen) en in haar studentenhuis, maar vooral niet in de kolleezjebanken leeft Sarlag haar studentenleven. Er is een vriend die Kalle heet en die net iets te vaak aardappelsoep maakt. Er zijn huisgenoten die aan yoga doen. Er zijn feestjes. Er is een onmisbare onesie. Er zijn gedachten aan thuis, aan Mongolië, aan haar ouders en een broertje genaamd Yul.

Volgens het achterplat moet het ook duidelijk zijn dat er een groot verdriet is maar eigenlijk is dat zeker aan het begin (maar totaal welke bladzijde kun je in een boek nog van “het begin” spreken?) helemaal niet zo duidelijk. Sarlag is misschien geen doorsnee studente, maar dat kun je ook aan temperament wijten. Aan haar hoogst eigen, zomwijlen enigszins kinderlijke blik op de wereld.

Zo vind Sarlag dat je in Kalles ogen als je wilt mars zou kunnen zien; als hij straalt dansen er marsmannetjes op zijn irissen. Over die in zijn ogen wonende marsmannetjes denkt ze als volgt na: “Ze zullen wel altijd dorst hebben van het zoute traanvocht waarin ze wonen. Ze zijn drenkeling op zee en zijn irissen zijn zinkgaten waar waarschijnlijk zeemonsters wonen.” – dat is tiepies het soort gedachte dat begint in een kinderbrein om afgemaakt te worden in het hoofd van een volwassene (of andersom misschien). Zo stombelt Een soort eelt steeds op en overheen grenzen: tussen kind en volwassene, droom en realiteit, een (on)mogelijk hier en een (on)bereikbaar daar.

Tussen humor en ernst, tussen dagdagelijksheid en hemel, tussen poëzie en banaliteit. Neem de prachtige gedichten die af en toe de verhaallijn onderbreken en rare opsommingen vormen waarvan de zin pas later duidelijk wordt.

Of neem de levendige gedachten van Sarlag; al die beelden waarvan het de lezer niet steeds aanstonds duidelijk is dat het allemaal alleen maar in haar hoofd bestaat: kokend heet water en slappe broccoli over haar buik gieten als ze op de kruimeltafel in de kantine ligt, een meisje bevriezen op haar koelvriesafdeling of samen met alle klanten de hele Vandebroekvloer volgieten met zuivel (en ik dacht aan de pindakaasvloer) (en daardoor dacht ik aan Ernie) (en elk boek dat me doet denken aan Ernie is een goed boek).

Of ook. Een klant vraagt om kreukelfriet maar dat is er niet, en Sarlag raadt hem ribbelfriet aan. Waarna ze peinst aan alle producten die geribbeld kunnen zijn: een grappige, en weeral enigszins kinderlijke opsomming. Totdat condooms zich in de opsomming wringen.

Ik dacht eerst: dit is hoe de banaliteit van Nederland, een banaliteit zo banaal dat wij beter spreken van Holland (Holland is waar Nederland te laag wordt om nog neder te mogen zijn en al haar holheid onverbloemd prijs geeft); dit is hoe de fantasieloze werkelijkheid; dit is hoe de aldag Sarlag langzaamaan opeet maar neen, naar het einde toe wordt het boek zelfs een slagje surrealistieser (en krijgt ook de proloog, gefocaliseerd vanuit een tussen laaglandse koeien levende jak, die proloog die mij in beginsel zo vergezocht leek, alle betekenis).

Het gaat niet om gekonsumeerd worden door een verpletterende roetiene in een sowieso weinig tot frivoliteiten geneigd land (wat ik, lezend, nog wel even dacht); het gaat, wel degelijk, om een verdriet dat zijn oorsprong vindt in Mongolië en door Sarlag nergens ontlopen kan worden. Het Mongolië waar haar vader wolkenjager was, haar broer Yul zo gek was op zijn playstation, de ger verplaatsbaar was, en de zomer helemaal zomer was met de rendiermensen van de taiga, met het meer van Hövsgöl waar ze woonde en het Ulanbataar waar ze studeerde (wat door mij nooit los gezien kan worden van de rockband Ulan Bator & hoe ik hou van hun En France wat volgens mij niet eens hun beste seedee is) (de Mongolië-passages -ja om en om komt het verleden beslag nemen van Sarlag, de lezer en Een soort eelt– –om en om wat– —om en om de hoofdstukken natuurlijk let dan ook op truttemie—; welaan dus, de Mongolië-passages zijn erg mooi, erg beeldend, erg sprekend beschreven, dit leer je niet uit films of boeken of gesprekken, een mens zou haast gaan denken dat Bouwman langstwijlen in Mongolië woonde). Verdriet vloert. Plat op de vloer. Er is geen verder neer mogelijk.

Misschien zegt Bouwman iets te vaak “zich ergens toe verhouden”, misschien gaat het iets te vaak over (tong)kussen met jongens, misschien is het iets te vaak gewild poëties (zoals in een hap sneeuw nemen die “naar oplossingen [smaakt]”) maar alles bij alles is Een soort eelt een cadeau voor de bespreker: het beste boek om alle voorgaande boeken mee te vergeten.

Dit is een mooi boek.
Dit is een poëties boek.
Dit is ondanks dat hele grote verdriet een hartwarmend boek.

Ik zou haast zeggen: dit is een leuk boek. Ware het niet dat dat een beetje een lullig en besmuikt woord is. Wat is leuk een schaap is leuk zeggen de mensen dan. Of een jak. Is ook leuk. Ja. Een jak is ook leuk.

Rinske Bouwman Een soort eelt recensie

Een soort eelt

  • Auteur: Rinske Bouwman (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 11 januari 2024
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 16,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Rinske Bouwman

Tragikomische debuutroman over verdriet, familie en de kracht van verhalen.

De Nederlandse Sarlag is grotendeels in Mongolië opgegroeid en keert als studente terug naar Utrecht. Ze draagt een groot verdriet met zich mee, maar heeft veel talent om dat uit de weg te gaan. Tijdens de lange dagen die ze maakt op haar werk op de koel-vriesafdeling van de supermarkt, boetseert ze half gesmolten vriesproducten tot vleesbeeldjes en kalmeert ze zichzelf door haar favoriete feiten op te noemen.

Gaandeweg wordt duidelijk wat er gebeurd is in haar gezin, maar ondertussen heeft het onverwerkte verdriet zich al vastgezet in Sarlags lichaam en vindt er een absurde metamorfose plaats.

​Rinske Bouwman (1988) is een Utrechtse theatermaker en schrijver. Haar voorstellingen speelden op verschillende festivals en in theaters in Nederland. Haar teksten zijn macaber en humorvol. Vaak is rouw een hoofdthema in haar werk, dat ze met een lichte toon en absurde inslag hoopvol maakt. Een soort eelt is haar debuutroman.

Bijpassende boeken en informatie

Amerikaanse roman, Amerikaanse schrijfster

Emily Holmes Coleman – Het luik van sneeuw

Emily Holmes Coleman Het luik van sneeuw. Op 18 december 2023 verschijnt bij uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van de Amerikaanse roman uit 1930 van Emily Holmes Coleman. Hier lees je informatie over de inhoud en uitgave van het boek. Daarnaast is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van de roman Het luik van sneeuw, geschreven door Emily Holmes Coleman.

Emily Holmes Coleman Het luik van sneeuw

Emily Holmes Coleman is op 22 januari 1899 in de Amerikaanse stad Oakland, Californië. Ze trouwde met psycholoog Loyd Ring Coleman in 1925 en verhuisde een jaar later naar Parijs, waar ze bleef wonen in de jaren twintig en dertig bleef wonen. Ze kreeg een zoon en verbleef na de geboorte twee maanden in een psychiatrische kliniek. Op de ervaringen die ze hier opdeed baseerde ze de roman Het luik van de sneeuw.

Terug in Amerika scheidde van haar man en trouwde nogmaals met een rancher uit Arizona. Het huwelijk werd naar vier jaar ontbonden. Tegen het einde van haar leven richtte ze zich op haar katholieke geloof en correspondeerde met de Franse filosoof en theoloog Jacques Maritain. Ze stierf in 1974 in  The Farm in Tivoli, New York, waar ze werd verzorgd door katholieke nonnen.

Emily Holmes Coleman Het luik van sneeuw

Het luik van sneeuw

  • Auteur: Emily Holmes Coleman (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Origineel: The Shutter of Snow (1930)
  • Nederlandse vertaling: Lisette Graswinckel
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 18 december 2023
  • Omvang: 192 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 14,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman uit 1930 van Emily Holmes Coleman

Op sommige dagen gelooft Marthe Gail dat ze God is; op andere dagen Jezus Christus. Haar baby is dood, denkt ze. Het rode licht schijnt. Er zitten tralies voor het raam. En de stemmen houden niet op. De tijd vertroebelt; sneeuw valt. De artsen zeggen dat het een zenuwinzinking is, dat dit Gorestown State Hospital is. Haar medepatiënten worden vriendinnen en vijandinnen, zich verplaatsend tussen Dagkamer en Eetzaal, Oostzaal en Westvleugel, maar met een wijde boog om de Isoleer heen. Haar man komt op bezoek en toont haar een haarlokje van de baby, maar ze herinnert zich nog niets, tot ze een verdieping hoger mag, op weg naar haar ontslag…

Het luik van sneeuw (1930), tragisch en extatisch, choquerend en hilarisch, is een noodkreet van de ziel, een tijdloos meesterwerk.

Bijpassende boeken

Finland-Zweedse schrijver, Zweedse schrijfster

Susanna Alakoski – De meisjes van de katoenfabriek

Susanna Alakoski De meisjes van de katoenfabriek recensie en informatie over de inhoud van de Finland-Zweedse roman. Op 6 december 2023 verschijnt bij uitgeverij Orlando de Nederlandse vertaling van Bomullsängeln, het eerste deel van de vierdelige romanreeks van de in Finland geboren, Zweedse schrijfster Susanna Alakoski.

Susanna Alakoski De meisjes van de katoenfabriek recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De meisjes van de katoenfabriek.  Het boek is geschreven door Susanna Alakoski. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Finland-Zweedse auteur en Susanna Alakoski.

Susanna Alakoski De meisjes van de katoenfabriek recensie

De meisjes van de katoenfabriek

  • Auteur: Susanna Alakoski (Finland, Zweden)
  • Soort boek: Finland-Zweedse roman
  • Origineel: Bomullsängeln (2019)
  • Nederlandse vertaling: Edith Sybesma, Neeltje Wiersma
  • Uitgever: Uitgeverij Orlando
  • Verschijnt: 6 december 2023
  • Omvang: 400 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,99 / € 16,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Susanna Alakoski

Met De meisjes van de katoenfabriek begint Susanna Alakoski aan een vierdelige romanreeks over het leven, werk en de verlangens van vrouwen in Finland en Zweden, die de hele twintigste eeuw omspant. Een verhaal over vrede en oorlog, waarin het dagelijks leven en de wereldpolitiek draden in hetzelfde weefsel zijn.

Hilda is niet alleen. Ze heeft haar kat Kisuli. Ze heeft Sanna-täti, die voor alles zorgt en die een eeuwigheid geleden is geboren, op de dag waarop het oude Vaasa tot de grond toe afbrandde. En ze heeft haar moeder, die niet goed bij haar hoofd is en staar heeft gekregen.

Wanneer Hilda per ongeluk zwanger wordt, moet ze de veilige omgeving van de boerderij verlaten om te gaan werken. In de stad ontmoet ze de avontuurlijk ingestelde Helli, die Hilda meeneemt naar de katoenfabriek van rode baksteen waarvan de pijp hoger is dan Drievuldigheidskerk. Hier zullen ze werken, hier zullen ze wonen en leven. Hier zullen ze de meisjes van de katoenfabriek worden.

Het is het eerste deel van een romanserie over vriendschap en kwetsbaarheid, over de dorst naar kennis van een vrouw in een tijd waarin de periode waarin je leeft veel bepalender is voor je leven dan de keuzes die je maakt.

Susanna Alakoski (Vaasa, Finland, 16 mei 1962) is geboren in Finland en groeide op in Zweden. Ze debuteerde met de roman Svinalängorna, die met de Augustprijs werd bekroond en werd verfilmd als Beyond. Ook haar latere romans werden bekroond met vele literaire prijzen, waaronder de Stina Aronson-prijs, de Ivar Lo-prijs en de Stockholmprijs. Haar romanserie over de meisjes van de katoenfabriek verschijnt in diverse landen in vertaling en is een internationale bestseller.

Bijpassende boeken en informatie