Tag archieven: dementie

Ziekte van Alzheimer boeken

Ziekte van Alzheimer boeken. Welke nieuwe boeken verschijnen er over de ziekte van Alzheimer? Wat is het onderwerp van de boeken? Wie zijn de schrijver of schrijfster van de boeken en wanneer liggen ze in de boekhandel?

Ziekte van Alzheimer boeken

Met onze toenemende levensverwachting, neemt helaas ook het aantal mensen dat de ziekte van Alzheimer krijgt toe. Ondanks dat er steeds meer onderzoek naar de ziekte wordt gedaan en er zeker ook stappen voorwaarts zijn gezet is er nog geen medicijn of remedie tegen de ziekte. Wel is er steeds meer aandacht en verschijnen er met regelmaat boeken over het onderwerp. Op deze pagina is een overzicht te vinden van nieuwe boeken over de ziekte van Alzheimer waarbij er naast non-fictie ook aandacht is voor romans en andere literaire werken waarin de ziekte centraal staat.

Nieuwe boeken over de ziekte van Alzheimer

Het onderstaande overzicht is ingedeeld op datum van verschijnen van de boeken.

Een tatoeage op mijn brein

Het persoonlijke gevecht van een neuroloog tegen Alzheimer

  • Daniel Gibbs Een tatoeage op mijn brein recensieAuteur: Daniel Gibbs, Teresa H. Barker (Verenigde Staren)
  • Soort boek: gezondheidsboek
  • Origineel: A Tattoo on My Brain (2021)
  • Nederlandse vertaling: Nico Groen
  • Uitgever: Uitgeverij Athenaeum
  • Verschijnt: 23 april 2024
  • Omvang: 232 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Inhoud boek: Dr. Daniel Gibbs is een van de 50 miljoen mensen met de diagnose alzheimer. In tegenstelling tot de meeste patiënten heeft hij vijfentwintig jaar gewerkt als neuroloog, en patiënten verzorgd met de ziekte waaraan hij nu zelf lijdt. Ook ongebruikelijk is dat hij al jaren voordat er een officiële diagnose kon worden gesteld begon te vermoeden dat hij alzheimer had. Genetische tests toonden aan dat hij drager was van allelen(een gen-variant) die het risico op het ontwikkelen van de ziekte verhogen, en hij merkte lang daarvoor symptomen op van milde cognitieve stoornissen…lees verder >

Gelukkige dagen

  • Auteur: Renée van Marissing (Nederland)
  • Renée van Marissing Gelukkige dagen recensieSoort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 7 november 2023
  • Omvang: 356 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,99 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Tim Donker recensie: Dat ik steeds weer opnieuw naar dit boek getrokken werd, dat alles leefde, dat de woorden rechtstreeks mijn lijf instroomden, dat ik las, altijd maar las, steeds wilde blijven lezen. De laatste vijftig pagina’s las ik in bad, ik lag veel langer in bad dan ik eigenlijk wilde, toen was het boek uit en ik kwam overeind, de tranen stonden in mijn ogen…lees verder >

Meer Ziekte van Alzheimer boeken

Uiteraard zijn er ook eerder boek boeken verschenen waarin de ziekte van Alzheimer een belangrijke rol speelt. Hieronder een selectie.

Beste Nederlandse Romans J. Bernlef HersenschimmenJ. Bernlef (Nederland) – Hersenschimmen
Nederlandse roman uit 1984
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Hersenschimmen is Bernlefs indringende en ontroerende roman over dementie en de eenzaamheid en angst die daarmee gepaard gaan. En tegelijk is het een verhaal over de liefde die een onvermijdelijk tragisch einde tegemoetgaat…lees verder >

Bijpassende boeken

Afbeelding bovenzijde: Unsplash

Renée van Marissing – Gelukkige dagen

Renée van Marissing Gelukkige dagen recensie en informatie over de inhoud van de Nederlandse roman. Op 7 november 2023 verschijnt bij uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Renée van Marissing.

Renée van Marissing Gelukkige dagen recensie en informatie

Die eerste zomer was snel voorbij –

Wat zit er in het water?

Mooi vinden, wat dat is, waaruit het bestaat. Waarom is er muziek zo ontzettend veel muziek zo ongekend eindeloos veel muziek die ik zo onvoorstelbaar mooi vind en waarom is er zo ontzettend veel zo ongekend eindeloos muziek ik die zo onvoorstelbaar afschuwelijk vind? Waarom was ik al scholier zo onder de indruk van Dalí waar zijn schilderijen me nu nog maar bitter weinig zeggen? Of literatuur bijvoorbeeld.

Of literatuur bijvoorbeeld. Een jaar of tien, vijftien geleden was het me nog wel duidelijk. Een boek genoot ik als een kunstwerk en ik hield van schrijvers die het maximale halen wisten uit hun materiaal, zijnde papier, woorden en inkt. De schrijver die de taal beukte, sloeg, mepte, tot de taal kromgebogen eindelijk zei wat het recht nooit zeggen kon. De schrijver die de werkelijkheid afbrak en opnieuw in elkaar stak tot er aldus een mojer en misschien zelfs waarachtiger werkelijkheid ontstond. De schrijver die zich aan geen enkel voorschrift iets gelegen liet zijn. De schrijver die speelde met lettertiep, corpsgrootte, zinsbouw, grammatica. Maurice Roche die zijn woorden in alle mogelijke vormen en richten overheen de pagina’s liet denderen; JMH Berckmans die zijn taal liet janken, brullen, zingen: twee schrijvers die het summum voor me waren in die jaren & zo moest schrijven zijn. Vond ik.

Maar dit mooi vinden is aan het veranderen. Of verruimen liever gezegd, want ik zal de experimenterende literatuur altijd een warm hart blijven toedragen. Maar ik kan een boek nu ook mooi vinden om, sja, wat het zegt. De, lawwezegguh, inhoud. Roep het niet te hard, en zeg niet “het verhaal”, niet al te willem, niet “ik ken die experimenten nu zo langzamerhand wel vertel me eerst maar eens een mooi verhaal” nee dat niet, dat nooit.

Maar de inhoud.

En dan nog.

Want de schrijver die zijn huis uit ging en nog geen meter verder bleef staan en om zich heen keek en een steentje opraapte, en daarover schreef: over dat huis, die stoep, die omgeving, dat steentje, het kleine, het al-te-makkelijk-over-het-hoofd-geziene – die schrijver dus, en die boeken. Dergelijke schrijfkunst, en verder niet.  Want het drama wantrouwde ik. Het ding met het drama was dit: het leek me zo gemakzuchtig. Het drama spreekt voor zichzelf. De grote pijn, het diepe leed, het enorme onheil. Oorlog en ziekte en dood hebben geen grote schrijvers nodig om indruk te maken op lezers; dat doen ze uit zichzelf wel. Verre zij het van mij om te beweren dat kunst iets moet zijn dat Heel Erg Moeilijk is maar dit soort vormen van goedkoop effektbejag bezorgden me toch jaren lang de rillingen. Op een verkeerde manier.

Maar wat zit er in het water zeg. Wat een drama kwam er de jongste tijd niet op mijn besprekerstafel terecht. Oorlog, marteling, uithuiszettingen, een jonge jongen die in korte tijd zijn moeder kwijt raakte en zijn vader dood bij de wasmachine aantrof, zelfmoord, een vrouw die verminkt werd door een  berenaanval, de wereld in diepe ellende door een wetenschappelijke theorie… – en ik vond alles mooi of redelijk of goed of zeer goed. Wat zit er in het water dat ik drink, wat zat er in het water dat deze schrijvers dronken.

Of dit Gelukkige dagen hier. Renée van Marissing. Nog een schrijver die ik alleen van naam kende. Nog zo’n schrijver waarvan ik besloten had dat het wel niks voor mij zou zijn. Vooroordelen jaja ik weet het wel. Ik hou van mijn vooroordelen. Ze stellen mij in staat ergens iets van te vinden zonder dat ik moeite hoef te doen er kennis van te nemen (ja enige luiheid is ook mij niet vreemd). Maar alles dat op mijn besprekerstafel terecht komt, neem ik serieus. Dat krijgt minstens 1/3 boek lang de kans om me te overtuigen (maar in een hoogst enkel geval is zelfs dát ondoenlijk). Dus ik zit in mijn leesstoel met Renée van Marissing op mijn schoot en dat ging wel niks zijn; een boek waarvan ik op grond van het achterplat aannam dat het vooral ziekte en dood en ellende had te bieden en dat zou dus wel niks zijn. Allemaal. Dacht ik.

Maar god wat een mooi en bloedwarm en levend en sprekend boek is dit zeg.

Wat heeft het veel te bieden. Wat geeft het genereus veel.

Het geeft Sil. Natuurlijk geeft het Sil, ze is de hoofdpersoon van dit boek. Ze is zesenveertig en ze heeft de ziekte van Alzheimer. Op het moment van de diagnose was ze bioloog en dacht ze overwerkt te zijn. Ze deed moje projekten als bioloog, herbewilderingsprojekten, een manier om als mens de mens uit de natuur terug te dringen; hoewel dat natuurlijk een kontradiksie is, en over zulke dingen dacht ze na: over de menselijke arrogantie, zelfs wanneer die arrogantie goed bedoeld is. Deze kaders bevroeg ze en onderzocht ze, liefst met haar gewaardeerde collega Chris. De lezer gaat met zijn hele hart houden van Sil – zo’n beetje het innemendste boekpersonage allertijden – en ik vind het altijd weer fantasties als een schrijver je dat flikt.

Met Sil is ook de vriendengroep gegeven. De vrienden van vroeger, uit haar studententijd, de meisten bunt theatervolk. Vele ervan ziet ze niet meer, minstens één is al overleden, maar ze heeft er in ieder geval twee trouwe, goede, lieve vrienden aan over gehouden en die spelen in dit boek ook een grote rol. Barbara, is regisseuse en een mens kan zeggen dat het theater ook een personage is in Gelukkige dagen; hee, de titel is zelfs aan een theaterstuk ontleend, een theaterstuk van Beckett. Ik ken het niet, ik, als Beckettliefhebber. Het lijkt me een geweldig stuk, zeer beckettiaans. Ik kreeg zin het te zien. Nee. Te lezen. Goed theater moet je lezen, dan hou je in ieder geval die vervelende en tot overakteren geneigde akteurs erbuiten. Gelukkige dagen gaf me zin theater te lezen.

En er is Lina. Liefdevolle Lina. Sils vrouw. Een heel erg moje manier om de ziekte niet alleen via Sil van binnenuit te beschrijven, maar ook de frustratie, wanhoop en -soms- woede van de naasten. Ik dacht aan mijn moeder, en herkende het bellen van Sil en dan vergeten wie er wie gebeld heeft, of waarom. Ik herkende ook de boosheid van Sil. De boosheid die zo vaak bezit nam van mijn moeder, en die ik niet altijd begreep of liever gezegd niet wilde begrijpen. De boosheid toen ik met haar liep, door de gangen van het tehuis, toen ze al zo ziek was dat ze niet meer thuis kon wonen, ze had zoveel onrust in haar lijf, ze moest altijd maar lopen en als ik op bezoek kwam liep ik met haar mee. Ik wist nooit goed wat te zeggen tijden die dwaaltochten door de gangen van het tehuis, ik meende dat lange verhalen haar verwarden; vragen evenzo. Ik vertelde iets mafs misschien dat me op mijn werk overkomen was, of ik zong zacht wat liedjes, één keer liet ik me er toch toe verleiden haar iets te vragen, omdat ik wilde weten, omdat ik echt wilde weten: “Hoe is het hier nou, mamma?” En ze zei: “O best leuk hoor maar nu wil ik weer naar huis.” En ik wist dat het een vergissing was maar het was eruit voor ik er erg in had: “Maar mamma, dit is nou je huis.” en boos rukte ze zich los, beende ervandoor, in haar eentje nu op de dool door de gangen. En ik snapte die boosheid wel, ik snapte hoe deze boosheid en alle andere boosheden steeds weer voortkwamen uit frustrasie. Maar die boosheid begrijpen was haar ziekte aksepteren. Liever dacht ik dat ze onredelijk was, zoals ze voordat ze ziek werd ook zo vaak onredelijk kon zijn. Liever een onredelijke moeder dan een zieke moeder.

In Lina herkende ik de problemen van mijn vader. Die steeds minder en minder werd, steeds minder van zichzelf overhield omdat de ziekte van mijn moeder steeds meer plaats opeiste. Ik herinner me een keer hem aantreffen, in de laatste maanden dat mijn moeder nog thuis woonde, in een schaars verlicht huis, mijn moeder was al naar bed al was het nog vroeg in de avond (“Ze gaat met de kippen op stok tegenwoordig, jongen”  zei hij altijd), en mijn vader zat op een heel klein kinderstoeltje dat nog van mijn nichtje was geweest en bij mijn ouders in huis was blijven staan van toen mijn zus daar met haar dochter inwonend was, vlakbij de televisie zat hij op dat kinderstoeltje, zodat het geluid op het miniemste volume kon staan en hij toch, zonder de kans mijn moeder te storen, iets van ontspanning bekomen kon.

De Lina. De Sil. De ziekte. De idiotie, ergens, van artsen, om bezig te blijven om de progressie van deze progressieve ziekte een weinig te vertragen. Vertraging waarvoor? Het maximale halen uit wat nog rest. Hoe? “What can you do that’s not wasting it”, als ooit gevraagd in een sitcom – moet je doen wat je het liefste doet of moet je juist dingen gaan doen die je nooit eerder deed?

De Lina de Sil de vrienden het decor. Ja, ook het decor. Voor één keer maakt het niet uit dat het speelde in dat obligate vermaledijde uitgekauwde Amsterdam. Wat me vooral trof was hoe goed ik me de woning van Lina en Sil kon inbeelden. Ik zie de plekken waar boeken spelen altijd maar ruwweg voor me en vaak zonder enige samenhang of logica zodat ik me een bovenverdiep bijvoorbeeld als veel groter voorstel dan een benedenverdiep, maar van het huis van Sil en Lina meende ik op het eind toch wel elke sentimeter te kennen. Zonder dat Van Marissing het nou heel gedetailleerd beschrijft.

Alles zo levend, alles zo echt, alles zo ademend.

En ik vraag me af hoe dat komt. Mooi vinden, waarom je iets mooi vind, waarom ik dit zo mooi vind.

Is het de taal? Hum. Nee. Ja. Ik weet het niet. Van Marissing schrijft mooi en beeldend en soms poëties al vind ik het jammer van dat “cash” want dat kon net zo goed kontant zijn toch (of neemt ze een poster van Johnny Cash mee?) of baar geld, int Duuts één woord (is het niet, Blixa?); al is het jammer van dat “hard to get”; al is het jammer van dat “patat” (dat vind ik toch wel zo godsgruwelijk lomp en lelijk en insufficiënt woord) (als het verwijst naar “friet” in ieder geval) (een patat is een aardappel, zeg ik altijd tegen mijn kinderen) maar de badzeescene (?) (ja ga zelf dat boek lezen man) is van ongeëvenaarde pracht – als zovele andere scenes uit dit boek.

Is het omdat de muziek zich erin mengde? De muziek die door en tussen de woorden kroop, was het Chileense krautrock of was het baskiese postrock, het was Lisabö evenzeer als het Föllakzoid was ja als je dat soms bedoelt.

Is het omdat mijn dochter, mijn moje lieve wijze grappige prachtige achtjarige dochter op een zondagochtend toen ik net begonnen was in Gelukkige dagen op mijn schoot kroop, het boek uit mijn handen trok en drie vier vijf bladzijden achter elkaar aan me ging voorlezen, ik stond versteld van hoe goed ze het lezen kon, alleen uit het woord alzheimer kwam ze niet (ze las de passage voor van net na de diagnose geloof ik) (Alzheimer zei ik) (hee wat raar je schrijft alzheimer maar je zegt altshajmer) (dat komt omdat de dokter die die ziekte voor het eerst beschreef een duitser was en die man heette Alzheimer en in het duits spreek je dingen anders uit dan in het nederlands) (wat is alzheimer?) (dat is zeg maar dat je hersens krimpen en dat je steeds minder weet of kan) (is dat erg?) (ja want daar ga je aan dood, mijn moeder is daar dood aan gegeaan)

Is het omdat mijn moeder Alzheimer had dat Van Marissing haar woorden direkt op mijn ziel etst?

Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik steeds weer opnieuw naar dit boek getrokken werd, dat alles leefde, dat de woorden rechtstreeks mijn lijf instroomden, dat ik las, altijd maar las, steeds wilde blijven lezen. De laatste vijftig pagina’s las ik in bad, ik lag veel langer in bad dan ik eigenlijk wilde, toen was het boek uit en ik kwam overeind, de tranen stonden in mijn ogen. Dat overkomt me niet heel vaak met boeken, hoewel het me sinds, zeg, mijn vijfenveertigste vaker voorkomt dan daarvoor. Ik zat, met natte ogen, gooide het boek in het badmeubel, dacht Wat zit er in dat water?

Recensie van Tim Donker

Renée van Marissing Gelukkige dagen recensie

Gelukkige dagen

  • Auteur: Renée van Marissing (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 7 november 2023
  • Omvang: 356 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,99 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Renée van Marissing

Sil is zesenveertig en heeft de ziekte van Alzheimer. Met haar werk als bioloog heeft ze recent moeten stoppen. Ze slijt uren in herinneringen aan de groep vrienden met wie ze in haar jeugd toneelvoorstellingen maakte; dag en nacht brachten ze samen door en de toekomst leek onbegrensd. Tot hun vriend Ruben plotseling overleed. En nu moet Sil zich tot haar eigen kleine, eindige leven verhouden.

Haar geliefde Lina probeert met de hulp van Barbara en Pier, die ook tot de vroegere vriendengroep behoorden, zo goed als ze kan voor haar te zorgen, maar Sil glijdt steeds verder weg in verwarring en eenzaamheid.

Gelukkige dagen geeft een schrijnend en ontroerend beeld van de binnenwereld van een vrouw die al jong lijdt aan dementie, maar is ook een bijzondere roman over de betekenis van vriendschap. Over afbraak, van de geest, van het lichaam, maar ook van de natuur. Over wat de betekenis van taal is wanneer de geest gaat haperen. Waar vind je houvast terwijl je langzaam onomkeerbaar verdwijnt?

Renée van Marissing (1979) studeerde af als dramaschrijver aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Ze schreef muziektheatervoorstellingen en hoorspelen, en voor verschillende literaire tijdschriften korte verhalen en essays. Haar roman Onze kinderen werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2022. Gelukkige dagen is haar vijfde roman.

Bijpassende boeken en informatie

Teun Toebes & Jonathan de Jong – Een wereld te winnen

Teun Toebes & Jonathan de Jong Een wereld te winnen recensie en informatie over de inhoud van het boek over mijn internationale zoektocht naar een andere kijk op dementie. Op 14 november 2023 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het nieuwe non-fictie boek van Teun Toebes dat hij samen met Jonathan de Jong schreef.

Teun Toebes & Jonathan de Jong Een wereld te winnen recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Een wereld te winnen, Mijn internationale zoektocht naar een andere kijk op dementie. Het boek is geschreven door Teun Toebes en Jonathan de Jong. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe boek van Teun Toebes dat hij schreef samen met Jonathan de Jong.

Teun Toebes & Jonathan de Jong Een wereld te winnen recensie

Een wereld te winnen

Mijn internationale zoektocht naar een andere kijk op dementie

  • Auteurs: Teun Toebes, Jonathan de Jong (Nederland)
  • Soort boek: non-fictie
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 14 november 2023
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave; paperback / ebook
  • Prijs: € 22,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het nieuwe boek over dementie van Teun Toebes

De 24-jarige zorgvernieuwer Teun Toebes heeft een missie: de levenskwaliteit van mensen met dementie verbeteren. Hij woont al jaren op de gesloten afdeling van een verpleeghuis als hij besluit deze missie naar een hoger plan te tillen. Tijdens een reis rond de wereld onderzoekt hij samen met zijn goede vriend en filmmaker Jonathan de Jong hoe in andere landen wordt omgegaan met dementie en wat we van elkaar kunnen leren om de toekomst mooier en inclusiever te maken.

Teun Toebes VerpleegThuis RecensieTeun Toebes (Nederland) – Verpleegthuis
Wat ik leer van mijn huisgenoten met dementie
non-fictie
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschijnt: 9 november 2021

Bijpassende boeken en informatie

Bernlef – Hersenschimmen

Bernlef Hersenschimmen Nederlandse roman uit 1984 recensie en informatie over de inhoud. Tien jaar geleden overleed de schrijver Bernlef (Henk Marsman) ter gelegenheid hiervan brengt uitgeverij Querido een gebonden heruitgave uit van zijn beroemde roman Hersenschimmen.

Bernlef Hersenschimmen Nederlandse recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman uit 1984 Hersenschimmen. Het boek is geschreven door Benlef. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van Bernlef.

Bernlef Hersenschimmen Roman uit 1984

Hersenschimmen

  • Schrijver: Bernlef (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman uit 1984
  • Uitgever: Querido
  • Heruitgave: 29 oktober 2022
  • Omvang: 180 pagina;s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs: € 20,00 / € 7,49
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris
  • Waardering redactie:

Flaptekst van de roman uit 1984 van Bernlef

Hersenschimmen is Bernlefs indringende en ontroerende roman over dementie en de eenzaamheid en angst die daarmee gepaard gaan. En tegelijk is het een verhaal over de liefde die een onvermijdelijk tragisch einde tegemoetgaat.

De gepensioneerde Maarten Klein verliest langzaam maar zeker zijn greep op de werkelijkheid. Hij kan heden en verleden niet meer onderscheiden, wil plotseling weer naar zijn werk en ziet zijn echtgenote voor een vreemde aan.

“Achter me in de deuropening staat een vrouw. Haar bruine haar valt met een lok schuin naar rechts over haar voorhoofd. […] Ze houdt me in de gaten.”

Momenten van helderheid worden meer en meer verdrongen door ontreddering en verwarring.

Bijpassende boeken en informatie

Alfons Lammers – Afslag Oosterbeek

Alfons Lammers Afslag Oosterbeek recensie en informatie over de inhoud van het non-fictie boek. Op 3 juni 2022 verschijnt bij uitgeverij Prometheus het nieuwe boek van Alfons Lammers.

Alfons Lammers Afslag Oosterbeek recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Afslag Oosterbeek. Het boek is geschreven door Alfons Lammers. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit geschiedenisboek over bier, geschreven door de Nederlandse historicus en schrijver Alfons Lammers.

Alfons Lammers Afslag Oosterbeek Recensie

Afslag Oosterbeek

  • Schrijver: Alfons Lammers (Nederland)
  • Soort boek: non-fictie
  • Uitgever: Prometheus
  • Verschijnt: 3 juni 2022
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek
  • Prijs: € 27,50
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het boek van Alfons Lammers

Niets is grappiger dan ongelukkig zijn, is het parool dat emeritus hoogleraar Amerikaanse geschiedenis Alfons Lammers ontleent aan Nobelprijswinnaar Samuel Beckett. Maar hoe grappig is het wanneer je geliefde wegens dementie op de gesloten afdeling van een verpleeghuis in Oosterbeek wordt opgenomen?

De auteur van het veelgeprezen brievenboek Het ergste moet nog komen (2021) probeert er op zijn karakteristieke droogkomische toon mee in het reine te komen. Door dementie raak je niet alleen jezelf kwijt maar ook elkaar, hoort hij voortdurend beweren. De onzinnigheid van deze suggestie is het thema van Afslag Oosterbeek. Je deelt een lange geschiedenis met elkaar en zolang de een nog compos genoeg is om zich de historie te herinneren raak je elkaar niet kwijt.

Tijdens de wandelingen met zijn vrouw in Oosterbeek zijn het schitterende bomen, kwispelende honden en vrolijke kleuters die hem tot dat inzicht brengen, en hij voelt iets wat toch lijkt op geluk. Of op berusting?

Alfons Lammers (1940) was van 1986 tot 2003 hoogleraar Amerikaanse geschiedenis aan de Universiteit Leiden als opvolger van Jan Willem Schulte Nordholt. Een groot aantal studenten is bij hem afgestudeerd. Van zijn hand verschenen tal van boeken en artikelen over de Verenigde Staten met Franklin D. Roosevelt als hoofdpersoon. Bovendien was hij actief als redacteur van het Biografisch Woordenboek van Nederland en trad hij veelvuldig op in de landelijke media.

Bijpassende boeken en informatie

Julie Otsuka – De zwemmers

Julie Otsuka De zwemmers recensie en informatie over de inhoud van de roman van de Japans-Amerikaanse schrijfster. Op 7 maart 2022 verschijnt bij uitgeverij Lebowski de Nederlandse vertaling van de roman The Swimmers, geschreven door Julie Otsuka.

Julie Otsuka De zwemmers recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De zwemmers. Het boek is geschreven door Julie Otsuka. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud de nieuwe roman van de Japans-Amerikaanse schrijfster Julie Otsuka.

Julie Otsuka De zwemmers Recensie

De zwemmers

  • Schrijfster: Julie Otsuka (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Origineel: The Swimmers (2022)
  • Nederlandse vertaling: Lucie Schaap
  • Uitgever: Lebowski
  • Verschijnt: 7 maart 2022
  • Prijs: € 20 – € 25
  • Uitgave: gebonden / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de nieuwe roman Julie Otsuka

Een groep zwemmers wordt opgeschrikt door een barst in de bodem van hun lokale zwembad. Deze zwemmers delen alleen een zwembaan (de snelle, langzame of gemiddelde) en de troost die ze ieder uit hun ochtend- of middagbaantjes halen.

Een van deze zwemmers is Alice, die langzaam haar geheugen verliest. Voor Alice was het zwembad een laatste redmiddel tegen de duisternis van haar steeds erger wordende dementie. Zonder het gezelschap van haar medezwemmers en de regelmaat van haar dagelijkse baantjes, wordt ze ondergedompeld in verwarring en chaos, en meegesleurd in herinneringen uit haar kindertijd en het Japans-Amerikaanse interneringskamp waar zij de oorlog doorbracht. Alice’ vervreemde dochter, die te laat in het leven van haar moeder terugkeert, is getuige van haar verwoestende aftakeling.

De zwemmers is een schrijnend, intiem verhaal over moeders en dochters, en het verdriet van een rauw verlies. Een tour de force van een dwingende, betoverende en ontroerende stem.

Julie Otsuka (1962) is de auteur van Toen de keizer nog God was en de internationale bestseller Waarvan wij droomden (The Buddha in the Attic). Otsuka schrijft onder meer historische fictie over Japanse Amerikanen. Ze ontving vele prijzen, waaronder de Asian American Literary Award, PEN/Faulkner Award for Fiction, prix Femina étranger en de Albatros-Literaturpreis.

Bijpassende boeken en informatie

Teun Toebes – VerpleegThuis

Teun Toebes VerpleegThuis recensie en informatie boek over zijn ervaringen met mensen met dementie op een gesloten afdeling van een verpleegtehuis. Op 9 november 2021 verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers het eerste boek van Teun Toebes.

Teun Toebes VerpleegThuis recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van VerpleegThuis, Wat ik leer van mijn huisgenoten met dementie? Het boek is geschreven door Teun Toebes. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het eerste boek van Teun Toebes.

Teun Toebes VerpleegThuis Recensie

VerpleegThuis

Wat ik leer van mijn huisgenoten met dementie

  • Schrijver: Teun Toebes (Nederland)
  • Soort boek: non-fictie
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 9 november 2021
  • Omvang: 200 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van het boek van Teun Toebes

Op 21-jarige leeftijd maakte Teun Toebes de gedurfde keuze om op de gesloten afdeling van een verpleeghuis te gaan wonen. Niet alleen om te ervaren hoe de zorg voor mensen met dementie verbeterd kan worden, maar vooral om te laten zien dat wij als maatschappij ons beeld van dementie moeten aanpassen. Op ontwapenende en ontroerende wijze beschrijft hij de pijnlijke systemen die in de zorg en samenleving heersen en hoe wij deze kunnen veranderen.

VerpleegThuis is niet alleen een boek over de toekomst van dementie, maar vooral een boek over de toekomst van ons allemaal. Waarom? Omdat de kans dat dit boek ook over jouw toekomst gaat één op vijf is.

Teun Toebes & Jonathan de Jong Een wereld te winnen recensieTeun Toebes & Jonathan de JongEen wereld te winnen
Mijn internationale zoektocht naar een andere kijk op dementie
non-fictie
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschijnt: 14 november 2023

Bijpassende boeken en informatie

Isabelle Rossaert – En dit zal zo voorbij zijn

Isabelle Rossaert En dit zal zo voorbij zijn recensie en informatie  van de nieuwe verhalenbundel. Op 15 september 2021 verschijnt bij uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de Vlaamse schrijfster Isabelle Rossaert.

Isabelle Rossaert En dit zal zo voorbij zijn recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman En dit zal zo voorbij zijn. Het boek is geschreven door Isabelle Rossaert. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie over de inhoud van de nieuwe roman van de Belgische schrijfster Isabelle Rossaert.

Isabelle Rossaert En dit zal zo voorbij zijn recensie

En dit zal zo voorbij zijn

  • Schrijfster: Isabelle Rossaert (België)
  • Soort boek: verhalen
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 15 september 2021
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de verhalenbundel van Isabelle Rossaert

Op een cruise tussen Italië en Griekenland maakt een vrouw het beste van de vakantie met haar dementerende moeder. Met een mengeling van verdriet en afgrijzen, maar ook met bewondering merkt ze hoe deze eens zo slimme en knappe vrouw zich ondanks het geheugenverlies staande houdt. Paniek slaat toe als haar moeder na een excursie plots onvindbaar is. Zou ze op het dek met de winkels kunnen zijn, zou de purser haar kunnen vinden, of is ze ongemerkt weer het schip uitgewandeld? In een ander verhaal raakt de verteller in de ban van een dorpsgek die zich heeft teruggetrokken in een hutje in het bos, en dan is er nog een stel dat besluit het roer finaal om te gooien en een swingersclub te beginnen.

Ieder mensenleven is te zien als een aaneenschakeling van kantelpunten, die soms verborgen blijven in de diepste delen van iemands herinnering, of juist keer op keer opnieuw worden verteld. Alle vijf verhalen uit En dit zal zo voorbij zijn tonen dit soort episoden uit verschillende levens, elk op hun eigen, unieke manier. Wat de hoofdpersonen gemeenschappelijk hebben is dat ze allen op een bepaalde grens balanceren. Eenzaamheid is wat hen bindt.

Op tedere, maar ook spitsvondige en prikkelende wijze schrijft Rossaert in En dit zal zo voorbij zijn over liefde, herinnering en omgaan met het lot. Het resultaat is een vervlochten geheel aan vertellingen, waarbij ieders verhaal vernuftig aan dat van een ander is gelinkt, en waarin bijzondere ontmoetingen wat vanzelfsprekend is doen wankelen.

Bijpassende boeken en informatie

Marcel van Roosmalen – Mijn legendarische moeder overleeft alles

Marcel van Roosmalen Mijn legendarische moeder overleeft alles recensie en informatie. Op 12 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Meulenhoff het nieuwe boek van Marcel van Roosmalen over zijn dementerende moeder in coronatijd.

Marcel van Roosmalen Mijn legendarische moeder overleeft alles recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Mijn legendarische moeder overleeft alles. Het boek is geschreven door Marcel van Roosmalen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het nieuwe boek van Marcel van Roosmalen met verhalen over zijn dementerende moeder in tijden van corona.

Marcel van Roosmalen Mijn legendarische moeder overleeft alles

Mijn legendarische moeder overleeft alles

Corona, dementie, eenzame opsluiting en andere ellende

  • Schrijver: Marcel van Roosmalen (Nederland)
  • Soort boek: portret, verhalen
  • Uitgever: Meulenhoff
  • Verschijnt: 12 februari 2021
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)

Recensie en waardering van het boek

  • “Doordat de moeder van Marcel van Roosmalen steeds meer last van de gevolgen van dementie krijgt, kan ze niet meer thuis blijven wonen. Haar kinderen besluiten dat het beter voor haar en de familie als ze verhuist naar een verzorgingstehuis. En zo geschiedt. Echter dan breekt zo’n beetje tegelijkertijd de coronapandemie uit met grote gevolgen voor de bewoners van verzorgingstehuizen. Velen sterven aan de gevolgen van de ziekte en het verzorgingstehuis gaat op slot. Bovendien gaat er in het tehuis waar moeder woont extra veel fout. Marcel van Roosmalen beschrijft op zijn welbekende wijze wat deze sluiting betekent en hoe hij en zijn familie omgaan met de situatie. Schrijnend en mensonterend zijn de woorden die hierbij passen. Maar Van Roosmalen heeft zoals altijd oog voor detail en voor de absurditeit van de situatie en schoont zichzelf bepaald niet, allemaal beschreven in de kenmerkende ironische toon waarin de stem van  de schrijver bijna letterlijk doorklinkt. Als er jaren later teruggekeken gaat worden op de periode van de pandemie zal zijn boek dan ook een waardevol beschrijving blijven van deze tijd vol, achteraf bezien, vreemde beslissingen, twijfel en soms mensonterende omstandigheden.” (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗)

Marcel van Roosmalen te gast bij tv-programma De Vooravond

Op dinsdag 16 februari 2021 is Marcel van Roosmalen te gast in het tv-programma De Vooravond om te vertellen over zijn nieuwe boek dat hij schreef over zijn dementerende moeder in coronatijd.

Marcel van Roosmalen te gast bij radioprogramma Nieuwsweekend

Op zaterdag 13 februari 2021 te gast in het radioprogramma op NPO Radio 1 om te vertellen over zijn nieuwe boek.

Flaptekst van het boek over zijn moeder van Marcel van Roosmalen

Marcel van Roosmalen over zijn dementerende moeder in het verpleegtehuis ten tijde van de coronapandemie – ontroerend eerlijk, droogkomisch en actueel.

Wanneer de moeder van Marcel van Roosmalen na een val niet terug kan keren naar het ouderlijk huis, en onderdak vindt in een verpleegtehuis in Velp, lijkt een rustige periode voor haar en haar kinderen aan te breken. Totdat in maart 2020 de coronapandemie om zich heen grijpt. Het verpleegtehuis wordt ontruimd vanwege de vele positief geteste bewoners en moeder Van Roosmalen wordt getransporteerd naar de bossen bij Groesbeek. Het gevolg is dat ze niet meer weet waar ze is en wie ze is. Ze mag ook geen bezoek ontvangen, er is alleen nog ruimte voor een ‘zwaaimoment’ met familieleden. Al heeft ze geen idee meer wie er staan te zwaaien. En dat is nog maar het begin.

In Mijn legendarische moeder overleeft alles beschrijft Marcel van Roosmalen hoe zijn moeder tegen elke verwachting in de coronatijd doorstaat. Rauw, onthutsend, eerlijk en geestig.

Bijpassende boeken en informatie

Marcel van Roosmalen Nederland onder het systeemplafond RecensieMarcel van Roosmalen & Jan Dirk van der Burg (Nederland) – Nederland onder het systeemplafond
reportages, fotoboek
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Prachtig beeld van wat zich afspeelt onder het systeemplafond in de krochten van de Nederlandse maatschappij…lees verder >

 

Karin Bruers – Het zal je moeder maar wezen

Karin Bruers Het zal je moeder maar wezen recensie en informatie over de inhoud van deze familieroman. Op 20 april 2020 verschijnt bij Uitgeverij Lebowski de roman van cabaretière en schrijfster Karin Bruers.

Karin Bruers Het zal je moeder maar wezen Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Het zal je moeder maar wezen, geschreven door Karin Bruers. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze familieroman van Karin Bruers.

Karin Bruers Het zal je moeder maar wezen Recensie001Boek-Bestellen

Het zal je moeder maar wezen

  • Schrijfster: Karin Bruers (Nederland)
  • Soort boek: familieroman
  • Uitgever: Lebowski
  • Verschijnt: 20 april 2020
  • Omvang: 208 pagina’s
  • Uitgave: Paperback

Flaptekst van de roman van Karin Bruers

De onderlinge verhoudingen binnen Karins familie komen op scherp te staan wanneer moeder naar een verzorgingshuis moet. Ze is vierentachtig en dementerend. Een deel van haar kinderen overdrijft echter haar ziektebeeld waardoor ze plots op een gesloten afdeling tussen luiers dragende en zwaar verwarde ouderen terechtkomt. Als Karin haar daar helemaal in paniek aantreft, besluit ze moeder, samen met een van haar zussen, te ontvoeren en in haar eigen huis onder te brengen. De rest van de familie is woest. Het is het begin van een ruzie met het lot van moeder als inzet. Maar plots je moeder vierentwintig uur per dag om je heen hebben, blijkt echter ook niet gemakkelijk. Zeker niet als ze denkt dat haar dochter Karin een tante is, en haar zoon een zus.

Het zal je moeder maar wezen is een tragikomische, maar ook ontroerende roman over een gezin dat uit elkaar valt, over de verwoestende kracht van dementie en over de wijze waarop we omgaan met ouderen.

Bijpassende Boeken en Informatie