Tag archieven: Mieke Koster

Canada, Canadese roman, Canadese schrijfster

Marian Engel – Beer

Marian Engel Beer recensie en informatie over de inhoud van deze Canadese roman uit 1976. Op 8 april 2021 verschijnt bij Uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van de roman Bear van de Canadese schrijfster Marian Engel.

Marian Engel Beer recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden de roman Beer. Het boek is geschreven door Marian Engel. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze bijzondere roman uit 1976 van de Canadese schrijfster Marian Engel.

Recensie van Mieke Koster

Lou, een zich stoffig voelende bibliothecaresse krijgt de kans haar mollenbestaan te ontvluchten. Al een tijd lang zat het leven haar tegen. Het leek erop alsof het leven in het algemeen de pik op haar had. Haar erudiete baan bij de archieven van Het Historisch Instituut verandert voor haar langzaam in een opslagruimte van vergeelde documenten. Zij onderzocht niet het verleden, zij werd het verleden. Dan is het zover. Het Instituut heeft het beheer gekregen over een erfenis van kolonel John William vernoemd naar zijn bezit Cary’s Island. Een onbewoond en ver afgelegen eiland ergens hoog in de Canadese wateren. Het blijkt dat hij een interessante bibliotheek heeft nagelaten. Een zonderlinge man met een brede interesse. En nu gaat Lou zijn bezit in kaart brengen en uitvinden of deze plek en geschikt zou zijn als bijvoorbeeld dependance van het Instituut.

Een achthoekig huis, een kamer vol boeken en een beer

Dan gaat ze op reis, op weg naar het hoge noorden. Haar verouderde wandelspullen en slaapzak ingepakt. Ze is er klaar voor en ze schrijft naar haar directeur dat zij zich als herboren voelt. Laat in de middag komt zij aan bij Homer Campbell, de winkelier aan de overkant van “haar” eiland. En ja, hij kan haar nog brengen en haar rondleiden door het prachtige landhuis , haar tijdelijk onderkomen. Wanneer hij op het punt staat het eiland te verlaten vraagt hij: ”Heeft iemand ook iets gezegd over de beer?” Dit werd haar koninkrijk: een achthoekig huis, een kamer vol boeken en een beer. Haar eerste confrontatie met de beer is meer onderzoekend dan dat er sprake is van een kennismaking. Haar analyse is; ongevaarlijk, onaantrekkelijk, geen bedreiging, meer een verslagen oude vrouw, die nachtenlang op haar echtgenoot ligt te wachten. Ik kan hem wel aan.

Marian Engel Beer Recensie

ze gaat aan het werk. Ze komt erachter dat er altijd al een beer is geweest op dit eiland, bij dit huis, en vind in veel boekwerken die zij catalogiseert briefjes met aantekeningen over de beer, over beren in zijn algemeenheid. Lou is niet echt een dierenliefhebber, en ontmoet bij Homer de oude vrouw die bevriend is met beer. “Praat met hem”, vertelt zij Lou, “en vooral poep met hem, dan vindt hij je aardig”. En zo, beetje bij beetje leert Lou met beer omgaan, geniet ze van hem, schiet in de lach wanneer ze met hem gaat wandelen. Zij krijgt vertrouwen in zichzelf en in beer. En ja, beer ook in haar. En beer hoeft niet meer de hele tijd aan de ketting en zo kan het gebeuren dat terwijl Lou boven hard aan het werk is, beer naar boven komt en zich voor de haard uitrekt en gaat liggen.

Over angst en eenzaamheid en over de troost die boeken kunnen geven. Prachtig!

Kom beer, naar buiten”, zegt Lou wanneer het bedtijd is. En dan loopt hij voor haar uit de trap af en gaat naar buiten. De volgende warme ochtend gaan zij samen zwemmen in het ijskoude water en wanneer zij uit het water stappen begint beer met zijn lange ribbelige tong haar rug te likken. Wat een sensatie. Oh hemel!” Boek, boek. Wanneer zulke dingen gebeuren, pak dan altijd een boek”blz 63. En zo vergeet zij bijna haar opdracht. Wat is zij hier aan het doen? Een romantische en/of seksuele relatie met beer aan het opbouwen of, wat was de opdracht ook al weer? En, is er in al die  boeken van John Cary en de Beer niet ergens een verband te vinden? Een ondefinieerbare intimiteit tussen hen, een schakel tussen verlangen en begeerte wat bereikbaar was? Blz. 92 En beer, hij likte , die roze tong raspte een beetje, warm en prettig en vreemd.” Oh Beer, beer, ik hou van je”

Marian Engel en Beer. Een prachtige roman over een onmogelijkheid en toch oh zo helder en geloofwaardig. Over het grote, bijna dierlijke verlangen, naar geborgenheid, veiligheid, en wellicht niet te dichten kloof tussen dat verlangen en het echte leven. De kloof tussen mannelijke en vrouwelijke seksualiteit, intimiteit. Over angst en eenzaamheid en over de troost die boeken kunnen geven. Prachtig, gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Beer

  • Schrijfster: Marian Engel (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman
  • Origineel: Bear (1976)
  • Nederlandse vertaling: Barbara de Lange
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 8 april 2021
  • Omvang: 136 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Waardering voor de roman Beer

  • “Een verdomd goed boek; het is zelfs de beste Canadese roman allertijden.” National Post
  • “Beer werkt even eenvoudig als mysterieus als een sprookje. Het is een opmerkelijke tour de force.” New York Times
  • “Een overdonderend levendig verhaal over het verbodene, het ondenkbare, het nauwelijks voorstelbare.” Washington Post
  • “Een meeslepend verhaal … briljant en aangrijpend.” Publishers Weekly

Flaptekst van de roman van de Canadese schrijfster Marian Engel

Lou is een eenzame bibliothecaris die haar dagen doorbrengt in de stoffige archieven van het Historisch Instituut. Wanneer zich de mogelijkheid voordoet, grijpt ze haar kans om naar een afgelegen eiland in Noord-Ontario te reizen, waar ze de zomer zal doorbrengen met het catalogiseren van een bibliotheek die toebehoorde aan een excentrieke negentiende-eeuwse kolonel. In haar ijver om de eigenaardige geschiedenis van het landgoed te onderzoeken, ontdekt ze tot haar schrik dat het eiland één andere bewoner heeft: een beer.

Lou’s verbeelding wordt al snel in beslag genomen door vroegere bewoners van het eiland, wier diepe fascinatie met beren ze geleidelijk overneemt. Lou wordt onweerstaanbaar langs een pad van emotionele en seksuele zelfontplooiing geleid, terwijl ze de grenzen van haar dierlijke natuur opzoekt. Wat ze ontdekt zal haar leven voorgoed veranderen. Beer is nog even provocatief en krachtig als toen het voor het eerst werd gepubliceerd.

Bijpassende boeken en informatie

Debuutroman, Nederlandse Romans, Nederlandse Schrijver

Parham Rahimzadeh – Arab

Parham Rahimzadeh Arab recensie en informatie over de inhoud van de eerste roman van de Iraans-Nederlandse schrijver. Op 1 april 2021 verschijnt bij Uitgeverij Prometheus de debuutroman van schrijver Parham Rahimzadeh.

Parham Rahimzadeh Arab recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Arab. Het boek is geschreven door Parham Rahimzadeh. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de debuutroman van de Iraans-Nederlandse schrijver Parham Rahimzadeh.

Zwart, rauw, meedogenloos, zijn de eerste woorden die  mij te binnen schieten wanneer ik dit indrukwekkende debuut dichtsla. Bassam, een jongen die op veel te jonge leeftijd aan zijn lot wordt overgelaten. Geboren in Iran, een vader die ingenieur is maar het hier in Nederland het niet verder schopt dan schoonmaker en een moeder, de centrale figuur in Bassams leven, die sterft wanneer Bassam  elf jaar is. Hij is slim, deze Bassam, doet het goed op de basisschool en krijgt een VWO advies. Arab is zijn nickname, zo wordt hij genoemd door zijn vrienden. Hij woont, zoals zoveel allochtone gezinnen in een achterstandswijk. In zijn geval is dit Schiedam.  In een multi-culti wijk wonen zij met z’n allen met de daarbij behorende problematiek. Dan sterft zijn moeder. Zij is al eerder in Iran opgenomen in een ziekenhuis enn zij sterft.

Een week later, wanneer Bassam met z’n vader naar Iran vliegt, voor een bezoek aan haar horen zij op het vliegveld dat moeder dood is. Bassam is razend kwaad en razend verdrietig. Later die week vliegt hij in z’n eentje naar huis. Een jongetje van elf jaar! Zijn vader blijft achter om nog van alles te regelen. Hooguit een paar weken denkt Bassam, maar dat gaat langer duren. Intussen zijn zijn broer en zus wel bij hem, maar oh zo vaak is hij alleen. Gelukkig is hij kind aan huis bij zijn vriend Mo en Gi en hun moeder en neemt deze jongen het besluit voor zijn vader te gaan zorgen, vooral financieel.

Arab is een zeer boeiende en ernstig noodzakelijke debuutroman

Hij belandt  bijna vanzelfsprekend in de drugshandel. Eerst hasj, maar dit verandert al snel in het echte werk, want vakken vullen bij AH, ja dat levert niet genoeg op. Daarnaast  doet hij gewoon zijn VWO, en haalt elke keer genoeg punten om over te gaan. Ach, die jongen heeft zoveel zorgen aan zijn hoofd,  zoveel verdriet over de dood van zijn moeder en de belofte aan haar dat hij zijn school afmaakt, zoveel verantwoordelijkheid voor de financiële toestand van zijn vader, verliefd op Ayla, een Turks meisje. Ja, dat kan natuurlijk niet, ook dat leidt tot de nodige problemen. Dan nog de drugshandel, waar hij samen met zijn vrienden steeds verder in verstrengeld raakt. Het grote geld blijft aantrekkelijk.

Met Bassam meelopend, meelevend, en als lezer om de haverklap je hart vasthoudend, krijg je een inkijk in de hardvochtige en onverbiddelijke wetmatigheden van deze wereld. Hoe zijn omgeving dit weet, ervan profiteert en toch steeds weer wegkijkt. En wie zorgt er nu eens echt voor hem? En wat is ervoor nodig om uit die criminele wereld te stappen? Welk wonder, of welke grote ramp moet er gebeuren voor Bassam ervan overtuigd raakt dat hij zover is om zijn dromen na te jagen en zich aan te melden voor een universitaire studie of voor een opleiding tot filmmaker?

Parham Rahimzadeh Arab Recensie

Parham Rahimzadeh schreef een overrompelend debuut met Arab. Gedeeltelijk autobiografisch en daarmee ook meteen legitiem om tal van maatschappelijke  problemen aan de kaak te stellen. Zoals; omgang hier in Nederland met het opleidingsniveau van vluchtelingen, het slepen en verplaatsen door het COA van deze mensen, het huisvesten van hen in achterstandswijken, een cumulatie van problemen in zulke wijken, de almaar voortdurende discriminatie van deze groepen.

Pappen en nathouden en niet naar omkijken totdat de hel losbreekt

Het absoluut gebrek aan interesse voor deze mensen binnen de samenleving, voor bewoners van de zgn. “Vogelaarwijken” daarbij inbegrepen de “authentieke” bewoners. Pappen en nathouden en niet naar omkijken totdat de hel losbreekt, of zoals ik net las in de krant, deze wijken interessant worden voor het zogenaamde “mengingsideaal” en er gesloopt en gerenoveerd gaat worden. Ten koste van alle  groepen bewoners. Opvallend volgens de schrijver van dit artikel worden nooit de betere wijken hiervoor aangewezen. Arab is zeer boeiende en ernstig noodzakelijke debuutroman dis is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Arab

  • Schrijver: Parham Rahimzadeh (Iran, Nederland)
  • Soort roman: sociale roman, debuutroman
  • Uitgever: Prometheus
  • Verschijnt: 1 april 2021
  • Omvang: 264 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Bestellen: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de eerste roman van Parham Rahimzadeh

Bassam. De jongen om wie je op straat met een boog heen loopt. Een gestolen fiets ruilt hij voor een blok hasj en daarmee begint zijn weg die hem zal leiden naar de troon van de discotheek. Hij voorziet jou van medicinaal genot wanneer het je uitkomt, en jij wil hem terugsturen naar zijn ‘eigen land’ als je hem niet meer wilt tolereren.

Maar Bassam heeft dromen, terwijl hij met zijn bende van ellende in twee werelden leeft: in een sombere achterbuurt van Schiedam en tegelijk permanent in liefdevolle aan zijn overleden moeder.

Arab is het rauwe, ontroerende debuut van Parham Rahimzadeh, over een vwo-leerling die in drugs handelt om voor zijn depressieve vader te kunnen zorgen. Mat Arab kruip je in de psyche van een jongen die omringt is door criminaliteit, maar eruit wil komen als een volwassen mens. Bassam is een Nederlander en een Arabische Iraniër die maar één ding wil: de vrijheid om zijn eigen, goede keuzes te kunnen maken, zelfs, en misschien zelfs juist, als zijn omgeving het daar niet mee eens is.

Bijpassende boeken en informatie

 

Nederlandse Romans, Nederlandse schrijfster

Emily Kocken – Lalalanding

Emily Kocken Lalalanding recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe Nederlandse roman. Op 30 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Emily Kocken.

Emily Kocken Lalalanding recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Lalanding. Het boek is geschreven door Emily Kocken. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Emily Kocken.

Jean Rodin, nee, geen familie van de Grote Rodin, de beeldhouwer, nee een Parijse jongen, 20 jaar. Hij werkt in een lampenfabriek, terwijl hij wel in het slimme klasje voor de paupers heeft gezeten.

Hij zit in de trein, er zwaait een heel mooi meisje naar hem, het schaduwmeisje. Samen bewegingen maken lopend in de zon, hun schaduwen verstrengelen. Slim, te slim, maar toch werkend in een fabriek, een strak regime, klokken, op tijd komen. Maar hoe lukt dat als hij eerst zijn wispelturige zusje naar school wil brengen. Ook zij is slim, jong, moeilijk in het gareel te houden, wil model worden. Maar daar zit Jean geen brood in. Opletten dus op haar als niemand anders dat doet.

En dan op een dag, gebeurt het erge met zijn vriend André V. Die geen verité wil heten, vanwege de grote waarheid. Hij, André moet bij de grote baas komen. Boven in de fabriekshal, in zijn glazen onderkomen, omgeven door een balustrade. Dan, springt hij nu? Of wordt hij geduwd. Dood, in één klap.

Met wie kan hij zijn zorgen, zijn angst, zijn verdriet delen?

Jean schrikt zich te pletter, valt flauw, is de getuige. Hij wordt naar huis gestuurd, zijn vader neemt hem mee naar de kroeg, daar zijn maten, mannen, en het nieuws heeft zich al door de buurt getettert. Is het zijn schuld? Met wie kan hij zijn zorgen, zijn angst, zijn verdriet delen? Met zijn vader? Met zijn zusje Odilette. Zijn zusje, verliefd op haar broer?  Zijn vader, zijn grote voorbeeld, zijn held, die werkte bij Renault. Maar failliet of out-gesourced? NU werkzaam bij het bureau van gevonden voorwerpen. Jean komt er samen met zijn zusje achter dat vader die spullen verkoopt of mee naar huis neemt. Wat een tegenvaller. Nee, hij kan hem ook niets vertellen. En over twee dagen wordt André begraven.

Dan loopt hij Noël tegen het lijf. De jongen waar zijn zusje verliefd op is. Zij raken aan de praat, gaan samen naar het café. En met hem heeft hij zo’n mooi gesprek. Over het leven, over boeken, over zijn vriend, over de problemen thuis, dat Odilette wil weglopen, over Sartre.

Het lijkt of hun geesten oversteken via hun lichamen, zo’n gelijkwaardige gesprekspartner, een evaluatie van hun levens. Jean, slim, maar pauper. Zou nooit ergens terecht komen. Weten de rijken dat wel? De streken die zij moeten uithalen om hier en daar een extra dingetje, zus of zo, van deze of gene los te krijgen? Maar zou is het niet. Voor Jean niet, voor Odilette niet, voor zijn ouders niet.

Een wervelende en boeiende stroom van woorden, fragmenten en gedachtenspinsels

Emily Kocken, en haar Lalalanding. Een wervelende stroom van woorden, fragmenten, gedachtenspinsels, over de armoe na de oorlog, het verschil tussen arm en rijk, over kunst, over literatuur. Over kansen en kansloos zijn. Over het moment pakken dat je een andere slinger aan je leven kunt geven. Absoluut geen logische lijn in dit boek, geen plot, geen houvast voor mij als lezer maar toch boeiend genoeg om nieuwsgierig te blijven en uit te lezen. Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

Emily Kocken Lalalanding Recensie

Lalalanding

  • Schrijfster: Emily Kocken (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 30 maart 2020
  • Omvang: 204 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Recensie en waardering van de roman

  • “Emily Kocken spint een even magisch als luchtig weefsel rondom zware, realistische thema’s.” (Yolanda Entius, Trouw)

Flaptekst van de nieuwe roman van Emily Kocken

Jean Rodin denkt meer dan goed voor hem is. Ooit was hij ‘een slimpie uit de sloppen’, maar nu leidt hij een machinaal leven als arbeider in een lichtfabriek. Op een dag sterft zijn collega André Vérité nadat hij van een hoogte is gesprongen. Jean denkt dat André dood is door zijn schuld. Hij denkt ook dat hij verliefd is op zijn mooie zusje Odilette. Zij gelooft dat ze de anonieme drenkelinge uit de Seine is, een Parijse urban legend. Terwijl Jean de dood van André probeert te verwerken, ontmoet hij de jongere Noël, een faustiaans moment dat hem de kans geeft zijn leven over te doen.
Lalalanding is een lichtvoetige roman over de mysterieuze liefde tussen een broer en zus in het Parijs van de jaren vijftig.

Bijpassende boeken en informatie

Australische roman, Australische schrijfster

Charlotte McConaghy – Vlucht

Charlotte McConaghy Vlucht recensie en informatie over deze nieuwe Australische roman. Op 26 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact de Nederlandse vertaling van Migrations, geschreven door de  Australische schrijfster Charlotte McConaghy.

Charlotte McConaghy Vlucht recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Vlucht. Het boek is geschreven door Charlotte McConaghy. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Australische schrijfster Charlotte McConaghy.

Vlucht, een roman over het leven van dieren op aarde en hoe deze langzaam maar zeker ten prooi vallen aan de consumptiedrift van de met name westerse mens. Maar ook een roman over rouw, liefde, onmacht, verdriet, verwerking . Een ornitholoog, Franny Stone besluit haar leven te geven voor de Noordse Stern. In deze dystoptische roman gaat deze vogel haar laatste reis maken van Groenland  naar de Arctische zeeën. Daarvoor volgt zij haar voedselketen en zal dit haar laatste vlucht zijn. Deze vogel, de verst vliegende soort die dan zo uitgeput zal zijn dat zij geen kracht meer zal hebben terug te keren.

Hij begrijpt haar grilligheid, haar fascinatie met en voor vogels

En al reizend met Franny mee, door haar leven, door haar herinneringen, krijg je als lezer een inzicht in de geschiedenis van deze vrouw en iedereen die zij tegenkomt. In Ierland geboren, grootgebracht bij haar oma in Australië. Een verdwenen moeder, een onvindbare vader, een keiharde oma, zeker geen houvast vindend bij haar gezin, haar nest. Van jongs af aan al een nestvlieder. Haar enige zekerheid, haar enige verbondenheid lijkt die met de zeeën, het water, zwervend door het wilde landschap, en het liefst daarin verdwijnen. Een vogel worden, en zelfs zo dat zij regelmatig droomt, wellicht nachtmerries heeft en wakker wordt, omdat zij stikt, vanwege veren in haar keel, over haar hele lijf.

Onmogelijk voor haar op een plaats te blijven, zich te binden, zich veilig te voelen. Maar juist die onveiligheid geeft haar de kracht de reis van haar leven te gaan maken. Bezeten als zij is de Noordse Stern te volgen. Haar man, een vooraanstaand lector aan een universiteit in Ierland, helpt haar op weg. Niet met zoveel woorden, maar hij begrijpt haar grilligheid, haar fascinatie met en voor vogels, net zo begaan met de alsmaar voortdurende uitroeiing van zovele diersoorten over de hele wereld.

Charlotte McConaghy Vlucht Recensie

Het lukt haar om een schip te vinden dat met haar de reis aandurft om van Groenland, over de Atlantische Oceaan, naar Antarctica te varen. Zij heeft drie Noordse Sterns gezenderd en wil hen volgen op hun zware reis. En ja, aan boord van dit schip zit een aantal bevlogen vissers met een bijzondere geschiedenis. Franny die tot voor kort voor aan liep in demonstraties tegen de industriële visserij zit nu met zulk volk aan boord omdat zij voor haar grote reis van hen afhankelijk is. Een gevaarlijke reis, weg van de gebaande zeepaden. Maar Franny is er zeker van de de Sterns dit schip naar de grote scholen vis zullen leiden. Deze slimme vogels. Het volgen van hun voedsel is immers hun overlevingsstrategie.

Minder overtuigend en wellicht te extreem vind ik de levensgeschiedenissen van de verschillende personages. Wat mij betreft doet dit afbreuk aan de geloofwaardigheid aan de belangrijke boodschap van dit boek. Jammer.

Overtuigende roman die grote zorgen rond klimaat en milieu invoelbaar maakt

Charlotte McConaghy schrijft met deze roman Vlucht een overtuigend verhaal over de grote zorgen die er zijn rondom natuur, milieu, klimaat. Dat de economische belangen altijd voorgaan op de schade die wereldwijd berokkend wordt. Dat de enige manier om de ogen te openen van beleidsmakers en industriële belangenbehartigers een grote wereldomvattende ramp zal zijn. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

Vlucht

  • Schrijfster: Charlotte McConaghy (Australië)
  • Soort boek: Australische roman
  • Origineel: Migrations (4 augustus 2020)
  • Nederlandse vertaling: Erik de Vries
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschijnt: 26 maart 2021
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Waardering voor de roman Vlucht

  • “Prachtig en hartverscheurend. Een buitengewone roman van een buitengewoon getalenteerde schrijver.” (Emily St. John Mandel, auteur van Station Elf en Het glazen hotel)

Flaptekst van de roman van Charlotte McConaghy

De noordse stern vliegt het langst en het verst van alle trekvogels, en ornitholoog Franny Stone is vastbesloten ze achterna te reizen tijdens de laatste migratie van hun soort. Het is een zaak van leven of dood – niet alleen voor de sternen, die vanwege een massaextinctie de laatste vogels op aarde zijn, maar ook voor Franny zelf. Geteisterd door nachtmerries en achtervolgd door een duister geheim probeert ze haar verleden te ontvluchten. Ze weet de raadselachtige kapitein van de vissersboot de Saghani te overtuigen om haar van Groenland naar Antarctica te varen, met de belofte dat de vogels hen naar felbegeerde vis zullen leiden. Terwijl de Saghani en haar excentrieke bemanning zich drijvende proberen te houden in onbekende wateren komen Franny’s geheimen steeds dichter aan de oppervlakte.

Vlucht is een roman van mythische proporties over trauma en verlies, maar bovenal een schitterende ode aan de ongetemde wildernis die we dreigen te verliezen.

Bijpassende boeken en informatie

Franse roman, Franse schrijfster

Simone de Beauvoir – De onafscheidelijken

Simone de Beauvoir De onafscheidelijken recensie en informatie nagelaten Franse roman.  Op 19 oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman Les inséparables van de Franse schrijfster Simone de Beauvoir.

Simone de Beauvoir De onafscheidelijken recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering van de roman De onafscheidelijke. Het boek is geschreven door Simone de Beauvoir. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de nagelaten roman van de Franse schrijfster Simone de Beauvoir lezen.

Wanneer Sylvie op haar negende na de zomer weer naar school gaat komt er een nieuw meisje in de klas. Een meisje, Andree, waar Sylvie direct ernstig van de onder de indruk raakt. Klein van stuk, knap, alert,slim en vrij van geest. Andree heeft vanwege een brandongeluk een achterstand op school opgelopen en zij vraagt Sylvie naar haar schriften. Sylvie is immers de slimste en de braafste van de klas. Een vriendschap wordt geboren. De Beauvoir schrijft deze autobiografische novelle in 1954 over haar jarenlange en innige vriendschap met haar vriendin Zaza en is absoluut niet van plan deze te publiceren. De geadopteerde dochter van de Beauvoir vond het manuscript terug in 2019 en besloot alsnog tot publicatie.

Een indringende roman waarvan Simone de Beauvoir vond dat deze nooit gepubliceerd mocht worden

Deze novelle geeft een inkijk in het strakke leven van de meisjes in die tijd. Rangen en standen, plus de strakke leer van de katholieke kerk maakte het leven van de opgroeiende meisjes uit de zogenaamde gegoede stand tot een ernstig keurslijf waaruit ontsnappen onmogelijk leek.

Lukt het Sylvie wanneer zij naar de universiteit gaat om filosofie te gaan studeren te ontsnappen aan dit keurslijf, zeker ook omdat het haar lukt afscheid of afstand te nemen van God, dus van haar geloof te vallen, Andree zit gevangen, ondanks haar universitaire studie. In het grote gezin waarvoor zij als mede opvoeder en manusje van alles door haar moeder wordt ingezet, mede verantwoordelijk wordt gemaakt dit grote gezin in goede banen te blijven leiden. Ook projecteert moeder haar teleurstellingen en psychisch lijden uit haar jeugd op haar dochter Andree. Dus ja, tot twee maal toe wordt door moeder haar grote liefde onklaar gemaakt, buiten spel gezet. En Andree raakt door haar innerlijk verzet tegen moeder en dus wellicht ook tegen God in een onontwarbare tweestrijd. Zij ontwikkelt voor zichzelf vaak momenten dat zij aan het randje van het leven manoeuvreert. Zij heeft al eens serieus nagedacht om van een hoog dak af te springen. Ook ontwikkelt zij een eetstoornis en wanneer zij op hun zomervakantieverblijf als een gek aan het schommelen gaat, zo hoog, zo gevaarlijk vraagt Sylvie zich af of zij dood wil. En ja, in 1927 sterft zij, aan een hersenontsteking.

Simone de Beauvoir De onafscheidelijken Recensie

Terwijl vader Gallard, de vader van Andree bij het graf van zijn dochter zegt:’ “Wij zijn slechts instrumenten in Gods handen,” denkt Sylvie daar heel anders over. Volgens haar is het vooral het strakke keurslijf van de  religie die hier haar werk heeft gedaan. Zij weet; blz 185, Voor Andree was het geloof niet, zoals voor veel mensen, een gedienstig instrumentarium van God – een manier om jezelf gelijk te geven, je te rechtvaardigen en voor je verantwoordelijkheden weg te lopen- maar bestaat het in de smartelijke vragen die een zwijgzame, ondoorgrondelijke God, een verborgen God stelt. Als een eigen beul pijnigt zij, zowel geestelijk als fysiek, zichzelf.

Als een eigen beul pijnigt zij, zowel geestelijk als fysiek, zichzelf

In het nawoord zegt Sylvie Le Bon De Beauvoir; Zaza is gestorven omdat zij probeerde zichzelf te zijn en omdat zij ervan overtuigd werd dat die pretentie een zonde was. Zo vervreemde zij van zichzelf en werd elk individualiseringsproces in de kiem gesmoord. Voor de Beauvoir bestaat er geen groter schandaal, en daar gaat dit boek over, een filosofisch  schandaal, omdat een op welke manier ook,  gedwongen rem op individualiseringsproces een aanslag op het mens-zijn is. Hoe actueel zou deze kwestie nu nog zijn? Nu, in de gedwongen ratrace naar de top? Wellicht gekleurd vanuit andere normen en waarden? De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

De onafscheidelijken

  • Schrijfster: Simone de Beauvoir (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman
  • Origineel: Les inséparables (1954, 2020)
  • Nederlandse vertaling: Martine Woudt
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 19 oktober 2020
  • Omvang: 200 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Boek bestellen bij: Bol / Boekhandel
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman van Simone de Beauvoir

Als Andrée de katholieke meisjesschool komt binnenlopen, is de negenjarige Sylvie – het alter ego van Simone de Beauvoir – direct onder de indruk. Dit meisje, gemodelleerd naar De Beauvoirs vriendin Zaza, heeft een jaar school gemist omdat ze ernstige brandwonden had opgelopen, maar gaat door het leven met een wonderbaarlijke zelfverzekerdheid die Sylvie alleen van volwassenen kent. Al snel wijken de twee niet meer van elkaars zijde. Sylvie en Andrée verdiepen zich in literatuur en filosofie en verkennen Parijs. Samen voeren ze een – vaak innerlijke – strijd tegen de conventionele verwachtingen rondom vrouwelijkheid, seksualiteit en geloof.

In deze niet eerder verschenen autobiografische roman blikt Simone de Beauvoir terug op haar bijzondere vriendschap met Zaza. De onafscheidelijken is een wonderschone kennismaking met de jeugd van een van ’s werelds invloedrijkste schrijfsters.

Bijpassende boeken en informatie

Duitse Romans, Duitse schrijfster

Iris Hanika – Het eigenlijke

Iris Hanika Het eigenlijke recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe Duitse roman. Op 16 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij De Arbeiderspers de Nederlandse vertaling van de roman Das Eigentliche van de Duitse schrijfster Iris Hanika.

Iris Hanika Het eigenlijke recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman Het eigenlijke. De roman is geschreven Iris Hanika. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Duitse schrijfster Iris Hanika.

Recensie van Mieke Koster

Toen ik Het Eigenlijke dichtsloeg bleef ik in verwarring achter. Was dit nu echt waar deze roman over ging? De afkeer van Het herdenken? Dus meteen opnieuw begonnen. Had ik het nou goed  begrepen?

Hans Frambach werkt als archivaris bij het Instituut Voor Exploitatie van het Verleden. Hij is ongelukkig, misschien nog beter gezegd, hij is Het ongeluk. Het grote ongeluk, de schaamte om het zwarte Duitse verleden, dat eigenlijk elke dag weer diep doorleefd moet worden. Dat is waarom hij werkt waar hij werkt. Maar de mensen om hem heen worden daar onverschillig over, terwijl het voor hem onmogelijk was zichzelf zonder dat ongeluk te definiëren.

Hij is ongelukkig, misschien nog beter gezegd, hij is Het ongeluk

Zijn eenzaamheid, zijn zwaarte hierover kan hij delen met Graziela, een vriendin, muziekwetenschapper, die ook in dit ongeluk gevangen zit. Beiden ervaren dit lijden als Het Eigenlijke en zij spreken elkaar dagelijks, meestal per telefoon.  Maar Graziela krijgt een minnaar, Joachim. Voor het eerst een man in haar leven die haar bemint en begeert. Haar mooie ronde lijf aanbidt, gebruikt. En zij weet niet wat haar overkomt en gaat deze relatie met haar minnaar zien als Het Eigenlijk. Haar fysieke eenwording met deze man geeft haar recht op bestaan, recht op éénwording, Vanaf dat moment zocht zij “Het Eigenlijke” in de vleselijke liefde. Maar gelukkig is Hans haar niet echt kwijt. Immers na elke ontmoeting met Joachim heeft zij Hans nodig om deze ontmoeting van a tot z met hem te analyseren. Dus misschien een tikje jaloezie, maar ook begrip voor zijn vriendin waar Hans stiekem verliefd op is.

Hans begint te twijfelen aan De Schuld van Duitsland, nou nee dat eigenlijk niet precies, maar veel meer aan de manier waarop herdenken wordt uitgebuit. Geëxploiteerd. De grote schuld, Het Ongeluk, Het Eigenlijke wordt gebruikt.  Overal verrijzen monumenten, overal wordt geld geroken  als het gaat om herdenken en hij, Hans is elke dag weer stipt op tijd om zijn werk om zeer punctueel alle documenten die bij zijn Instituut worden aangeboden te archiveren. Steeds weer hetzelfde.  Zelfs Graziela, die haar lichaam van betekenis ontdoet voor zichzelf en omzet, ombouwt tot een betekenisloos monument voor haar minnaar. En hoe moet het dan met haar wanneer Joachim verdwijnt? Is nu alle ongeluk, al hun onmacht gelukkig te zijn, te worden, de schuld van het nationaalsocialisme?  Of komt dat omdat in de loop van de jaren het herdenken, het Duitse verleden bedekt is met een laag stof dat bestaat uit onverschilligheid, onwetendheid, desinteresse, ongeduld.

Op pagina 133 zegt Hans na een bezoek aan een kerk tegen Grazielea; “Het is niet het leed dat niet te verdragen is, het onverdraaglijke bij het spreken erover, is dat het leed wel degelijk te verdragen is,- door degenen die ontkomen zijn om ervan te getuigen, en door degenen die al vermoord zijn.  Wat eigenlijk niet te verdragen is is de volkomen zinloosheid van dit leed. Elk leed, Het is de zinloosheid, niet het lijden, dat niet te verdragen is.” En dat terwijl het christelijke geloof juist de zin van het lijden blijft preken. Door het lijden met de bijbel te verklaren geeft zij zin aan het lijden. Alsof het heeft moeten gebeuren om de juistheid van het Bijbelse wereldbeeld te verklaren (pagina 132). Dat maakt Hans Frambach zo ontzettend kwaad en machteloos.

Wat een indrukwekkende, humoristische en empathische roman!

Wat een indrukwekkend, humoristisch en empathisch boek. Een roman die heilige huisjes omver schopt, je aan het denken zet. Over herdenken en over het hoe en wat en waarom daarvan. Ook in Nederland kun je je  inmiddels wel vragen stellen over het hele circus dat jaarlijks opgetuigd wordt rondom het grote lijden van de tweede wereldoorlog. Het gekissebis over wie wel en niet herdacht mag worden. En, wanneer de week van de 4de en 5de mei voorbij is,  kunnen wij ook hier weer vrolijk doorgaan met een onmenselijke vluchtelingenbeleid. De roman van Iris Hanika is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Iris Hanika Het eigenlijke Recensie

Het eigenlijke

  • Schrijfster: Iris Hanika (Duitsland)
  • Soort boek: Duitse roman
  • Origineel: Das Eigentliche (2012)
  • Nederlandse vertaling: Jantsje Post
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 16 maart 2021
  • Omvang; 192 pagina’s
  • Uitgave: paperback  / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de roman van Iris Hanika

Hans Frambach, een Berlijnse archivaris, is geobsedeerd door het naziverleden van zijn land. Zijn levenswerk bestaat uit het catalogiseren en verwerken van de herinneringen van overlevenden van de Holocaust. Deze taak is zo hartverscheurend en allesverslindend dat Hans zich geen leven meer zonder ellende kan voorstellen. Toch begint hij aan de noodzaak van zijn ongeluk te twijfelen. Zijn goede vriendin Graziela zoekt het ‘eigenlijke’ in seksuele begeerte. Wanneer zij een tumultueuze liefdesaffaire beëindigt, probeert Hans een grens te trekken tussen de erfschuld van zijn land en zijn eigen ongeluk.

Bijpassende boeken en informatie

België

Amélie Nothomb – Luchtschepen

Amélie Nothomb Luchtschepen recensie en informatie over de inhoud van deze Brussel roman. Op 11 maart 2021 verschijnt bij Xander Uitgevers de Nederlandse vertaling van Enigmas da Primavera de roman van de Braziliaanse schrijver João  Almino.

Amélie Nothomb Luchtschepen recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Lichtjaren. Het boek is geschreven door Amélie Nothomb. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Franstalige Belgische schrijfster Amélie Nothomb.

Recensie van Mieke Koster

Een negentienjarige studente Ange woont sinds kort op kamers bij Donatie, een drie jaar oudere jonge vrouw in Brussel. Ze komt uit een studentenhuis waar ze zich niet welkom voelde. Zij is nu een keer niet zo’n groepsmens. Als enig kind uit een warm gezin, die op het platte land woonde. Zij studeert taalwetenschappen en om wat meer contacten te maken plaatst zij een advertentie om bijles te gaan geven.

Zo komt zij terecht bij Pie. Ook een enig kind uit een rijk nest, materieel alles voor elkaar maar op geestelijk vlak is het allemaal om te huilen. Pappa komt de advertentie tegen en belt Ange om te vragen of zij haar zoon wil helpen. Hij is dyslectisch en heeft hulp nodig om daar vanaf te komen. Zij gaat kennis maken, is onder de indruk van deze zestien jarige jongen en het geld dat zij daarmee gaat verdienen. Ja, ze zegt ja,  en moet zich elke dag melden bij dit gezin. Om erachter te komen hoe het gesteld is met deze Pie en zijn dyslectie geeft zij hem meteen een dikke pil te lezen, het Rood en het Zwart van Stendhal. Deze jongen, die nog nooit een boek van enige betekenis heeft gelezen weet bij de volgende ontmoeting een adequate en originele samenvatting en mening te geven van wat hij heeft gelezen. Ange is onder in de indruk, geeft hem nu de grote Grieken te lezen en er blijkt eigenlijk niets mis met hem. In ieder geval op leesniveau. Alleen is hij verstrikt in zijn eigen wereldje, zijn monomane liefde voor wapens, zijn eigenliefde, zijn afkeer voor zijn ouders.

Prachtig en sprankelend geschreven roman over een ontluikende liefde

En ja, natuurlijk wordt Pie verliefd op Ange. Zij hoort hem, wil weten wat hij denkt en waarom. Bij deze zestienjarige jongen gieren de hormonen door zijn lijf. En zij geeft hem een nieuwe wereld. De wereld van de grote stad, het echte leven, daar waar het gebeurt. En intussen zijn daar te gesprekken die zij samen hebben over wat de grote schrijvers de mens te zeggen hebben. Over oorlog, liefde, volwassen zijn, volwassen worden, de wereld waar je nog niet van wist, de schrijvers die helpen grip te krijgen op je die wereld en op je eigen gedachtegang. En hoe ver kan die invloed gaan op het menselijk gedrag?

Amélie Nothomb schrijft met sprankelende vaart en korte zinnen een prachtig verhaal over een ontluikende liefde. Een  verhaal over wat literatuur vermag in een mensenleven. Een uitbundig en verleidelijk pleidooi om literatuur te gebruiken als instrument om grip te krijgen op de groei van het innerlijke en als reisgids door de rest van je leven.  Grappig, origineel, en super uitnodigend om nog veel meer te gaan lezen. Dank aan Amélie Nothomb. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Amélie Nothomb Luchtschepen Recensie

Luchtschepen

  • Schrijfster: Amélie Nothomb (België)
  • Soort boek: Brussel roman
  • Origineel: Les Aérostats (20 augustus 2020
  • Uitgever: Xander Uitgevers
  • Verschijnt: 11 maart 2021
  • Omvang: 129 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de Brussel roman van Amélie Nothomb

In lichte, sprankelende zinnen vertelt Nothomb het verhaal van Ange, die haar bijlesleerling Donate op een bijzonder verfrissende wijze de liefde voor de literatuur bijbrengt. In een ode aan Brussel – het Jubelpark, het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis, de Zuidkermis en het Zoniënwoud komen allemaal voorbij – vertelt Nothomb een prachtig liefdesverhaal waarin levendige dialogen worden afgewisseld met absurdistische humor en verrassende oneliners.

Bijpassende boeken en informatie

Nederlandse Romans, Nederlandse schrijfster

Martijn Knol – De lange adem

Martijn Knol De lange adem recensie en informatie nieuwe Nederlandse roman. Op 19 oktober 2021 verschijnt bij Uitgeverij Wereldbibliotheek de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Martijn Knol.

Martijn Knol De lange adem recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De lange adem. Het boek is geschreven door Martijn Knol. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Martijn Knol.

Met De lange adem schrijft Martijn Knol een voor mij veeleisende en ontregelende roman. Veeleisend omdat ik het idee heb dat je als lezer van goede huize moet komen om de draad, cq. de rode lijn vast te houden. Als dat al de bedoeling is! ? Dus voor mij staat de titel van deze roman vooral voor de lange adem die de lezer moet hebben. Maar toch, ruim anderhalve week lang heb ik mij uitgeleverd, of misschien moet ik zeggen overgeleverd aan Knol. Het plezier dat hij volgens mij heeft tijdens het schrijver maakte het voor mij aantrekkelijk dit boek uit te lezen.

Een veeleisende en ontregelende roman

De hoofdpersonages, de ene is Robbert, ex marinier en nu beveiliger in het grootstedelijk warenhuis Leibniz & Wittgenstein (waarschijnlijk niet voor niets twee grote filosofen), een rechtvaardige macho, en Roman, een flierefluiter, eigenaar van het net failliete reclamebureau Branie en nu eigenaar van een nieuw bureau Le Giraffe en oprichter van een nieuwe politieke partij, De Partij van de Toekomst. Deze partij heeft recht van bestaan weet Roman zeker omdat hij deze baseert op het marketingsuitgangspunt van reclamewereld zodat wij ons allemaal thuis voelen op een planeet waarop we anders verweesd hadden rondgelopen. Want, merken verbinden mensen, billboards scheppen collectieve verwachtingen die resulteren in almaar betere producten en leefomstandigheden.

Deze twee mannen, twee tegenpolen, raken in de loop van deze roman aan elkaar verbonden. Robbert wordt de chauffeur van de nieuwe politieke leider Roman. Maar voordat het zover is neemt Knol de lezer mee door het leven van deze personages. Robbert heeft een vriendin Annabel, een Spaanse die een jonge dochter heeft, Abra. Hij kan goed met haar en Abra. Zijn kwaliteiten van beveiliger passen naadloos bij de emoties die hij koestert voor deze twee vrouwen. Wanneer Annabel zich weer eens door haar ex Herbert in elkaar heeft laten beuken gaat hij verhaal halen. Dus ja, hij trimt deze Herbert vakkundig in elkaar. Zodat het hem voor eens en voor altijd duidelijk zal zijn. En…..hij schaft zich een wapen aan dat hij in een beautycase achterlaat bij Annabel, voor je weet maar nooit. Maar ja, hij is ook een man met zijn zwakheden en hij gaat zich te buiten aan een avontuur met Laura, die hij elke dag tegenkomt in het buitenzwembad. Met haar wil hij een kind. Maar of dat er ooit van gaat komen?

Martijn Knol De lange adem Recensie

Dan Roman, ja, hij heeft een gezin, en ja, hij heeft avontuurtjes, als grote reclameman kom je nu eenmaal bloedmooie vrouwen tegen. En ja, het moet kunnen het een met het ander te combineren. Als dat niet lukt komen zijn zonen bij hem wonen. Deze opgewekte narcist is op zijn manier een liefdevolle vader, een vrouwenversierder, een soort van gast die het keer op keer lukt het leven naar zijn hand te zetten, prijzen te winnen met zijn slogans, (een ervan is een slogan voor Leibniz & Wittgenstein “thuis begint hier” ) en veel geld binnen te harken van grote bedrijven. Wanneer zijn nieuwe reclamebureau even succesvol wordt als zijn failliete Branie, begint hij af te haken, zich te vervelen. Dus ja…wellicht is het oprichten van een politieke partij de nieuwe uitdaging. En hoe actueel wil je het hebben?

Uitdagen roman die de onoverzichtelijkheid van de wereld en het leven poogt inzichtelijk te maken

Tussen deze verhaallijnen door voert Knol ook bijfiguren op, en niet zo weinig ook. Soms bestaat er een band met zijn hoofdpersonages, als exen en zussen van, maar ook vrienden van nu en uit het verleden. Randfiguren vaak.  En bemoeit hij zich met de lezer, ontregelt hij de lezer, zoals met de vraag of je dit boek langzamer leest dan je gewend bent. En ja, dat gebeurt mij wel. En of dat dan zijn schuld is?  Of zegt hij ineens; “ Jezus, wat een lang hoofdstuk. En dat we vooral moeten begrijpen dat de fragmentarische opzet van deze roman juist een bewuste keuze is. Of ergens, dat we de schrijver niet persé  moeten geloven.

Ik heb niet het idee dat Knol de lezer helpt de wereld van nu beter te gaan begrijpen, veel meer stuurt hij aan op het inzichtelijk maken van de onoverzichtelijkheid van de wereld en het leven. Kortom, hij vraagt wel wat.  De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

De lange adem

  • Schrijver: Martijn Knol (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Wereldbibliotheek
  • Verschijnt: 19 oktober 2021
  • Omvang: 480 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Boek bestellen bij: Bol / Boekhandel
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van de roman van Martijn Knol

Wat maakt het leven de moeite waard? Voor Robbert, beveiliger bij een warenhuis, is het helder: vaderlandsliefde, werk, een gezin. Zijn tegenpool, reclamemaker Roman, streeft naar maximale individuele vrijheid en maximaal genot. Hun levenspaden kruisen elkaar als Roman een politieke beweging begint – de Partij voor de Toekomst – en Robbert bij hem in dienst treedt als chauffeur. Vullen de twee mannen elkaar perfect aan? Of zijn ze door hun verschillende levensopvattingen voorbestemd tot een dramatisch conflict?

In een meeslepende afwisseling van scènes, verhalen en fragmenten brengt de meerstemmige roman ons niet alleen de triomfen en nederlagen van de twee helden, maar ook die van hun dierbaren, van vijanden en van vreemden. De lange adem laat de lezer ervaren hoe dun de grens is tussen goed en kwaad, tussen individu en samenleving, tussen hoofd- en bijzaak, tussen komedie en tragedie. Maar als de grenzen zo dun zijn, hoe geef je het bestaan dan betekenis? Met illusies en levenslust, zo toont Martijn Knol in deze soms hilarische, soms ernstige, altijd wervelende roman.

Bijpassende boeken en informatie

Engelse schrijvers, Non-Fictie, Vogels

Charlie Gilmour – Vlieglessen

Charlie Gilmour Vlieglessen recensie en informatie over de inhoud dit boek met autobiografische verhalen. Op 5 maart 2021 verschijnt bij Uitgeverij Ambo | Anthos de Nederlandse vertaling van het boek Featherhood n van de Engelse schrijver Charlie Gilmour.

Charlie Gilmour Vlieglessen recensie en informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Vlieglessen. Het boek is geschreven door Charlie Gilmour. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek met autobiografische vogelverhalen van de Engelse schrijver Charlie Gilmour.

Liefdevol, humoristisch, ontroerend

Vlieglessen, een ernstig indrukwekkende autobiografie. Liefdevol, humoristisch, ontroerend. Dit zijn de eerste woorden die mij te binnen schieten bij het schrijven van deze recensie. Ergens in Zuidoost Londen valt een ekster uit zijn nest en deze ekster komt via via terecht bij Charlie Gilmour en zijn vriendin Yana. Hij hoeft die ekster niet zo nodig. Deze vogel herinnert hem aan een pijnlijke geschiedenis. Hoe zijn moeder en hij als twee jarige peuter ooit uit hun nest vielen.

Hoe hij eigenlijk vanaf dat moment een zoektocht start naar zijn vader. Die heeft ooit in een nacht de kuierlatten genomen en zijn moeder en hem ontredderd achtergelaten. Heatcote, zijn biologische vader, een beroemd dichter en toneelschrijver liet zich nauwelijks iets gelegen liggen aan die twee en met veel vallen en opstaan lukt het hen te overleven. Ja, er komt een nieuw gezin waarin zij beiden liefdevol worden opgenomen, maar Pa is niet zijn echte vader en Charlie gaat zich als een ettertje gedragen.

Nu gaat Yana voor een week naar Berlijn voor haar werk en wordt Charlie alleen gelaten met het eksterbeest. Ja, zijn vader had zich ooit ontfermd over een verzwakte kauw, daar kan zijn moeder hem veel over vertellen, en zijn vader heeft daar een lang gedicht over geschreven.

Hoe kon hij toch ooit met zoveel geduld een kauw grootbrengen en verzorgen en  als het ware zijn eigen zoon bij het groot vuil zetten en nooit meer naar omkijken?

Aldoende ontwikkelt Charlie een band met Benzene. Ja zo heet de ekster omdat hij gevonden is in een godverlaten vuile plek vol met geparkeerde auto’s in een olieachtige plas. Hij leert van Benzene, die na elke mislukte manoeuvre om iets gedaan te krijgen steeds weer fis en fruitig opnieuw begint, tot het hem lukt. Charlie denkt terug aan zijn eigen pogingen contact met z’n vader te krijgen en hoe hij keer op keer, net als een vogel steeds met zijn kop tegen een raam vliegt. De vogel leert daarvan, maar hem is dat eigenlijk nooit gelukt.

Charlie Gilmour Vlieglessen Recensie

Zo ontrolt zich een prachtige band tussen vogel en mens, en neemt Gilmour de lezer mee door zijn eigen verleden. Zijn recalcitrante gedrag, zijn ervaringen in de gevangenis, zijn gekte toen hij eruit kwam, zijn onderdompelen in drugs en dergelijke, zichzelf verwaarlozend, driftig, een opvliegerig baasje, nergens willen deugen. En nu, samenwonend met Yana, die graag een kind wil. Intussen wordt de band tussen Benzene en Charlie steviger. Hoe is het mogelijk dat hij zoveel geduld heeft met de vogel? Had zijn vader dat ook met zijn kauw?  Ontroerende taferelen komen langs. Hoe Benzene door de familie wordt opgenomen. Hoe Yana en Charlie regelmatig naar de familieboerderij gaan met de vogel, zodat hij leert hoe het leven buiten is. Misschien moeten zij hem daar achterlaten, de vrijheid geven. En hoe ontroerend en vooral ook hilarisch is het wanneer Benzene een vrouwtje blijkt te zijn, terwijl het idee was dat het een mannetje was. Benzene gaat stokjes verzamelen en op de ijskast een nest bouwen. En zij wil alleen maar nestmateriaal aannemen van de mannen om haar heen.

Ontroerend, vol humor, een onvergetelijk verhaal van een zoektocht van een zoon naar een vader

Zo helpt deze vogel Charlie zijn grootse angst, namelijk dat hij net zo’n eikel als zijn vader wordt beetje bij beetje te overwinnen. Kan hij beetje bij beetje het idee aan om zelf vader te worden en wellicht met zijn eigen vader in het reine komen en misschien zelfs omarmen.

Vlieglessen, een ontroerend boek, vol humor en relativeringsvermogen, een onvergetelijk verhaal over een zoon en zijn eindeloze zoektocht naar zijn vader. Hoe hij, Charlie na de dood van zijn vader in zijn papierwinkel en in zijn geschiedenis duikt en erachter komt hoe de vork aan de steel zit en hoe dat ruimte geeft om opnieuw te kijken naar zijn eigen leven. En dat allemaal in gang gezet door die ene uit het nest gevallen ekster. Prachtig en gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Vlieglessen

  • Schrijver: Charlie Gilmour (Engeland)
  • Soort boek: memoires, vogelboek
  • Origineel: Featherhood (2020)
  • Nederlandse vertaling: Jan de Nijs
  • Uitgever: Ambo | Anthos
  • Verschijnt: 5 maart 2021
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van het boek van Charlie Gilmour

Vlieglessen van Charlie Gilmour is een onvergetelijk verhaal over de band tussen een man en een vogel. Prachtige memoires over kind zijn en ouderschap, gevangenschap en vrijheid, rouw en liefde.

Vlieglessen van Charlie Gilmour is een verhaal over vaders en vogels…

… over een jonge ekster die uit het nest valt, in de handen van Charlie Gilmour – en diens leven verandert: dag en nacht wil het beestje wormen, het rooft het huis leeg en gebruikt Charlies haar als nest.

… maar ook over een kauw, als huisdier gehouden door Heathcote Williams, dichter, anarchist en Charlies biologische vader, die zijn zoon in het holst van de nacht verliet.

… en over hoe de geschiedenis zich herhaalt. Vader en zoon delen meer dan alleen hun liefde voor vogels; Charlie vreest dezelfde fouten te maken als zijn vader. Dit is een verhaal over verandering – van wild naar tam, van bijna dood naar leven, van vrijheid naar gevangenschap en terug.

Vlieglessen van Charlie Gilmour is een onvergetelijk verhaal over de band tussen een man en een vogel. Prachtige memoires over kind zijn en ouderschap, gevangenschap en vrijheid, rouw en liefde.

Bijpassende boeken en informatie

Schotland, Schotse schrijver

Douglas Stuart – Shuggie Bain

Douglas Stuart Shuggie Bain recensie en informatie over de inhoud van deze roman over Glasgow in de jaren 80. Op 20 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Nieuw Amsterdam de Nederlandse vertaling van de roman Shuggie Bain van de Schotse schrijver Douglas Stuart. De originele uitgave verscheen op 20 februari 2020 bij Uitgeverij Picador de nieuwe roman van de Schotse schrijver Douglas Stuart.  

Douglas Stuart Shuggie Bain Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Shuggie Bain. Het boek is geschreven door Douglas Stuart. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Schotse schrijver Douglas Stuart die op 19 november 2020 de Mab Booker Prize 2020 won.

Shuggie Bain, is hij 16 jaar als je kennis met hem maakt? Hij woont ergens in de krochten van Glasgow, in een pension waar veel eenzame harde werkers wonen, die met rot baantjes hun karige loon bij elkaar schrapen. Ieder een eigen smoezelige kamer, delen toilet en badkamer.

Zo’n jonge jongen en al een heel leven achter de rug. Een jongen die tot aan haar dood tegen beter weten in, onvoorwaardelijk van zijn moeder Agnes heeft gehouden. En Agnes die haar hele leven meer van de drank hield dan van haar kinderen. Vaders oogappeltje was zij altijd, een bloedmooi meisje altijd gehuld in de mooiste kleren, opgepoetst, verwend tot op het bot. Was dat de reden dat zij uiteindelijk ten onder zou gaan aan de drank? Teveel naar haar ogen gekeken? Op jonge leertijd trouwt Agnes met een katholieke bravert, krijgt twee kinderen met hem, Catharina en Leek, maar hij is oh zo saai. Wanneer zij met Shuggie Bain  begint te scharrelen kan het niet anders dan dat zij met hem en haar kinderen er vandoor gaat en denkt bij hem in te trekken. Dat loopt anders en zo trekt zij met haar kroost noodgedwongen bij haar ouders in. Samen met Shuggie krijgt zij nog een kind, kleine Shuggie en langzaam maar zeker verandert Agnes in een zuiplap. Ja, haar uiterlijk altijd goed verzorgt, alles op orde, alles aangeschaft uit de catalogus die regelmatig op de deurmat valt, vaak op de pof aangeschaft. Maar dat dondert niet, hoe diep een mens ook kan zinken; als je haar maar goed zit, lijkt het levensmotto van Agnes.

Verdwaasd en verwaarloosd achtergebleven en opgestapeld in de sloppenwijken van de grote stad

Natuurlijk gaat het mis. Shuggie, haar grote liefde blijkt een hufter. Als taxichauffeur kan hij zijn goddelijke gang gaan. Een liefje hier, een wippie daar. Hij zorgt voor een eigen woning voor Agnes en haar kinderen ergens in een godverlaten achterstandswijk in Glasgow, verlaten door de grootste mijnbouwwerkgever, in de steek gelaten door gemeente en overheid. Alle bewoners in hetzelfde schuitje. Geen werk, geen inkomen, geen vooruitzichten, stapels kinderen, verwaarloosde huizen, omgeven door een natuur van mijnafval en kolengruis. Op straat heerst het recht van de sterkste. Wanneer je opvalt, niet meedoet in deze cultuur hoor je er al snel niet bij. En dat is het geval. Agnes poetst haar huis, zorgt dat haar kinderen er zo goed mogelijk uitzien, maar verzuipt haar inkomen. Er dreigt altijd gevaar voor de kinderen. In welke toestand treffen zij hun moeder aan wanneer zij thuis komen? En voor kleine Shuggie, die meer een meisje lijkt, zich als meisje gedraagt, is het leven daar dubbelzwaar.

Douglas Stewart Shuggie Bain Winnaar Booker Prize 2020

Zijn zus en broer worden min of meer het huis uitgewerkt door Agnes en zo blijft hij alleen achter met de zorg en liefde en angsten voor zijn altijd maar weer dronken moeder. Voordat hij naar school gaat bijvoorbeeld scharrelt hij uit alle rondslingerende blikjes bier de restjes bijeen en zet het bij haar bed. Dat helpt haar op gang te komen wanneer zij met haar kater wakker wordt. Hij blijft hopen, geloven en wellicht ook nog zeker weten dat zij op een dag stopt met zuipen. Haar liefde voor de drank omzet in liefde en zorg voor hem.

Hartverscheurende en ontroerende debuutroman van uitzonderlijke kwaliteit

Wat een hartverscheurende en ontroerende roman is dit debuut van Douglas Stuart. Door de ogen van Douglas, een homoseksuele jongen met een onwrikbaar geloof in, en  liefde voor zijn alcoholische moeder geeft hij elke lezer een inkijkje in de jarig tachtig onder het bewind van Thatcher en de gevolgen daarvan. Zeker voor een groot deel van de maatschappij die  de omslag van maakindustrie naar dienstenindustrie niet mee kon maken. Verdwaasd en verwaarloosd achtergebleven en opgestapeld in de sloppenwijken van de grote stad, met nog net geen hek er omheen. Een ernstig actueel boek dat gewaardeerd is met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

Shuggie Bain

  • Schrijver: Douglas Stuart (Schotland)
  • Soort boek: Schotse roman, sociale roman
  • Origineel: Shuggie Bain (20 februari 2020)
  • Nederlandse vertaling: Inger Limburg, Lucie van Rooijen
  • Uitgever: Nieuw Amsterdam
  • Verschijnt: 20 februari 2021
  • Omvang: 448 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Booker Prize 2020 Winnaar
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de roman Shuggie Bain

Het verpletterende debuut over verslaving, moed en onvoorwaardelijke liefde.

Hugh ‘Shuggie’ Bain brengt in de jaren tachtig zijn jeugd door in een vervallen sociale huurwoning in Glasgow, Schotland. Zijn moeder Agnes is alles voor Shuggie. Agnes droomt van een ‘echt’ huis en een beetje glamour in haar leven. Ze is getrouwd met een vreemdgaande taxichauffeur maar behoudt haar trots door er altijd goed uit te zien – haar getoupeerde haar, make-up en parelwitte kunstgebit maken haar tot een Glasgowse Elizabeth Taylor. Terwijl Shuggie worstelt met zijn seksualiteit zoekt Agnes steeds vaker steun in drank. Agnes steunt haar zoon, maar haar verslaving begint alles te overschaduwen, zelfs de liefde voor haar Shuggie.

Waardering voor de roman van Douglas Stuart

  • “Een verhaal zo uniek dat er niet aan te ontkomen valt.” The New York Times
  • “Het debuut dat leest als een meesterwerk.” The Washington Post

Douglas Stuart Shuggie Bain Recensie

Shuggie Bain

  • Schrijver: Douglas Stuart (Schotland)
  • Soort boek: Schotse roman, sociale roman
  • Taal: Engels
  • Uitgever: Picador
  • Verschenen: 20 februari 2020
  • Omvang: 448 pagina’s
  • Uitgave: gebonden Boek / ebook
  • Booker Prize 2020 Winnaar
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de roman van Douglas Stuart

It is 1981. Glasgow is dying and good families must grift to survive. Agnes Bain has always expected more from life. She dreams of greater things: a house with its own front door and a life bought and paid for outright (like her perfect, but false, teeth). But Agnes is abandoned by her philandering husband, and soon she and her three children find themselves trapped in a decimated mining town. As she descends deeper into drink, the children try their best to save her, yet one by one they must abandon her to save themselves. It is her son Shuggie who holds out hope the longest.

Shuggie is different. Fastidious and fussy, he shares his mother’s sense of snobbish propriety. The miners’ children pick on him and adults condemn him as no’ right. But Shuggie believes that if he tries his hardest, he can be normal like the other boys and help his mother escape this hopeless place.

Douglas Stuart’s Shuggie Bain lays bare the ruthlessness of poverty, the limits of love, and the hollowness of pride. A counterpart to the privileged Thatcher-era London of Alan Hollinghurst’s The Line of Beauty, it also recalls the work of Édouard Louis, Frank McCourt, and Hanya Yanagihara, a blistering debut by a brilliant writer with a powerful and important story to tell.

Bijpassende boeken en informatie