Op deze pagina is de Franca Treur Hoor nu mijn stem Recensie ∗∗∗∗∗ Waardering, waardering en informatie van de nieuwe roman te lezen.
Franca Treur Hoor nu mijn stem Recensie ∗∗∗∗
Met het lezen van dit verhaal reist de lezer mee met Ina en Gina. Eén en de zelfde vrouw. Ina, het kleine meisje dat op 3 jarige leeftijd beide ouders verlies door een stom ongeluk, veroorzaakt door het prinsessengedrag van de kleine Ina? Gina, de quasi zelfverzekerde radio medewerkster, zo ongeveer Nederlands beste interviewster die er bij de radio werkt. Het verhaal begint met de terugreis van Gina naar een dorpje ergens op de Zeeuwse eilanden. Ze is op weg naar huis. In ieder geval is op weg naar het huis waar zij haar jeugd heeft doorgebracht. Bij haar twee bevindelijk-gereformeerde tantes en haar opa. Opa is inmiddels overleden, tante Sjaan woont in een verpleeghuis, zwaar dementerend. Haar meest bevindelijke tante Ma bestiert het huis als altijd, maar wanneer Gina daar aankomt treft ze een verwarde tante en een ernstig verwaarloosd huishouden aan. De oneven hoofdstukken beschrijven het leven van Gina, het wereldse meisje, de wereldse vrouw, die zich ondanks of dankzij haar bevindelijke opvoeding toch een plek heeft weten te verwerven in de zogenaamde “vrije wereld”. Een wereld die nauwelijks iets heeft uit te staan met God en gebod. In de even hoofdstukken volgen wij de kleine Ina die teveel met haar hoofd en veel te weinig met haar hart op zoek is naar een leven in dienst van de Heere.
Hoe doe je dat, opgroeien in een bevindelijk-gereformeerde wereld?
Ina is twaalf wanneer het verhaal van haar jeugd begint. Ze vertelt op pagina 16 “In het huis waar ik opgroeide, leidden wij een doodstil leven, op een doodstille plek niet ver van de zee. Dat leven paste bij ons. Dat soort mensen waren wij. Wij lieten ons de stilte niet afnemen door stereotoren, radio’s of televisies. Onze oren waren geschapen om te luisteren naar het schikken van de bladeren aan de bomen, naar het suizen van de leidingen.” En, wanneer Ina niet zo lastig was geweest toen zij bij haar tantes en opa moest logeren omdat haar ouders naar een bruiloft waren geweest, waren haar ouders zeker en vast nog in leven geweest. Ja, hoe doe je dat, opgroeien in zo’n omgeving? Met zo’n zware lading op je nek? En als je de pech hebt om ook nog slim te zijn? En als je zeker weet dat het aan jou ligt dat je je leven zo leeft dat je nooit zal worden opgenomen in het rijk der hemelen? Ina gaat naar de “zware” middelbare school in Goes, is slim, begint te puberen, krijgt vriendjes, begint haar lichamelijke en seksuele verlangens te ontdekken, heeft weinig vriendinnen, neemt eigenlijk nooit iemand mee naar huis, schaamt zich voor thuis, krijgt echte verkering en leert hoe het toegaat in een gezin met een echte vader en moeder. En bid en leest zich te pletter. Over God en gebod, en hoe en wanneer je als mensch eindelijk “het teken krijgt” dat God zich over jou buigt en zich met jou zal inlaten. Voor haar is dat vast en zeker nooit weggelegd. Ze is te egocentrisch, te veel met zichzelf ingenomen, te klein, stelt zichzelf en haar tantes veel te veel vragen in plaats van in volle overtuiging haar tijd af te wachten en intussen te vullen met volle toewijding. Maar natuurlijk hoopt ook Ina als maar op een teken. Bijna wanhopig vraagt zij, wanneer haar opa ligt te sterven op pagina 95 ” O Heere, U bent toch een God van wonderen? We verdienen niets,maar Heere U lijkt zover weg. Ik weet dat ik nergens recht op heb, maar een heel klein teken uit de hemel, een teken dat U ons ziet, O Heere, alstublieft!”
Gina wordt geconfronteerd met de immense verschillen thuis en elders
En dan Gina. Zij gaat na de middelbare school toch echt studeren. In Leiden. Psychologie. Een studie die ervan uit gaat dat het hoofd centraal staat wanneer je als mens een weg zoekt door het leven. Dat alles wat niet met rationele argumenten kan worden onderbouwd nog maar eens opnieuw tegen het licht moet worden gehouden. Dat analyseren van en reflecteren op eigen gedachten en daden onontbeerlijk zijn tijdens de ontwikkeling op weg naar de mens die je wilt zijn. Op verschillende levensterreinen wordt Gina geconfronteerd met de immense verschillen tussen haar opvoeding thuis en het leven buiten de kerkelijke en bevindelijk-gereformeerde wereld. Een wereld waarin vragen stellen uit den boze was. En nu een wereld waarin vragen stellen een onontbeerlijk ingrediënt is in het dagelijks leven van een student. Ook als je een oprecht gelovige student bent.
Geen zware woorden of oordelen over de religie, geen zedenpreken, geen omkijken in verbittering
Mooi beschrijft Franca Treur het proces van opgroeien in een zwaar christelijke omgeving en mooi de manier waarop zijn ons laat meekijken in de ziel van een opgroeiend meisje dat begint te puberen en langzaam maar zeker haar intrede doet in haar volwassen leven. Een volwassen vrouw die niets anders wil en kan dan haar eigen afwegingen en keuzes maken en daar de volle verantwoordelijkheid voor moet dragen. Geen zware woorden of oordelen over de religie, geen zedenpreken, geen omkijken in verbittering maar veel eerder een beschrijving van een onontkoombare weg die afgelegd moest worden. Prachtig, ik heb ervan geleerd en ervan genoten. Franca Treur Hoor nu mijn stem is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).
Franca Treur Hoor nu mijn stem Recensie: Mieke Koster
Hoor nu mijn stem
Flaptekst Franca Treur Hoor nu mijn stem
Ina verloor op driejarige leeftijd haar ouders en groeit op bij haar opa en zijn twee ongetrouwde zussen Ma en Sjaan. Deze ‘familie’ bewandelt de oude paden van het gereformeerde geloof, en de jonge, ambitieuze Ina probeert te klimmen op de trappen van Gods genade, zoals haar lichtende voorbeeld tante Ma. Naarmate ze volwassen wordt, lonkt ook de maatschappelijke ladder, die gemakkelijker te beklimmen lijkt. Zal ze haar milieu ontstijgen of belooft ze trouw aan God? Wat doet het met je wanneer je merkt dat men op jouw plek liever iemand anders ziet? Gina, zelfverklaard beste radio-interviewer van Nederland, verliest in korte tijd haar baan, haar geliefde en haar waardigheid. Haar leven lang heeft ze geïnformeerd naar de ideeën en de binnenwereld van anderen. Maar hoe staat het met haar eigen innerlijk? In deze nieuwe, psychologische roman geeft Franca Treur een stem aan vrouwen uit dat deel van onze samenleving waar een vrouw niet vaak wordt gehoord.
Bijpassende Boeken en Informatie
Nino Haratischwili (Georgië) – De kat en de generaal
