Tag archieven: Cossee

Dystopische roman, Japanse roman, Japanse schrijfster

Yoko Ogawa – De geheugenpolitie

Yoko Ogawa De geheugenpolitie recensie en informatie over de inhoud van deze dystopische  roman uit Japan. Op 18 februari 2021 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van 密やかな結晶 / Hisoyaka na kesshō de roman uit 1994 van de Japanse schrijfster Yoko Ogawa.

Yoko Ogawa De geheugenpolitie recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van de roman De geheugenpolitie. Het boek is geschreven door Yoko Ogawa. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman uit 1994 van de Japanse schrijfster Yoko Ogawa.

Yoko Ogawa De geheugenpolitie Recensie

De geheugenpolitie

  • Schrijfster: Yoko Ogawa (Japan)
  • Soort boek: dystopische roman, Japanse roman
  • Origineel: 密やかな結晶 / Hisoyaka na kesshō (1994)
  • Nederlandse vertaling: Luk Van Haute
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 18 februari 2021
  • Omvang: 304 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de roman van Yoko Ogawa

Op een eiland verdwijnt op mysterieuze wijze steeds meer: hoeden, vogels, boeken, rozen… En de verdwijningen blijven serieuzere proporties aannemen. Telkens wordt het straatbeeld weer wat leger en vertoont het geheugen van de inwoners grotere gaten. De enkelen die blijven herinneren, vrezen voor hun leven. Ze zijn bang voor de draconische geheugenpolitie die de taak heeft over deze collectieve vergetelheid te waken en te zorgen dat wat verdwenen is, vergeten blijft. Vervolgingen zijn aan de orde van de dag.

Wanneer een jonge schrijver ontdekt dat haar redacteur in gevaar is voor de geheugenpolitie, maakt ze een schuilplaats onder haar vloer om hem te verbergen. Terwijl angst en verlies hen omringen, klampen ze zich samen vast aan haar schrijven als een laatste redmiddel om het verleden te bewaren.

In De geheugenpolitie reflecteert Yōko Ogawa op totalitarisme en stil verzet, evenals op wat ons nog menselijk maakt. als steeds meer van wat wij kennen verdwijnt. Een meesterlijk verhaal over het houvast dat literatuur kan bieden, over de kracht van het geheugen en de verwoesting die wordt veroorzaakt door het verlies ervan – van een van Japans grootste schrijvers.

Bijpassende boeken en informatie

Vlaamse roman, Vlaamse Schrijver

Jonathan Robijn – Tabak

Jonathan Robijn Tabak recensie en informatie van deze nieuwe Vlaamse roman. Op 18 november 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de Vlaamse schrijver Jonathan Robijn.

Jonathan Robijn Tabak Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Tabak. Het boek is geschreven door Jonathan Robijn. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Belgische schrijver Jonathan Robijn.

Jimmy, hoofdpersonage uit deze roman Tabak van Jonathan Robijn is op consult bij zijn huisarts.

“Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het is van geen belang meer. Tot zover het goede nieuws, ben je ook in het slechte nieuws gedesinteresseerd?”

Maar Jimmy wil verder leven. Is van plan dit nieuws niet te delen met zijn vrouw Ella. Maar veel eerder krijgt hij last van het nostalgisch verleden. Terug naar de tijd dat hij nog Davros rookte. Een oud sigarettenmerk dat een aantal decennia geleden van de markt is gedrukt door de opkomst van de Amerikaanse sigaretten industrie met haar agressieve en nietsontziende reclame methodieken. En nu is alleen nog de geparfumeerde, naar gebakken lucht smakende sigaret te koop.  Zou het nog mogelijk zijn een pakje oude Davros op de kop te tikken en waar moet hij dan wezen? Hoe pak je dat aan? Waar begint een mens? En zo komt hij terecht bij een oude sigaretten fabrikant die samen met hem de liefde voor dat oude merk koestert en misschien wel droomt om deze oude lijn weer een kans te geven. Maar dan moeten zij naar Armenië. Daar werd dit merk gefabriceerd. Daar heeft hij nog familie.

Naar Armenië, Robijn heeft zijn hart verpand aan het land

Zo gaan die twee op reis. Naar Armenië. Daar waar de schrijver zelf ook roots heeft liggen. Hij heeft daar twee jaar lang gewoond en gewerkt bij Artsen zonder Grenzen in de geestelijke gezondheidszorg. Ja, Robijn heeft zijn hart verpand aan dit land. En ook aan zijn vader. Die zijn leven lang gerookt heeft tot groot verdriet en ergernis van zijn gezin. Dit blijkt uit een interview op de VRT waar ik naar luisterde.

Deze roman gaat ook over uit de tijd vallen. Jimmy, de oude man, die zich vragen stelt over de gezondheidscultus van vandaag de dag. De bijna sektarische strengheid die er leeft in de maatschappij over roken. Over de bijna dwingende regels over eten, vettigheid, de voorschriften om te bewegen. Maar ook over de rol van vrouwen in de maatschappij. Hoe kon zijn aantrekkelijke, avontuurlijke, gekke, slimme, belezen vrouw ineens veranderen in een soort van moederkloek. Waar was zij gebleven? En waar vertrok hijzelf heen toen deze ontwikkeling zich inzette? Wat had hij voor constructiefs bijgedragen hier iets aan te veranderen? En hoe komt het dat deze gedachten bij Jimmy juist hier bovenkomen drijven, hier in Armenië? En waarom houdt hij zo van dit land, van haar gewoonten?

Jonathan Robijn Tabak Recensie

Nou, hier wordt er gelukkig overal zonder terughoudendheid gerookt. Aan tafel, in een taxi, in de dancing en in de hotels. Maar ook bij de mensen thuis. Vooral daar blijkt het dat wanneer Jimmy ergens  wordt uitgenodigd, hij bij binnenkomst eerst door een rookwolk moet voordat hij iemand de hand kan reiken. Maar ook de karigheid in de huizen, absoluut nergens overbodige luxe, alleen dingen die nodig zijn om te leven, het huishouden draaiende te houden. En gewerkt wordt er, zonder in het keurslijf van tijd geperst te zijn, maar gewoon net zo lang doorgaan tot het werk klaar is. De geur van heerlijke ouderwetse Armeense gerechten, samen met het gebrek aan luxe, duidelijke regels voor de mannen en vrouwenwereld, de geur van sigaretten, de duidelijke regels (overgebleven uit oude communistische systeem) die hier nog overal lijken te gelden, dit alles bracht Jimmy terug naar zijn jeugd. Absoluut geen feest geweest, en ja, ook zeker grote trauma’s opgelopen in zijn jeugd, maar toch, houvast.

Boeiende en geslaagde roman over het mijmeren en uit de tijd vallen

Robijn schrijft met deze roman een ode aan de verstokte rokers, maar ook aan lekker eten en drinken en aan genieten en aan een mooi land Armenië. Maar ook over een generatie die op het punt van verdwijnen staat. Uit te tijd begint te vallen, over mijmeren van ”de goede oude tijd” en over zaken die geen keer nemen. Een herkenbaar verhaal, gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Mieke Koster

Tabak

  • Schrijver: Jonathan Robijn (België)
  • Soort boek: Vlaamse roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 18 november 2020
  • Omvang: 248 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van de nieuwe roman van Jonathan Robijn

‘Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het heeft geen belang meer,’ krijgt Jimmy van zijn huisarts te horen. Jimmy veracht de dood en rookt het liefst de hele dag. Sigaretten, zo vindt hij, getuigen van stijl, en hij denkt dan ook met weemoed terug aan zijn favoriete merk Davros. Vijftig jaar lang rookte hij een à twee pakjes Davros per dag, maar toen ging het merk failliet en moest hij noodgedwongen overstappen op sigaretten van mindere kwaliteit. Nadat de dokter zijn doodsvonnis heeft geveld, neemt Jimmy een drastisch besluit: zijn laatste levensadem zal met Davros gevuld zijn.

In plaats van zijn vrouw en kinderen in te lichten over zijn ziekte, voert hij nog één keer koppig zijn voornemen uit. Hij ontmoet de sigarettenhandelaar Missirian, in wie hij een gelijkgestemde vindt, en samen trekken ze naar Armenië, het vaderland van de producenten van zijn favoriete tabak. Tijdens de reis komen herinneringen aan vroeger naar boven, in het bijzonder aan de mooie en onweerstaanbare Ella, de vrouw van wie hij hield, met wie hij trouwde, maar die nadien onmerkbaar weer van hem wegdreef.

Tabak is een verhaal over een generatie die bijna is verdwenen en over een man die gelaten terugkijkt op zijn leven, maar tussen de hoestbuien en rookwolken door is het vooral ook een melancholisch verhaal over de onnavolgbare wendingen van de liefde.

Bijpassende boeken en informatie

Nederlandse Romans, Nederlandse schrijfster

Berber Kapitein – Aarzelsnede

Berber Kapitein Aarzelsnede recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe over het syndroom van Münchhausen. Op 30 oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de van Berber Kaiptein.

Berber Kapitein Aarzelsnede Recensie en Informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Aarzelsnede, de nieuwe roman van Berber Kapitein. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Nederlandse kinderarts en schrijfster Berber Kapitein.

Deze roman verhaalt over Sara, een jonge patiënt van 14 jaar. Voor de zoveelste keer wordt dit meisje opgenomen. Nu op de afdeling waar  Rinske als co-assistent werkt. Onder leiding van de Trui, haar baas, genieten zij de eer om uit te vinden wat er met dit meisje nu werkelijk aan de hand is.

Er hangt al een hele zwarte geschiedenis om dit gezin heen. Al minstens twee keer hebben zij Sara met veel tam tam uit een ziekenhuis weer mee naar huis genomen. Altijd gevolgd door een medische  tuchtzaak door de ouders aanhangig gemaakt.

Sara is nu 14 en uit haar geschiedenis blijkt dat zij al vanaf haar vierde om de haverklap in een ziekenhuis belandt. Nu is zij veertien jaar. Broodmager, een neussonde voor de voeding, en in een rolstoel. Dit gezin eist min of meer dat deze artsen, waar zij nu terecht zijn gekomen afzien van een diepgaand onderzoek naar de oorzaken van de “ziekte” van Sara, maar dat zij zo snel mogelijk een definitieve sonde plaatsen bij Sara, zodat zij weer kan aansterken en stapje bij stapje weer het leven van een pubermeisje kan opvatten.

Wie houdt wie in welke tang, en met welk belang?

Maar dan hebben zij buiten Rinske en De Trui gerekend. Rinske wil namelijk een heel goede kinderarts worden en heeft daar alles voor over. En De Trui, ja, hij is niet zomaar een makkelijke supervisor, begeleider, maar ook hij heeft zijn medisch-ethische hart op de juiste plek zitten.

Dus deze twee artsen kunnen er toch ook niet omheen om toch stiekem te denken dat dit meisje verstrikt is geraakt in de psychische netten van dit gezin en daarom wordt in de wandelgangen de diagnose Múnchausen by proxy gesteld.  De ouders, slim, gehaaid, en vooral vader, goed gebekt, en moeder, die vooral mooi zit te wezen, Sara, meteen in paniek wanneer er al de minste behandeling wordt voorgesteld. Zelfs wanneer er een weegmoment wordt ingepland is er aan alle kanten paniek en nemen de ouders haar in bescherming. Ja…wat is hier eigenlijk aan de hand? Wie houdt wie in welke tang, en met welk belang?

Berber Kapitein Aarzelsnede Recensie

Maar toch, deze roman heb ik vooral gelezen als een gedetailleerd verslag van een uitgebreide supervisie of intervisie van Rinske, de belangrijkste behandelaar van Sara. Ja, Kapitein neemt de lezer ook nog mee door het privé leven van deze jonge arts. We zien haar vooral worstelen met de liefde. Een knipperlicht relatie met een getrouwde man. In tegenstelling tot haar krachtig en doelgericht handelen en optreden als arts, lost zij op in deze relatie en laat zij zich drijven op de nukken van haar vriend.

Inkijkje in de dilemma’s waarmee artsen moeten en zullen dealen

Dus ja, dit boek doet verslag van een interessante, medische casus, geeft een inkijkje in de dilemma’s waar  artsen, soms wellicht dagelijks mee moeten en zullen dealen. Maar op de één of andere manier blijft dit hele verhaal ergens aan de oppervlakte stokken. Jammer. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (goed).

Recensie van Mieke Koster

Aarzelsnede

  • Schrijfster: Berber Kapitein (Nederland)
  • Soort boek: psychologische roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 30 oktober 2020
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: Paperback
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (goed)

Flaptekst van de roman van Berber Kapitein

Renske wil een goede kinderarts worden en heeft voor haar patiënten alles over. Maar dat geneeskunde ook bestaat bij de gratie van het nemen van risico’s heeft niemand haar tijdens haar studie verteld. En evenmin dat zij met hulpzoekenden zoals Sara te maken krijgt, die uitdaging en bedreiging tegelijk blijken te zijn. Dit veertienjarige hyperintelligente meisje met verdacht veel medische kennis scheldt tegen iedere hulpverlener en eist een operatie die andere ziekenhuizen eerder al weigerden.

Maar elke poging om een heldere diagnose vastgesteld te krijgen wordt door Sara tegengewerkt, en mislukt. Het meisje heeft ‘definitief genoeg van al die overbodige medische martelingen’ als bloedprikken of gewicht controleren. En welk toneelstuk spelen de opvallend welbespraakte ouders, die pretenderen niets liever te willen dan dat hun kind weer ‘een normaal leven kan gaan leiden’, maar onderling met iets heel anders bezig zijn?

Als de ouders dreigen met een klacht bij de tuchtrechter en willen vertrekken naar een ander ‘professioneler’ ziekenhuis, weet Renske echt niet meer of dit theater is of een medische catastrofe voor de patiënt en voor de kinderarts zelf. Zij zoekt tot de laatste pagina naar de juiste oplossing en de lezer zit op het puntje van zijn stoel.

Bijpassende boeken en informatie

Canadese roman, Canadese schrijfster, Feministische boeken

Miriam Toews – Wat ze zeiden

Miriam Toews Wat ze zeiden recensie en informatie van deze nieuwe roman over mennonitische vrouwen in verzet tegen misbruik. Op 17 september 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman Women Talking van de Canadese schrijfster Miriam Toews.

Miriam Toews Wat ze zeiden Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Wat ze zeiden. Het boek is geschreven door Miriam Toews. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Canadese schrijfster Miriam Toews.

Tussen  2005 en 2009 werden veel meisjes, de jongste was drie jaar, en vrouwen uit een afgelegen mennonitische kolonie in Bolivia ’s ochtends vaak versuft wakker. Ze waren bebloed, hadden pijn en zaten vol blauwe plekken. ’s Nachts verkracht door hun eigen sekteleden werd dit geweld toegeschreven aan geesten en demonen. Dat dit komt vanwege de zonden van de vrouwen.

Maar op een nacht  wordt ontdekt zij dat dit verschrikkelijke geweld te danken hebben aan hun eigen mannen en zonen. Blijkbaar is deze kolonie niet helemaal hermetisch afgesloten van de buitenwereld en wordt dit een zaak van de politie. En ja, de mannen worden opgepakt en gevangen gezet. Dit tegen de wens van vele mannelijke kolonisten die gaan proberen deze daders op borgtocht vrij te kopen zodat zij hun opgelegde straf thuis in de kolonie kunnen uitzitten.

Dit horen en de vrouwen en zij besluiten met elkaar een bijeenkomst te beleggen om te besluiten wat nu te doen. Daarvoor hebben zij, voordat de mannen vrijgelaten worden, nog maar 48 uur, dus haast is geboden. Door de ogen van Toews, zij heeft zelf tot haar 18de in zo’n gemeenschap gewoond, verwoord door de vrouwen, krijg je al snel een beeld over de gang van zaken in zo’n mennonitische kolonie, over de hiërarchische structuur, en over de plek hierbinnen van meisjes en vooral vrouwen.

Kiezen uit drie opties

De vrouwen komen bij elkaar en moeten een besluit nemen en zij kunnen kiezen uit drie opties;

1; blijven en niets doen, maar kan dat wel terwijl veel vrouwen nog liever de kop afhakken van degenen die hun dochters en henzelf zoveel leed aan gedaan hebben

2; blijven en vechten, maar moet dan niet eerst duidelijk worden waarvoor zij precies willen vechten. Eén van de vrouwen, Ona, oppert wat ideeën, bijvoorbeeld dat mannen en vrouwen gezamenlijke besluiten gaan nemen over wat goed is voor de kolonie. En dit is één van de belangrijkste punten: vrouwen mogen voor zichzelf denken. Meisjes leren lezen en schrijven, en nieuwe uitgangspunten voor de religie, gebaseerd op liefde als uitgangspunt

3; weggaan. Dit blijkt de enige mogelijke optie omdat bovenstaande twee, met de huidige mannen en de grote baas Peters aan het roer, nooit zullen gebeuren. En uiteindelijk in hun laatste uur hakken zij de knoop door.

Miriam Toews Wat ze zeiden Recensie

Tijdens deze gesprekken van de vrouwen wordt  hen duidelijk, komen zij er achter dat zij zelf kunnen en mogen denken. Er naar hun argumenten wordt geluisterd. Het oneens met elkaar kunnen en mogen zijn en dat daar geen geweld aan te pas komt. Er is veel onzekerheid, veel niet weten van waarheen en waar komen ze terecht, over het vertrek, en wie gaat ermee, en wat te doen met de jongere zonen, maar veel kracht en solidariteit onderling. En samen maken zij een waardig plan gebaseerd op hun eigen geformuleerde geloofsuitgangspunten.

Toews zet de vrouwen in hun kracht en beschrijft knap en inlevend hun autonome denken

Gedurende het lezen van deze roman is mijn adrenaline regelmatig tot onverantwoorde hoogte gestegen denk ik. Hoe is het mogelijk dat dit vandaag de dag nog bestaat en waarom wordt zo’n sekte gebaseerd op onderdrukking en mishandeling van vrouwen en meisjes niet wettelijk, wereldwijd verboden?  Toews zet de vrouwen in hun kracht en beschrijft hun autonome denken wanneer zij met elkaar een theologische discussie voeren over de rigoureuze besluiten die zij met elkaar binnen 48 uur moeten nemen. Knap. Inlevend. Geloofwaardig, maar ook met humor en lichtheid geeft Toews een inkijkje in manier waarop deze vrouwen binnen zo’n korte tijd een godsonmogelijk besluit moeten nemen. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster

Wat ze zeiden

  • Schrijfster: Miriam Toews (Canada)
  • Soort boek: Canadese roman, feministische roman
  • Origineel: Women Talking (2019)
  • Nederlandse vertaling: Josephine Ruitenberg, Claudia Visser
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 17 september 2020
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman over mennonitische vrouwen van Miriam Toews

1. Niets doen.   2. Blijven en vechten.   3. Weggaan

In het geheim klimmen acht mennonitische vrouwen – grootmoeders, moeders en meisjes – een hooizolder op. De afgelopen vier jaar werden zij en meer dan honderd andere vrouwen in de nacht herhaaldelijk aangevallen door, zo werd hen verteld, demonen die hen kwamen straffen voor hun zonden. Nu ze hebben ontdekt te zijn gedrogeerd en verkracht door een groep mannen uit hun eigen gemeenschap,worden de daders tijdelijk vastgezet in de stad voor hun eigen veiligheid. De vrouwen hebben 48 uur de tijd om te beslissen wat ze doen, voordat de mannen op borgtocht vrijkomen en terugkeren.

Als de vrouwen blijven, moeten zij voor zichzelf opkomen of de daders vergeven. Als ze weggaan, moeten zij – die nooit mochten leren lezen of schrijven – een nieuwe start maken in een wereld die hun volledig onbekend is. Op de hooizolder hebben ze een reeks felle discussies. Hoe kunnen ze overleven, hun dochters beschermen, hun zonen opvoeden, hun geloof in de Bijbel behouden en bovenal: liefhebben? Naarmate de laatste ochtend nadert, blijven de meningen van de vrouwen verschillen, vaak op basis van leeftijd, gezondheid en vroomheid. Vrijheid is een exotisch idee en misschien
angstaanjagender dan de duivels die ze kennen, die elk moment terug kunnen keren.

Miriam Toews kruipt in deze ongelooflijke roman in de huid van de enige mannelijke aanwezige, de notulist die alle vragen en woede op papier zet.

Bijpassende boeken en informatie

Dagboek, Tweede Wereldoorlog

Anoniem – Een vrouw in Berlijn

Anoniem Een vrouw in Berlijn recensie en informatie over de inhoud van dit dagboek uit de Tweede Wereldoorlog. In 2005 verscheen bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling Eine Frau in Berlin, het dagboek over de laatste maanden van WOII van een anonieme auteur.

Anoniem Een vrouw in Berlijn Recensie en Informatie

Een dagboek van een vrouw in Berlijn, aan het eind van de Tweede Wereldoorlog, Duitsland, dus ook Berlijn onder de voeten gelopen door de Russen. Een dagboek begonnen op de eerste dag dat Berlijn een slagveld werd. Door een vrouw, die ooggetuige en slachtoffer werd van de barbaarse daden van de Russische soldaten die de dienst gingen uitmaken in Berlijn. Een vrouw die het schrijven van dit dagboek nodig had om deze mensonterende tijd te kunnen overleven.

Het leven van de vele mensen, speelde zich al snel voor een groot deel af in de schuilkelders van de stad. Elke kelder had min of meer een eigen cultuur, eigen tics. Met humor en een bijzonder observatievermogen wordt dit vastgelegd.

Het leven speelde zich af in de schuilkelders van Berlijn

De achtergebleven inwoners, met name dus de vrouwen en een enkele man die niet de oorlog in was gestuurd. De huizen, veelal kapotgeschoten tijdens de opmars van de Russen, boden absoluut geen bescherming tegen het oorlogsgeweld. Je had geluk als je nog een soort van veilige plek had om te wonen. Een plek zonder gas, water, licht en de hele infrastructuur kapotgeschoten. Winkels dicht of geen voorraad, water alleen te tappen bij een waterput verderop in de stad. En altijd en overal het grote gevaar slachtoffer te worden van de Ivans, zoals de schrijfster hen noemt, die zich muitend en verkrachtend in de stad ophielden.

Maar een vrouw in Berlijn had kans op eten en overleven wanneer het haar lukte één van de Russen tot haar beschermer toe te laten.  Je lichaam als inzet tegen uithongeren, de dood. Ja, te pas en te onpas was het dan tijd voor verkrachting, maar je was wel beschermd. Het maakte niet uit hoe oud de vrouwen waren. Van jong tot oud kon slachtoffer worden. Daar kon geen moedertje of vadertje lief iets tegen inbrengen. De andere Russen wisten wanneer een vrouw een beschermengel (vaak een hoge pief) had, en lieten deze vrouwen dan vaak min of meer met rust. Wat fijn was dat je het eten en drinken dat je kreeg voor je “ diensten” kon delen met medebewoners van het huis, etage waar je woonde. Je had spullen tot je beschikking om te ruilen. Er kwam veel drank bij kijken, veel dronkenschap en vaak veel geweld. Maar de schrijfster vertelt ook dat het contact met deze Russen regelmatig respectvol leek, was.

Anoniem Een vrouw in Berlijn Recensie

Hoe er een behandelpunt werd ingericht in Berlijn om de verkrachtte vrouwen te helpen. Hoe vele vrouwen niet wisten of ze zwanger waren gemaakt of door de structurele honger niet meer menstrueerden. Hoe vrouwen elkaar bevroegen over hoe vaak jij…??

Maar ook, hoe normaal het ging worden elkaar te bestelen, op rooftocht uit te gaan, hoe mijn en dein werd opgeheven, hoe de ontmenselijking langzaam maar zeker iedereen bij de kladde had. En hoe het ging stinken overal. Huizen waarin de soldaten hun behoeften dezen, doden langs de kant van de weg.

Mensonterende taferelen en de kracht van de vrouwen in Duitsland aan het einde van WOII

Indrukwekkend zijn ook de verslagen van na de oorlog, wanneer Duitsland heeft gecapituleerd en de vrouwen door de Russen worden ingezet, om voor hen te gaan werken. In fabrieken, wasserijen, spoorwegen. Mensonterende taferelen en de kracht van de vrouwen.

Over het algemeen is er wat minder aandacht over deze kant van de Tweede Wereldoorlog. Alhoewel  De schrijfster wist hoe belangrijk het was dit te laten weten. Had dit nodig om te overleven.  Zij wilde dolgraag anoniem blijven maar helaas is deze wens haar ontnomen. Jammer. Desalniettemin, wanneer je dit boek per ongeluk ergens tegen komt, lezen zou ik zeggen. Een vrouw in Berlijn is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

Een vrouw in Berlijn

Dagboekaantekeningen van april tot juni 1945

  • Schrijver: Anoniem
  • Soort boek: oorlogsdagboek
  • Origineel: Eine Frau in Berlijn (2003)
  • Nederlandse vertaling: Froukje Slofstra
  • Uitgever: Cossee
  • Verschenen: 2005
  • Omvang: 288 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Gebonden Boek / Luisterboek
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Bijpassende boeken en informatie

Amerikaanse roman, Amerikaanse schrijfster

Janet Lewis – De vrouw van Martin Guerre

Janet Lewis De vrouw van Martin Guerre recensie en informatie van deze Amerikaanse roman uit 1941. Op 20 augustus 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman The Wife of Martin Guerre van de Amerikaanse schrijfster Janet Lewis.

Janet Lewis De vrouw van Martin Guerre Recensie en Informatie

Er moet een oude familievete beslecht worden, en blijkbaar is het sluiten van een huwelijk daar een geëigende manier voor. Het is op een ochtend in januari 1539 dat deze bruiloft gevierd wordt. Het echtpaar bestaat uit twee 11 jarige kinderen, Bertrande de Rols en Martin Guerre, beide nakomelingen uit een welgesteld, oud en feodaal boerengeslacht. Janet Lewis beschrijft in deze roman een waargebeurd verhaal op basis van verslagen van gerechtshoven, en natuurlijk denk je als lezer; ‘ ja, dat zal wel’ maar zij doet dat op zo’n manier dat ik me bijna ademloos heb laten meeslepen door dit ongelooflijke verhaal.

Zoals het een rijke boerenzoon betaamt is hij lijfeigene van zijn vader. Tot zijn dood zwaait vader de scepter over boerenhoeve, familie, al het personeel en aanverwante zaken gerelateerd aan een goed lopend bedrijf. Op hun veertiende is het zover dat de bruid intrekt bij de familie van haar man. Ja, Bertrande wordt geaccepteerd door de vrouw des huizes. Ja, en de man, de vader van Martin, hij gedoogt haar ondanks zijn grimmigheid, zijn onverschrokkenheid en autoritaire houding. En het huwelijk wordt geconcipieerd. Bertrande raakt zanger, wordt mooier en mooier. Martin daarentegen worstelt met de zeggenschap die zijn vader over hem heeft. Deze strenge man houdt zijn zoon klein, maakt de dienst uit, blijft aan de teugels hangen. Op een dag komt Martin thuis met een geschoten beer, heeft zichzelf bewezen dat hij een man is en bespreekt met Bertrande dat hij voor een paar dagen de hoeve gaat verlaten.

Hij, die eigenzinnige jongen heeft zijn vader zo getart dat het enige wat hem te doen staat is de hoeve verlaten, onder het juk van zijn vader uitkomen en terugkomen wanneer zijn vader in staat is zijn woede te laten varen. Hij denkt dat hij binnen ongeveer een week weer terug zal zijn. Maar dat wordt 8 jaar. En in deze tijd zien we Bertrande rouwen, haar man missen, verlangen naar hem, uitgroeien tot een prachtige rijpe vrouw en moeder, en bidden dat hij snel en ongedeerd terug zal keren.  Binnen een maand, binnen een seizoen, binnen een jaar, binnen een paar jaar. Zij groeit in haar functie als vrouw des huizes, haar roomse geloof geeft haar steun en overtuiging dit zware kruis te kunnen dragen.

Janet Lewis De vrouw van Martin Guerre Recensie

Dan drie jaar, komt hij terug, haar Martin. Beide ouders zijn inmiddels overleden en ja, nu wordt hij de grote man op de hoeve. Maar, wat is er met hem gebeurd in al die jaren dat hij onderweg was. Zijn karakter lijkt zo zacht, zo medemenselijk, zo inlevend. En ja, natuurlijk valt Bertrande voor hem als een blok, en ja, zij krijgen samen twee kinderen. De jongste zal overlijden omdat bij Bertrande inmiddels het idee heeft post gevat dat deze teruggekeerde humane Martin haar man niet kan zijn. Zij lijdt, is zo bang, immers wanneer dit waar is leeft zij in grote zonde. Jarenlang in een overspelige relatie. Binnen de roomse kaders waar zij in leeft is dit niet minder dan een doodzonde. En ja, zij raadpleegt de pastoor die haar probeert gerust te stellen. Zij vervreemdt langzaam maar zeker van alle mensen om haar heen. Is zij haar verstand aan het verliezen.

Wat een boek, wat een verhaal en zo vooruitstrevend voor het jaar 1941!

Wanneer het gerucht over de twijfel van Bertrande over de hoeve waart proberen de betrokkenen haar van dit idee af te houden. Iedereen is tevreden met deze Martin, zo aardig, inlevend, medemenselijk. Dat was de oude Martin nooit. Hij is het, alleen veranderd, een betere versie van zichzelf geworden. Blij zijn, niet in roeren, wat haal je jezelf op je hals? Maar de overtuigt gelovige Bertrande kan niet anders dan deze kwestie, voor haar eigen gemoedsrust en haar vertrouwen in God, tot op de bodem uitzoeken.

Wat een boek, wat een verhaal, en wat vooruitstrevend om zo’n geschiedenis in 1941, het jaar waarin deze roman verscheen, vanuit het perspectief van een vrouw te onderzoeken, te beschrijven. Zo knap, zo spannend, zo tot aan het eind toe ongewis wat de uitkomst zal zijn van de dilemma’s waar Betrande en met haar vele vrouwen, mee worstelt. Janet Lewis laat Bertrande niet in de steek. De roman De vrouw van Martin Guerre is gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).

Recensie van Mieke Koster

De vrouw van Martin Guerre

  • Schrijfster: Janet Lewis (Verenigde Staten)
  • Soort boek: Amerikaanse roman
  • Origineel: The Wife of Martin Guerre (1941)
  • Nederlandse vertaling: Paul van der Lecq
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 20 augustus 2020
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)

Flaptekst van de roman van Janet Lewis

Bertrande de Rols is veertien als ze wordt uitgehuwelijkt aan Martin Guerre. Het is een tegemoetkoming in het langlopende conflict tussen twee Franse plattelandsfamilies in de zestiende eeuw. Bertrande kent hem pas twee dagen, maar ze weet dat ze voor de rest van haar leven ‘de vrouw van Martin Guerre’ zal zijn. Haar nieuwe leven op het landgoed van haar schoonfamilie biedt rust en zekerheid, en Bertrande en Martin groeien naar elkaar toe. Toch leert ze ook al snel de dominante en agressieve kant van haar man en zijn vader kennen. Dan deelt Martin plots mee dat ‘hij een tijdje weg moet’.

Acht jaren gaan voorbij, totdat Martin eindelijk terugkeert en hij de oude orde op het landgoed herstelt. Maar hoe weet Bertrande zeker dat deze man wel dezelfde is als die haar acht jaar geleden verliet? Hij is sympathiek, rustig, goed voor zijn familie en werknemers, en lijkt in niets meer op het heethoofd dat hij was. Wat heeft hem zo veranderd? En als de man inderdaad niet Martin is, dan wordt ze voorgelogen, maar doet dat af aan het geluk dat ze heeft gevonden

Als de echte Martin Guerre uiteindelijk ook terugkeert, begint er een proces tegen zijn dubbelganger. Bertrande staat voor een duivels dilemma: ze kan kiezen voor eerlijkheid,
maar het liefst zou ze haar gezin verdedigen, en kiezen voorde dubbelganger – op straffe van de hel.

Bijpassende boeken en informatie

Nederlandse Romans, Nederlandse schrijfster

Britta Böhler – De juiste houding

Britta Böhler De juiste houding recensie en informatie van deze nieuwe Nederlandse roman over de Verenigde Staten. Op 15 september 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de nieuwe roman van de Nederlands-Duitse schrijfster Britta Böhler.

Britta Böhler De juiste houding Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De juiste houding. Het boek is geschreven door Britta Böhler. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de in Duitsland geboren Nederlandse advocate en schrijfster Britta Böhler.

Britta Böhler De juiste houding Recensie

De juiste houding

  • Schrijfster: Britta Böhler (Nederland, Duitsland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 15 september 2020
  • Omvang: 240 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de nieuwe roman van Britta Böhler

Elias Andriessen is al vanaf zijn tienerjaren gefascineerd door het terugvinden van gestolen kunst. Geboren in Amsterdam maar woonachtig in de Verenigde Staten, wijdde hij zijn carrière aan het opsporen en terugvorderen van gestolen kunstwerken. Voor hem was dit altijd veel meer dan alleen een baan: vluchtend voor de nazi’s moest zijn familie haar eigen kunstcollectie achterlaten om die vervolgens nooit meer terug te vinden.

Inmiddels heeft Elias zijn succesvolle advocatenpraktijk ingeruild voor een rustige baan als professor aan de universiteit in een poging de relatie met zijn dochter Mia te herstellen, met wie hij na zijn scheiding het contact verloor. Wanneer hij de flamboyante Tony Barbas en zijn vrouw Isabel ontmoet, neemt het leven van Elias een onverwachte wending. Tony beweert een beroemd schilderij van Franz Marc te hebben teruggevonden, spoorloos verdwenen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij heeft de hulp van Elias hard nodig om een deal te sluiten met de oorspronkelijke bezitter, een Berlijns museum. Al snel raken Elias en zijn dochter verstrikt in Tony’s wereld waar niets is wat het lijkt.

De roman speelt zich af in de Verenigde Staten, vlak voordat Donald Trump aan de macht komt, en verkent de vragen ‘wat is echt?’ en ‘wat is nep?’ en de moeilijke keuzes die gepaard gaan met het zoeken naar de waarheid.

Bijpassende boeken en informatie

  • Nieuwe Nederlandse romans
Engeland, Engelse romans, Engelse schrijfsters

Jane Gardam – Ver van Verona

Jane Gardam Ver van Verona recensie en informatie van deze debuutroman uit 1971. Op 17 september 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman A Long Way from Verona van de Engelse schrijfster Jane Gardam.

Jane Gardam Ver van Verona Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de debuutroman uit 1971 Ver van Verona. Het boek is geschreven door Jane Gardam. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de eerste roman van de Engelse schrijfster Jane Gardam.

Jane Gardam Ver van Verona Recensie

Ver van Verona

  • Schrijfster: Jane Gardam (Engeland)
  • Soort boek: Engelse roman
  • Origineel: A Long Way from Verona (1971)
  • Nederlandse vertaling: Gerda Baardman, Kitty Pouwels
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 17 september 2020
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook

Flaptekst van de roman van Jane Gardam

“Laat ik maar meteen vertellen dat ik door een overweldigende ervaring op mijn negende niet meer normaal ben.” De overweldigende ervaring waar Jessica Vye het in de openingszin van Ver van Verona over heeft, kleurt haar schooldagen en haar reactie op de wereld om haar heen: een wereld van rantsoeneringen en oorlogsbeperkingen, van ongemakkelijke jurken, ingetogen essays en stoffige tearooms. Wat de jonge Jessica heeft van een gerespecteerde auteur te horen gekregen dat ze ‘zonder enige twijfel’ een geboren schrijfster is. Het bewijs zit in haar drang om onvoorwaardelijk en op de onhandigste momenten de waarheid te spreken. Ze doet er alles aan om op haar manier op te groeien, om haar eigen leven te leiden in de belsoten wereld van een meisjesschool en in het sombere huisje waar ze met haar ouders en broertje is gaan wonen toen haar vader besloot om kepelaan te worden. Ze heeft welgeteld één vriendin – de rest van haar kleine, door de oorlog overschaduwde wereld aanschouwt ze met een mengeling van fascinatie en walging. Maar het kan haar niet schelen, want ze heeft al haar explosieve kwacht nodig om schrijver te worden. Of is ze dat al?

Ver van Verona, Jane Gardams debuutroman, bevat alles waar Gardam later om gekoesterd zou worden: de typisch Britse sfeer, haar eigenzinnige, psychologisch scherpe pen en haar speciale humor. De prachtige verhalen over jonge meisjes op de drempel van het volwassen worden – De dochters van Crusoe en Op de klippen – worden nu vergezeld door een andere roman die even fris en levendig, komisch en ontroerend is.

Bijpassende boeken en informatie

 

Israëlische schrijver

David Grossman – Het leven speelt met mij

David Grossman Het leven speelt met mij recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe roman.  Op 27 augustus 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee deze roman van de Israëlische schrijver David Grossman.

David Grossman Het leven speelt met mij Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op de pagina de recensie en waardering vinden van Het leven speelt met mij, de roman van David Grossman. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe roman van de Israëlische schrijver David Grossman.

David Grossman Het leven speelt met mij Recensie001Boek-Bestellen

Het leven speelt met mij

  • Schrijver: David Grossman (Israel)
  • Soort boek: familieroman, sociale roman
  • Origineel: Iti hachajiem mesacheek harbee
  • Nederlandse vertaling: Ruben Verhasselt
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 27 augustus 2020
  • Omvang: 328 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook

Flaptekst van de roman van David Grossman

Vera groeit op in een welgesteld Joods gezin, maar valt voor Miloš, een arme Servische dorpeling. Samen beleven ze een grootse liefde, versterkt door een misschien nog wel grotere toewijding aan hun geloof in het communisme en een rechtvaardige wereld. Ze nemen deel aan de partizanenstrijd tegen de nazi’s en aan het eind van de oorlog wordt hun dochter Nina geboren.

Na conflicten tussen Tito en Stalin wordt Miloš onverwacht gearresteerd als verrader. Gedesillusioneerd pleegt hij zelfmoord in zijn cel. Vera wordt opgepakt en voor een onmogelijke keuze gesteld: Miloš als verrader erkennen en vrijuit gaan, of zelf in een kamp belanden. Vera’s liefde voor Miloš gaat boven alles en zij kiest voor hem. Op Goli Otok, een kaal eiland voor de kust, wordt zij drie jaar lang vastgehouden en gemarteld. Haar zesjarige dochtertje blijft alleen achter.

Vera’s keuze zou nog generaties lang doorwerken. Op haar negentigste verjaardag stellen haar dochter en kleindochter voor met Vera naar Goli Otok af te reizen om erachter te komen onder welke omstandigheden zij haar dochter destijds in de steek liet. De reis legt de meest tegenstrijdige emoties bloot – angst, liefde en barmhartigheid – die het weefsel van een familie voor altijd kunnen veranderen.

Het leven speelt met mij laat zien hoe en waarom wij soms tot de meest onmogelijke beslissingen worden gedreven. Grossman beschrijft als geen ander hoe trouw en politieke ideologie de kern van een gezin kunnen raken en de grens tussen standvastigheid en verraad vervaagt.

Bijpassende Boeken en Informatie

Franse roman, Franse schrijfster

Catherine Poulain – De fruitplukkers

Catherine Poulain De fruitplukkers recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe roman. Op 5 maart 2020 verschijnt bij Uitgeverij Cossee de Nederlandse vertaling van de roman Le couer blanc van de Franse schrijfster Catherine Poulain. 

Catherine Poulain De fruitplukkers Recensie en informatie

Catherine Poulain is langzamerhand uitgegroeid tot een fenomeen in de Franse literatuur. Ze debuteerde op 57-jarige leeftijd met de autobiografische roman Open zee waarin ze de lotgevallen beschrijft van een twintigjarige vrouw die gaat werken op een vissersboot in Alaska. Een wereld die bestaat uit rauwe karakters in extreme omstandigheden.

Voor haar tweede roman, De fruitplukkers, baseert Chatherine Poulain zich nogmaals op eigen ervaringen. Deze keer heeft ze gekozen voor rauwe en, vaak onbarmhartige, wereld van de mannen en vrouwen die in Provence aan de slag gaan met het plukken en oogsten van fruit en andere gewassen. Het armoedzaaiers, alcoholisten en junks uit binnen en buitenland die geen andere mogelijkheid hebben dan deze om wat geld bij elkaar te sprokkelen. Bovendien is er een enkele avonturier of vagebond te vinden die zich in deze extreem rauwe wereld stort.

Catherine Poulain De fruitplukkers Recensie001Boek-Bestellen

De roman speelt zich af in het midden van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ergens wordt en passant de kernramp bij Tsjernobyl genoemd. Het zijn de dagen waarin de ziekte AIDS zijn vernietigende effect begint te hebben. En ook bij de fruitplukkers is Zuid-Frankrijk zijn tol eist.

In het zuiden van Frankrijk trek een groep mannen en een enkele vrouw van klus naar klus om het hoofd boven water te houden. Door het gebruik alcohol en drugs proberen ze hun leven wat draaglijker te krijgen. Maar veelal leidt dit tot geweld, verkrachting en lichamelijke aftakeling.

Indringend, rauw en kruipt langzaam maar zeker op nietsontziende wijze onder de huid van de lezer

Poulain beschrijft deze extreem rauwe wereld aan de hand van twee vrouwen die zich proberen staande te houden. Uitermate schrijnend zijn de omstandigheden waarin ze moeten leven. Omstandigheden die uiteindelijk fatale consequenties kunnen hebben. In korte, schetsen, tekent Catherine Poulain het rauwe leven van de vrouwen. Nooit zijn ze helemaal veilig. Het weinige geluk dat op hun pad komt, raken ze snel weer kwijt. De roman is indringend, rauw en kruipt langzaam maar zeker op nietsontziende wijze onder de huid van de lezer. En aangezien het verhaal op eigen ervaringen van de schrijfster gebaseerd is, vraag je je af hoe ze zelf heeft kunnen overleven. De fruitplukkers is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

De fruitplukkers

  • Schrijfster: Catherine Poulain (Frankrijk)
  • Soort boek: Franse roman, psychologische roman
  • Origineel: Le coeur blanc (2019)
  • Nederlandse vertaling: Prescilla van Zoest
  • Uitgever: Cossee
  • Verschijnt: 5 maart 2020
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van de roman van Catherine Poulain

Zij reizen, met de seizoenen mee, van dorp naar dorp. Zij plukken en oogsten in het voorjaar asperges en aardbeien, in de zomer meloenen, lindebloesem, lavendel, fruit en druiven en rond kerst olijven en kaki’s. Het zijn vooral mannen, verloren en zoekend, die dat zware werk doen en ze worden door de plaatselijke bevolking met de nek aangekeken en uitgebuit door hun werkgevers. Wanneer een vrouw meedoet bij de oogst leidt dat altijd tot ophef in de ploeg, of na het werk in de kroeg.

Rosalinde heeft dit leven bewust gekozen. Een leven aan de rand van de maatschappij, tussen de opdringerige mannen, maar altijd buiten, in de onverschillige en prachtige natuur. Ze denkt veiligheid te vinden bij haar vriendin Mounia – in alles haar tegenpool en misschien wel daardoor een baken van liefde en rust. Maar dat blijkt niet meer dan een illusie. Wie kan je vertrouwen en waarnaar ben je eigenlijk op zoek?

Net als in Open zee slaagt Catherine Poulain erin om de lezer een onbekende wereld binnen te trekken: die van de fruitplukkers in de Provence onder de verzengende zon, met snerpende krekels, korte nachten en ongekende geuren. Of in de Alpen, in de modder en de kou. De fruitplukkers geeft – voor het eerst in de literatuur – een stem aan deze buitenstaanders die we anders nooit horen.

Bijpassende Boeken en Informatie

Catherine Poulain Open zee Recensie Roman over AlaskaCatherine Poulain (Frankrijk) – Open zee
Avonturenroman
Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitmuntend)
Open zee is een uitzonderlijke en unieke avonturenroman die een groot lezerspubliek verdient…lees verder >