Tag archieven: Rome

Historische Roman, Nederlandse Romans, Nederlandse Schrijver

Han van der Vegt – Een fellere zon

Han van der Vegt Een fellere zon recensie en informatie over de inhoud van de Nederlandse historische roman over de Romeinen. Op 11 mei 2022 verschijnt bij uitgeverij Wereldbibliotheek de nieuwe roman van Han van der Vegt.

Han van der Vegt Een fellere zon recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Een fellere zon. Het boek is geschreven door Han van der Vegt. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman Han van der Vegt.

Han van der Vegt Een fellere zon Recensie

Een fellere zon

  • Schrijver: Han van der Vegt (Nederland)
  • Soort boek: historische roman
  • Uitgever: Wereldbibliotheek
  • Verschijnt: 11 mei 2022
  • Omvang: 414 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 25,99 / € 12,99
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Hav van der Vegt

Tegenstellingen verscheuren Rome. Het gezag van de senaat wordt ondermijnd door rijke magnaten, die meer macht willen. De oude politieke garde wordt bedreigd door een nieuwe lichting, die leunt op het volk. In de beursarena drijven tribunen handel op leven en dood, ter vermaak van het volk maar voor het financiële gewin van de grote bedrijven. In deze explosieve situatie keert Julius Caesar terug. Hij is de held van het volk, de vijand van de senaat en de hoop van magnaten. Hij wil de verkiezingen winnen en de Romeinse politiek veranderen. Hij is populair als bedenker van de implantaten die de Romeinse burgers sinds een aantal jaren in hun hoofd dragen. Daarmee kunnen ze overal met elkaar communiceren en toegang krijgen tot een wereld waarin ze hun fantasieën en illusies uitleven. Maar wat zal Caesar doen als hij de macht heeft?

In deze meeslepende roman heeft Han van der Vegt een bijzondere vorm gekozen door de geschiedenis van Caesar en Rome te vermengen met het heden en de toekomst. Na de aanvankelijke verbazing wordt de lezer meegevoerd in de vertelling, gegrepen door de stijl en de taal.

Bijpassende boeken en informatie

Italiaanse schrijver, True-Crime

Nicola Lagioia – Stad der levenden

Nicola Lagioia Stad der levenden recensie en informatie true crime boek over Rome. Op 13 januari 2022 verschijnt bij uitgeverij De Bezige Bij de Nederlandse vertaling van La città dei vivi van de Italiaanse schrijver Nicola Lagioia.

Nicola Lagioia Stad der levenden recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van het boek over Rome, Stad der levenden. Het boek is geschreven door Nicola Lagioia. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek van de Italiaanse journalist en schrijver Nicola Lagioia.

Nicola Lagioia Stad der levenden Recensie

Stad der levenden

Een nietsontziend portret van de schaduwkant van Rome

  • Schrijver: Nicola Lagioia (Italië)
  • Soort boek: true crime boek
  • Origineel: La città dei vivi (2020)
  • Nederlandse vertaling: Welmoet Hillen
  • Uitgever: De Bezige Bij
  • Verschijnt: 13 januari 2022
  • Omvang: 416 pagina’s
  • Prijs: € 27,50 – € 32,50
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het boek over Rome van Nicola Lagioia

In maart 2016 wordt in een appartement in een van de buitenwijken van Rome een jongen vermoord. De jongen, Luca Varani, werd eerst langzaam gemarteld en stierf daarna een uiterst pijnlijke en eenzame dood. De daders zijn twee mannen, niet veel ouder dan het slachtoffer, met een doodnormale achtergrond.

De zaak krijgt meteen veel publiciteit. Kranten en televisieprogramma’s speculeren erop los, maar er lijkt geen enkel motief te zijn. Als journalist van de krant la Repubblica schrijft Nicola Lagioia veelvuldig over de moord op Luca Varani. Hij is direct gefascineerd, en ziet gaandeweg een verband tussen het gedrag van de daders en de wetteloosheid die Rome teistert. Bijna vijf jaar lang volgt Lagioia de zaak op de voet. Hij interviewt familie en vrienden en correspondeert uitvoerig met een van de daders in de gevangenis. Hij daalt af in een schaduwstad, een tweede Rome dat met verwaarlozing en corruptie wordt overgenomen door het kwaad.

Stad van de levenden is een onthutsend literair meesterwerk, een waardige opvolger van In Cold Blood.

Bijpassende boeken en informatie

Israëlische schrijfster, Italiaanse roman

Giulia Caminito – Antonia’s dochter

Giulia Caminito Antonia’s dochter recensie en informatie over de inhoud van de Italiaanse roman. Op 14 april 2022 verschijnt bij uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman L’acqua del lago non è mai dolce van de Italiaanse schrijfster Giulia Caminito.

Giulia Caminito Antonia’s dochter recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Antonia’s dochter. Het boek is geschreven door Giulia Caminito. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de roman van de Italiaanse schrijfster Giulia Caminito.

Giulia Caminito Antonia's dochter Recensie

Antonia’s dochter

  • Schrijfster: Giulia Caminito (Italië)
  • Soort boek: Italiaanse roman
  • Origineel: L’acqua del lago non è mai dolce (2021)
  • Nederlandse vertaling: Hilda Schraa
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 14 april 2022
  • Omvang: 352 pagina’s
  • Prijs: € 22,50 – € 27,50
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Giulia Caminito

Rome wordt almaar duurder, en de familie is arm. Dus verhuizen zij naar een dorpje in de buurt van de hoofdstad, aan het meer van Bracciano. Maar een ding is zeker: dochter Gaia moet in Rome naar een goede school, anders is er weinig kans op een beter leven.

Op school wordt ze gepest: het meisje met de flaporen en het rode haar, de verkeerde kleren. Alessandro is de ergste. Als hij haar tennisracket kapotsnijdt (het hele gezin heeft voor de aanschaf ervan moeten inleveren), ruïneert Gaia zijn knie en pakt hem zijn racket af. Het is niet moeilijk om een slecht mens te worden.

Een zomerliefde met Luciano, een jongen uit de hogere kringen, eindigt in een teleurstelling: geen cadeaus, geen warmte. Als wraak geeft ze een jongen ‘die niet deugt’ Luciano’s adres. Als de jongen haar vraagt wat zij wil als tegenprestatie, denkt ze: alles wat in dat huis staat en in het huis ernaast. Maar ze vraagt alleen een mobieltje.

Om vooral niet te doen wat anderen haar aanraden, schrijft Gaia zich in voor een studie Filosofie. Ze werkt hard, terwijl anderen plezier maken. Als blijkt dat de studie niks gaat opleveren, gooit ze al haar geliefde boeken weg.

Wat is ‘een betere toekomst’, als je aan de verkeerde kant van de rivier bent geboren? Pas jaren later geeft Gaia gehoor aan de wens van een vriendin: leer me met moed van de pier te springen: elkaar een hand geven, keihard schreeuwen en dan met lef de diepte in.

Bijpassende boeken en informatie

 

Nederlandse Romans, Nederlandse Schrijver

Willem du Gardijn – Het einde van het lied

Willem du Gardijn Het einde van het lied recensie en informatie nieuwe Nederlandse roman. Op 9 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Willem du Gardijn.

Willem du Gardijn Het einde van het lied recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Het einde van het lied. Het boek is geschreven door Willem du Gardijn. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Willem du Gardijn.

Recensie van Tim Donker

& even later & Gunther was dood & gasten aan de keukentafel & de dingen die je dan zegt. De vrouw zegt dat ze boeken leest, en de man zit daar maar en praat over formule één, en zit daar maar, en drinkt bier, en lacht. Maar de vrouw zegt dat ze boeken leest, dus ik luister met één oor naar haar. Romantiese boeken, specificeert ze en het ene oor wordt een half oor. Ze mompelt wat, noemt wat namen van schrijfsters. Namen die mij niks zeggen. Ik vermoed er schrijfsters van stuiverromannetjes bij. Het soort dat mijn moeder ook las. Wagonladingen vol. Met hele vuilniszakken tegelijk kwamen die binnen. Ik zit. Drink bier. Voel een zweem van nostalgie omdat ik aan mijn moeder denk. Die al elf jaar dood is, en nu niets meer leest. Hoe ook zij zat. Op de bank. Haar benen opgetrokken onder haar. En lezen.

En zitten, ik. En zwijgen. En de man daar tegenover me die bier drinkt. En de vrouw naast me, die zegt dat ze leest. “Ook historische romans.” zegt ze.

En zitten, ik. En peinzen. Een gedachte die opkomt en die ik formuleren wil. Want uiteindelijk moet een mens iets zeggen. Ik zit daar al te lang te zitten en te zwijgen en bier te drinken en me te ergeren aan dat domme lachje van die man die zo graag naar formule één kijkt. Iets zeggen nu, bijvoorbeeld over historische romans. Iets zeggen over keizer Hadrianus en de laatste tachtig pagina’s van Het einde van het lied. Ik verzamel woorden in mijn hoofd, ik broed op een strekking, ik zoek naar een structuur. Ik wil weten wat ik ga zeggen voor ik het ga zeggen. Maarja. U weet. Gasten aan een keukentafel en hoe dat dan gaat. Dan gaat het zo: ze zijn allang drie onderwerpen verder vooraleer ik maar enigszins weet wat te zeggen en hoe het te zeggen. Ze lachen nu. Om dingen die mij ontgaan zijn. Zo gaat dat met gasten aan een keukentafel. Het moet snel gaan voor gasten aan een keukentafel. Er moet gelachen worden met gasten aan een keukentafel. De man vraagt mij om een volgend biertje. Ik haal het hem.

Zie je, ik hou niet van gasten aan een keukentafel. Ik hou niet van man en vrouw gaan op bezoek bij man en vrouw. Ik hou van gasten die in hun eentje komen op momenten dat ik ook in mijn eentje ben. Gasten die op de bank zitten, of op de vloer, of in de tuin als het weer het toelaat. Of voor mijn part aan de keukentafel maar dan niet op zo’n nadrukkelijke WijZittenAanDeKeukentafel-manier. Bovenal hou ik van gasten die stilte verdragen. Die tegen zwijgen kunnen. Die naar woorden zoeken begrijpen. Die weten dat niet elke gedachte klaar en af in je hoofd ligt te liggen maar soms nog gevormd moet worden – en dat dat tijd kost. Ik hou van gasten waarbij het traag en aarzelend mag.

Zo waren niet deze gasten. Maar wat maakte het eigenlijk uit. Het einde van het lied is toch geen historische roman.

Het einde van het lied is een lied. Nee. Het einde van het lied is drie liederen.

Of.

Nee.

Wacht.

Want zo was het natuurlijk niet begonnen.

Casiotone For The Painfully Alone op de steerjoo, midderdagse herfstzon in het keukenraam en op die vervloekte inductieplaat staat een soepje traag en zachtjes te koken. Er was geen enkele andere reden dat dit soepje traag en zachtjes koken moest dan dat ik vond dat dit het soort soepje was dat traag en zachtjes koken moest. Ik zat. Aan de keukentafel ja. Maar alleen. En ik las. Ik las het eerste lied in Het einde van het lied. Dat eerste lied is een droevig lied. Maar een mooi lied. Ik las moois, er was warmige zon, fijne muziek, trage soep; voor enkele momenten was het leven zelfs in dit godverdomde huis en in deze godverdomde tijd goed (en wat hebben we meer dan momenten) (wie zei dat ook alweer?). Ik las iets over de duistere meisjes, en dat vond ik prachtig. Ik las een zin als “De wijzer van de klok maakte een paar rondjes”, en dat vond ik prachtig. Ik las zinnen als “Voel me veel, behalve mijn naam” en “Wanneer begon het begin van de middag?”, en dat vond ik prachtig. Ruiterlijk -want zo ben ik- vergaf ik Du Gardijn “Niet zomaar, er waren redenen. Die waren niet goed gecommuniceerd.” Ik haat het woord communiceren en het overmatige gebruik ervan waaraan deze tijd mank gaat (naja, deze tijd gaat aan wel veel meer mank natuurlijk). Vooral op kantoor, denk ik. Waar de mensen dingen zeggen als “Daar is naar mij toe niets over gecommuniceerd” waar met hetzelfde gemak gezegd had kunnen worden “Dat is mij nooit verteld” en dan maak je nog een veel minder achterlijke indruk ook. Maar ik vergaf het Du Gardijn want vergeving is een prachtig ding vind ge niet? Ik knarste slechts eventjes met mijn tanden, en las door. Moje dag. Moje muziek. Mooi boek.

Maar zo was het niet begonnen nee.

Willem du Gardijn -ik kende hem niet- heeft een zeer overrompelende schrijfstijl die wegkijken onmogelijk maakt. Hij inkt zijn woorden direkt op de huid van de lezer (ha! mag je van Theo alvast nooit meer kritisch zijn over welke vaccinatie dan ook). Dacht ik: Willem du Gardijn schrijft het leven zelve. Maar meteen schaam ik me voor die gedachte en ik streep hem door: Willem du Gardijn schrijft het leven zelve. Maar toch. Er is wel iets van aan. Zijn schrijvershand grijpt je bij de strot en sleurt je diep het boek in. Je leeft niet zomaar wat mee met de personages: je bént de personages. En dat begint dan goed want als gezegd: het eerste lied is een droevig lied.

Je bent een vrouw in verwarring. Je bent Aimée. In het eerste lied ben je Aimée.

Gevoelige, duistere Aimée ben je nu. Je speelt piano. Je man heet Adriaan. Die schrijft een boek. Het kan zijn dat je in het tuinhuis woont en niet in het hoofdhuis bij je man. Het kan zijn dat je een affaire hebt gehad met je pianostemmer Yves. Het kan zijn dat dat tot een hele hoop gedoe heeft geleid. Het kan zijn dat je later misschien toch weer in het hoofdhuis woont bij je man. Het kan zijn dat je gestopt bent met je praktijk. Het kan zijn dat de dokter soms komt, en dat je medicatie nodig hebt. Het kan zijn dat iemand je partituren gestolen heeft. Het kan zijn dat je niet altijd even goed meer weet wat hier nu eigenlijk aan de hand is.

Het doet pijn om Aimée te zijn. De lezer voelt die pijn.

Het is verwarrend om Aimée te zijn. De lezer voelt die verwarring.

Ja dat doet die Du Gardijn goed. Je bevindt je -ineens- in een situatie waarin je niet heel goed wegwijs meer bent. Er is mist, er is duister. Soms komen er mannen uit het duister tevoorschijn. Adriaan? De dokter? Ook zijn er duistere meisjes die dingen tegen je zeggen. Zijn die echt? Stemmen van vroeger? Demonen? Sirenen? Niet alles wordt opgehelderd. Er blijft te raden over. We raden maar wat. We zijn mensen en we raden maar wat. Hoe diep menselijk om uiteindelijk alleen maar wat te kunnen raden; hoe diep menselijk om Aimée te zijn. De menselijkste van ons allemaal.

Ik moest daar wel even aan wennen; ik moest de melodie van dit eerste lied duidelijk leren kennen. Er was verzet voordat ik de hand me liet meesleuren. Omgekeerd duurde het ook even om er weer uit te krabbelen, me te realiseren dat ik dan misschien wel Aimée was maar ook ‘ne gast die Casiotone For The Painfully Alone en een soepje op had staan. Aan het eind van het eerste lied wordt het echt allerwege onmogelijk om Aimée te blijven. Los van haar blijf ik haar wel als mens zien, een heel echt mens, de mooiste en de liefste vrouw die je je maar indenken kunt. De vrouw die ik eerst was heel werkelijk voor me te zien: dan ben ik maar 55 bladzijden ver in Het einde van het lied maar dan weet ik dat Willem du Gardijn een grote is. Een hele grote.

Het tweede lied dan.

(nu al het tweede lied, denk ik, het eerste lied duurde me te kort denk ik, ik had drie liederen lang Aimée willen blijven denk ik)

Het tweede lied is een koortsig lied. In het tweede lied gaat het over Adriaan. Adriaan reist af naar Italië om er verder te werken aan het boek over de laatste dagen van keizer Hadrianus. Ook de lezer reist, de lezer is ook weer Adriaan maar in het tweede lied is de lezer wat mij betreft minder consequent het personage dan in het eerste lied. Aimée was ik steeds, Aimée was ik volkomen. Als Adriaan met zijn boek bezig is; denkend erover of research doend ervoor, stop ik hem te zijn. Het onderwerp staat eenvoudigweg te ver van me af. Ik volg het van een afstandje. Maar de schrijfstijl blijft, en de zinnen ook. Zeg nou zelf: “De dood achter haar maakte haar lange haar mooi” – dat is toch een pareltje?

Daardoor komt het.

Daardoor komt het dat het praten met oudheidkundigen, conservatoren, archivarissen, archeologen; het opstellen van hypotheses over de sterfplek van Hadrianus; het (soms best abstracte) gemijmer over de (on)mogelijkheden van het schrijven; de haast essayistisch aandoende beschouwingen over leven en dood van dit tweede lied tóch geen dor lied maken. Dat komt door die prachtige zinnen die Du Gardijn je zomaar ineens (een beetje triomfantelijk, stel ik mij voor) in je gezicht kan smijten.

Daardoor. En hierdoor:

Het gaat daar in Italië niet alleen maar over Hadrianus. Je bent ook een geworpen zijnde, geworpen in een groezelige maffiafilm. Zoals je daar zit, als Adriaan, in je rare appartement in Napels. Hitte. Regenval. Achterdocht. Droom. Nachtmerrie. Gestoorde medebewoners. Drank. Sigaretten. Dood. Leugens (want: “Liegen was in Italië een vak op school”). Bedreigingen. Afpersing. De sfeer steeds hallucinant, broeierig, beklemmend. De laatste pagina’s van het tweede lied zijn weergaloos mooi. Het nam me mijn adem. Het stolde mijn bloed. Het zette de tijd stil. Dit is literatuur van het allerhoogste nivo.

Het derde lied is een klassiek lied. Het is 138 jaar na de geboorte van Christus. Du Gardijns schrijfstijl wordt hier een tint of wat statiger, zo lijkt het toch. Geen moment in dit laatste lied word ik Hadrianus; zoveel eeuwen kan die intensiteit klaarblijkelijk niet overleven. Bijzonder onderhoudend vond ik het wel, en dat is meer dan ik verwacht had want ik heb niet zoveel met historische romans. Je hebt gelijk, dat is een vooroordeel. Ik heb namelijk nog nooit van mijn leven een historische roman gelezen. Maar ik kan niet elk boek ter wereld lezen. En daarom heb ik vooroordelen nodig. Om bepaalde schrijvers, genres en stijlen al op voorhand uit te sluiten. Een beetje overzicht moet er zijn. Of deze tachtig pagina’s tekenend zijn voor de gemiddelde historische roman weet ik dus niet. Ik vond het mooi. Ik kon het zien. Hadrianus in zijn koets, reizend tijdens de laatste dagen van zijn leven. Ik kon meegaan op die reis. Ik kon de zeelucht ruiken, ik kon de wind voelen waaien. Ik vond het derde lied niet het mooiste lied maar toch ook een lied dat ik niet had willen missen.

Drie uiteenlopende liederen heeft Willem du Gardijn hier op doen klinken. Het is voorzekers toch niet de eerste keer dat ik zo totaal gegrepen werd door een boek van Koppernik. Jee, wat een fijne uitgeverij is dat toch eigenlijk. Kunnen die niet elke dag een boek uitgeven?

Willem du Gardijn Het einde van het lied Recensie

Het einde van het lied

  • Schrijver: Willem du Gardijn (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 9 september 2021
  • Omvang: 232 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman van Willem du Gardijn

Nadat Adriaan zijn vrouw Aimée heeft verloren, vertrekt hij naar Italië om verder te werken aan een project waar hij al jaren mee bezig is: hij wil de laatste weken beschrijven van het leven van keizer Hadrianus – de periode die Marguerite Yourcenar in Mémoires d’Hadrien heeft nagelaten te vertellen.

Hij treedt in de voetsporen van Hadrianus en verblijft in Rome, in Napels en ten slotte in Baia, de oude Romeinse badplaats waar de keizer volgens overlevering op de tiende juli van het jaar 138 stierf. Terwijl hij werkt aan de beschrijving van de laatste reis van de keizer dringen gedachten aan Aimée zich steeds sterker aan hem op en durft hij het eindelijk aan in haar nagelaten dagboeken te lezen.

Het einde van het lied is een opmerkelijke tour de force over liefde, noodlot en aanvaarding, waarin Willem du Gardijn op geraffineerde wijze fictionele en historisch-biografische verhaallijnen verweeft.

Willem du Gardijn (1964) debuteerde in 2008 met de roman Monografie van de mond, waarmee hij werd genomineerd voor de Academica Literatuur Prijs. In 2011 verscheen de verhalenbundel Negen raven en in 2016 de roman Bevrijding. Zijn verhalenbundel Het grote vakantiepark, die in 2018 verscheen, stond op de longlist van de BookSpot Literatuurprijs.

Bijpassende boeken en informatie

Kinderboeken

Rindert Kromhout – Voetstappen in de donkere nacht

Rindert Kromhout Voetstappen in de donkere nacht recensie en informatie nieuw kinderboek. Op 12 juni 2021 verschijnt bij uitgeverij Leopold het nieuwe kinderboek van Rindert Kromhout.

Rindert Kromhout Voetstappen in de donkere nacht recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van het kinderboek Voetstappen in de donkere nacht. Het boek is geschreven door Rindert Kromhout. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de nieuwe historische kinderboek voor 8+ jaar van Rindert Kromhout.

Rindert Kromhout Voetstappen in de donkere nacht Recensie

 

Voetstappen in de donkere nacht

  • Schrijver: Rindert Kromhout (Nederland)
  • Soort boek: kinderboek
  • Leeftijd: 8+ jaar
  • Uitgever: Leopold
  • Verschijnt: 12 mei 2021
  • Omvang: 96 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het nieuwe kinderboek van Rindert Kromhout

Spannend avontuur over de verschillen tussen arm en rijk in historisch Rome.

Rome, vele jaren geleden. Aan standbeelden overal in de stad hangen plotseling (verboden) protestbriefjes. De ‘sprekende beelden’ beklagen zich over de enorme verschillen tussen arm en rijk. Het volk begint te morren en de woedende machthebbers maken jacht op de briefschrijvers.

Wanneer Renzo en Lucia ontdekken dat hun ouders erachter zitten en het verspreiden van de briefjes steeds gevaarlijker wordt, nemen zij deze taak op zich. Want wie verdenkt er nu een jongen met een voetbal? Of een meisje dat haar weggelopen kat zoekt?

Bijpassende boeken en informatie

Italië, Nederlandse schrijfster, Verhalen

Rosita Steenbeek – Leven in Rome

Rosita Steenbeek Leven in Rome recensie en informatie boek met autobiografische verhalen. Op 1 mei 2021 verschijnt bij Uitgeverij Prometheus het nieuwe boek van de in Italië woonachtige Nederlandse schrijfster Rosita Steenbeek.

Rosita Steenbeek Leven in Rome recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Leven in Rome. Het boek is geschreven door Rosita Steenbeek. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de dit boek verhalen over Rome van de Nederlandse schrijfster Rosita Steenbeek.

Rosita Steenbeek Leven in Rome Recensie

Leven in Rome

  • Schrijfster: Rosita Steenbeek (Nederland)
  • Soort boek: autobiografische verhalen
  • Uitgever: Prometheus
  • Verschijnt: 1 mei 2021
  • Omvang: 190 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering boek: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Recensie en waardering van het boek over Rome

  • “Rosita Steenbeek woont al zo’n half mensenleven in de Italiaanse hoofdstad Rome. Een stad waar de geschiedenis op bijna elke straathoek te vinden is. Al jarenlang schrijft ze korte verhalen over de eeuwige stad voor het tijdschrift Italië Magazine. In dit boek is een flink aantal van deze verhalen gebundeld. Steenbeek neemt de lezer mee op pad en presenteert de stad en haar inwoners op aanstekelijke wijze. Bovendien is er aandacht voor haar eigen belevenissen en ervaringen. Uit alle reportages en verhalen blijkt de liefde voor de stad in al haar schakeringen, waarbij zowel aandacht is voor de schoonheid als de rafelranden. Boeiend zijn ook de stukken over Rome in tijden van Corona.” (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗∗)

Flaptekst van het boek met verhalen over Rome van Rosita Steenbeek

Het leven in Rome is nooit gewoon, het is of je om de haverklap een filmscène binnenloopt, soms zelfs letterlijk zoals op de Piazza Navona waar Woody Allen aan het draaien is of bij een berucht café waar de moord op een Romeinse maffiabaas wordt nagespeeld.

Rosita Steenbeek neemt ons mee naar een diner in het Quirinaal waar dertig pausen woonden en nu de president, maar ook naar een lunch met daklozen in een tot eetzaal omgevormde kerk. Ze viert de 2769ste verjaardag van Rome aan de nachtelijke Tiber, wordt geïnterviewd door de bisschoppelijke televisiezender over fietsen en ziet de paus met een helikopter de stoel van Petrus verlaten.

De caleidoscopische reis voert ook terug in de tijd, naar een parkeergarage in antieke paardenstallen, een metrostation in het muziekpaleis van keizer Hadrianus en een eeuwenoude apotheek met een medicijn waar keizer Nero al bij zwoer. We zien schatten uit het Vaticaanse Geheim Archief en ontdekken dat Rome een van de groenste steden is. Wanneer de stad een pretpark lijkt te worden legt corona het leven stil en is Rome even met zichzelf alleen.

Rosita Steenbeek informatie

Rosita Steenbeek debuteerde in 1994 met De laatste vrouw. Vele romans volgden, zoals Schimmenrijk, Intensive Care, Ander licht en in 2015 Rose. Een familie in oorlogstijd. In 2017 verscheen het veelgeprezen essay over compassie Heb uw vijanden lief en in 2018 Wie is mijn naaste?. Ook schreef ze aantal boeken over Rome, de stad waar ze een groot deel van het jaar woont. Daarnaast is ze vaste columniste voor Italië Magazine en Trouw.

Bijpassende boeken en informatie

Historische Roman, Nederlandse Schrijver

Chris Houtman – De Veleda vloek

Chris Houtman De Veleda vloek recensie en informatie over de inhoud van deze historische roman over de Romeinen. Op 29 september 2020 verschijnt bij Xander Uitgevers het tweede deel in de Veleda reeks van de Nederlandse schrijver Chris Houtman.

Chris Houtman De Veleda vloek Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden de historische roman De Veleda vloek. Het boek is geschreven door Chris Houtman. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe historische roman over de Romeinen van de Nederlandse schrijver Chris Houtman.

Chris Houtman De Veleda vloek Recensie

De Veleda vloek

  • Schrijver: Chris Houtman (Nederland)
  • Soort boek: historische roman
  • Uitgever: Xander Uitgevers
  • Verschijnt: 29 september 2020
  • Omvang: 460 pagina’s
  • Uitgave: Paperback

Flaptekst van het tweede Veleda boek van Chris Houtman

Twee jaar na de grote stadsbrand van Rome keert Elfleda in het geheim terug naar de hoofdstad van het Romeinse Rijk. De Germaanse zieneres Veleda heeft haar een belangrijke opdracht gegeven: zorgen dat alle noordelijke stammen in vrijheid kunnen leven. Als keizer Nero vertrekt voor een lange reis door Griekenland en generaal Vespasianus naar Judea wordt gestuurd, beseft Elfleda dat ze haar kans moet grijpen. Lukt het haar om de Germaanse stammen tegen Nero op te zetten? En zal ook de Bataafse lijfwacht van de keizer haar kant kiezen en zich tegen hem keren?

Bijpassende boeken en informatie

Italiaanse roman, Italiaanse schrijver, Italië

Gianfranco Calligarich – De laatste zomer in de stad

Gianfranco Calligarich De laatste zomer in de stad recensie en informatie van deze Italiaanse roman uit 1973. Op 23 juni 2020 verschijnt bij Uitgeverij Wereldbibliotheek de Nederlandse vertaling van de roman L’ultima estate in città van de Italiaanse schrijver Gianfranco Calligarich.

Gianfranco Calligarich De laatste zomer in de stad Recensie en Informatie

De roman De laatste zomer in de stad van de Italiaanse schrijver Gianfranco Calligarich werd in 1973 voor het eerst uitgegeven. Na publicatie kende roman enig succes om daarna van de radar te verdwijnen om kortgeleden in Italië herontdekt te worden. Naar aanleiding daarvan heeft uitgeverij Wereldbibliotheek het boek in Nederlandse vertaling van Els van der Pluijm laten verschijnen.

Gianfranco Calligarich De laatste zomer in de stad Recensie

Leo Gazzara, hoofdpersoon van de roman en achter in de twintig ontvlucht zijn ouderlijk huis in Milaan en trekt naar Rome. Zijn leven is verre van geslaagd en hij probeert er in de Italiaanse hoofdstad weer wat schwung in te brengen. Echter Leo is behoorlijk lui, een bovenmatige drinker en weinig talentvol. Ondanks dat is hij wel een succesvolle charmeur die menige aantrekkelijke vrouw in zijn bed weet te krijgen. Maar ook dit schenkt hem weinig voldoening en bevrediging.

In dit herontdekte Italiaans meesterwerk spat de treurigheid lichtvoetig van elke pagina af

Gianfranco Calligarich slaagt er overtuigend in zowel de rafelranden als de beau monde van Rome te beschrijven aan de hand van de belevenissen van zijn anti-held Leo Gazarra. Bovendien is het in de stad eigenlijk altijd te heet of te nat. De triestheid en leegheid van het stadse bestaan, spat zo’n beetje van elke pagina af. Echter Calligarich doet dit op een lichtvoetige wijze en in een stijl die ervoor zorgt dat de roman van begin tot eind een groot plezier is om te lezen. Volkomen terecht dat dit kleine meesterwerk uit de Italiaanse literatuur herontdekt en in Nederlandse vertaling te lezen is. De laatste zomer in de stad is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

De laatste zomer in de stad

  • Schrijver: Gianfranco Calligarich (Italië)
  • Soort boek: Italiaanse roman
  • Origineel: L’ultima estate in città (1973)
  • Nederlandse vertaling: Els van der Pluijm
  • Uitgever: Wereldbibliotheek
  • Verschijnt: 23 juni 2020
  • Omvang: 176 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook 
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de roman uit 1973 van Gianfranco Calligarich

In de jaren zeventig is Rome een monumentale maar onverschillige stad. Bijna-dertiger Leo Gazzara is er naartoe verhuisd om het burgerlijke leventje dat hem in Milaan wacht te ontlopen. Hij gaat dan ook lukraak van het ene onbeduidende baantje naar het andere, naar bijeenkomsten en ontmoetingen waar menselijk contact vluchtig en gerafeld is. Het is zijn credo om nooit ergens bij betrokken te raken, zo veel mogelijk aan de zijlijn te blijven. Maar tijdens een avondje bij welgestelde vrienden thuis ontmoet hij de eigenaardige en onweerstaanbare Arianna, die even rusteloos is als hijzelf. Ze krijgen een stormachtige affaire. Het wordt zijn laatste zomer in de stad.

Bijpassende boeken en informatie

Familieroman, Historische Roman

Sana Valiulina – Een wolf bij zijn oren pakken

Sana Valiulina Een wolf bij zijn oren pakken recensie en informatie over de inhoud van deze historische roman over de Romeinse keizer Tiberius. Op 30 april 2020 verschijnt bij Uitgeverij Prometheus deze nieuwe roman van de Estisch-Nederlandse schrijfster Sana Valiulina.

Sana Valiulina Een wolf bij zijn oren pakken Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Een wolf bij de oren pakken, de nieuwe roman van Sana Valiulina. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze historische roman van Sana Valiulina.

Sana Valiulina Een wolf bij zijn oren pakken Recensie001Boek-Bestellen

Een wolf bij zijn oren pakken

  • Schrijfster: Sana Valiulina (Estland, Nederland)
  • Soort boek: familieroman, historische roman
  • Uitgever: Prometheus
  • Verschijnt: 30 april 2020
  • Omvang: 296 pagina’s
  • Uitgave: Paperback

Flaptekst van de nieuwe roman van Sana Valiulina

Als de bejaarde keizer Tiberius, die zich op Capri heeft teruggetrokken per brief het Romeinse imperium regeert, op de rots naar de zeetelegraaf staat te turen, wordt hij verteerd door angst. Zal zijn plan op de machtsbeluste Sejanus uit te schakelen slagen of wordt hij zelf vermoord, als het hem niet lukt om snel genoeg naar Syrië te vluchten? Sejanus zwaait immers al jaren de scepter over Rome en weet zich verzekerd van de steun van de pretorianen. Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe kon de keizer die niemand vertrouwde zijn lot leggen in de handen van van deze omhooggevallen plattelandsridder? Wie is deze Sejanus en hoe zijn deze gebeurtenissen verbonden met het geheimzinnige banket dat vijftig jaar geleden heeft plaatsgevonden?

Een wolf bij zijn oren pakken is een ongezellige familieroman over de machtigste geslachten van het keizerlijke Rome, verteld vanuit het perspectief van de ‘droevigste aller mensen’, keizer tegen wil en dank Tiberius, en over de maakbaarheid van het leven.

Bijpassende boeken en informatie

Franse roman, Franse schrijver

Patrick Modiano – Onzichtbare inkt

Patrick Modiano Onzichtbare inkt recensie en informatie over de inhoud van deze Franse roman. Op 4 februari 2020 verschijnt bij Uitgever Querido de Nederlandse vertaling van de roman Encre sympatique van de Franse schrijver Patrick Modiano.

Patrick Modiano Onzichtbare inkt Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van Onzichtbare inkt, het boek van Patrick Modiano. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze nieuwe roman van de Franse schrijver Patrick Modiano.

Patrick Modiano Onzichtbare inkt Recensie001Boek-Bestellen

Onzichtbare inkt

  • Schrijver: Patrick Modiano (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Encre sympatique (oktober 2019)
  • Nederlandse vertaling: Maarten Elzinga
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 4 februari 2020
  • Omvang: 128 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de nieuwe roman van Patrick Modiano

Parijs in de jaren zestig. Jean Eyben, net twintig, werkt op proef bij een detectivebureau en krijgt de opdracht een jonge vrouw op te sporen. Haar dossier bevat voornamelijk witte plekken: er is maar weinig over haar bekend, en het is zelfs niet zeker of de naam die hij heeft doorgekregen, Noëlle Lefebvre, haar werkelijke naam is. Het verbaast dan ook niemand dat het hem niet lukt haar te vinden.

Veel later, als hij al jaren schrijver is, herinnert de man zich zijn speurtocht van weleer en gaat hij opnieuw op zoek naar de vrouw, een queeste die hem via de parken, cafés en bioscopen van Parijs naar Rome voert. De kleur die in zijn herinnering terugkeert: blauw. Het vervagende blauw van de hemel op een zomerse dag met hoge sluierbewolking. Het verblekende blauw van de dossiermap waarin haar gegevens worden bewaard. Wie is zij, de vrouw die hij zoekt?

Bijpassende Boeken en Informatie