Tag archieven: Jan Janssen

Sport, Wielrennen

Bert Wagendorp – Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde

Bert Wagendorp Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde recensie en informatie over de inhoud van dit boek met sportverhalen. Op 16 juli 2020 verschijnt bij Uitgeverij Pluim het nieuwe boek van de Nederlandse schrijver Bert Wagendorp.

Bert Wagendorp Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde Recensie en Informatie

Bij velen zal Bert Wagendorp vooral bekend zijn als de schrijver van de verfilmde succesroman Ventoux. Echter al veel langer is hij een begenadigd columnist en sportschrijver. Bovendien is hij al een flink aantal jaren hoofdredacteur van het onvolprezen wielertijdschrift De Muur, één van de media waarin ook zijn sportverhalen te lezen zijn.

Bert Wagendorp Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde Recensie

Bert Wagendorp is, net als Wilfried de Jong, een schrijver met oog voor detail. Neem daarbij zijn prachtige stijl en het eindresultaat zijn prachtige verhalen over sport en sporters, wielrenners in het bijzonder. Zelfs voor de niet sportliefhebber is het de moeite waard om de weerzin tegen sport aan de kant te zetten en de verhalen te lezen.

Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde is het bewijs dat de veel sportliteratuur in Nederland inmiddels een zeer hoog niveau heeft en van de kwaliteit van Bert Wagendorp in het bijzonder. Het boek is een echte aanbeveling om te lezen tijdens een saaie touretappe en is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde

Sportstukken

  • Schrijver: Bert Wagendorp (Nederland)
  • Soort boek: sportverhalen
  • Uitgever: Uitgeverij Pluim
  • Verschijnt: 16 juli 2020
  • Omvang: 236 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van het boek met nieuwe sportverhalen van Bert Wagendorp

Bert Wagendorp is meer geïnteresseerd in sportverhalen dan in sportuitslagen. Sport is een machine die eindeloos verhalen produceert over helden, liefde en boefjes. Hoe Peter Sagan mijn geliefde verleidde bevat Wagendorps beste sportstukken: over het beklimmen van de Mont Ventoux, de fascinerende valsheid van de sport en over de Rise & Fall van Lance Armstrong. Over de man die de afscheidskoers van Francesco Moser won, over die ene zondagmiddag waarop Jan Janssen een legende werd en over Tony Rominger als kunstwerk. Dat alles onder het motto: sport is een literair genre.

Bert Wagendorp (Groenlo, 1956) was sportverslaggever voor de Leeuwarder Courant en de Volkskrant. Voor die laatste krant versloeg hij zesmaal de Tour de France en was hij jarenlang sportcolumnist. Wagendorp is hoofdredacteur van het wielertijdschrift De Muur. Sinds 2006 is hij algemeen columnist van de Volkskrant. In 2017 maakte hij samen met JW Roy een rockopera over Lance Armstrong, waarmee ze de Nico Scheepmakerbeker wonnen. Van hem verschenen de bestsellers Ventoux, Masser Brock en Ferrara.

Bijpassende boeken en informatie

 

Wielrennen

De Muur 66 Wereldkampioen?

Diverse Auteurs De Muur 66 Wereldkampioen? recensie en informatie over de inhoud van het nieuwe nummer van het wielertijdschrift. Op 17 september 2019 verscheen het nieuwe nummer van het tijdschrift over wielrennen dat als titel Wereldkampioen? meekreeg.

De Muur 66 Wereldkampioen? Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van De Muur 66 met verhalen van onder andere Nando Boers, Menno Haanstra, Frank Heinen, Bart Jungmann, Peter Ouwerkerk en Bert Wagendorp. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud.

De Muur 66 Wereldkampioen Recensie

De Muur 66. Wereldkampioen?

  • Schrijvers: Nando Boers, Rolf Bos, Erik Brouwer, Benjamin de Bruijn, Menno Haanstra, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bart Jungmann, Joost-Jan Kool, Peter Ouwerkerk, Willie Verhegghe, Bert Wagendorp
  • Soort boek: wielerboek, wielertijdschrift
  • Uitgever: De Muur
  • Verschenen: 17 september 2019
  • Omvang; 160 pagina’s
  • Uitgave: Paperback

Flaptekst van het wielerboek

Goeie zin, in dat interview van Hans Vandeweghe met Mathieu van der Poel, vorig jaar in De Morgen. MvdP, inmiddels een merk, nadere duiding overbodig – nuchter als altijd: “Mijn talent? Dat heb ik gewoon. Daar sta ik verder niet bij stil.’ Zonder vooropgezet plan is dit herfstnummer van De Muur een zoektocht naar het fenomeen “talent’ geworden. Eén conclusie bij voorbaat: talent, daar word je mee geboren. Conclusie achteraf: talent pakt bij de een goed uit en bij de ander niet.
Oorzaak? Tja.

Bij de een is het eigen verdienste, bij de ander eigen schuld en een derde kan er niets aan doen. De laatste groep is verreweg het grootst. Talent hebben we allemaal en je kunt het ontwikkelen of verwaarlozen, maar wielrennen blijft vooral Op Hoop Van Zeges.

Jan Janssen had meer aanleg dan talent (zoek het verschil), maar haalde het maximale door wilskracht en slimmigheid. Janssen leek de Vuelta 1967 nooit meer te gaan winnen, maar zijn ploegmaat Jean Pierre Ducasse had zelfs aan acht minuten voorsprong op kopman Jan niet genoeg. Bart Jungmann over het tragische lot van JP Ducasse.

Jetse Bol won drie keer Olympia’s Tour, leek een talent, maar leeft nu in Spaanse dienst van een minimumloon – een mooie longread van Nando Boers. Waarin verschillen de talenten van Jakobsen & Van den Berg van elkaar: deel II in het drieluik van Menno Haanstra.

Waarom is de wordingsgeschiedenis van MvdP zo anders dan gebruikelijk – Frank Heinen zoekt naar het wezen van het fenomeen en komt er op zijn minst dichtbij. En Wiep Idzenga laat zien hoe talent niet altijd leidt tot resultaat, ook al heet je dan ook Kees Haast.

Naast het begrip talent bestaat ook nog het fenomeen correctie. Je hebt talent, maar de uitslag is niet zoals je had gehoopt. Je wordt geschrapt. Rolf Bos vond een klassiek voorbeeld van een gecorrigeerde olympische medaille bij een renner uit Dirksland, Aad van den Hoek. Joost-Jan Kool zet filosofische vraagtekens bij de zin en onzin van herroepen uitslagen, zoals recentelijk die van de Vuelta 2011, die Bauke Mollema alsnog op het podium bracht.

Verder in deze Muur: onze geliefde huisdichter Willie Verhegghe, Peter Ouwerkerk die laat zien hoe ook in het wielrennen alles met alles samenhangt en Bert Wagendorp die beschrijft hoe een zeefdruk van Tony Romingers aanval op het werelduurrecord in 1994, van kunstenaar Tom Küsters, via Wagendorps roman Ventoux alsnog de renner bereikte. Lees ook waarom Mieke Havik niet zo’n legende werd als Eugène Christophe, beiden toch eerste geletruidragers (met bijbehorende podcast van Benjamin de Bruijn).
Sta stil bij het noodlot dat talenten in de kiem kan smoren én kan binden. En hoe honderd jaar geschiedenis van het Duitse wielrennen bijna in de shredder verdween, tot Erik Brouwer de schat ontdekte.
De Muur, voor verleden, heden en toekomst.

Bijpassende Boeken en Informatie

Sport, Wielrennen

Benjo Maso – Nederland heeft weer de gele trui Recensie ∗∗∗∗∗

Benjo Maso Nederland heeft weer de gele trui recensie en informatie over de inhoud van het boek. Op 17 juni 2019 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact het boek over de geschiedenis van het Nederlandse wielrennen 1961-1985 van Benjo Maso. Het wielerboek heeft als titel Nederlanders heeft weer gele trui.

Benjo Maso Nederland heeft weer de gele trui Recensie en Informatie

Benjo Maso is uitgegroeid tot de historicus van het Nederlandse wielrennen. Na zijn alom geprezen boek Nederland heeft de gele trui, heeft hij nu een geschiedenis geschreven van het Nederlandse wielrennen tussen 1961 en 1985. Nederland heeft weer de gele trui beschrijft de definitieve opkomst van het Nederlandse profwielrennen, inclusief de succes en touroverwinningen van Jan Janssen en Joop Zoetemelk.

Aangezien wielrennen de sport is met de meest mythes, de omerta als het om doping gaat en combines, is het een grote uitdaging om feit en fictie van elkaar te scheiden. Toch is het Benjo Maso wonderwel gelukt om een aantal mythes te ontkrachten en de feiten rondom het Nederlandse wielrennen op een rijtje te krijgen.

Benjo Maso Nederland heeft weer de gele trui Recensie en Informatie

Per jaar beschrijft Benjo Maso de ontwikkelingen zoals die hebben plaatsgevonden in het wielrennen in Nederland. Wat de successen zijn. Welke ploegen er actief waren. Hoe de ploegen geformeerd zijn en wie de touwtjes in handen hebben. Ronduit fascinerend zijn de verhalen over de totstandkoming van de wielerploegen waarbij ploegleiders en de wielerbond eerder tegenstanders waren dan met elkaar samenwerkten. Maar ook de verhalen over de rol van omstreden ploegleiders bij wie de waarheid een nogal flexibel begrip was, komen ruimschoots aan bod.

Eén van de allerbeste wielerboeken ooit in het Nederlandse taalgebied verschenen

Benjo Maso veel mythes riondom het wielrennen ontkracht en, voor zover mogelijk zoveel mogelijk feiten boven tafel weten te krijgen, Ondanks het feit dat kleurrijke verhalen het wielrennen nog boeiender maken en je soms de waarheid niet wilt weten, doet dit geen enkele afbreuk aan Nederland heeft weer de gele trui. Soms is de waarheid misschien nog wel boeiender. Tel daarbij op dat Benjo Maso een prachtige stijl heeft en ook minder bekende verhalen boven tafel weet te halen en je hebt een prachtig wielerboek in handen. Sterker nog het is één van de allerbeste wielerboeken die ooit in het Nederlandse taalgebied zijn verschenen. Nederland heeft weer de gele trui is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Theo Jordaan

Nederland heeft weer de gele trui

De geschiedenis van het Nederlandse wielrennen 1961-1985

  • Schrijver: Benjo Maso (Nederland)
  • Soort boek: wielerboek, sportboek
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschenen : 17 juni 2019
  • Omvang: 448 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van het boek

In de vroege jaren zestig, waar dit langverwachte tweede deel van de geschiedenis van het wielrennen op de weg begint, had de nationale wielersport een dieptepunt bereikt. Er waren weliswaar een paar Nederlanders die goede prestaties leverden, maar zij waren allen in buitenlandse dienst. Een eigen wielerploeg bestond niet. Toen Jan Janssen in 1964 wereldkampioen werd en vier jaar later de Tour won, begon dit te veranderen.

Maar een werkelijk nieuwe situatie kwam pas met de oprichting van de Raleigh-ploeg (1974-1983). Hoogtepunten van Raleigh waren onder andere de Tourzege van Zoetemelk en de wereldkampioenschappen van Knetemann en Raas. Nederland stond nu ook internationaal als wielerland op de kaart. Het boek eindigt in 1985, het jaar dat de “grote vier’ van de Raleigh-periode, Jan Raas, Gerrie Knetemann, Hennie Kuiper en Joop Zoetemelk, de laatste grote zege uit hun carrière behaalden.

Bijpassende Boeken en Informatie

Benjo Maso Nederland heeft de gele truiBenjo Maso – Nederland heeft de gele trui
Over wielrennen in de lage landen
Uitgever: Atlas Contact
Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Er was een tijd dat het Nederlands kampioenschap wielrennen buiten onze grenzen werd verreden. De regering vond het te gevaarlijk om in het drukke verkeer mensen hard te laten fietsen…lees verder >