Élisa Shua Dusapin Pachinkohal recensie en informatie over de inhoud van de roman. Op 16 februari 2023 verschijnt bij uitgeverij Spectrum de Nederlandse vertaling van de roman Les billes du Pachinko van de Franse schrijfster Élisa Shua Dusapin.
Elisa Shua Dusapin Pachinkohal recensie en informatie
Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Pachinkohal. Het boek is geschreven door Élisa Shua Dusapin. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Frans-Koreaanse auteur Élisa Shua Dusapin.
Recensie van Paulien Weikamp
Op de cover van Pachinkohal staat een Maneki Neko, een getekende witte poes met haar rechterpootje in de lucht. Deze houding staat voor het brengen van geluk maar ook voor het lokken van gasten of klanten. Dat effect had het ook op mij. Alsof ik werd gewenkt om dit boek te lezen. Het leek of de cover zei: Lees mij! Geluk staat je te wachten!
Gelukkig werd ik niet van Pachinkohal, wel geïntrigeerd. Pachinko is een Japanse gokautomaat. Het ziet eruit als een rechtopstaande flipperkast, waarin balletjes van boven naar beneden vallen, hoe meer balletjes je de machine laat vangen, hoe groter je prijs. De grootouders van de Franse Claire beheren een pachinkohal, een soort arcadehal, in Tokyo. Claire bezoekt ze in de zomer waarin ze dertig wordt met als doel om ze mee te nemen naar Zuid-Korea waar ze zijn geboren en ontvlucht ten tijde van de burgeroorlog. Opa is de hele dag in de pachinkohal, oma is thuis in een veel te warm appartement. Claires slaapkamer is in het souterrain en ze ziet alleen maar voeten als ze door het raam naar buiten kijkt. Dit roept een beklemmende sfeer op die je bijna kunt voelen. Net of Claire doordat ze de wereld alleen maar van onderen ziet, niet het hele plaatje krijgt. En zoals Claire niet alles ziet, zo ziet ook de lezer alleen maar wat Claire waarneemt.
Claire hangt veel in het huis, wachtend op het moment waarop ze haar grootouders kan meenemen naar Korea. Om de tijd door te komen geeft ze Franse les aan de tienjarige Mieko, dochter van mevrouw Ogawa een professor Franse Literatuur.
Elisa Shua Dusapin beschrijft wat er is, niet meer of minder. Er gebeurt heel weinig, er is nauwelijks ontwikkeling, het verhaal staat bijna stil. Zo stil dat je je adem inhoudt en plotseling ruimte ziet tussen de regels, waardoor je vanzelf gaat denken: wat staat hier nu eigenlijk echt? Alsof de zinnen je uitnodigen om te luisteren naar hun fluisterende echo. Daardoor krijgt alles veel meer betekenis, betekenis die je als lezer er zelf aan mag geven. Zo ga je vanzelf nadenken over de verhoudingen tussen grootouders en kleindochter, maar ook tussen mevrouw Ogawa en dochter Mieko. Je voelt hoe een ieder stuk voor stuk zijn best doet en tegelijkertijd de ander verschrikkelijk te kort doet. Prachtig en ongelooflijk knap. Het is het bekende schrijversadagium ten voeten uit: show, don’t tell.
Tegelijkertijd staat hier tegenover dat Elisa Shua Dusapin soms voor mij bijna uit het niets Claire geïrriteerd laat zijn. Alsof ze Claire gevoelens in de mond legt die ik nog helemaal niet had gevoeld en die ik ook niet begreep. Ik kreeg hierdoor zelfs een beetje een hekel aan Claire omdat ze voor mijn gevoel veel te snel oordeelde. Maar misschien was de hekel eigenlijk teleurstelling omdat ik zo genoot van de verstilling van de rest van het verhaal en de ruimte die dat gaf om mij zelf te laten invullen wat er stond. Bij Claires irritatie leek het net alsof de schrijfster haar hand door het papier stak en met haar wijsvinger aanwees wat belangrijk was. Gelukkig vergat ik dat weer snel als ik werd meegesleept in een scene over bijvoorbeeld het uitslurpen van een kreeft door mevrouw Ogawa of een hert dat de zelfgebakken donuts van oma wil oppeuzelen.
En het einde van Pachinkohal is prachtig. Alsof je het hele boek achter de machine hebben gezeten, de ballen zijn gevallen en je eindelijke je prijs in ontvangst mag nemen. Wonderschoon en gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).
Pachinkohal
- Auteur: Élisa Shua Dusapin (Frankrijk)
- Soort boek: Franse roman
- Origineel: Les billes du Pachinko (2018)
- Nederlandse vertaling: Andreas Dijkzeul
- Uitgever: Spectrum
- Verschijnt: 16 februari 2023
- Omvang: 175 pagina’s
- Uitgave: gebonden boek / ebook
- Prijs: € 20,99 / € 12,99
- Boek bestellen bij: Bol / Libris
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Flaptekst van de roman van Élisa Shua Dusapin
Een atmosferische en mysterieuze roman van de auteur van Winter in Sokcho
Zomer in Tokio. Claire is naar Japan gekomen om de 12-jarige Mieko Franse les te geven. De rest van haar tijd spendeert ze bij haar grootouders, dagdromend, Tetris spelend en luisterend naar de straatgeluiden boven haar.
Het liefst wil Claire op reis naar Korea, het land dat haar familie vijftig jaar eerder samen met duizenden anderen ontvluchtte vanwege de burgeroorlog. Sindsdien zijn ze nooit meer teruggegaan. In Japan openden zij bij aankomst de pachinkohal Shiny – een Japanse gokhal, die met knipperende lampjes de aandacht trekt en bezoekers groot geluk belooft. Maar zullen zij hun thuisland ooit nog terugzien?
Pachinkohal is een minutieuze en poëtische roman over anders-zijn, uitvinden wie je bent en de eenzaamheid binnen een familie.
Élisa Shua Dusapin (1992) is Frans- Koreaans en groeide op in Frankrijk, Zuid-Korea en Zwitserland. Winter in Sokcho is haar debuutroman en werd bekroond met onder andere de Prix Robert Walser en de National Book Award 2021 voor vertaalde literatuur.
