Erdal Balci De gevangenisjaren recensie en informatie over de inhoud van de autobiografische roman. Op 9 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij De Geus de nieuwe roman van de Turks-Nederlandse schrijver Erdal Balci.
Erdal Balci De gevangenisjaren recensie en informatie
Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De gevangenisjaren. Het boek is geschreven door Erdal Balci. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe autobiografische roman van de Turks-Nederlandse journalist en schrijver Erdal Balci.
Een ernstig indrukwekkende autobiografische roman, die begint in Ardahan, een stadje in het Noordoosten van Turkije, Daar waar de winters een half jaar duren en daar waar Erdal een van de vijf kinderen is door hun vader vanuit Nederland onderhouden. Hij begaat daar twee grote zonden.
Eén, hij offert zijn lievelingskoe Bakziz die ontsnapt is op de dag van het offerfeest en hij gaat haar zoeken, en twee, zijn beste vriend Ali komt om in een sneeuwstorm en dat is zijn schuld. Met deze twee grote zonden komt hij, tien jaar oud met zijn moeder en de andere vier naar Utrecht. Op weg naar de vrijheid, naar ontwikkeling, naar een beter leven.
Maar niets is minder waar. Dit gezin wordt eigenlijk vanaf dag één min of meer geterroriseerd door de Nederlands Turkse” maffia”. Zij die hier al heel lang wonen en zich de mores van een “ goed Turks Islamitisch gezin” hebben eigen gemaakt. En zo ontstaat er een angstcultuur in zijn gezin. “ Let op de meisjes, nee geen strakke broeken, nee geen make-up, nee, niet met Nederlandse kinderen, en wat te denken van een Islamitische school, en moet Erdal niet op zaterdag naar de Koranschool? Nee, geen patat. Kan immers in foute olie gebakken zijn!
Zij gelooft in hem, stimuleert hem, en ja, hij wordt verliefd op haar
Intussen wordt Erdal zijn moeders gids. Op zaterdag mee naar de markt en soms ook naar de lapjesmarkt. Ja, altijd met een Turkse “vriendin” in hun kielzog. Want er moet wegwijs gemaakt worden in het oerwoud van “Westerse” dus foute artikelen. En Erdal, hij gebruikt zijn ogen onderweg. Mijmert bij de prachtige grachtenpanden waar zij langslopen. Prachtig schrijft hij hierover.” Destijds had ik niet van Vermeer en Rembrandt gehoord, maar ik wist zeker dat begenadigde schilders hadden besloten deze huizen schouder aan schouder langs de grachten neer te zetten, als een gedicht van de dans tussen de regen die op het water viel en het zonlicht dan kwam en ging. ” (pagina 46) Maar Erdal heeft ook geluk. Hij krijgt bijles Nederlands van Floor. Zij gelooft in hem, stimuleert hem, en ja, hij wordt verliefd op haar. Maar oh, zo’n grote kloof te overbruggen.
De vrijheid lonkt. Eerst Mavo en dan Havo en dan de school voor journalistiek. Met Turkse vrienden aan de haal. Mooie en minder mooie avonturen beleven met elkaar. En intussen ingeklemd zitten. Ja al deze jongens. Tussen vrijheidsdromen en verplichtingen aan hun Islamitisch/Turkse cultuur. De terreur van de omgeving. En zelf ook halfslachtig zijn. De zusjes verbieden mee op schoolkamp te gaan, gemengde schoolfeesten te bezoeken. En zelf hoeren en sloeren waar en als het kan. Met elkaar feesten maar ieder oh zo eenzaam. Vermorzeld.
Erdal wordt een succesvol columnist. Hij weet wat de kranten van hem willen. Wat hij moet schrijven over de emigranten in Nederland. Dat zij het goed doen, dat zij, ja, de jongens en de meisjes, goed opgeleid raken, dat uithuwelijken geen enkel probleem hoeft te zijn. Opportunist!
Leerzaam, interessant, boeiend, moedig en uitstekend geschreven zelfonderzoek
Intussen volgt hij met argusogen alle door gemeente en rijk gesubsidieerde activiteiten voor moslims. Is dit niet eerder de manier om hen opgesloten te houden in eigen cultuur dan een oprechte uitnodiging mee te doen, hen erbij te trekken, te omarmen?
Weg moet Erdal, weg uit Nederland en terug naar Turkije. Daar de mensen spreken. Hoe is het leven daar? Hoe vrij leven zij? Erachter komen hoe hij gevangen zit in het web van de Westerse vrijheidsdoctrine versus de doctrines van eigen Cultuur. Een vrije schrijver wil hij worden, wil hij zijn. Daarvoor is nodig dat hij teruggaat naar zijn wortels, beginnen bij het begin. En niet bang zijn dat hij met zijn schrijven een groot deel van de conservatieve Turkse gemeenschap over zich heen krijgt. Een grote opdracht die hij zich zelf stelt. De roman van Erdal Balci is een leerzaam, interessant, moedig en uitstekend geschreven zelfonderzoek, gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).
Recensie van Mieke Koster
De gevangenisjaren
- Schrijver: Erdal Balci (Turkije, Nederland)
- Soort boek: sociale roman
- Uitgever: De Geus
- Verschijnt: 9 maart 2021
- Omvang: 288 pagina’s
- Uitgave: paperback / ebook
- Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
Inhoud van de nieuwe roman van Erdal Balci
‘Dat mensen een vrije wil zouden hebben was een grote leugen. Dat begreep ik op mijn vijftiende. En ik had nog geen woord gelezen van grootmeester Spinoza.’
Begin jaren tachtig haalt de vader van Erdal Balci zijn gezin van Oost-Turkije naar de Utrechtse wijk Lombok. ‘Als ik terugdenk aan die periode kan ik mij niet anders herinneren dan dat we dartele kinderen waren tussen de bergen van de Kaukasus, dat het hard woei over het grote plateau en dat we er met z’n allen naar uitzagen om te migreren.’
Erdal groeit op in Nederland, om langzaam te ontdekken dat zijn nieuwe land gevangenismuren om hem, zijn dierbaren en zijn vrienden trekt. Hij beraamt vluchtplannen, maar ontsnappen uit de bajes van de politiek correcte cipiers is moeilijk.
Balci’s beschrijving van ‘de vlucht uit Europa om een Europeaan te worden’ is niet alleen het bijzondere verhaal van een migrantenzoon, maar ook een unieke kijk op de meest brandende kwesties van nu.
