Sinéad O’Connor autobiografie Wat ik me herinner recensie en informatie over de inhoud. Op 7 augustus 2023 verschijnt bij uitgeverij HetMoet de Nederlandse vertaling van Rememberings de autobiografie van de op 26 juli 2023 overleden Ierse zangeres Sinéad O’Connor.

Sinéad O’Connor autobiografie wat ik me herinner recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de autobiografie Wat ik me herinner. Het boek is geschreven door Sinéad O’Connor. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de autobiografie uit Ierland afkomstige popzangeres Sinéad O’Connor.

Monique van der Hoeven recensie

“Qui cantat, bis orat” (Wie zingt, bidt dubbel)

Het is de quote waarmee de autobiografie van de onlangs overleden zangeres Sinead O’Connor opent. Een quote die mij als zangeres direct diep raakt – ik begrijp hem zó goed èn hij lijkt naadloos te passen bij het werk van Sinead.

In het voorwoord vertelt de 54-jarige Sinead hoe ze vaak “afwezig” was in haar leven.

“Niemand heeft me ooit begrepen, ook ikzelf niet. Behalve als ik aan het zingen was”. Een tweede quote die ik begrijp. En die past!

De autobiografie van Sinead O’Connor bestaat uit 3 delen:

Deel 1:

Haar jeugd – ze vertelt dit op een kinderlijke manier, alsof het kleine meisje zelf aan het woord is, heel aangrijpend. Het geloof en muziek zijn al jong in Sinead’s leven aanwezig. Maar er is ook veel geweld en mishandeling.

Deel 2:

Hoe ze zangeres is geworden en over haar carrière. Ze vertelt over hoe ze haar hoofd kaal laat scheren, om vooral niet aan het standaard meisjes-mooi van een popster te hoeven voldoen en hoe ze, net zwanger, haar eerste platencontract opzegt en alles in eigen hand te nemen. Er breekt een rollercoaster-ride aan en ze speelt het spel zo goed mogelijk mee tot en met de eerste Grammy Awards. Daarna wordt ze echt rebels – tijdens een uitzending van SNL verbrandt ze de foto van de paus die op haar moeder’s slaapkamer hing. Dan is ze nergens meer welkom. Voor haarzelf is dat het moment waarop ze zichzelf hervindt… en niet het moment dat haar “carrière werd verwoest”.

“Niemand heeft me ooit gevraagd wat mijn dromen waren, ze werden gewoon boos omdat ik niet was wie ze wilden dat ik was”.

Deel 3:

Dit deel gaat over haar muziek. Zeker na het lezen van de eerste twee delen is dit deel heel interessant, want ze geeft toelichting op hoe de songs en albums die ze opnam zijn ontstaan, wat ze voor haar betekenen en wat haar ertoe heeft geïnspireerd.

Ik heb Sinead O’Connor altijd al een heel goede zangeres gevonden, iemand die durfde te kiezen om zichzelf te zijn. Na het lezen van haar autobiografie zie ik pas hoe ongelofelijk moedig en dapper ze werkelijk was! En wat een heftig leven ze heeft geleid – nou ja, GELEEFD heeft ze absoluut!

Dankzij de playlist die met een QR-code die bij het boek hoort geopend kan worden, heb ik o.a. de allermooiste versie van Don’t Cry for me Argentina gehoord. Jawel, gezongen door Sinead O’Connor.

In deel 3 volgt ook nog een heel liefdevol betoog over haar 4 kinderen.

Ze sluit deel 3 af met nog een heel mooie quote – die ik zeker nu ze niet meer onder ons is hier op aarde als heel troostrijk en hoopvol ervaar:

“Ik heb heel veel geluk gehad, aangezien elke droom die ik ooit had werkelijkheid is geworden”

Wat ik me herinner

• Auteur: Sinéad O’Connor (Ierland)
• Soort boek: autobiografie
• Origineel: Rememberings (2021)
• Nederlandse vertaling: Irwan Droog
• Uitgever: Uitgeverij HetMoet
• Verschijnt: 7 augustus 2023
• Omvang: 300 pagina’s
• Uitgave: paperback / ebook
• Prijs: € 23,99 / € 12,99
• Boek bestellen bij: Bol / Libris
• Waardering: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van de autobiografie van Sinéad O’Connor

Kijk, iedereen wil een popster. Maar ik ben een protestzanger.

We zijn de videoclip van ‘Nothing Compares 2 U’ aan het maken. We hebben het grootste gedeelte van de clip al een paar dagen geleden in Londen opgenomen, in zo’n drie shots. In het eerste, een close-up, zing ik het nummer gewoon mee, terwijl ik op een stoel zit in een trui met een zwarte kraag. Maar bij ‘All the flowers that you planted, Mama, in the backyard, all died when you went away’ huilde ik zo’n twintig seconden lang.

Ik heb het gevoel dat ik het verpest heb. Ik wist me wel te herpakken en te blijven zingen, maar ik denk dat de opnames onbruikbaar zijn. Het is dus goed dat we hier in Parijs aan het filmen zijn.  Dat is beter voor iedereen.

Ik huilde omdat mijn moeder dood is. Ik ben er nog steeds door van slag, al ben ik al vierentwintig.

Wat ik me herinner is de autobiografie van de iconische Ierse protest zangeres Sinéad O’Connor. In dit boek spreekt ze openlijk over haar duistere jeugd, haar carrière als zangeres, moeder en activiste.

Bijpassende boeken en informatie

• Boek over muziek
• Ierse auteurs