Tag archieven: boekrecensie

Boekrecensies 2025

Boekrecensies 2025 nieuwe boeken. Op deze pagina is een overzicht te vinden met recensies 2025 van nieuwe romans, thrillers, non-fictie, en kinderboeken review en waardering. Wat vinden de redacteuren van nieuwe boeken die kortgeleden verschenen zijn? Hoe worden de boeken gewaardeerd?

Boekrecensies 2025 reviews, boekbespreking en waardering

In het onderstaande overzicht met boekrecensies 2025 nieuwe boeken staat de nieuwste review bovenaan de lijst. Door op de link te klikken kun je de hele recensie lezen en uitgebreide informatie over het boek vinden.


Nieuwsbrief boekentips en recensies

Elke week de nieuwste boekentips en recensies? Meld je aan voor de nieuwsbrief.


Overzicht van nieuwe boekrecensies 2025

Joost Oomen Het paradijs van slapen recensieJoost Oomen (Nederland) – Het paradijs van slapen
Nederlandse roman
Tim Donker recensie
Een typische Joost Oomen-roman. Maar om het meer te laten zijn dan een typische Joost Oomen-roman is de euthanasie-thematiek er maar zo’n beetje doorheen geweven (…) Wat je eraan overhoudt? Onbeantwoorde vragen. En enkele beelden die je misschien nooit meer vergeet…lees verder >

Karin Smirnoff Mijn moeder recensieKarin Smirnoff (Zweden) – Mijn moeder
Zweedse roman
Tim Donker recensie
Prachtige verontrusting. Bloedmoje ontzetting. Wonderschone angstaanjagendheid. Ik heb dit boek gelezen met huivers op mijn lijf en met niets dat bewondering in mijn kop voor deze schrijfkunst. Je komt niet vaak een boek tegen dat zowel beeldend is, alsook op een overweldigende manier talig…lees verder >

Çiler Ilhan Een zandstorm zeiden zeÇiler Ilhan (Turkije) – Een zandstorm, zeiden ze
Turkse roman
Tim Donker recensie
Daar broeit het. Daar schuurt het. Daar waait het. In fragmentarisme. In scènes. Negentien, naar het schijnt. Een klein maar bloedstollend boekje, waarmee de Turkse schrijfster de lezer omver blaast. Geloof het maar…lees verder >

Dore van Duivenbode Oerbos RecensieDore van Duivenbode (Nederland) – Oerbos
De strijd om de Europese natuur
reisverslag
Waardering redactie∗∗∗ (zeer goed)
Een intens verslag van een reis door een uniek deel van Europa dat dreigt te verdwijnen in een web van ongebreidelde honger naar geld en machtsmisbruik. Maar het is ook een liefdesverklaring aan een prachtig gedeelte van Europa…lees verder >

Viveca Sten Verborgen in de schaduw recensieViveca Sten (Zweden) – Verborgen in de schaduw
Zweedse thriller, wintersportthriller
Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
Een mooi detail is dat op de achtergrond de komst van Corona zich voorzichtig aankondigt zonder dat duidelijk wordt wat dit betekent. Het vakkundig opgebouwde plot in de traditie van de betere Scandithrillers pakt wel en boeit wel van begin tot eind…lees verder >

Jeroen van Rooij Pioniers recensieJeroen van Rooij (Nederland) – Pioniers
Nederlandse roman
Tim Donker recensie
Met met Pioniers bewijst Jeroen van Rooij niet alleen hoe fenomenaal zijn schrijven is, nee, hij bewijst ook nog dit: deze schrijver heeft de dingen niet nodig om ze te zien – de dingen hebben hem nodig om gezien te worden…lees verder >

Kat Dixon eat the glitter review en recensieKat Dixon (Engeland) – eat the glitter
gedichten, poëzie
Tim Donker recensie
Kat Dixon laat ons zien hoe poëzie voor wie het zien wil werkelijk overal vanaf druipt. Sjee. In eat the glitter druipt de poëzie nog wel van de poëzie…lees verder >

Tsead Bruinja Wat deed ik daar recensieTsead Bruinja (Nederland) – Wat deed ik daar
gedichten, poëzie
Tim Donker recensie
Als je er al aan twijfelde hoe krachtig, prachtig, welsprekend poëzie kan zijn, laat je dan overtuigen door deze bundel. Hoe het zingt hoe het speelt hoe het zegt…lees verder >

Ragnar Jónasson De duisternis recensieRagnar Jónasson (IJsland) – De duisternis
IJsland thriller, rechercheur Hulda Hermannsdóttir 1
Waardering redactie∗∗∗∗∗ (zeer goed)
Laat de de lezer laat kennismaken met de duistere kanten van IJsland. Een thriller met rauw en nietsontziend verhaal die voldoet aan alle kenmerken die je van een goede Sandithriller kunt verwachten…lees verder >

Charlotte Van den Broeck Een vlam Tasmaanse tijgers recensieCharlotte Van den Broeck (België) – Een vlam Tasmaanse tijgers
literair reisverhaal
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Ze schreeuwt nergens maar confronteert wel en heeft tegelijkertijd aandacht voor de schoonheid van de natuur. Het is een bewonderenswaardig boek dat ondanks het trieste onderwerp toch een fijne leeservaring brengt en dat is voorwaar een kunststuk…lees verder >

Grethe Bøe Zwaar geschut recensieGrethe Bøe (Noorwegen) – Zwaar geschut
Noorse thriller, Ylva Nordahl-thriller 2
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
De vrouwelijke insteek en de keuze van de locaties geven het boek net dat extra spannende met vooral de actiescenes op het afgelegen Noordelijke eiland Spitsbergen, waar Europa, Rusland en de Verenigde Staten elkaar letterlijk raken als hoogtepunt…lees verder >


Bijpassende boeken en informatie

Afbeelding bovenzijde: The Last Bookstore (J. Craig, Unsplash)

∗∗∗∗ Leestips van de redactie

∗∗∗∗ leestips van de redactie. Welke romans en andere boeken zijn het lezen meer dan waard? Wat zijn uitstekende nieuwe boeken?


Nieuwsbrief nieuwe boeken en recensies

Elke week de nieuwste boekentips en recensies? Meld je aan voor de nieuwsbrief.


∗∗∗∗ leestips van de redactie

In onderstaand overzicht zijn de leestips van romans en andere boeken opgenomen van die door de redactie gewaardeerd zijn met uitstekend.

Grethe Bøe Zwaar geschut recensieGrethe Bøe (Noorwegen) – Zwaar geschut
Noorse thriller, Ylva Nordahl-thriller 2
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
De vrouwelijke insteek en de keuze van de locaties geven het boek net dat extra spannende met vooral de actiescenes op het afgelegen Noordelijke eiland Spitsbergen, waar Europa, Rusland en de Verenigde Staten elkaar letterlijk raken als hoogtepunt…lees verder >

Charlotte Van den Broeck Een vlam Tasmaanse tijgers recensieCharlotte Van den Broeck (België) – Een vlam Tasmaanse tijgers
literair reisverhaal
Ze schreeuwt nergens maar confronteert wel en heeft tegelijkertijd aandacht voor de schoonheid van de natuur. Het is een bewonderenswaardig boek dat ondanks het trieste onderwerp toch een fijne leeservaring brengt en dat is voorwaar een kunststuk…lees verder >

De schilders van Rotterdam recensieWerner van den Belt, Bob Hardus (Nederland) – De schilders van Rotterdam
Kunstenaars die zich lieten inspireren door Rotterdam, kwamen vaak van buiten. In hun schilderijen komt de stad in al zijn facetten wel tot leven. Al met al levert dit mooie kunstboek een boeiende inkijk in het kunstleven van de stad, de kunstenaars en de schilderijen…lees verder >

John Kuipers De man in Westerbork recensieJohn Kuipers (Nederland) – De man in Westerbork
Nederlandse oorlogsthriller
De subtiele wijze waarop hij zijn hoofdpersoon Charlie Swieninck schetst waarbij hij enerzijds kritisch lijkt te zijn op de Duitsers maar tegelijkertijd opportunistisch genoeg is om ook van de situatie gebruik te maken is bijzonder goed gelukt…lees verder >

Tove Ditlevsen (Denemarken) – Vilhelms kamer
Deense roman uit 1975
Het bijzondere van de roman is dat deze bol staat van relationele gruwelijkheden maar dat Ditlevsen hierover bijna lichtvoetig schrijft. Maar ondanks al de ze perikelen blijf je geboeid doorlezen. (…) De roman is inmiddels vijftig jaar oud maar heeft in die halve eeuw niets aan actualiteit en intensiteit verloren…lees verder >

Benoit Clerc ABBA compleet recensie en informatieBenoit Clerc (Frankrijk) – ABBA compleet
Het verhaal van de 114 songs
Het boek nodigt uit om de muziek opnieuw te gaan beluisteren nadat je er nog meer inzicht en kennis hebt opgedaan over de inhoud en ontstaansgeschiedenis van de liedjes die vaak meer diepgang bevatten dan zo op het eerste gezicht lijkt…lees verder >

Karl Geary Juno en Legs recensie romanKarl Geary (Verenigde Staten) – Juno en Legs
Dublin roman
Het is me bijna te heftig (…) misschien moet ik dit boek maar aan me voorbij laten gaan. Doe dat niet. Verdraag de ellende. Zie dat er tussen al het leed ware liefde groeit. Laat je ontroeren. Huil af en toe maar even omdat de wereld soms zo wreed is. Maar lees het…lees verder >

Denis Michiels Dagboek van de popmuziek recensieDenis Michiels (België) – Dagboek van de popmuziek
muziekboek
Denis Michiels heeft met Dagboek van de popmuziek een mooi naslagwerk voor de muziekliefhebber geschreven. Een fijn boek om doorheen te bladeren en te dwalen, oh ja momenten te beleven…lees verder >

Catherine Walsh Ingesneeuwd met kerst recensieCatherine Walsh (Ierland) – Ingesneeuwd met kerst
Ierse kerstroman
Heb je zin in wat lekker leesbare romantiek in kerstsfeer? Dan zit je met Ingesneeuwd met kerst helemaal goed! Knus, vlot verteld boek waarin de kerstsfeer goed tot leven komt in het decor van een Iers dorp…lees verder >

Toon Tellegen Niemands verjaardag recensieToon Tellegen (Nederland) – Niemands verjaardag
dierenverhalen
Scherpe observaties, van grappige, soms humeurige, regelmatig wat wereldvreemde karakters, kleuren deze mooie bundel waarin de hoge kwaliteit van het werk van Tellegen weer eens te meer tot volle wasdom komt…lees verder >

Marente de Moor De schoft RecensieMarente de Moor (Nederland) – De schoft
Nederlandse roman
Ergens besloop me namelijk het gevoel dat ik door haar werd gemanipuleerd, dat ze me duwde in een richting door die cursieven, door Toms verhaal wel invoelbaar te maken en dat van de anderen niet. Door zo’n belangrijk onderwerp als het lijden van vluchtelingen te kiezen. Door me telkens te laten denken: wat bedoelt ze nou toch? Zeer onaangenaam en tegelijkertijd intrigerend!…lees verder >

Oğuz Atay Wachten op de angst recensieOğuz Atay (Turkije) – Wachten op de angst
Turkse verhalen uit 1975
Atay houdt de regie strak in handen en weet hij elk verhaal, hoe indringend en verwarrend ze soms lijken te zijn, met strakke hand tot een goed einde te brengen. Een ware literaire ontdekking…lees verder >

Lore Segal Huizen van anderenLore Segal (Verenigde Staten) – Huizen van anderen
Amerikaanse roman uit 1964
De roman is zowel aangrijpend, als schrijnend en het debuut toont direct de hoge kwaliteiten van het schrijverschap dat in de latere boeken nog verder tot ontwikkeling komt…lees verder >

Hay Wijnhoven De houtduif recensieHay Wijnhoven (Nederland) – De houtduif
vogelboek
De afwisseling van verhalen, gekoppeld aan informatie over de levenswijze van de vogel, stadsbewoner en overlevingskunstenaar zijn verrassend en soms verbijsterend…lees verder >

Dimitri Verhulst Bechamel mucho recensieDimitri Verhulst (België) – Bechamel mucho
Vlaamse Mallorca roman
Er zit vaart in deze roman van Dimitri Verhulst, je moet erbij blijven!  Drukke zinsopbouw, scherpe weerspiegelingen en cynisch beklag over Het-Zijn, de wereld, de liefde en de consumptiemaatschappij…lees verder >

Daniel Kehlmann Lichtspel recensieDaniel Kehlmann (Duitsland) – Lichtspel
Duitse roman
Knap is vooral dat Daniel Kehlmann het verhaal op een bijna terloopse wijze vertelt, waardoor het uiteindelijk des te meer binnenkomt en spannend is…lees verder >

Colm Tóibin Long IslandColm Tóibin (Ierland) – Long Island
Ierse roman
In zijn nieuwste roman Long Island laat hij zijn kwaliteiten weer ten volle tot recht komen middels een boeiend en soms aangrijpend verhaal over emigratie, het verlies van een thuis en het verlangen naar harmonie en liefde…lees verder >

Dolf Ruesink Feesten als wilde beesten boek over Normaal recensieDolf Ruesink (Nederland) – Feesten als wilde beesten
50 jaar Normaal
Zonder twijfel is Feesten als wilde beesten het ultieme boek over de Achterhoekse rockband Normaal met werkelijk alle informatie en verhalen die over de geschiedenis. muziek en optredens…lees verder >

Eveline Baar De Gouden IJscoupe recensieEveline Baar (Nederland) – De Gouden IJscoupe
10+ jaar kinderboek over Italië
Het verhaal is duidelijk met ontzettend veel liefde geschreven. Een mooi verhaal, dat je ook nog eens meeneemt op ontdekking door Italië,..lees verder >

Koos van Zomeren Gevolgen recensieKoos van Zomeren (Nederland) – Gevolgen
Nederlandse roman
Koos van Zomeren verbeeldt het huidige tijdsgewricht op uitstekende wijze door de ogen van een zeventigjarige. Een knap stuk werk van een ervaren romanschrijver…lees verder >

Ann Cleeves De schreeuw van de reiger recensieAnn Cleeves (Engeland) – De schreeuw van de reiger
Engelse thriller, Matthew Venn deel 2
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Ann Cleeves weet exact hoe ze de lezer aan het boek moet kluisteren. Een echte aanrader voor de liefhebber van het betere spannende boek uit Engeland…lees verder >

Anke Kranendonk Brand recensieAnke Kranendonk (Nederland) – Brand
jeugdroman (14+ jaar)
Voor iedereen die boeken leest met boeiende, goed uitgewerkte personages, onderhuidse spanning, verpakt in een puberleven, zit hier goed. Ontroerend zonder vals sentiment, spannend zonder sensatiezucht…lees verder >

Lina Wolff DuivelsgreepLina Wolff (Zweden) – Duivelsgreep
Zweedse roman
Zelden is de gewelddadige inborst van een machoman die zijn grenzen veelvuldig en ruimschoots overgaat zo recht voor zijn raap en op indringende wijze beschreven…lees verder >

Lauren Roberts Powerless recensieLauren Roberts (Verenigde Staten) – Powerless
fantasyroman (15+ jaar)
Het is een absolute aanrader voor iedereen die houdt van een spannend kat en muis spel, met krachtige karakters, die tegen wil en dank een onontkoombare aantrekkingskracht op elkaar hebben…lees verder >

Rolf Bos Russische spelen recensieRolf Bos (Nederland) – Russische spelen
Sport en politiek in het olympische jaar 1980
geschiedenisboek, sportboek
Bos beperkt zich niet tot het verhaal van de Spelen. Door ook aandacht te hebben voor de politieke verwikkelingen in de jaren voorafgaand, de Koude Oorlog, het klimaat in Moskou tijdens het evenement en de nasleep ervan weet hij de boeiende geschiedenis in een breder perspectief te plaatsen…lees verder >

Michiel ten Broek en Victor Lansink De Oosterspoorweg recensieMichiel ten Broek, Victor Lansink (Nederland) – De Oosterspoorweg
spoorwegboek, fotoboek
De rijkdom aan foto’s en boeiende verhalen zijn zoals altijd prachtig. Spoorwegliefhebbers maar ook lezers die geïnteresseerd zijn in Nederlandse geschiedenis kunnen weer hun hart ophalen bij dit boek…lees verder >

Frank Westerman Zeven dieren bijten terug recensieFrank Westerman (Nederland) – Zeven dieren bijten terug
Arctisch reisverhaal
Geschiedenis, wetenschap, reisbeschrijvingen en persoonlijke mijmeringen lopen op harmonieuze wijze in elkaar over en Westerman houdt de regie strak in handen, nooit belerend en schrijft in een prachtige stijl die niet onderdoet voor die van de beste prozaschrijvers…lees verder >

Leah Hayden Miss Guggenheim recensieLeah Hayden (Duitsland) – Miss Guggenheim
biografische roman
Een boeiend en vlot geschreven biografische roman die ik met veel plezier heb gelezen. Een echte aanrader, zeker als je de wereld van de kunst je boeit!…lees verder >

Hans Peeters & René de Vos Prachtvogels recensie ∗∗∗∗Hans Peeters & René de Vos (Nederland) – Prachtvogels
vogelboek
De makers Hans Peeters en René de Vos weten met hun boeiende vogelverhalen de lezer te raken en overtuigen van de schoonheid van de kwetsbare Nederlandse broedvogels…lees verder >

Annabel Abbs Miss Eliza's Engelse keukenAnnabel Abbs (Engeland) – Miss Eliza’s Engelse keuken
historische roman
Een verhaal dat heel mooi het tijdsbeeld schetst van Engeland in de eerste helft van de 19e eeuw en laat zien dat er voor vrouwen maar weinig mogelijkheden waren, als zij andere ambities hadden dan trouwen en kinderen krijgen. De roman is vlot geschreven en je leeft volledig mee met de hoofdpersonen…lees verder >

Åke Edwardson De dertiende zaak recensieÅke Edwardson (Zweden) – De dertiende zaak 
Erik Winter thriller 13
Zweedse thriller
Zoals meestal zorgen ook nu weer de boeiende hoofdpersonen en een spannende plot voor een aantal uren leesplezier. Nergens komt de thriller geforceerd over waaruit blijkt dat Åke Edwardson echt vakwerk heeft afgeleverd…lees verder >

Jenna Zoë Human design recensieJenna Zoë – Human design
lifestyleboek
Jenna Zoë’s boek over Human Design heeft mij absoluut geïnspireerd en aangespoord om weer meer te gaan leren over mijn eigen design. En vooral: er nog veel meer naar te gaan leven…lees verder >

Gertrud Jetten Pim de postduif recensieGertrud Jetten (Nederland) – Pim de postduif
kinderboek 7+ jaar
Pim beleeft een heel mooi avontuur, dat zeker zal uitnodigen tot lezen. Omdat Pim zo innemend is, wíl je graag dat het weer goed komt met hem, dus blijft het verhaal interessant…lees verder >

Sylvia Townsend Warner Lolly Willowes roman uit 1926 recensieSylvia Townsend Warner (Engeland) – Lolly Willowes
Engelse roman uit 1926
Sylvia Townsend Warner heeft een prachtige, rijke en sprookjesachtig verbeeldende manier om deze spannende reis van Laura van “wat hoort en wordt verwacht” naar “wat voor haar is bedoeld” te beschrijven. Lezen deze roman!…lees verder >

Josephine Rombouts Opmerkelijke vrouwenJosephine Rombouts (Nederland) – Opmerkelijke vrouwen
non-fictie
Een boek wat ik heel erg aanraad – vrouwengeschiedenis is nog steeds aan een inhaalslag bezig. Een boek als dit is empowering voor vrouwen en brengt de broodnodige balans in de geschiedenis zoals wij die geleerd hebben…lees verder >

Alice Tarbuck Een betovering in de natuur RecensieAlice Tarbuck (Schotland) – Een betovering in de natuur
Gids voor de moderne heks
Een boek met de mooie les om te leren “zijn met wat is” en dáár de magie van te gaan zien. En een ontroerend boek, wat herinnert aan één-heid, één-zijn van alles…lees verder >

Stephanie Schuster Vrijheid voorhanden Wondervrouwen 3 recensieStephanie Schuster (Duitsland) – Vrijheid voorhanden
Wondervouwen deel 3
Duitse roman
Deel 3 met heel veel plezier gelezen – net als de andere twee delen heerlijk vlot geschreven. Je kijkt er elke dag weer naar uit om een stukje mee te reizen met de Wondervrouwen. Jammer dat dit het laatste deel was…lees verder >

Brigitte Reimann Mijn broer en ik recensieBrigitte Reimann (Oost-Duitsland) – Mijn broer en ik
DDR-roman
De roman is een van de weinige boeken die in deze periode geschreven zijn, waarin de last van het leven in het communistische Oost-Duitsland zo goed is beschreven, een bijzondere leeservaring…lees verder >

Willem van Toorn Kafka voor beginners recensieWillem van Toorn (Nederland) – Kafka voor beginners
portret van Frans Kafka
Jarenlang heeft Willem van Toorn zich naast het schrijver van zijn eigen werk beziggehouden met het vertalen van het werk van de beroemde schrijver Franz Kafka. In dit korte portret schets hij een duidelijk en helder beeld van de Duitstalige Tsjechische schrijver waarbij hij zich niet laat afleiden door de mythevorming die rondom hem is ontstaan…lees verder >

Dieter Honoré Pekel recensieDieter Honoré (België) – Pekel 
De schrijver, de professor en het kreeftje dat de wereld veranderde
portret van wetenschapper Patrick Sorgeloos
Een biografisch portret waarin niet allen de hoofdpersoon maar ook de schrijver veel aanwezig is. Maar juist hierdoor is het boek levendig en een genot om te lezen….lees verder >

Joke van Leeuwen Dát bedoel ik, zei de zalmJoke van Leeuwen (Nederland) – Dát bedoel ik, zei de zalm
filosofisch kinderboek voor 10+ jaar
Paulien Weikamp recensie
Ik werd er zelf ook weer even kind van ook al ben ik ondertussen al lang en breed een groot mens. Net als de schrijfster zelf ook al lang en breed een groot mens is. Maar wel een groot mens dat met gemak weer in haar kinderschoenen kan stappen en een wereld kan oproepen voor alle kinderen…lees verder >

Christophe Boltanski King Kasaï recensieChristophe Boltanski (Frankrijk) – King Kasaï 
Een nachtelijke zoektocht naar het koloniale verleden
non-fictie
King Kasaï is een bijzondere leeservaring waarbij je als lezer op een zeer indringende, maar toch subtiele wijze geconfronteerd wordt met kolonialisme in de ergste vorm. Maar wat bovenal knap is dat Christophe Boltanski dit op een spannende en aantrekkelijke wijze doet, zonder uit de bocht te vliegen…lees verder >

Reggie Baay De contractarbeiders van DeliReggie Baay (Nederland) – De contractarbeiders van Deli
Een geschiedenis van onvrije arbeid, onrecht en verzet in Nederlands-Indië
koloniale geschiedenis
Ook in zijn nieuwste boek weet Reggie Baay op overtuigende wijze de gruwelijkheden van het Nederlandse kolonialisme in Indonesië aan de kaak te stellen. Het is een zeer pijnlijk deel van de Nederlandse geschiedenis waarvoor gelukkig inmiddels steeds meer aandacht is en de boeken van Reggie Baay dragen hieraan zeker bij,.,lees verder  >

Tore Skeie WolventijdTore Skeie (Noorwegen) – Wolventijd
De strijd om een Vikingrijk aan de Noordzee
geschiedenisboek
Het moet een behoorlijke klus zijn geweest feit en fictie in deze verhalen de doorgronden en te komen tot het huidige boek. Toch is Skeie hierin zeer goed geslaagd door de meest waarschijnlijke verhalen meestal op overtuigende wijze te scheiden van te grote heldenverering en zo weet hij te komen tot een evenwichtig verhaal…lees verder >

Asta Olivia Nordenhof Geld als water recensieAsta Olivia Nordenhof (Denemarken) – Geld als water 
Scandinavian Star deel 1
Deense roman
Je  moet maar durven, een zevendelige romancyclus aankondigen, als de eerste roman publiceert. Toch is dat precies wat de Deense dichteres Asta Olivia Nordenhof doet bij het verschijnen van haar eerste roman…lees verder >

TJ Klune Het boomhuis in het bosTJ Klune (Verenigde Staten) – Het boomhuis in het bos
fantasyboek, ya-roman (13+ jaar)
Het boomhuis in het bos is een boek dat ontzettend veel in zich heeft: diepgang, ontzettend veel humor, spanning, vriendschap en liefde. De karakters zijn zo goed uitgewerkt, dat ze direct tot leven komen. En ondanks dat het best een kritische noot naar de mens lijkt, met al haar hoogmoed en wens de wereld te controleren…lees verder >

Jan Brokken De ontdekking van HollandJan Brokken (Nederland) – De ontdekking van Holland
kunstboek, kunstgeschiedenis
De ontdekking van Holland is een uitstekend geschreven boek dat recht doet aan de geschiedenis van de levendige kunstenaarskolonie van Hotel Spaander in Volendam. Laat zien hoe het kon bloeien, wie de bepalende initiatiefnemers waren en welk werk het heeft opgeleverd. Het is een boeiend en uitstekend geschreven boek…lees verder >

Gertrud Jetten De gekke pony recensieGertrud Jetten (Nederland) – De gekke pony
kinderboek 7+ jaar
Ondanks dat De gekke pony erg leerzaam is, doordat het wordt bekeken vanuit de pony, blijft het verhaal ook luchtig en grappig. Je sluit Lizzy direct in je hart. Ze doet zo haar best. Het is ook af en toe verdrietig, omdat het lijkt dat dat nét niet genoeg is…lees verder >

Emmanuel Carrère V13 recensieEmmanuel Carrère (Frankrijk) – V13
Het proces van de Parijse terroristische aanslagen van 2015
non-fictie
Veel van de feiten die aan bod komen aan dit spraakmakende proces waren al bekend. Toch weet het boek van Emmanuel Carrère van begin tot eind te boeien met een geslaagde een balanceer-act waarbij hij op invoelende wijze het leed van de slachtoffers weet over te brengen, zonder te vervallen in pathetiek. Bovendien probeert hij door te dringen in de drijfveren van de daders…lees verder >

Tijdlijn van de geschiedenisDiverse auteurs – Tijdlijn van de geschiedenis
geschiedenisboek
Het is echt een tijdlijn van de wereldgeschiedenis! Er is aandacht voor de geschiedenis van het Westen, maar ook is er ruimschoots aandacht voor de historie van Afrika, Azië en Noord- en Zuid-Amerika. Hierdoor is het een evenwichtig boek geworden dat de lezer stimuleert zich verder te verdiepen…lees verder >

Karin Sitalsing Blauwestad recensieKarin Sitalsing (Nederland) – Blauwestad
Een dorp in uitvoering en een poging het land naar onze hand te zetten
journalistieke non-fictie
Door ruimte te geven aan de verschillende standpunten rondom de Blauwestad en zonder zelf te veel waardeoordelen te geven, is een evenwichtig en uitstekend geschreven en zeer lezenwaardig portret ontstaan…lees verder >

Gunnar Staalesen Varg Veum Satellieten van de doodGunnar Staalesen (Noorwegen) – Satellieten van de dood
Noorse thriller, Varg Veum thriller
De Varg Veum reeks speelt zich grotendeels af in Bergen, de tweede stad van Noorwegen. Een stad ook die hij in de haarvaten lijkt te kennen en die volledig tot leven komt in de boeiende thrillerreeks. Ook in dit deel wordt de lezer een boeiend en spannend verhaal voorgeschoteld…lees verder >

Duco Hellema De man in de AmstelDuco Hellema (Nederland) – De man in de Amstel
Bob de Winter thriller 2
Nederlandse thriller)
Alle complimenten voor Duco Hellema dat hij in zijn tweede boek opnieuw overtuigt en een zeer boeiend en leesbaar beeld schetst van het Nederland en Amsterdam van direct na de Tweede Wereldoorlog met alle onverkwikkelijkheden die bij de tijd hoorden…lees verder >

Willem Diepraam De jaren 70 recensieWillem Diepraam (Nederland) – De jaren 70
fotoboek
Bijzonder is dat de foto’s Willem Diepraam ondanks de veelzijdige onderwerpen op de een of andere wijze altijd herkenbaar zijn door de directheid van zijn aanpak gekoppeld aan een tijdloze esthetische indringende schoonheid. Kortom een prachtig fotoboek waarin de kwaliteit van zijn werk volledig tot uiting komt…lees verder >

Emy Koopman Kindertrein uit BoedapestEmy Koopmans (Nederland) – Kindertrein uit Boedapest
treinreisverhaal, Spoorslag 4
Het is een prachtig en mooi geschreven persoonlijk verslag geworden, gevoelig maar zonder te vervallen in sentimentaliteit en in een mooie stijl opgeschreven…lees verder >

Marc-Uwe Kling De Kersthaas.Marc-Uwe Kling & Astrid Henn – De Kersthaas
prentenboek, kerstboek (4+ jaar)
Dankzij het sterke verhaal, goed geschreven teksten en mooie illustraties is De Kersthaas een plezier voor jong en oud. Om voor te lezen, om naar te luisteren en kijken, of om lekker zelf door te bladeren…lees verder >

Marc-Uwe Kling De Kersthaas.Marc-Uwe Kling & Astrid Henn – De Kersthaas
prentenboek, kerstboek (4+ jaar)
Dankzij het sterke verhaal, goed geschreven teksten en mooie illustraties is De Kersthaas een plezier voor jong en oud. Om voor te lezen, om naar te luisteren en kijken, of om lekker zelf door te bladeren…lees verder >

Fokke & Sukke Het afzien van 2023Fokke & Sukke – Het afzien van 2023
cartoons
Begonnen in hun studententijd die al tientallen jaren achter hen ligt hebben de makers hun studentikoze elan nog steeds niet verloren. Sterker nog de zeggingskracht lijkt alleen maar toe te nemen…lees verder >

Koen Vergeer (Nederland) – Het tijdperk Max
Formule 1 boek
Zonder twijfel is Koen Vergeer op dit moment de enige auteur die in staat is om literatuur de koppelen aan de Formule 1 en dat maakt zijn nieuwe jaarboek weer bijzonder…lees verder >

Michel van Egmond Voetbal kijken met Van BastenMichel van Egmond (Nederland) – Voetbal kijken met Van Basten
sportverhalen
Van Egmond toont weer zijn bijzondere talent in zeven boeiende sportverhalen. Met oog voor detail, met humor, maar ook met compassie doet hij verslag van ontmoetingen met bijzondere sporters…lees verder >

Esther Schreuder Tonia StieltjesEsther Schreuder (Nederland) – Tonia Stieltjes
Activiste, model en wilskrachtdokter
biografie, kunstboek
Een prachtige biografie over een zeer boeiende vrouw, die zeker gekend moet worden en terecht uit de schaduw wordt gehaald met dit boek…lees verder >

Rob van Scheers In HollywoodRob van Scheers (Nederland) – In Hollywood
filmboek, reportages, portretten
Rob van Scheers informeert, enthousiasmeert en prikkelt de lezer op een uitstekende wijze. Hij laat de groten uit de filmwereld de revue passeren maar heeft juist ook oog voor randfiguren en personen waaraan het succes niet kleeft. Het is door die rijke schakering en vele invalshoeken een zeer geslaagd boek geworden…lees verder >

Lyne Uytterhoeven Tussen slijk en satijnLyne Uytterhoeven (België) – Tussen slijk en satijn
Lisse deel 1
historische roman
Een heerlijk boek voor liefhebbers van historische romans. Een boek dat ook een mooie en eerlijke inkijk geeft in de vele belemmeringen – en de gevaren! –  waar vrouwen in de 17e eeuw mee te maken hadden…lees verder >

Hilma af Klint en haar salon op vrijdagavondSofia Lundberg, Alyson Richman, M.J. Rose – Hilma af Klint en haar salon op vrijdagavond
biografische roman, feministische roman
Uitgever: Orlando
Verschijnt: 3 oktober 2023
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Een roman die ik met plezier las en die me, ook al heb ik niet zoveel op met abstracte kunst, nieuwsgierig maakte naar Hilma af Klint en haar werk. Een aanrader!…lees verder >

Jhumpa Lahiri Romeinse verhalen recensieJhumpa Lahiri (Verenigde Staten) – Romeinse verhalen
verhalen uit Rome
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Met veel invoelingsvermogen confronteert Lahiri de lezer met de hardheid van het bestaan, de uitzichtloosheid maar toch ook de wens om te leven, wellicht beter gezegd te overleven…lees verder >

Kester Freriks De ooievaar Vogelserie 25 recensieKester Freriks (Nederland) – De ooievaar
Vogelserie deel 25
vogelboek
Gedegen kennis van zaken, een mooie stijl en een boeiende wijze van vertellen en verbanden leggen zorgen voor een prachtig boek over een bijzondere vogel…lees verder >

Koos Meinderts & Sietse Muis Een zee van papierKoos Meinderts, Sietse Muis (Nederland) – Een zee van papier
cadeauboek, prentenboek
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Sietse Muis tovert complete werelden tevoorschijn met zijn knip- en plakwerk. Letterlijk komen verrijzen taferelen uit boeken te voorschijn die ook gelijk tot de verbeelding spreken. Gecombineerd met de teksten van Koos Meinderts, levert dit een prachtig boekje op…lees verder >

Carel van Gestel In het spoor van de Blauwe Engel recensieCarel van Gestel (Nederland) – In het spoor van de Blauwe Engel
Het eerste naoorlogse dieselmaterieel van NS
treinenboek
De rijkdom aan foto’s gecombineerd met goede en bondige teksten zullen de liefhebber van treinen zeker bekoren maar ook voor anderen is het een prima boek om in te bladeren en lezen…lees verder >

Mart Smeets Gevoelige snarenMart Smeets (Nederland) – Gevoelige snaren
muziekverhalen, sportverhalen
Smeets heeft ervoor gekozen om twee van zijn passies bij elkaar te brengen, sport en muziek. Veel van zijn muzikale helden hebben dit jaar hun laatste adem uitgeblazen en hij heeft in dit boek een aantal mooie portretten. Ook in dit boek blijkt weer de kwaliteit van Smeets als waarnemer die hij koppelt aan het op een uitstekende wijze weergeven ervan op papier…lees verder >

Duco Hellema Rendez-vous in Praag recensieDuco Hellema (Nederland) – Rendez-vous in Praag
Bob de Winter thriller 1
Nederlandse thriller
Je merkt aan de roman wel dat deze geschreven is door een auteur met veel kennis van zaken. Maar het knappe is dat het verhaal toch spannend en boeiend is. Zeker omdat dit het fictiedebuut is van Duco Hellema is dat een compliment waard…lees verder >

Erna Sassen Neem nooit een beste vriendErna Sassen (Nederland) – Neem nooit een beste vriend
young adult roman
Recensie roman: Eén van de grootste krachten van de roman, is de ontzettend meeslepende, geloofwaardige schrijfstijl. De zinnen vlammen je om de oren, uitgespuugd, gefluisterd, schreeuwend, vragend. Elke emotie is voelbaar in de woorden…lees verder >

Dörte Hansen Naar zee recensieDörte Hansen (Duitsland) – Naar zee
Duitse roman
Recensie roman: Op subtiele wijze met empathie en humor  beschrijft Dörte Hansen de teloorgang van een eilandfamilie. Veranderingen gaan snel en de toeristen nemen het eiland over. Ze is erin geslaagd om weer een boeiende en aangrijpende roman te schrijven. Een roman die van begin tot eind boeit, die je in één adem wilt uitlezen en onder je huid kruipt…lees verder >

Tom Rijpert Voorbij de val De Zeven Sleutels 2Tom Rijpert (Nederland) – Voorbij de val
De Zeven Sleutels deel 2
fantasyboek (10+ jaar)
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Een prachtig boek over vriendschap, jezelf leren kennen, trouw blijven aan wie je bent én een boek met een waanzinnig spannend avontuur. Rijpert geeft telkens op de juiste momenten weer stukken informatie, waardoor het tempo lekker hoog blijft. Simpelweg Genieten met een hoofdletter…lees verder >

Francine Oomen Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel?Francine Oomen (Nederland) – Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel?
kinderboek
Je zou bijna zelf onderdeel willen zijn van deze vriendengroep. De afwisseling van de dialogen, mails en spraakberichten geeft het boek wat extra dynamiek…lees verder >

Tom Rijpert Het pad van de Roverkoning De zeven Sleutels 1 recensieTom Rijpert (Nederland) – Het pad van de roverkoning
De Zeven Sleutels deel 1
fantasyboek (10+ jaar)
Dit is één van meeslependste boeken die ik in lange tijd gelezen heb! In een dag vloog ik door de pagina’s, geboeid door het spannende verhaal dat Tom Rijpert heeft geschreven. Alle personages hebben zo hun eigen geheimen, wat ze spannend en interessant maakt…lees verder >

Benedict Wells De waarheid over het liegen recensieBenedict Wells (Duitsland, Zwitserland) – De waarheid over het liegen
verhalen
Net als in zijn romans toont Benedict Wells ook in zijn verhalen een rijpheid die je meestal alleen maar aantreft bij wat oudere en meer ervaren schrijvers. Hij kiest bijzondere invalshoeken en weet vrijwel elk verhaal een verrassende wending mee te geven die je als lezer niet verwacht…lees verder >

Esther Gerritsen Gebied 19 recensieEsther Gerritsen (Nederland) – Gebied 19
Nederlandse roman, sciencefiction
Gebied 19 is een psychologische zoektocht in de vorm van een boeiend sciencefictionverhaal, met weinig opsmuk en technologie. Enigszins vervreemdend en verontrustend, maar ook met subtiele humor. Al met al een boeiende, gelaagde en geslaagde roman, ook voor wie sciencefiction tegenstaat…lees verder >

Maria Grund Dodendans recensieMaria Grund (Zweden) – Dodendans
Sanna Berling & Eir Pedersen thriller 2
Zweedse thriller
Dodendans is geen opbeurende thriller.  Maar wel een uitstekend geschreven, spannende Zweedse thriller met een aantal originele plotwendingen en sterke karakters. Een aanbeveling voor de liefhebbers van het genre…lees verder >

Angela Saini De patriarchen recensieAngela Saini (Engeland) – De patriarchen
De oorsprong van ongelijkheid
geschiedenisboek
Een heel goed en duidelijk geschreven boek, wat vol staat met krachtige voorbeelden en wat veel relevante onderzoeken aanreikt over het ontstaan van ongelijkheid in onze wereld…lees verder >

Katerina Poladjan Toekomstmuziek recensieKaterina Poladjan (Duitsland, Rusland) – Toekomstmuziek
Duitse Siberië roman
Doordat ze alles klein houdt is de vertelling vrij van bombast en superlatieven. Maar juist dat maakt het boek een indringende leeservaring. De verwarring en onzekerheid door de veranderende tijden voel je als lezer direct mee, Een mooie kleine roman…lees verder >

Anna Woltz (Nederland) – De spin en de sleutel
kinderboek 11+ jaar
Wat een mooi, indringend boek is De spin en de sleutel! Direct bij de eerste zinnen zit je in het verhaal. De hoofdstukken zijn kort, maar krachtig. Er staat geen letter teveel in, maar elk woord is treffend…lees verder >

Iben Mondrup Tabita recensieIben Mondrup (Denemarken) – Tabita
Deense roman
Iben Mondrup laat op overtuigende wijze zien hoe  koloniale uitbuiting en discriminatie ook in het Denemarken van de zestiger en zeventiger jaren nog bijna als vanzelfsprekend konden plaatsvinden. De aangrijpende roman laat zien hoe deze mechanismen doorwerken in het leven van mensen en eigenlijk onontkoombaar zijn…lees verder >

Gertrud Jetten Hoera ik ben een pony recensieGertrud Jetten (Nederland) – Hoera, ik ben een pony!
kinderboek (7+ jaar)
Een kinderboek waar je doorheen vliegt. Grappig, levendig, prettige dialogen, een spannend avontuur. Kortom, meer dan genoeg ingrediënten voor een paar uur leesplezier!…lees verder >

Tui T. Sutherland Vleugels van vuur 5 De helderste nacht recensieTui T. Sutherland (Verenigde Staten) – Vleugels van vuur 5
De helderste nacht
fantasyboek 10+ jaar
Wat een heerlijke serie is Vleugels van Vuur. Met veel nieuwsgierigheid heb ik uitgekeken naar het slot, waarin het vriendelijke, kleine draakje Zonnetje centraal zou staan. In elk boek leer je één van de drakenjongen beter kennen, en in De helderste nacht is dat dus de Zandvleugeldraak…lees verder >

Virginia Cowles Op oorlogspad Oorlogsdomein 29 recensieVirginia Cowles (Engeland) – Op oorlogspad
Oorlogsdomein 29
oorlogsreportages
Looking for Trouble verscheen al in 1941 en heeft daardoor een urgentie van actualiteit en is geschreven in een uitstekende en heldere stijl die de lezer in het verhaal trekt. Naast de beroemde Martha Gellhorn was Virginia Cowles een van de zeer weinige vrouwelijke oorlogsverslaggevers in deze periode en zij uiteraard ook te maken met wantrouwen en seksisme waarover Cowles tussen de regels door verslag doet…lees verder >

Lola Lafon Als je naar dit lied luistert RecensieLola Lafon (Frankrijk) – Als je naar dit lied luistert
Een nacht in het Achterhuis
non-fictie
Aan het woord is Lola Lafon. Ze vertelt over haar nacht in het beroemde Achterhuis.  Een nacht in haar eentje op deze bijzondere plek. Tijdens het lezen kreeg ik bezoek van een heel scala aan gevoelens die soms één voor één op mijn deur bonsden en soms allemaal te gelijk…lees verder >

Rick Meijer Autumnville recensieRick Meijer (Nederland) – Autumnville
young adult roman, 15+ jaar
Uitgever: Ploegsma
Als je houdt van spannende verhalen is dit boek absoluut een aanrader. Maar ook als je houdt van verhalen over liefde en familie – zoals ik- dan word je op je wenken bediend…lees verder >

Elisa Shua Dusapin Pachinkohal recensieÉlisa Shua Dusapin (Frankrijk) = Pachinkohal
Frans-Koreaanse roman
Uitgever: Spectrum
Het einde van Pachinkohal is prachtig. Alsof je het hele boek achter de machine hebben gezeten, de ballen zijn gevallen en je eindelijke je prijs in ontvangst mag nemen. Wonderschoon…lees verder >

Maaike Meijer Radeloze helden recensieMaaike Meijer (Nederland) – Radeloze helden
De verbeelding van mannelijkheid in literatuur en film
non-fictie
Uitgever: Atlas Contact
Heel sterk hoe Maaike Meijer haar eigen persoonlijke ervaring op “mannelijkheid” in het verhaal heeft meegenomen. Ik ben ervan overtuigd dat juist deze persoonlijke verhalen van mensen die niet in het binaire man-vrouw stramien passen cruciaal zijn voor blijvende verandering. Die moet immers, zoals elke echte verandering, van binnen de cultuur zelf komen…lees verder >

Elizabeth von Arnim De betovering van april Roman uit 1922Elizabeth von Arnim (Engeland) – De betovering van april
Engelse roman uit 1922
Uitgever: Signatuur
Een werkelijk heerlijke roman die ik in één ruk uitgelezen. Grappig is dat het verhaal uit 1922 helemaal niet gedateerd lijkt, het zou net zo goed in onze tijd geschreven kunnen zijn…lees verder >

Satu Rämö Hildur recensieSatu Rämö (Finland) – Hildur
rechercheur Hildur Rúnarsdóttir thriller deel 1
Finse IJsland thriller
Uitgever: Ambo | Anthos
Verschenen: 21 augustus 2023

Unni Lindell Het lege huis recensieUnni Lindell (Noorwegen) – Het lege huis
Lydia ‘Sneeuw’ Winther thriller deel 1
Noorse thriller
Uitgever: Uitgeverij Volt
Verschenen: 6 juni 2023

Kristina Ohlsson Stormwacht recensie August Strindberg thriller 1Kristina Ohlsson (Zweden) – Stormwacht
August Strindberg thriller deel 1
Zweedse thriller
Uitgever: The House of Books
Verschenen: 23 mei 2023

Neal Shusterman Zeis recensieNeal Shusterman (Verenigde Staten) – Zeis
dystopische YA-roman, 15+ jaar
Uitgever: Pelckmans Uitgevers
Het is een duizelingwekkende start van een veelbelovende trilogie. Een mengeling tussen blufpoker en een geslepen schaakspel. Verborgen agenda’s, onverwachte zetten, moed en overmoed wisselen elkaar af…lees verder >

Benedict Wells De waarheid over het liegen recensieBenedict Wells (Duitsland, Zwitserland) – De waarheid over het liegen
verhalen
Uitgever: Meulenhoff
Verschijnt: 8 augustus 2023

Erika Fatland Op grote hoogte RecensieErika Fatland (Noorwegen) – Op grote hoogte
Een reis door de Himalaya
reisverhalen
Fatland laat haarscherp zien hoe ingewikkeld het soms is voor deze mensen om een goed leven te hebben, hoe de politieke, economische en klimatologische omstandigheden het geluksgevoel in de weg zitten. Bovendien laat ze zien hoe rijk de culturen en vaak eeuwenoude tradities zijn en hoeveel moeite er gedaan wordt om deze in stand te houden en dat dit de zeer waardevol is…lees verder >

Uwe Wittstock Februari 1933 recensieUwe Wittstock (Duitsland) – Februari 1933
De winter van de literatuur
geschiedenisboek
Uitgever: Cossee
Verschenen: 13 oktober 2022

Kristine Bilkau Bij de buren RecensieKristine Bilkau (Duitsland) – Bij de buren
Duitse roman
Op geraffineerde wijze legt Kristine Bilkau onderhuidse spanningen bloot waardoor je geboeid in de roman blijft doorlezen. Bijna niks is expliciet en veel wordt niet verteld maar juist daardoor krijgt het verhaal meer lading…lees verder >

Lesereise Slowenien Verhalen over SloveniëIrene Hanappi, Stefan SchomannLesereise Slowenien
reisverhalen uit Slovenië
Buiten het feit dat twee van de allerbeste wielrenners van dit moment, Tadej Pogačar en Primož Roglič Sloveens zijn, is er te weinig bekend over het land. In de Duitstalige landenreeks Lesereise is nu een zeer geslaagd deel verschenen dat meer inzicht verschaft in jonge land…lees verder >

Jaouad Alloul De meisje recensieJaouad Alloul (België) – De meisje
autobiografisch verhaal
Een prachtig boek over intersectionaliteit en genderidentiteit, een boek over jezelf mogen zijn. En jezelf kúnnen zijn – dat dat allesbehalve makkelijk kan zijn. Want hoe kun je homo zijn, als je cultuur en je geloof dat niet toestaat?...lees verder >

Olivier Willemsen Terug op de achterbank recensieOlivier Willemsen (Nederland) – Terug op de achterbank
Nederlandse roman
Wat gebeurt er als je na zo’n 25 jaar door omstandigheden weer met je ouders op vakantie naar Frankrijk gaat. Willemsen laat haarscherp en hoe diep patronen ingeslepen zijn en dat je er nauwelijks van los kunt komen. Hij doet dit op een lichtvoetige, vileine wijze die de roman tot een prestatie van formaat maakt…lees verder >

Antti Tuomainen De bevertheorie recensieAntti Tuomainen (Finland) – De bevertheorie
Finse thriller
Knap hoe Antti Tuomainen er ook nu weer in is geslaagd een spannend en hilarisch verhaal uit zijn pen te laten vloeien dat balanceert op de rand van het absurdisme maar voor de lezer toch waarschijnlijk blijft…lees verder >

Lotte Jensen Wij en het water RecensieLotte Jensen (Nederland) – Wij en het water
Een Nederlandse geschiedenis
geschiedenisboek
Uitgever: De Bezige Bij
Verschenen: 27 september 2022

Heksenmonument boek recensieDiverse auteurs (Nederland) – Heksenmonument
Een pamflet over eerherstel voor onschuldige slachtoffers van de heksenvervolgingen
pamflet, non-fictie
Een indrukwekkend boekje, waar ik heel veel van geleerd heb over heksenvervolgingen, het ontstaan ervan en de diepgaande gevolgen.   Echt de moeite waard om te lezen…lees verder >

Arthur Japin en Eric J. Coolen Hoe valt een schrijver uit de trein recensieArthur Japin, Eric J. Coolen (Nederland) – Hoe valt een schrijver uit de trein?
Een spoortocht
graphic novel
Uitgever: De Arbeiderspers
Verschenen: 20 juni 2023

Caroline Cauchi Mevrouw Van Gogh recensieCaroline Cauchi (Engeland) – Mevrouw Van Gogh
biografische roman
Verhaal over een totaal onbekende vrouw die een enorme impact heeft gehad op de geschiedenis. De kunstgeschiedenis in dit geval. Een belangrijk boek daarom dat geschreven moest worden en daarnaast gewoon een prachtig mooi verhaal dat bovendien heerlijk wegleest…lees verder >

Jennifer Saint Atalanta recensieJennifer Saint (Engeland) – Atalanta
mythologische roman
Als je van krachtige vrouwen houdt die een echte stem mogen krijgen in onze “his-story” en verhalen, raad ik je deze roman enorm aan ! Ik heb er van genoten en het achter elkaar uitgelezen…lees verder >

Dan Jones & Marina Amaral Vrouwen in kleur recensieDan Jones & Matina AmaralVrouwen in kleur
1850-1960
fotoboek, geschiedenisboek
Een prachtig mooi boek dat echt een kleine inhaalslag is als het gaat over geschiedschrijving. Een mooi voorbeeld van  hoe wij onze geschiedenis, en met name die van vrouwen, een completere en eerlijkere stem kunnen geven…lees verder >

Elle McNicoll Toverslag recensieElle McNicoll (Schotland) – Toverslag
fantasyroman (12+ jaar)
Toverslag gaat over jezelf kunnen en durven zijn, maar ook over vriendschap, hulp vragen, jezelf en anderen niet zomaar veroordelen. McNicoll is een begenadigd schrijfster. Ze weet precies de juiste toon te treffen om je bladzijde na bladzijde aan het boek gekluisterd te houden…lees verder >

Stephanie Schuster Alleen het beste Wondervrouwen 2 recensieStefanie Schuster (Duitsland) – Alleen het beste
Wondervrouwen 2
Duitse roman
Dit deel van de romantrilogie beslaat de jaren 60 – een periode van groei, maar ook een roerige tijd, voor de dames persoonlijk, maar zeker ook als het op vrouwenemancipatie aankomt. Stephanie Schuster heeft een gezellig en vlotte schrijfstijl, het voelt alsof de vier dames je eigen vriendinnen zijn…lees verder >

Bart Chabot Engelenhaar RecensieBart Chabot (Nederland) – Engelenhaar
Nederlandse roman
Met veel vaart geschreven, biedt de roman een caleidoscopisch verslag van het geromantiseerde leven van de auteur. Direct, vaak humoristisch, met veel gevoel, maar zonder in sentimentaliteit te vervallen, neemt Bart Chabot de lezers mee in zijn levensverhaal. Een rijk boek waarmee Chabot eens te meer zijn grote talent bewijst…lees verder >

Annejan Mieras Het kleine heelal recensieAnnejan Mieras (Nederland) – Het kleine heelal
kinderboek 10+ jaar
Uitgever: Lemniscaat
Verschenen: 14 maart 2023
Veel maken van ogenschijnlijk weinig. Kleine gebeurtenissen boeiend overbrengen. Er stiekem toch ook iets groots achter verstoppen. Annejan Mieras is daar wat mij betreft met Het kleine heelal enorm goed in geslaagd. Zij is een meester in het opbouwen van een karakter, je meenemen in haar belevingswereld, zodat je van A tot Z haar acties begrijpt, omdat je met haar meevoelt…lees verder >

De schilders van het Friese land recensieHenk Dijkstra (Nederland) – De schilders van het Friese land
kunstboek
Uitgever: WBOOKS
Verschenen: 13 april 2023

Lut De Paepe Gent Stad van opstand RecensieLut Depaepe (België) – Gent, stad van opstand
geschiedenisboek
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Soort boek: geschiedenisboek

Yu Miri Station Tokio Ueno RecensieYu Miri (Zuid-Korea) – Station Tokio Ueno
Zuid-Koreaanse roman
Uitgever: De Geus
Verschenen: 5 april 2022

Virginie Loveling Een winter in het zuiderland reisverhalen uit 1890Virginie Loveling (België) – Een winter in het zuiderland
reisverhalen uit 1890
Uitgever: Davidsfonds
Verschenen: 22 maart 2022

Remco Daalder Stadse beestjes recensieRemco Daalder (Nederland) – Stadse beestjes
Verrassende dierenverhalen uit de stad
dierenverhalen
Uitgever: Atlas Contact
Verschenen: 28 maart 2023

Sipko Melissen Arkadia recensieSipko Melissen (Nederland) – Arkadia
Nederlandse roman
Uitgever: Van Oorschot
Verschenen: 6 april 2023

Karin Fossum Nachtloper recensieKarin Fossum (Noorwegen) – Nachtloper
Noorse thriller, Eddie Feber 2
Uitgever: Boekerij
Verschenen: 26 mei 2023
Fascinerend verslag van een soort van misdaden waarbij de dader, eigenlijk ongewild maar toch onvermijdelijk een rode lijn overgaat met alle consequenties van dien. Weer heeft Karin Fossum een misdaadroman van hoog niveau afgeleverd, lezenswaardig van het eerste tot het laatste woord…lees verder >

John Grisham De jongens uit Biloxi RecensieJohn Grisham (Verenigde Staten) – De jongens uit Biloxi
Amerikaanse thriller
Uitgever: A.W. Bruna
Verschenen: 18 oktober 2022
Boeiend portret van de stad Biloxi, gelegen aan de oostkust van Amerika in de staat Mississippi, die in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw nogal te kampen had met overlast rondom het uitgaansleven, prostitutie en de daarmee gepaard gaande corruptie en geweld…lees verder >

Kevin van Vliet Bobbejaanskloof recensieKevin van Vliet (Nederland) – Bobbejaanskloof
Nederlandse roman
Uitgever: Prometheus
Verschenen: 23 mei 2023

Henry Lloyd Juniper de zingende eenhoorn recensieHenry Lloyd (Nederland) – Juniper de zingende eenhoorn
kinderboek 10+ jaar
Uitgever: Querido
Verschijnt: 7 februari 2023
Je zult regelmatig grinniken en zonder twijfel Juniper in je hart sluiten. Een geweldig boek, wat het lezen meer dan waard is…lees verder >

Meta van den Boomen Wijn in de Lage Landen recensieMeta van den Boomen (Nederland) – Wijn in de Lage Landen
wijnboek, culinair boek
Uitgever: Terra
Verschijnt: 23 april 2023
Informatief, goed geschreven, prachtig geïllustreerde en mooi vormgegeven boek. Een echte aanrader voor de Nederlandse en Vlaamse wijnliefhebber…lees verder >

Duco Hellema Rendez-vous in Praag recensieDuco Hellema (Nederland) – Rendez-vous in Praag
Bob de Winter thriller 1
Nederlandse thriller
Uitgever: Prometheus
Verschenen: 2 mei 2023

Gertrud Jetten Dat kussen is van mij recensieGertrud Jetten (Nederland) – Dat kussen is van mij!
kinderboek 6+ jaar, AVI E3
Uitgever: Kluitman
Verschenen: 14 april 2023
Gertrud weet met de beperkte hoeveelheid woorden die zo’n AVI boekje nu eenmaal heeft, ontzettend goed het verhaal van twee kanten te belichten. Je snapt Sam. Maar je snapt Jet ook…lees verder >

Agnes de Boer Van werktuig tot wereldmerk recensieAgnes de Boer (Nederland) – Van werktuig tot wereldmerk
100 jaar molenbehoud in Nederland
geschiedenisboek, fotoboek
Uitgever: WBOOKS
Verschenen: 16 mei 2023

Erik Verdonck De brouwers van Belgisch bier Recensie.Erik Verdonck (België) – De brouwers van Belgisch bier
De unieke Belgische biercultuur in 50 verhalen
bierboek
Uitgever: Lannoo
Verschenen: 7 december 2022

Ayelet Gundar-Goshen Waar de wolf loert RecensieAyelet Gundar-Goshen (Israël) – Waar de wolf loert
Israëlische roman
Uitgever: Cossee
Verschenen: 30 augustus 2022

Jasper Krabbé Super Saturation boek recensieJasper Krabbé (Nederland) – Super Saturation
kunstboek
Uitgever: WBOOKS
Verschenen: 31 januari 2023

Wouter Pattyn Wild van Europa RecensieWouter Pattyn (België) – Wild van Europa
fotoboek, natuurboek
Uitgever: Lannoo
Verschenen: 30 november 2022

Jonathan Coe Bournville RecensieJonathan Coe (Engeland) – Bournville
Engelse familieroman
Uitgever: De Bezige Bij
Verschenen: 24 november 2022

Lukas Maisel Tanners erf recensieLukas Maisel (Zwitserland) – Tanners erf
Zwitserse roman
Uitgever: Atlas Contact
Verschenen: 7 maart 2023

Cristina Sandu Watertrappelen RecensieCristina Sandu (Finland) – Watertrappelen
Finse roman
Uitgever: Orlando
Verschenen: 11 mei 2023

Florian Illies Liefde in tijden van haat RecensieFlorian Illies (Duitsland) – Liefde in tijd van haat
1929-1939
geschiedenisboek
Uitgever: Atlas Contact
Verschijnt: 14 juni 2022

Sabine van den Eyden & Antoinette Hoes Lieve Chris recensieSabine van den Eynden & Antoinette Hoes (Nederland) – Lieve Chris
Nederlandse roman
Uitgever: Uitgeverij Pluim
Verschenen: 10 mei 2023

Rebecca West Rosamund RecensieRebecca West (Engeland) – Rosamo\und
Aubrey-trilogie deel 3
Engelse familieroman
Uitgever: Signatuur
Verschenen: 12 april 2023
Wederom een heerlijke roman, over de familie en hun aanhang – ik heb er enorm van genoten. Wat jammer dat er geen vierde en vijfde deel van deze geweldige en prachtig geschreven serie kan komen!...lees verder >

Esther Freud Hoeveel ik van je hou recensieEsther Freud (Engeland) – Hoeveel ik van je hou
Engelse roman
Uitgever: Orlando
Verschenen: 15 februari 2023
Waardering redactie∗∗∗∗ (uitstekend)
Ontzettend mooi boek, met heel kanten, treffend geschreven, boordevol emoties en geheimen, levende personages en en vol met krachtige verhaallijnen. Een roman die gelezen moet worden!…lees verder >

Toni Coppers Onschuld recensieToni Coppers, Annick Lambert (België) – Onschuld
Lise Meerhout thriller deel 20
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Verschenen: 20 april 2023
Toni Coppers en zijn mede-auteur Annock Lambert zijn er ook Lise Meerhout jubileumthriller uitstekend in geslaagd een evenwichtige en gelaagde verhaal te schrijven die een breed lezerspubliek verdient…lees verder >

Olivier Willemsen Terug op de achterbank recensieOlivier Willemsen (Nederland) – Terug op de achterbank
Nederlandse roman
Uitgever: De Harmonie
Verschenen: 13 april 2023

Victor Sebestyen Boedapest RecensieVictor Sebestyen (Engeland) – Boedapest
geschiedenisboek
Uitgever: Spectrum
Verschenen: 12 mei 2022

Roy Jacobsen Ogen van de Rigel RecensieRoy Jacobsen (Noorwegen) – Ogen van de Rigel
Noorse roman
Uitgever: De Bezige Bij
Verschenen: 2 juni 2022

Erik Tigelaar Het Utrechts straatnamenboek recensieErik Tigelaar (Nederland) – Het Utrechts straatnamenboek
geschiedenisboek
Uitgever: WBOOKS
Verschenen: 13 april 2023
Je kunt gerust stellen dat Erik Tigelaar de samensteller en schrijver van het boek over de straatnamen van de stad Utrecht heel wat uren, dagen, maanden en waarschijnlijk jaren werk zal hebben geleverd…lees verder >

Marieke ten Berge & Eva Moraal Polder recensieMarieke ten Berge en Eva Moraal (Nederland) – Polder
natuurboek, kinderboek (9+ jaar)
Uitgever: Lemniscaat
Verschenen: 21 maart 2023
Illustrator Marieke ten Berge slaagt erin de rijkdom van de polderfauna op overtuigende wijze te tekenen. Bovendien zijn de teksten van Eva Moraal van een aansprekende lichtvoetigheidlees verder >

Mauro Corona Het leven van Celio RecensieMauro Corona (Italië) – Het leven van Celio
Italiaanse roman
Uitgever: Wereldbibliotheek
Verschenen: 7 februari 2023

Kerstin Ekman Wolvenkoorts RecensieKerstin Ekman (Zweden) – Wolvenkoorts
Zweedse roman
Uitgever: Ambo | Anthos
Verschenen: 5 oktober 2022

P.F. Thomése Swansdale RecensieP.F. Thomése (Nederland) – Swansdale
Nederlandse roman
Uitgever: Prometheus
Verschenen: 22 september 2022

Ewald Gerhardt De grote paddenstoelengids voor onderweg RecensieEwald Gerhardt (Duitsland) – De grote paddenstoelengids voor onderweg
natuurgids
Uitgever: Kosmos Uitgevers
Verschenen: 25 oktober 2023

Vitomil Zupan Menuett für Gitarre Roman uit SloveniëVitomil Zupan (Slovenië) – Menuett für Gitarre (zu 25 Schuss)
Sloveense oorlogsroman
Uitgever: Guggolz Verlag
Verschenen: 10 maart 2021

Paolo Giordano Tasmanië recensiePaolo Giordano (Italië) – Tasmanië
Italiaanse roman
Uitgever: De Bezige Bij
Verschenen: 22 november 2022

Gijs Wilbrink De beesten RecensieGijs Wilbrink (Nederland) – De beesten
Nederlandse debuutroman
Uitgever: Thomas Rap
Verschenen: 1 november 2022

Jonathan Franzen Kruispunt recensie romanJonathan Franzen (Verenigde Staten) – Kruispunt
Amerikaanse roman
Uitgever: Prometheus
Verschenen: 1 oktober 2021

Victoria Mas Een wonder recensieVictoria Mas (Frankrijk) – Een wonder
Franse roman
Uitgever: Spectrum
Verschenen: 11 april 2023

Lore Segal Haar eerste Amerikaan RecensieLore Segal (Verenigde Staten) – Haar eerste Amerikaan
Amerikaanse roman
Uitgever: Cossee
Verschenen: 12 augustus 2022

Kester Freriks Grensverkenningen RecensieKester Freriks, Martijn Storms (Nederland) – Grensverkenningen
Langs oude grenzen in Nederland
geschiedenis, reisverhalen
Uitgever: Athenaeum
Verschenen: 2 juni 2022

Alex Capus Susanna recensieAlex Capus (Zwitserland) – Susanna
Zwitserse roman
Uitgever: Hanser
Verschenen: 25 juli 2022

Thomas Verbogt Maak het mooi RecensieThomas Verbogt (Nederland) – Maak het mooi
Nederlandse roman
Uitgever: Nieuw Amsterdam
Verschenen: 4 oktober 2022

Waguih Ghali Bier in de snookerclub Egyptische roman uit 1964Waguih Ghali (Egypte) – Bier in de snookerclub
Egyptische roman uit 1964
Uitgever: Jurgen Maas
Verschenen: 6 januari 2023

Ananyo Bhattacharya John von Neumann biografie De man uit de toekomstAnanyo Bhattacharya (Engeland) – De man uit de toekomst
Het visionaire leven van John von Neumann
biografie
Uitgever: Atlas Contact
Verschenen: 16 september 2022

Lu Min Hormonen in de nacht recensieLu Min (China) – Hormonen in de nacht
Verhalen uit China
Uitgever: De Geus
Verschijnt: 10 januari 2023

Annelies Verbeke Koude soep recensieAnnelies Verbeke (België) – Koude soep
wandelverhaal over de Vlaamse kust
Uitgever: Van Oorschot
Verschenen: 7 april 2023

Tomas Lieske Niets dat hier hemelt RecensieTomas Lieske (Nederland) – Niets dat hier hemelt
Nederlandse roman
Uitgever: Querido
Verschenen: 7 februari 2023

Sasja Filipenko Hetze RecensieSasja Filipenko (Wit-Rusland) – Hetze
Wit-Russische roman
Uitgever: Meridiaan Uitgevers
Verschenen: 10 januari 2023

Ismail Kadare Onenigheid aan de top RecensieIsmail Kadare (Albanië) – Onenigheid aan de top
Albanese roman
Uitgever: Querido
Verschijnt: 20 september 2022

Jaan Kross Het tegenwindschip Recensie roman uit EstlandJaan Kross (Estland) – Het tegenwindschip
Estische historische roman
Uitgever: Prometheus
Verschenen: 24 maart 2022

Max Hastings De afgrond De Cubacrisis 1962 RecensieMax Hastings (Engeland) – De afgrond
De Cubacrisis 1962
geschiedenisboek
Uitgever: Hollands Diep
Verschenen: 18 oktober 2022

Carry van Bruggen Een coquette vrouw Recensie roman uit 1915Carry van Bruggen (Nederland) – Een coquette vrouw
Nederlandse roman uit 1915
Uitgever: Salamander
Verschenen: 15 september 2023

Eva García Sáenz de Urturi Het zwarte boek van de uren RecensieEva García Sáenz de Urturi (Spanje) – Het zwarte boek van de uren
De witte stad deel 4
Spaanse thriller
Uitgever: A.W. Bruna
Verschenen: 19 juli 2022

Jo Berten Brugge stad van water RecensieJo Berten (België) – Brugge, stad van water
Biografie van een stad
geschiedenisboek
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Verschenen: 27 oktober 2022

Philippe Sands De laatste kolonie RecensiePhilippe Sands (Engeland) – De laatste kolonie
Misdaden tegen de menselijkheid in de Indische Oceaan
non-fictie
Uitgever: Spectrum
Verschenen: 22 augustus 2022

Mensje van Keulen Moeder en pen Dagboek 1979-1983 RecensieMensje van Keulen (Nederland) – Moeder en pen
dagboek 1979-1983
Uitgever: Atlas Contact
Verschenen: 21 februari 2023

Salman Rushdie Victoriestad recensieSalman Rushdie (Verenigde Staten) – Victoriestad
roman
Uitgever: Uitgeverij Pluim
Verschenen: 7 februari 2023

Michelle Harrison Het onzichtbare eiland RecensieMichelle Harrison (Engeland) – Het onzichtbare eiland
kinderboek, 10+ jaar
Uitgever: Gottmer
Verschenen: 2 november 2022

Arne Dahl Vriespunt RecensieArne Dahl (Zweden) – Vriespunt
Zweedse thriller
Uitgever: De Geus
Verschenen: 21 februari 2023

Carmen Korn Tussen vandaag en morgen RecensieCarmen Korn (Duitsland) – Tussen vandaag en morgen
Drie steden serie deel 2
Duitse roman
Uitgever: Signatuur
Verschenen: 31 januari 2023

Aline van Wijnen De verloren dromen van Valeria recensieAline van Wijnen (Nederland) – De verloren dromen van Valeria
historische roman
Uitgever: Boekerij
Verschenen: 10 februari 2023

De flat aan het einde van de wereld Recensie IJslands kinderboekArndís Þórarinsdóttir, Hulda Sigrún Bjarnadóttir (IJsland) – De flat aan het einde van de wereld
kinderboek 10+ jaar
Uitgever: Uitgeverij Volt
Verschenen: 30 augustus 2022

Lynette Noni De verrader van Evalon RecensieLynette Noni (Australië) – De verrader van Evalon
De genezer deel 3
fantasyroman
Uitgever: Boekerij
Verschenen: 30 augustus 2022

Karin Bloemen Met vlag en wimpers RecensieKarin Bloemen (Nederland) – Met vlag en wimpers
autobiografisch boek
Uitgever: Ambo | Anthos
Verschenen: 16 februari 2023

Kerri Maher (Verenigde Staten) – De boekverkoopster van Parijs
Roman over Sylvia Beach en boekhandel Shakespeare & Company in Parijs
Uitgever: Orlando
Verschenen: 23 januari 2023

David Foenkinos Nummer twee recensieDavid Foenkinos (Frankrijk) – Nummer twee
De jongen die niet Harry Potter werd
Franse roman
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Verschenen: 9 november 2023

Elizabeth Jane Howard Achteraf bezien RecensieElizabeth Jane Howard (Engeland) – Achteraf bezien
autobiografie, memoir
Uitgever: Atlas Contact
Verschenen: 17 januari 2023

Ingvild H. Rishøi Stargate RecensieIngvild H. Rishøi (Noorwegen) – Stargate
Een kerstvertelling
Noorse roman
Uitgever: Koppernik
Verschenen: 27 oktober 2022


Bijpassende boeken en informatie

Phillipa Ashley – Een perfecte kerst in Cornwall

Phillipa Ashley Een perfecte kerst in Cornwall recensie en informatie feelgood kerstroman. Op 24 oktober 2024 verschijnt bij Uitgeverij Heartbeat de Nederlandse vertaling van A Perfect Cornish Christmas, de kerstroman over Cornwall van de uit Engeland afkomstige schrijfster Phillipa Ashley. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en de uitgave. Bovendien is hier ook de recensie en waardering te vinden.

Phillipa Ashley Een perfecte kerst in Cornwall recensie

Wat een bijzondere kerst moet worden, loopt uit op een ramp. Zonder het te willen, onthullen Scarlett en haar zus Ellie een groot familiegeheim. Het zet alles op zijn kop. Zo erg dat het gezin het jaar erna er niet in slaagt weer balans te vinden. De kerst van dit jaar dreigt ook een treurige bedoening te worden.

De zusjes vinden enige afleiding bij mannen in het kleine stadje Porthmellow. Ze zijn in het leegstaande familiehuis getrokken om tot zichzelf te komen en raken betrokken bij het leven van de gemeenschap. Dat verloopt echter niet zonder slag of stoot. Er blijken nog wat meer geheimen verborgen te liggen…

Het dorpje Porthmellow leent zich perfect voor een knus en warm kerstverhaal. De toon wordt direct gezet, als Scarlett als verzopen kat op haar pantoffels in de plaatselijke pub boven komt. Wat is er gebeurd? Wat heeft haar zo van streek gemaakt? Gaandeweg wordt dat duidelijk. Maar dan nog blijven er genoeg vragen om op te lossen. De genegenheid tussen de zussen is hartverwarmend. Af en toe neigt de oudste zus een tikje teveel naar zich weg te cijferen, wat een beetje irritant kan worden. Zo nu en dan mist het verhaal wat pit en vaart. Maar het leest overwegend lekker weg. Mede dankzij het gemeenschapsgevoel dat erg naar voren komt.

Als je op zoek bent naar een lekker leesbaar kerstverhaal dat zich afspeelt in een knusse omgeving, is Een perfecte kerst in Cornwall absoluut de moeite van het lezen waard. Scarlett en Ellie zijn leuke vrouwen met wie je makkelijk mee leeft. Perfect verhaal om te lezen met wat kerstverlichting om je heen, terwijl het buiten koud en guur is! De kerstroman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Jolien Dalenberg

Phillipa Ashley Een perfecte kerst in Cornwall

Een perfecte kerst in Cornwall

  • Auteur: Phillipa Ashley (Engeland)
  • Soort boek: kerstroman
  • Origineel: A Perfect Cornish Christmas (2019)
  • Nederlandse vertaling: Kyra Mind
  • Uitgever: Heartbeat
  • Verschijnt: 24 oktober 2024
  • Omvang: 362 pagina’s
  • Uitgave: ebook / luisterboek
  • Prijs: € 3,99 / € 9,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de kerstroman over Cornwall van Philippa Ashley

Kruip lekker onder de wol met deze hartverwarmende kerstromance en ontsnap naar het schitterende Cornwall

De kerstdagen staan voor de deur, maar omdat Scarlett afgelopen Kerstmis een schokkend familiegeheim ontdekte, voelt Scarlett zich niet bepaald vrolijk en opgewekt. Het enige wat ze voor kerst wil, is erachter komen wie haar echte vader is.

Dus vertrekt Scarlett naar het kleine stadje Porthmellow in Cornwall, want ze vermoedt dat daar de waarheid over haar verleden verborgen ligt. Ze had er alleen niet op gerekend dat ze meegesleurd zou worden in de voorbereidingen voor de plaatselijke kerstfestiviteiten. Of dat ze Jude daar zou ontmoeten, wiens charme haar leven nog ingewikkelder dreigt te maken.

Dan komt alles tot een hoogtepunt op het kerstfestival van Porthmellow. Kan Scarlett dit jaar een perfecte kerst beleven of liggen er nog meer verrassingen in het verschiet?

Bijpassende boeken en informatie

Yoko Tawada – De bruidegom was een hond

Yoko Tawada De bruidegom was een hond recensie en informatie over de inhoud van de novelle uit Japan. Op 28 november 2024 verschijnt bij Uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van 犬婿入り/ Inu mukoiri  het boek van de Japanse schrijfster Yoko Tawada. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijfster, de vertaler en over de uitgave.

Yoko Tawada De bruidegom was een hond recensie van Tim Donker

Ook deze dingen kunnen je dag maken. Nog altijd zijn er dingen die je dag kunnen maken.

Het kan een kort en mals regenbuitje zijn, kletterend op je kop aan het begin van de lente. Het kan iets zijn dat nog nooit gegeten hebt en waarvan je de smaak niet helemaal thuis kunt brengen. Het kan een klein en mooi gesprekje zijn met iemand die je eigenlijk nauwelijks kent. Het kan het pianoloopje zijn in Comet # 9 van Helium. Het kan een kieteling zijn of een binnenpretje of iets leuks dat je je plotseling weer herinnert. Een droomflard, een kat die op je schouder gaat zitten, een perfect gepocheerd ei. Of: een uiterst merkwaardige novelle.

Zo merkwaardig als dit bijvoorbeeld: in een wat slaperig stadje geeft Mitsuko Kitamura bijles. Of naja, bijles. Kinderen komen naar haar huis, en Mitsuko zegt dan dingen. Ze geeft ongepaste tips, bijvoorbeeld. Dat je een papieren zakdoekje het beste drie keer gebruikt, de derde keer als weeseepapier. Of ze vertelt rare, en een beetje viezige sprookjes. Over een prinses met een heel lui kindermeisje; zo lui dat ze te beroerd is om de billetjes van de prinses af te kuisen en die dan maar steeds laat schoon likken door een hond waardoor de prinses zich op latere leeftijd genoodzaakt voelt te trouwen met de hond. Als kinderen thuis vertellen over de bijlessen, brengt dat geregeld wat geroddel teweeg. Nooit ernstig, er is altijd wel iemand die de “lesstof” van Mitsuko weet te relativeren, en niemand haalt ooit zijn kind uit haar klasje.

Dan, een dag, die man. Misschien had u het achterplat al gelezen. De man loopt Mitsuko’s achtertuin in, stelt een totaal willekeurig aandoende vraag (“Heeft u mijn telegram nog ontvangen?”), tilt Mitsuko op, ontdoet haar van haar korte broek, en wat zich dan ontspint kan het best omschreven worden met “verkrachting” want al dekt die term de lading niet geheel – van wederzijdse sex is evenmin echt sprake. Als de man zich bevredigd voelt, laat hij Mitsuko buiten achter, ruimt binnen wat op en kookt een maaltijd voor haar.

Sja. Dan zou je verschillende dingen kunnen doen. Je zou HELP kunnen schreeuwen. Of de politie bellen. Of zo’n vent buiten smijten. Weetikveel. Wat zou jij doen? Wat zou ik doen? Wat dondert het, wat Mitsuko doet is in ieder geval niet veel. Aan tafel gaan, en eten, en welaan het leven gaat verder met de ene dag aan de andere te rijgen. De man, die zich Taro noemt, meteen toegevend dat dat een slecht verzonnen schuilnaam is, blijft in het huisje van Mitsuko. Wonen, of logeren, geef het een naam. Wat alvast niet waar is, is wat het achterplat zegt. Ze beginnen verdorie helemaal geen “intense romantische en seksuele relatie”. De man, die iets dierlijks heeft, neemt veelal eenzijdig het initiatief tot sex, en of Mitsuko er nou heel veel lol aan beleeft, is maar zeer de vraag. Ze laat het eerder wat gelaten met zich gebeuren, is wat ik zou zeggen. En romanties? Hum. Hoeveel gevoelens koestert Mitsuko eigenlijk voor “Taro”? Vooral ergernis, toch? Taro is midden in de nacht wakker, dan is het ook wanneer hij “zijn” sex wil, ligt de rest van de dag te suffen, waardoor Mitsuko uit haar normale leefritme wordt geslagen. Nu nog niet zo’n enorme ramp, het is zomervakantie, maar als straks het klasje weer begint moet ze wel uitgeslapen kunnen zijn. Of omwonenden en de moeders van haar bijleskinderen geen aanstoot zullen nemen aan de aanwezigheid van Taro, is een andere angst.

Hum. Ja. Of die aanstoot genomen wordt? Wel, het is alvast niet waar wat het achterplat zegt. En ja dat zei ik eerder ook al, maar ik heb echtwaar zelden zo’n inaccuraat achterplat gelezen. Er is niet meteen “grote ergernis”, en als die er is ook niet bij “haar vrienden” maar eerder, dus, bij die moeders van de bijleskinderen die ook al voor er een halve weerwolf bij Mitsuko was ingetrokken, heersten op het roddelsirkwie (dat is ergens een sirkwie, ga anders zelf kijken). En het zijn ook niet “sommigen” die hun vermoedens hebben over de werkelijke identiteit van Taro, het is maar één moeder die hem uiteindelijk identificeert als Iinuma, de verdwenen / vermiste echtgenoot van Ryoko. Erg hartstochtelijk heeft Ryoko nooit naar hem gezocht, want eerst was Iinuma een timide, schuchtere, angstige sufbubbel maar na door een koppel honden aangevallen en gebeten te zijn, werd hij dierlijk en onberekenbaar. In geen geval een man die ze bijzonder hard miste.

Wel. Vanaf daar wordt het alleen maar maffer. Het is bijna ongelooflijk hoeveel mafheid Tawada in krap zeventig pagina’s proppen weet. Ryoko komt zelf naar Mitsuko toe om zich ervan te vergewissen of Taro werkelijk Iinuma is, een scene die Mitsuko’s kennismaking met Taro spiegelt: weer is er de vraag of het telegram ontvangen is, weer is er het optillen, geen sex deze keer, en geen hereniging van de echtelieden – Ryoko gaat weer, geluidloos, en Taro / Iinuma blijft bij Mitsuko achter. Er is een door de andere kinderen als “raar” bestempeld meisje in Mitsuko’s bijlesklas waarover Mitsuko meer en meer gaat moederen. Er is een vermoeden dat Iinuma / Taro een homosexuele verhouding heeft met de vader van dat “rare” meisje. Het zou kunnen zijn dat gamehal een eufemisme is voor homobar. Er is een treinreis van twee mannen. Er zijn mensen die overwegen daarover de politie te informeren. En er is een novelle die ineens afgelopen is.

Wat haalde ik uit dat alles? Geen meesterwerk. Ook geen pracht over het ondraaglijke. En zeker geen Kafka, hou die verdomde Kafka eens een keer in je kast man, kunnen jullie nou nooit eens iets beters verzinnen dan Kafka om mee te komen aankakken? Ook niet echt iets over anders zijn en je niet willen aanpassen aan conventies. Al zit dat hele deadpoetsociety-achtige “onconventionele leraar”-sfeertje er natuurlijk wel door de hele novelle heen verweven. Glinsterende vreemdheid dan misschien, ik ga akkoord met glinsterende vreemdheid.

Suffe buurten en bizarre gebeurtenissen, en hoe goed zij wel of niet rijmen met elkaar.
Een koortsdroom als je in slaap valt in het gras op een warme zomernamiddag.
Iets dat je even doortintelt, en achteraf kun je niet goed zeggen wat het was.

Dat is wat het was voor mij. Een uiterst merkwaardige novelle, die je gelezen hebt voor je het goed wel beseft, en dan iets kleins in je achterlaat, het kriebelt daar een beetje, je kunt het niet benoemen en je moet het misschien maar ook niet benoemen want het heeft je dag gemaakt en dat is al meer dan genoeg als de dagen grauw en grijs zijn, en de kou al bijna tot in je botten dreigde te kruipen.

Yoko Tawada De bruidegom was een hond

De bruidegom was een hond

  • Auteur: Yoko Tawada (Japan)
  • Soort boek: Japanse roman
  • Origineel: 犬婿入り/ Inu mukoiri (1993)
  • Nederlandse vertaling: Luc Van Haute
  • Uitgever: Koppenik
  • Verschijnt: 28 november 2024
  • Omvang: 60 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek
  • Prijs: € 18,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van het boek van de Japanse schrijfster Yoko Tawada

Een onderwijzeres vertelt haar leerlingen een fabel over een prinses die belooft met een hond te trouwen in ruil voor bepaalde gunsten. Het verhaal krijgt een vreemde wending wanneer in het echte leven een vreemde hondachtige man bij de lerares intrekt. Hij neemt het huishouden over, verleidt haar en ze beginnen een intense romantische en seksuele relatie. Dit tot grote ergernis van haar vrienden, van wie sommigen vermoedens hebben over de identiteit en motieven van de man.

De bruidegom was een hond is een ontwapenende en onvergetelijke moderne klassieker over anders zijn en je niet willen aanpassen aan conventies.

Yoko Tawada werd 23 maart 1960 geboren in Tokio en verhuisen op haar tweeëntwintigste naar Hamburg en in 2006 naar Berlijn. Ze schrijft in zowel het Japans als het Duits en heeft in beide talen verhalen, romans, gedichten toneelstukken en essays gepubliceerd.

Bijpassende boeken en informatie

 

Joost Oomen – Het paradijs van slapen

Joost Oomen Het paradijs van slapen recensie en informatie over de inhoud van de roman van de Nederlandse schrijver. Op 28 november 2024 verschijnt bij Uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijver Joost Oomen. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijver en over de uitgave.

Joost Oomen Het paradijs van slapen recensie van Tim Donker

Dan Joost Oomen. En dan het achterplat.

Om te beginnen met dat laatste: dit boek zou over euthanasie gaan. Het zou die Gerrit zijn, die “een rijk en mooi leven” achter de rug heeft, het nu wel als voltooid kan zien, en eruit wil voor de pijn, het lijden, de aftakeling hem gaan vinden. En het zou Theo Engel zijn die hem daar bij zou kunnen helpen misschien. “Een ode aan de schoonheid”, alsmede “een pleidooi voor euthanasie bij een voltooid leven”. Zei dus dat achterplat. En dat is goed, dacht ik. Dat is mooi, dacht ik. Daar heeft die Oomen een goed onderwerp bij het nekvel, dacht ik. Dacht ik allemaal.

Het leven is een gift. Een gift waar niemand om gevraagd heeft. Zomaar word je ineens dit bestaan in gesleurd. En dan is er al dat moeten, al die plichten, al dat gedoe waarin je helemaal geen zin hebt maar zich toch elke dag weer aandient. Omdat je de gift gekregen hebt. Ja. Mooie gift zeg. Heb je het bonnetje nog? En uiteindelijk wordt het je ook gewoon weer heel leuk ontnomen, waarschijnlijk net als je een beetje op je gemak begint te geraken (stel ik mij zo voor). Wat ik niet snap is waarom dat allemaal zo per se tachtig, negentig, misschien wel honderd jaar moet duren. Hoe mensen zelf altijd maar vast blijven houden, of in ieder geval denken dat te doen. Dat zit hem in droge januari, in dat maniakale rennen in belachelijke kledij, in de sportschool, in 0%-bier (als je zo nodig “gezond” denkt te moeten doen, kun je ook gewoon water drinken weet je), in de idee dat je lichaam je “tempel” is, alsof jij iets anders bent dan je lichaam, alsof je maar “toevallig” in dat lichaam woont ofzo en het verplicht bent aan de rechtmatige eigenaar (God?) om het zo lang mogelijk mee te laten gaan. En anders zijn de anderen er wel om ons te verbieden ziek te worden of dood te gaan. Symptomaties is zeker ook de verkrampte houding ten opzichte van euthanasie. Het “mag” ja, zo waar, maar dan moet het lijden wel uitzichtloos zijn, pijn ondraaglijk, verbetering niet meer te verwachten.

Dus dan is het goed. Dan is het goed als zo’n Oomen de diskussie op punt gaat zetten door een figuur op te voeren die niet lijdt, en zeker niet uitzichtloos, maar gewoon klaar is met het leven. Van mij had het zelfs nog scherper gemogen. Gerrit Blauw is een al wat oudere man, en zijn leven was goed en fijn en leuk en mooi, ik had het nog beter gevonden als die Oomen was afgekomen met een vent van vijftig met een kutleven. Of. Naja. Geen depressies ofzo, geen somberte, nee geen psychiatrisch geval, gewoon een man en zijn aldagsleven, gevuld met net iets te veel moeten, net iets te veel werk, net iets te veel verplichtingen, net iets te veel saaiheid, en net iets te weinig liefde, en dan op je vijftigste geen noodzaak zien om dat nog dertig of veertig jaar te laten voortduren. Maar voor nu neem ik genoegen met Gerrit Blauw en die euthanasiearts met zijn wat te vet aangezette achternaam. Voor nu ga ik lezen.

Kom ik na een ultrakort proloogje waarin inderdaad sprake is van een euthanasiearts terecht in wat me op het eerste gezicht aandoet als zo’n typisch Oomenboek. Gerrit Blauw is jong in de jaren zestig. Net scholier af, staat op het punt te beginnen met een studie rechten aan de universiteit in Groningen. Maar nu is de zomer nog heet in het Sneek waar hij geboren werd. Er is Douwe, zijn beste vriend. En er is Saartje, het meisje waarop hij straalverliefd is maar dat uiteindelijk een relatie zal krijgen met Douwe. Gedrieën leven ze dat typische jongerenleven op het kale kamertje dat Saartje huurt bij een hospita. De kachel, de muziek, de gesprekken, de dingen die gebeuren. Ik zal het u niet alles ganzelijk uitkauwen want u las dit al talloos vele malen eerder. Bij al die schrijvers die het daadwerkelijk in de zestiger jaren beleefden, opschreven en publikeerden maar ook in al die tijdperken daarna (want de zestiger jaren dienen voor een groot deel louter als achtergrond). Het komt naar Oomens hand te staan doordat de personages zo totaal oomenesk innemend, charmant en schattig zijn, en in de zomwijlen nogal vervelende metaforiek. Blauws gevoel voor Saartje wordt getypeerd als: “hoogst verliefd als een kleine ree of een kommetje yoghurt of een veldboeket”, en dat slaat natuurlijk als een lul op een drumstel, dat is alleen maar gezocht om de gezochtheid. Waarom een kleine ree, waarom een veldboeket? En dan dat kommetje yoghurt. Dat snotweke, doordeweekse, truttige, zure goedje – hoe heeft het in godsnaam met verliefdheid te maken? Maar dan denk ik natuurlijk te beperkt, ik moet me waarschijnlijk voorstellen op welke manier een kommetje yoghurt verliefd zou zijn. Naja, het zit om te beginnen al in een kommetje, niet eens in een teil waarin het nog een beetje kan klotsen en spetten en zich anderszins wild gedragen, en daarnaast is het snotweek en doordeweeks en truttig en zuur dus van zijn gevoelsleven stel ik me ook niet bijster veel voor. Maar het is Oomen en omdat het Oomen is vergeef ik het hem, pseudopoëties willen doen is immers zijn twede natuur, en bezijden, dat “een grijze man die een beetje op een boos potlood lijkt”, eindsweegs verderop, slaat evenmin ergens op maar dat bracht dan weer een hele brede grijns op mijn gezicht. Dus. Welaan. Ik lees voort.

Het eerste deel is uit, ik ben op eenderde, met euthanasie heeft het vooralsnog erg weinig van doen.

In het twede deel volgen we Theo Engel. De euthanasiearts ja. Dus daar gaat het. Engel blijkt een vermoeide, licht verbitterde veertiger. Wat is er van zijn arbeidzame leven geworden? “Elke maand meerdere mensen omleggen heeft weinig met beter maken te maken”, stelt hij cynisch vast, en ook dat vond ik grappig, daar moest ik zelfs eventjes om lachen, niet heel hard maar toch hard genoeg om mijn dochter, mijn moje lieve grappige negenjarige dochter, te laten opkijken en vragen Wat is er zo grappig pappa? Verdermeer een niet bijster aimabele man, die Engel, hij jat dingen van de patiënten voor wie hij het levenseinde verzorgt en als de nabestaanden maar blijven vragen waar de spullen zijn, geeft hij ze desnoods terug door ze dwars doorheen hun ruit te keilen (dat vond ik niet echt Oomen meer, dat vond ik meer iets voor iemand als Brusselmans). De ellende die hij tegenkomt, de droefnis. De allerduisterste zijden van de gift. Maar van enig kontakt tussen hem en Gerrit Blauw is nog altijd geen sprake.

Want eerst krijgen we nog een derde deel. Met Gerrit Blauw als volwassen man. Zijn studie rechten blijkt hij zeer voortijdig afgebroken te hebben, hij werd theatermaker, natuurlijk in Amsterdam, ik krijg wat van die stad. Maar vanwege de liefde voor vroeger tijden, trekt hij in dit deel weer noordwaarts, naar waar zijn wortels lagen, en noordelijker nog, naar waar de wortels lagen van zijn geadoreerde Saartje. Terschelling. Het Oerolfestival. Omdat Saartje ooit eens iets vertelde over een giraf op het strand, bedacht Blauw voor Oerol een theaterstuk met een giraf erin, een heusche giraf, hij heeft er voor de pers en voor de subsidiënten een politiekcorrect verhaal omheen geluld maar het is eigenlijk puur effectbejag, die giraf, een ode aan de Saartje die hij doorheen al die jaren nooit vergeten is. Daar zijn ze, theatermakers en festivalbezoekers, op de boot naar Terschelling als langszij komt de vrachtboot met de giraf erin, iedereen kijken, het water, de giraf, de boot, de wind, oké, die is ook weer aardig vet maar dat beeld, de giraf die op zijn vrachtboot de passagiersboot van de kijkers (het camerastandpunt, ha!) passeert, zit stevig in mijn kop om daar vermoedelijk de komende jaren nog wel te blijven. Op Terschelling dan gedoe met die giraf, weerzien met Saartje, gemekker met het festival, wat maakt het uit, we zijn op tweederde en Gerrit Blauw en Theo Engel hebben elkaar nog altijd niet ontmoet.

Dat komt pas in het laatste deel. Dat doet een beetje afgeraffeld aan. Als een schoolopstel, en de leerling komt er te laat achter dat zijn werk nog niet aan de opdracht voldoet, breit er dan nog maar wat aan vast opdat hij geen onvoldoende zal krijgen (gesproken daarvan: waarom moet het achterplat vermelden dat Oomen voor dit boek zijn vader interviewde? waarom moet hij toch altijd dat imago opgeplakt krijgen van een dromerige, onbeholpen schooljongen? die man is nu toch ook al ver in de dertig?). Het is jammer. We zijn weer wat decennia verder in de tijdlijn, Blauw ontmoet Engel, doet hem kondt van zijn leven (dat leven dat de lezer zojuist vernomen heeft), laat hem weten dat voor hem wel genoeg is zo, en dat hij er een eind aan wil, ook zonder pijn, ook zonder ondraaglijke somberte, ook zonder uitzichtloos lijden. Engel twijfelt, oppert bezwaren, maar doet het uiteindelijk toch.

Wel. Ja. Helaas. Een “pleidooi voor euthanasie bij een voltooid leven” kan ik dit niet noemen, en ook niet echt een “ode aan de schoonheid”. Blauws grote oog voor schoonheid is werd aan haren getrokken om er nog bij te kunnen zijn, en is sowieso licht flauwig. Ja je hoeft je kop maar uit het raam te steken om iets moois te zien, je hoeft je kop maar weer uit dat raam terug te trekken om weer iets moois te zien. En ja, de moje dingen hebben jou niet nodig om gezien te worden – maar is dat echt een sterk argument voor een doodswens? Een goed ding is dat die Blauw volgens mij helemaal niet zo’n “rijk en mooi leven” achter de rug heeft. Douwe was al heel lang dood en met Saartje is het nooit tot een echte relatie gekomen, en dat waren dan de twee allerbelangrijkste mensen uit zijn leven. Hij had bijzonder moje jaren als scholier, en als beginnende student. Toegegeven. Maar is niet iedereen het gelukkigst tussen pakweg zijn zeventiende en pakweg zijn twintigste? Als theatermaker vierde hij wat successen, en je kunt je afvragen of het vieren van successen een leven rijk of mooi maakt. Wat er na Oerol gebeurde laat Oomen over aan de lezer, wel deze lezer maakt er in zijn reconstructie geen noemenswaard fantasties leven van, iets als gemiddeld, met tijden die mooi waren en tijden die gewoon tijden waren. Daarom is het des te jammer dat de gesprekken van Theo Engel en Gerrit Blauw zo weinig ruimte krijgen. De vraag wanneer een leven ten einde “mag” zijn, is zeer relevant. Maar wordt er hier in minder dan twintig pagina’s doorheen gejast, twintig pagina’s die eigenlijk vooral aandacht voor details hebben. Waarom niet meer aandacht gegeven aan Engels twijfels? Wat is moreel handelen? Hoe ethisch is euthanasie, hoe ethisch is hulp bij zelfdoding? Waar eindigt euthanasie en waar begint hulp bij zelfdoding? Hoe lang moet een leven geduurd hebben om voltooid te mogen heten? Wat is lijden, wat is uitzichtloos, wat is ondraaglijk? Hoe hard zijn zulke grenzen te stellen, en wie stelt die dan? Het leven is een gift, wat moet je ermee als je na enkele decennia denkt te weten dat je die gift helemaal niet hebben wil? Wat als je dood wil maar niks voor zelfmoord voelt, omdat je graag zo pijnloos en zo waardig mogelijk wil gaan? Wat betekent het om arts te zijn? Moet je er altijd op uit zijn om iemand te “redden”, en betekent dit redden altijd de levensduur rekken? Vallen er wel harde wetten te maken rondom euthanasie? Het paradijs van slapen laat veel liggen. Het had bespiegelingen kunnen bevatten. Filosofie. Overpeinzingen. Het is er niet, het is er nauwelijks. Waarom zijn er zoveel pagina’s gebruikt voor Blauws voorgeschiedenis terwijl die, gezien wat volgens het achterplat het thema zou zijn, nauwelijks ter zake doet? Ik kan niet helpen te denken aan Gerrit Blauw zelve, en de plek van de giraf in zijn theaterstuk. Die was alleen maar om zijn Saartje naar Oerol te lokken. Maar om het uit te kunnen voeren, moest Blauw er een sausje overheen gieten dat pers en geldverstrekkers zou aanspreken.

Zoiets.

Het paradijs van slapen is een typische Joost Oomen-roman. Maar om het meer te laten zijn dan een typische Joost Oomen-roman is de euthanasie-thematiek er maar zo’n beetje doorheen geweven.

Wat niet meteen slecht is. Als ge zien kondet: het roept wel vragen en overpeinzingen op. Al is het dan voor het grootste gedeelte een vrij gemiddelde roman over, laten we zeggen onvermogen en onmogelijke liefde, in handen van Joost Oomen wordt het gemiddelde altijd net iets meer. Wat je eraan overhoudt? Onbeantwoorde vragen. En enkele beelden die je misschien nooit meer vergeet.

Joost Oomen Het paradijs van slapen

Het paradijs van slapen

  • Auteur: Joost Oomen (Nederland)
  • Soort boek: Nederlandse roman
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt 28 november 2024
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 12,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de nieuwe roman van Joost Oomen

Een man is oud. Hij schreef, maakte theater, leefde een leven in dienst van kunst en poëzie. Nu kijkt hij terug op dat leven, niet uit weemoed, maar om zijn huisarts ervan te overtuigen dat ‘het boeltje voltooid is’. Dat je na een leven vol schoonheid en liefde het recht hebt er een punt achter te zetten, juist wanneer het geloof in die twee verdwijnt.

Zijn steeds ouder en zieker wordende plattelandspatiënten maken grote indruk op de huisarts. Wat kun je voor ze betekenen? En hoe zorg je dat je eigen hart niet steeds stiller wordt?

Het paradijs van slapenis een roman over de liefde en de dood. Over Friesland, Terschelling, kunst en euthanasie. Een boek over de in sterk vergrijzend Nederland steeds actuelere vraag wanneer iemand dood mag en welke rol schoonheid daarin speelt.

Joost Oomen is geboren 18 november 1990 in De Bilt. Hij is schrijver, dichter en theatermaker. Zijn debuutroman Het Perenlied werd genomineerd voor de Anton Wachterprijs. In verscheen zijn boek Visjes (∗∗∗∗)met reisverhalen van het Italiaanse eiland Salina. Hij speelde op Oerol en Lowlands en in vrijwel elk theater van Nederland, hij schrijft columns voor de noordelijke dagbladen en is regelmatig te gast bij radio en televisie. Lievegedicht, zijn vorig jaar verschenen dichtbundel, beleefde herdruk na herdruk, voor poëzie ongekend. Zijn vader is arts bij het Expertisecentrum Euthanasie. Oomen interviewde hem daarover voor De Groene Amsterdammer. Het inspireerde het voor zijn roman Het paradijs van slapen.

Bijpassende boeken en informatie

Tove Ditlevsen – Vilhelms kamer

Tove Ditlevsen Vilhelms kamer recensie en informatie over de inhoud van de Deense roman. Op 13 november 2024 verschijnt bij uitgeverij Das Mag de Nederlandse vertaling van Vilhelms værelse de laatste roman uit 1975 van de uit Denemarken afkomstige schrijfster Tove Ditlevsen. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster, de vertaler en over de uitgave.

Tove Ditlevsen Vilhelms kamer recensie

  • “Niemand kan zo luchtig over zulke vreselijke ellende schrijven als Tove Ditlevsen.” (Connie Palmen)
  • “Misschien wel de meest spectaculaire herontdekking van de afgelopen jaren.” (Der Spiegel)

Begin jaren tachtig van de vorige eeuw maakte ik kennis met het werk van de Deense schrijfster Tove Ditlevsen. Haar werk verscheen in Duitse vertaling in de sobere pockets die Suhrkamp Verlag op de markt bracht. Als lezer geïnteresseerd in Scandinavische literatuur was je in die jaren aanwezen op  vertaling in Duits want Nederlandse uitgevers hadden op een enkele uitzondering na nauwelijks interesse in.

Dat is inmiddels heel anders geworden. Op de golf van de populaire Scandithrillers is er ook veel meer aandacht gekomen voor literatuur uit Scandinavië. Elke zichzelf serieus nemende uitgeverij brengt jaarlijks één of meerdere boeken uit van auteurs uit Scandinavië. En op die golf wordt er ook meer en meer werk dat jarenlang over het hoofd is gezien in vertaling uitgebracht.

De romans van de Deense schrijfster Tove Ditlevsen zijn hiervan misschien wel het meest duidelijke voorbeeld. Wereldwijd zijn haar boeken inmiddels bestsellers en dat terwijl ze zelf in al op 17 maart 1976 overleed nadat ze voor de vijfde keer een zelfmoordpoging ondernam.

Ditlevesen ging nogal gebukt onder de zwaarte van het leven en daarmee is haar werk dan ook grotendeels doordrenkt. In Vilhelms værelse dat een jaar voor haar dood verscheen doet ze op literaire en indringende wijze verslag van haar zeer moeizame huwelijk met Victor Andreasen.

Het bijzondere van de roman is dat deze bol staat van relationele gruwelijkheden maar dat Ditlevsen hierover bijna lichtvoetig schrijft. Maar ondanks al de ze perikelen blijf je geboeid doorlezen. Vilhelms kamer wordt naast de driedelige Kopenhagen trilogie gezien als haar beste werk en dat is volkomen terecht. De roman is inmiddels vijftig jaar oud maar heeft in die halve eeuw niets aan actualiteit en intensiteit verloren. De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Vilhelms kamer

  • Auteur: Tove Ditlevsen (Denemarken)
  • Soort boek: Deense roman
  • Origineel: Vilhelms værelse (1975)
  • Nederlandse vertaling: Lammie Post-Oostenbrink
  • Uitgever: Das Mag
  • Verschijnt: 13 november 2024
  • Omvang: 220 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,50 / € 12,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de laatste roman van Tove Ditlevsen

Lise en Vilhelm – zij een instabiele kinderboekenauteur, hij een opvliegende krantenman – hebben oprechte strijd en minstens zo oprechte verzoeningen. Maar na twintig jaar van aantrekken en afstoten lijkt hun huwelijk finaal te knappen wanneer Vilhelm daadwerkelijk zijn biezen pakt om er met zijn zoveelste minnares vandoor te gaan en zijn kamer leeg komt te staan.

In Vilhelms kamer ontmaskert Tove Ditlevsen het huwelijk als een loopgravenoorlog waar zelfs de liefde niet kan overwinnen. Wie vernietig je eerst: jezelf of de ander? Het is Ditlevsens meest gewaagde roman en wordt, samen met de Kopenhagen-trilogie gezien als haar meesterwerk.

Tove Ditlevsen (14 december 1917, Kopenhagen – 7 maart 1976, Kopenhagen) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste: ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse, met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, die zichzelf en haar naasten genadeloos gebruikte in haar schrijven. In haar tijd werd ze zowel omarmd als neergesabeld, en tegenwoordig is haar rauwe en springlevende oeuvre wereldwijd herontdekt: haar vermaarde, autobiografische Kopenhagen-trilogie wordt in 36 landen uitgegeven.

Bijpassende boeken en informatie

Karin Smirnoff – Mijn moeder

Karin Smirnoff Mijn moeder recensie en informatie over de inhoud van de Zweedse roman, Op 12 november 2024 verschijnt bij uitgeverij Querido de roman van de Zweedse schrijfster Karin Smirnoff. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster, de vertaler en over de uitgave.

Karin Smirnoff Mijn moeder recensie van Tim Donker

Dat niets is wat het lijkt, is even afgezaagd als onwaar. Al te vaak blijken de dingen precies zo te zijn als je op grond van hun voorkomen al verwacht had – net dat is wat de dingen zo vervelend maakt. Maar Karin Smirnoff hier, had me toch even flink op het verkeerde been. Dit was het been, en het was verkeerd: het was, dacht ik, dat het met Mijn moeder wel helemaal niks zou gaan worden. Omdat. Vanwege. En wel hierom. Dat de titel bijvoorbeeld. Zeg zelf. Wat kun je verwachten van een boek dat Mijn moeder heet? Wie schrijft er nu een boek met zo’n domme titel. Of. Smirnoff schreef deel 7 van de Millennium-reeks. Wat kun je verwachten van een schrijfster die meewerkt aan de Millennium-reeks? Of dat. Op de eerste bladzijde zijn de hoofdpersonen aan het vertrekken, ik hou niet zo van boeken die beginnen met weggaan, en dan is er bij dat weggaan ook nog veel aandacht voor een hond, wat kun je verwachten van een boek dat geschreven is door een hondenliefhebber, ik hou van katten en niet van honden, je moet al aardig geweldig zijn wil je als hondenbezitter mijn aandacht krijgen.

En.

Ik weet het wel. De originele titel was Vi for upp med mor, google translate maakt daar “We zijn met moeder naar boven gegaan” van, wat nog steeds geen fantastiese titel is maar toch al werelden beter dan Mijn moeder.

En ik weet wel. Dat ik inderdaad geen letter gelezen heb in de Millennium-reeks, het zijn allemaal vooroordelen, ik vind dat daar niks verkeerd aan is, ik hou van mijn vooroordelen, ik koester mijn vooroordelen, mijn vooroordelen helpen mij te navigeren doorheen mijn leven, dankzij mijn vooroordelen hoef ik niet elk steentje op te rapen en drie keer om te drajen om zeker te weten dat dit niet het prachtigste steentje is dat je ooit gezien hebt maar sta ik mezelf toe te denken dat wie één steentje gezien heeft, ze allemaal wel kent.

Maar het mooiste met mijn vooroordelen vind ik nog wel dat ze op harde realiteiten kapot kunnen vallen. Of op een boek. Op een heel hard boek, hoe hard is een boek, dit was een heel hard boek.

Jana heeft een broer (die door iedereen, niet alleen Jana zelf maar ook alle andere verhaalfiguren simpelweg “Broer” genoemd wordt), en een moeder. En nu is de moeder dood. Het was haar wens begraven te worden in haar geboortedorp in het noorden van Zweden. Kukkojärvi, zo heet het naar waar Jana en Broer gaan moeten. De dorpsbewoners zijn achterdochtig, intolerant, licht agressief, benepen, seksistisch, bekrompen, xenofoob, hypocriet, misogyn, incestueus, achterbaks, een klein beetje gluiperig, vroom en zo religieus als de sodemieter. Jana moet niks van ze hebben, en wil het liefst zo snel mogelijk, direct na de begrafenis bijvoorbeeld, weer weg. Maar Broer valt voor de “saamhorigheid”, en de hechtheid van de gemeenschap, geraakt al snel ingesponnen in het kleverige web van de dorpsbewoners, past zich helemaal aan, kleurt mee, neemt zich zelfs al vrij snel een huwelijk voor. Jana krijgt Broer niet meer mee terug naar hun oude, stadse leven, maar kan, als tweelingzus ook niet zonder hem. Ze blijft dus ook maar zo’n beetje rondhangen in het dorp, inwonend bij Jussi, nog de meest vrijgevochten ziel in het dorp, wachtend tot Broer zijn verstand weer terug vindt. Ze heeft wat baantjes, als juf op een school, als alleskunner in een hotel, wordt om de meest kleinzielige redenen ontslagen, geraakt nogal eens in bizarre situaties verzeild, en kampt ondertussen met demonen uit het verleden. Haar horkerige, gewelddadige ex van wie ze toch maar niet goed los kan komen, en haar ouders. De jeugd van Jana en Broer was hard en liefdeloos. Mishandeling. Een vieze, donkere kelder waar ze nachtenlang in werden opgesloten. Een halfzus die als een geest bleef rondwaren. Moeder had op jonge leeftijd een meisje gekregen, het was direct na de geboorte bij haar weggehaald omdat men er -overigens abusievelijk- vanuit ging dat het verwekt zou zijn door haar eigen vader; de moeder hield meer van dit afwezige kind dan van Jana en Broer en maakte daar ook geen geheimen van.

Het verhaal is sterk. De beelden zijn sterk. De sfeer is sterk. De beklemming in het Noord-Zweedse dorp, de dreiging. Overal ontspoorde dronkaards. Kille, afwijzende mensen. Vieze dominees. Vuile huizen. De onbehaaglijkheid. Smirnoff weet het allemaal zo sterk op te roepen. Hoe sinister de meeste dorpelingen zich gedragen, wat al in het kortste gesprekje tot uiting komt. Overheen alles hangt een duister, een angstaanjagend sluier. Broer te verliezen aan zulke mafkezen; een gemeenschap waar niks mag, geen boeken, geen muziek, de man boven alles, de vrouw alleen goed om zoveel mogelijk kinderen te baren, en alleen wie zich helemaal aan die regels overgeeft mag erbij horen. De frustratie. Je voelt het als lezer allemaal. Ook in Jana woekert het. De herinneringen, die in flitsen onophoudelijk boven blijven komen. Haar geschifte ouders. Maar ook nu nog, haar volwassen leven. Twijfels, verdeeldheid, onvermogen. Een wil, en tevens een grote angst om zich over te geven aan de liefde die ze stilaan voor Jussi begint te voelen. Er is sprake van een inmiddels volwassen dochter die Jana niet zelf opgevoed heeft en die nu contact met haar wil, en Jana wil dat zo graag, en Jana wil dat ook helemaal niet. Niet weten wat aan te moeten met zichzelf. Ook dat maakt Smirnoff zeer voelbaar. Een boek om in enkele grote rukken uit te lezen, welhaast in een roes (maar wat wil je als de schrijver zo’n achternaam heeft).

Het is die pen die het boek uiteindelijk briljant maakt. Smirnoff gebruikt vrijwel geen interpunksie, zodat niet altijd meteen duidelijk is of iets een herinnering is of een gedachte of directe rede, of wie er wat zegt. Voornamen en achternamen worden aan elkaar geschreven, als één woord, zonder hoofdletter. Net zoals boek- en filmtitels. Het boek ademt, de woorden pulzeren, de tekst leeft. Het kapselt in, het drukt op de borst. Je beleeft dit boek als een nachtmerrie. Een wonderschone nachtmerrie, dat wel. In haar ademende woorden laat Smirnoff de lugubere, broeierige scènes over elkaar heen buitelen wat even hallucinant als verwarrend werkt. Al weet ik niet goed of het feit dat ik niet alles even goed kon plaatsen (wat ik heerlijk vind als ik een boek lees, dat niet alles me almeteens helder is) er misschien ook niet mee te maken kon hebben dat Mijn moeder het twede deel uit een trilogie is, begonnen met Mijn broer en dat eerste deel heb ik dus even gemist (en na het einde van Mijn moeder vraag ik me af hoe het in Godsnaam verder moet want beide hoofdrolspelers lijken – ofnee wacht lees dat zelf maar).

Prachtige verontrusting. Bloedmoje ontzetting. Wonderschone angstaanjagendheid. Ik heb dit boek gelezen met huivers op mijn lijf en met niets dat bewondering in mijn kop voor deze schrijfkunst. Je komt niet vaak een boek tegen dat zowel beeldend is, alsook op een overweldigende manier talig. Ik neig. Ademloos. Aangedaan. Op de vloer liggen de scherven van mijn vooroordelen.

Karin Smirnoff Mijn moeder

Mijn moeder

  • Auteur: Karin Smirnoff (Zweden)
  • Soort boek: Zweedse roman
  • Origineel: Vi for upp med mor (2019)
  • Nederlandse vertaling: Bart Kraamer
  • Uitgever: Querido
  • Verschijnt: 12 november 2024
  • Omvang: 368 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 24,99 / € 13,99
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Karin Smirnoff

De moeder van Jana en Broer is dood en zal worden begraven in haar geboortedorp in Noord-Zweden. De tweeling ontdekt al snel dat het leven in Kukkojärvi anders is dan ze hadden verwacht als ze haar huis erven. Het huis wordt bewoond door huurders die niet willen verhuizen, en die leven volgens strikte religieuze regels. Jana is vanaf het begin wantrouwend, maar Broer voelt zich aangetrokken tot de hechte dorpsgemeenschap, waar de nadruk ligt op gezinswaarden en mannelijke overheersing. Jana moet de strijd aangaan om niet alleen het huis maar ook haar broer terug te winnen, terwijl ze tegelijkertijd probeert haar destructieve relatie te beëindigen.

Mijn moeder (het vervolg op Karin Smirnoffs veelgeprezen debuut Mijn broer) is een weergaloos geschreven rauw en warm verhaal over Jana Kippo en het leven in een Zweeds dorp met duistere geheimen.

Karin Smirnoff Mijn broer RecensieKarin Smirnoff (Zweden) – Mijn broer
Zweedse psychologische roman
Uitgever: Querido
Verschijnt: 24 augustus 2021

Bijpassende boeken en informatie

Annika Norlin – De Kolonie

Annika Norlin De Kolonie recensie en informatie over de inhoud van de roman van de Zweedse schrijfster. Op 15 oktober 2024 verschijnt bij Uitgeverij Mozaïek de Nederlandse vertaling van de roman van de uit Zweden afkomstige schrijfster Anninka Norlin. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave.

Annika Norlin De Kolonie recensie  van Tim Donker

En de weg, de eindeloze lege weg, en het sjokken. En nergens zijwegen te zien, o heer waar zijn uw zijstraten, en nergens een voertuig, en dus blijf je maar sjokken, voortsjokken, sjokken om het sjokken, sjokken omdat dit de weg is waarop je sjokt, omdat de weg er ligt, en jij er bent, en er geen zijweg of voertuig te zien is, en je vraag je af of er alternatieven voorhanden zijn, of die er ooit waren.

Of het ook anders kan.

Of het ooit anders gekund heeft.

Of de doem misschien. Nooit het eigenlijke heel-kunnen-zijn daar, wel het zijn-ten-dode. En de weg. En het sjokken.

Naar alternatieve levensstijlen zoeken we allemaal, naar alternatieve levensstijlen zoekt Annika Norlin in dit hier De Kolonie. Het begint in Zweden, alles begint in Zweden misschien, maar in de stad, het urbane leven, grotestadsneurose, de herrie, de mensen, de dampen en daar dan middenin: Emelie. Journaliste, carrièrevrouw, geslaagd in het leven, toch?, degene die dingen gedaan krijgt, degene die er middenin staat, waarin, middenin het leven, er zijn vrienden om mee naar plaatsen te gaan, je kunt uit, je kunt gaan eten ergens, misschien treedt daar of daar wel een band op, theatervoorstelling, feesten, de sportschool. Er is altijd wel een cocktail te drinken, er is altijd wel iemand om je in te verliezen, er is de volgende keer kans op een vaste aanstelling, soms is er geen volgende keer, je kunt gaan joggen, je kunt je onderdompelen in verbondenheid, je bent in de stad, je woont daar, het is nu, het is altijd nu, overal is het altijd nu, je kunt naar je appartement gaan, je eigen appartement dat je zelf gekocht hebt, zelf geverfd hebt, je appartement waarvan elke sentimeter je vertelt hoe autonoom je bent, je kunt trots zijn op appartement, op je leven, op je wie je bent, op heel je emelieheid, en ongemerkt groeit er iets.

Irritatie, in eerste. Het snauwen, het boos worden, het schuldgevoel. En dan. Hartkloppingen. Een vervelend gevoel in haar borst. Is het fysiek, is het psychisch, wat gebeurt er?

Een burn-out, is wat er gebeurt. Emelie ziet zich op een dag geconfronteerd met een burn-out. Ze kan haar bed niet meer uit. Raisonneren met haar lichaam helpt niets, ze zegt haar lichaam dat ze op moeten schieten, bed uit, er is een bus te halen, er zijn mensen te zien, haar lichaam zegt wel ja maar doet vervolgens niets. Dagen lang ligt Emelie in bed. Er is een buurvrouw die zich om haar bekommert, voor haar zorgt, eten maakt, van haar eigen burn-out vertelt, zegt dat ze een toen een tijdje gekampeerd heeft, ergens in de ruwe natuur, vuur maakte, en zich daarna veel beter voelde.

En Emelie. Ze ligt en zit. En Emelie. Ze peinst. Ze peinst dit: “Het punt is dit. Ik hou niet eens van de natuur. Ik hou niet van buiten zijn. Een van de beste dingen van volwassen worden, was ontkomen aan dat eeuwige, opgedrongen Buiten. ‘Je hebt nu lang genoeg gelezen, ga maar even naar buiten.’ ‘De les is afgelopen, alle kinderen moeten naar buiten.’ Stilletjes trok je je jas aan en je benen voelden zwaar als je de schooltrap afliep. Ik stelde me altijd de parallelle ervaring van diezelfde pauze van de leraren voor, hoe ze in de warme lerarenkamer koffie zaten te drinken. Misschien had iemand wel donuts mee.”, en ik vond dat grappig, omdat het zo gaat, ik betrap me er zelf soms op, dan jaag ik mijn kinderen naar buiten, omdat dat gezond is, omdat het echte leven buiten plaats vindt, het echte leven is altijd elders, buiten is het goed, er wachten zoveel avonturen op je om beleefd te worden, allemaal buiten, binnen is voor bleekneusjes, binnen is er niks want alles is buiten, zo denkt een opvoeder te werk te moeten gaan, terwijl ik nog goed weet hoe het was, midden in de winter, verdomme ijskoud, maar wij moesten naar buiten, het schoolplein op, iemand ging naar de weesee en had de deur open laten staan, kwam er ook nog zo’n stomme weke verwende zich in warmte wentelende leraar klagen ook, of we de deur asjeblieft dicht wilden houden want alle kou kwam naar buiten, ja die stomme kou waar wij van jullie per se in moeten stelletje kloothannesen dat jullie er hangen, zei ik: kan iemand die buitendeur weer open zetten dan komt er misschien iets van de warmte van binnen naar buiten, en daarom lach ik, omdat ik dat ken, dat verdomde buiten dat ik nu ik zelf een ouwe lul ben niettemin aanprijs als het geweldigste dat het leven te bieden heeft, ja daarom lach ik.

Maarja. Emelie gaat toch overstag. Kun je net denken. Anders had Norlin geen boek gehad, en wij ook niet. Of toch maar een heel kort. Ze gaat die stomme natuur in, met een tentje, kampeert wat, slentert wat rond, verveelt zich misschien een beetje. En af en toe ziet ze een groepje mensen. Mensen in een groep. Jij en drie anderen naderen een meer. Zeven mensen, mannen en vrouwen, van middelbare leeftijd of ouder, één is nog erg jong misschien. Ze doen rare dingen. Ze zingen. Ze dansen. Ze roosteren een dode vogel en zeggen dank dank dank tegen de geroosterde vogel. Ze lummelen, ze hangen rond, ze zwijgen, ze zwemmen. Ze zien er een onmogelijke combinatie uit. Een vrouw in een jurk ziet er sterk uit. Een onwaarschijnlijk moje, rijzige man lijkt Grieks. Een kleine man van middelbare leeftijd heeft iets bedroefds over zich. Een jonge mankepoot doet denken aan een trieste hond van vroeger die Arme Sloeber genoemd werd, dus ja.

Dus ja wie zijn het? Dat groepje totaal willekeurige mensen? Wordt er ergens een film opgenomen? Is het een sekte? Zijn het dwazen? Hippies? Druggebruikers? Mensen die op aanraden van hun therapeut een of ander trauma proberen te verwerken? Emelie raakt geïntrigeerd en begluurt het groepje steeds vaker.

En dat is waar het kantelt.
Het kantelt.
Het kantelt.

Het eerste deel is geschreven vanuit Emelie, en heeft vaart, is grappig, met een onderkoeld sienisme maar evenzo buitengemeen rake observaties: “Ik had mijn iPhone meegenomen, maar merkte dat ik er bang voor geworden was. Bang voor de e-mails, dat er een vraag zou komen die beantwoord moest worden. Bang voor de berichtjes. Bang voor alle sociale media, alle ‘LEES DIT! Wanneer doet iemand iets? Tijd om in actie te komen!’ En als je niet precies hetzelfde voelde en niet onmiddellijk in actie kwam zonder er eerst over na te denken, was je slecht.”

En ja, denk ik, ja ja ja Norlin, dat is het, dat is precies wat het is. Als deze tijd ergens aan kapot gaat dan is het wel die bijna fascistoïde neiging om het de hele tijd zo ontzettend met elkaar eens te zijn over alles. De eerste eensgezindheid is al dat het allemaal verschrikkelijk erg is. Alles is heel erg erg, Alles is in krisis. Alles loopt op zijn eind. Het is al sedert het begin der tijden twee voor twaalf. Ons doodsuur heeft geslagen, slaat nu al zo lang. Iedere keer dat de regen wat heftiger valt dan doorgaans kan het begin van een nieuwe zondvloed inluiden. Elk zelfs maar enigszins ongewoon natuurfenomeen komt door klimaatverandering. Wanneer een griepvirus rondwaart moet onmiddellijk de democratie worden afgeschaft om de totalitaire staat te installeren want het zou wel eens een nieuwe pestepidemie kunnen zijn en De Regering Moet Ingrijpen. Elk conflict, iedere spanning tussen landen zou wel eens op een derde wereldoorlog kunnen uitlopen. Alles steeds een mogelijk begin van veel, en altijd is dat erg.

En zo lees je dat, met die vaart, met die instemming, met die grote lach op je gezicht. Maar als het kantelt, wordt De Kolonie meerstemmig. Emelie verdwijnt naar de achtergrond, of er allang overheen. Nu zijn het de leden van De Kolonie die spreken. Norlin presenteert uitvoerig hun voorgeschiedenis. En tapt daarbij ook uit andere vaten. Met precisie, met verfijning, maar vooral: met bijzonder veel medegevoel beschrijft ze de jeugd, de levens van onder andere Sara, József en Sagne, de wegen die hen naar De Kolonie hebben geleid. Die stukken zijn prachtvol. Poëties. Breekbaar. En vol liefde, zo propvol liefde. Deze schrijfster houdt overduidelijk van haar personages. Zoveel dat je als lezer ook van ze gaat houden. Hoe zou je niet houden van de melancholieke József, zoon van holocaustoverlevenden, die als enig kind altijd gepoogd heeft de nooit uitgesproken maar onmiskenbaar aanwezige wonden van zijn Hongaars-Joodse te doen genezen en van een tragisch, eenzaam jongetje is uitgegroeid tot een warmhartige volwassene die zich altijd aanpast, altijd probeert het een ander naar de zin te maken, altijd de harmonie zoekt, altijd alles van twee kanten wil bekijken, altijd troost wil bieden. Hoe zou je niet houden van Sara, die zo’n enorm charisma heeft dat ze altijd en overal het middelpunt wordt, soms tegen wil en dank. Hoe zou je niet houden van de sociaal onhandige entomologe Sagny die het waarnemen van een mogelijkerwijs zeldzame libel verkiest boven een kinderfeestje en dierhalve nooit echt begrepen werd. Hoe zou je niet houden van Aagny die haar man Ove vermoord heeft en daarom niet zonder begrip is voor anderen die eventueel iemand vermoord zouden hebben want “soms moet je gewoon van iemand af”, die bizarre Aagny die niettemin zeer moederlijk, verzorgend, innemend is. Hoe zou je niet houden van Låke, die nergens om gevraagd heeft, er ook maar is, alles in zich opzuigt, open is, en zacht, en beschadigd, en lief. Zoals Norlin ze schildert, hoe ze gepenseeld voor je ogen verschijnen. Hoe mooi dat is, en hoe schrijnend, hoe pijnlijk, de taal zo dichterlijk met zinnen die soms midderregel afbreken om op een inspringende volgende regel verder te gaan – om te laten zien hoe er soms een breuk in gedachten zit, hoe dingen kunnen stokken, of hoe raar, onbevattelijk en heftig het leven af en toe is.

Je denkt dat dit te mooi is.
En je denkt dat mooi niet kan.
Omdat wat mooi is klaarblijkelijk zelden mojer maar geregeld wel minder mooi worden kan.

Zoals. Ik zeg nu maar wat. Het is een zonnige dag en je ligt op ergens een heuvel op je rug in het gras. Naast je ligt iemand anders, en het zou iemand van de andere sexe kunnen zijn, en jullie zouden beiden hetrosexueel kunnen zijn, maar dat is niet per se noodzakelijk, in het voorbeeld is het niet per se sexueel bedoeld. Je ligt daar op je rug, het weer is aangenaam, het gesprek vloeit als honing: traag en zoet. Er mogen stiltes vallen, er mag gezwegen worden, er mag gedacht worden vooraleer iemand iets zegt. Het gesprek hoeft helemaal niet diepgaand te zijn, maar gaat zeer waarschijnlijk wel over wezenlijke dingen. En alles is mooi totdat je je bedenkt hoe breekbaar deze schoonheid feitelijk is. Het zou bewolkt kunnen worden, gaan wajen, regen misschien zelfs. Er kan een bekende langskomen, die een praatje wil maken, en natuurlijk altijd een of andere onnozelaar. Degene met wie je bent zou iets stoms kunnen zeggen, of iets kwetsends, of gewoon maar iets waar uit blijken zal dat jouw gevoel voor de schoonheid van deze situatie niet gedeeld wordt.

Zo peinsde ik toen ik De Kolonie las. Nog niet eens halverwege. Dit is zo mooi, dit kan alleen maar lelijker worden nu. Waar zal dit heen gaan, bijna vierhonderd bladzijden dik is dit boek, dat zijn erg veel pagina’s om te vullen en op elke pagina kan me een teleurstelling wachten, ik durfde al bijna niet verder lezen. Waar zal dit heen gaan?

Ik weet dat de mensen die hier aan mijn lezersoog voorbijtrekken uiteindelijk zullen terechtkomen in een commune, of noem het hoe je wil. En je hoeft maar naar ze te kijken om het te weten. Hoe slecht ze functioneren, als “individualisten” in zoiets als “de maatschappij” (de maatschappij dat ben jij heette dat ooit in een televisiespotje in de jaren negentig, wat hebben Antonio en ik daar vaak mee gelachen). Dit gaat toch niet, Norlin? Of wel? Dit gaat toch geen pleidooi worden voor collectivisme, iets met eendracht, opgaan in een groep, een groter geheel, jezelf ondergeschikt maken aan de noden van een, in dit geval nog relatief kleine, veelvoudigheid? En achterop komt meteen deze vraag in mijn brein. Is dat zo slecht dan, Donker? Het eigen egootje kleiner, of helemaal weg misschien, dingen niet per se alleen maar voor jezelf willen, bescheidenheid, er oog voor hebben dat er naast jouzelf ook nog anderen zijn? Hum. Tsja. Nee. Ja. Misschien. Maar toch. Toch. Alle macht aan het kollektief kan tot zoveel lelijks leiden. Niet? Geweld, uitsluiting, een totale ontkenning van het zelf, de algehele veroordeling van iedere hang naar eigenheid? Dat is toch waar het kollektief als ideaal afschuwwekkend wordt? Denk ik. Denk ik allemaal. Nog voor ik weet waar naar het gaat, het zijn nog maar de voorgeschiedenissen, ze zijn nog niet eens in wat ze dan waarschijnlijk De Kolonie zullen dopen.

Toch. Ja. Dit. Die voorgeschiedenissen. Die Hele Uitgebreide Voorgeschiedenissen. Zijn die niet een beetje té uitgebreid? Of zoek ik nu? Naar zout voor op de slakken, of naar spijkers op laag water? Want soms gaan die dingen zo. Bij iets dat zo mooi is dat je weet dat het eigenlijk alleen maar lelijker kan worden (want lelijkheid bestaat in de wereld, en moje liedjes duren nooit lang, en aan schoonheid is altijd een grens), dat je gaat zoeken, omdat je weet dat het kapot zal, en dan moet het maar nu, dan zoek je het maar zelf op, dan hebben we dat vast gehad. Is het zoeken, of stokt De Kolonie echt daar waar de lezer iets te ver Sara’s pad op moet stombelen, zo ver dat Sara er alvast wat minder mooi door wordt, net nu je van haar hield (net nu je van iedereen hield). Misschien is jaloezie hier ook ten dele de raadgever, kun je jaloers zijn op een boekpersonage?, ja net zo zeker als je van haar kunt houden, omdat Sara degene is die verzeild raakt, op alle momenten van haar leven steeds maar weer verzeild raakt. Want ik ben die gast. Die sjokker op de weg. Ik weet niet wat de beste weg is om op voort te sjokken, daarom sjok ik maar voort op de weg die toevallig voor mijn voeten is gekomen, nooit een zijweg te zien en ook nooit een passant die stopt en me een lift aanbiedt, een lift naar waar, weet ik veel waar, als het maar even weg is van deze weg, om ook eens langs andere wegen gereisd te hebben, maar neen, maar nooit, en dus maar dat voortsjokken, graag was ik ook verzeild, misschien niet precies daar waar Sara verzeild geraakte, liever niet zelfs, maar toch, verzeild raken op zichzelf, in plaats van dit zinneloze zeilen langs deze eindeloze lange lege weg die ik nu wel ken, een heel klein beetje jaloersmakend is dat wel. Aan de andere kant wordt Sara hier echt wel minder mooi: werken in een bar in London, dat gaat misschien nog wel, spelen in een jazzband – oké (afhankelijk, misschien, een beetje, van wat voor jazz) (vokale jazz is meestal redelijk verschrikkelijk), maar dat hele afgezaagde Indiareisverhaal, goeroeïsme, yoga, sex, kon Sara niet, kon Norlin niet, kon dit niet een beetje minder kliesjee?

Sjee.

Je kent dit. Je hebt het al zo vaak. Je hebt het al zo vaak gelezen. Al die hippies, alle beatniks, al die gasten die “zichzelf” gingen “zoeken” in India, want jezelf is India, je kent dit, je kent dit al zo lang. En dit is waar het saai wordt, denk je. Een boek dat je humoristies en ontroerend en poëties en mooi vond, denk je. Dit is dan waar het saai wordt, dit is waar het kantelt, dit is waar de lelijkheid erin komt. En je overweegt De Kolonie op de stapel te leggen, de linkerstapel, maar je weet niet wanneer je het dan weer tegenkomt, de linkerstapel is zo groot en de rechterstapel nog veel groter (er zijn momenteel zelfs drie rechterstapels), als dit boek in die stapel gaat zie je het waarschijnlijk pas weken, misschien zelfs maanden later terug, je weet niet of je zo lang van dit boek gescheiden wilt zijn dus je leest dus je leest dus je blijft lezen.

Ik blijf lezen.

En het nadert.

Het nadert de hedenlijn steeds meer. Gezegd moet worden, gezegd moet dit: langzaamaan komt de vaart terug in Norlins schrijven, als ze schrijft hoe, de een na de ander, terecht komt in wat ze “De Kolonie” zijn gaan heten. Sagne bijvoorbeeld. Die er terecht komt na een verkrachting. Die scene. De verkrachting. Hoe Norlin dat beschrijft. Hoe overrompelend. Hoe verbijsterend. Hoe onbeschrijflijk, uiteindelijk. Hoe het komt uit een hoek vanwaaruit je het niet verwacht want alle tekens wijzen naar een andere hoek, en je denkt al dat alles veilig is, en ineens komt het dan, en hoe Norlins schrijven dan wordt, en alles wat je leest, en alles wat je ziet, en alles wat je hoort. Ik weet niet hoe ze het doet, maar Annika Norlin weet de lezer regelrecht in Sagnes schoenen te schrijven, je bent Sagne, alles wat haar overkomt overkomt jou, deze passage lees je niet maar wordt over je uitgestort. Dit is schrijven dit is lezen dit is literatuur, hier gebeurt iets.

En alles weder daar.

En langzaamaan ook iedereen daar.

De mensen. De groep. De Kolonie.

Hoe hun leven groeit. Want het groeit gewoon. De een na de ander is gekomen naar het huis van Ersmo’s moeder (waar is Ersmo’s moeder?) (niemand weet waar Ersmo’s moeder is) (ik denk dat Aagny en Ersmo weten waar Ersmo’s moeder is), en daar groeit het dan. Eerst waren ze personen, individuen in de buitenwereld, laten we het de maatschappij noemen, en dan daar, in het landelijke, dat boerderij-achtige huis, langzaamaan, groeit De Kolonie. Waar iedereen doet wat hij kan, zijn bijdrage levert, stukje bij beetje een deeleigenschap van het grotere geheel wordt.

Precies dat.

Kollektivisme, je zegt?

Hmm.

Het simpele leven. Wakker worden, klussen doen, misschien dansen, misschien zingen, misschien gaan slapen onder een spar. Misschien geen persoonlijke doelen hebben, geen streven, geen bezit, in de lange ren ook geen eigenschappen wellicht, of toch niet heel erg veel. Het kan werken, waarom zou het niet kunnen werken, in het smurfendorp werkte het toch ook, de een degene die zegt wat er gedaan moet worden, de ander verzorgt het eten, de volgende maakt iedereen aan het lachen, nog iemand om de harmonie te bewaken. Ieder zijn fractie. Het kan werken.

Het werkt, tot het kantelt.

Bij József knaagt het soms. Nog één dag in dit huis, nog eventjes, en dan elders, want elders is er nog een elders, en moet dat ook niet gezien worden.
Bij Ersmo knaagt het ook. Hij woonde in dat huis, hij woonde er al voor de anderen kwamen. Hij woonde er met zijn moeder maar die werd oud en ging malen en er werd gezocht naar een hulp in de huishouding en dat werd Aagny, die de baan met beide handen aangreep want ze kwam uit de bajes en had niet veel te eisen. Toen was Ersmo nog een scholier, op aanraden van Aagny maakte hij zijn school niet af, maar nu knaagt het. Is er niet een leven buiten dit huis, zijn er geen mensen van mijn leeftijd elders, zijn meisjes er niet, is er niet nog veel te ontdekken.

En bij Aagny knaagt het soms ook. Ze weet dat ze geen schoonheid is, Ove bleef ook maar bij haar toen hij nog de lelijkste en vervelendste man van heel Zweden was, en toen kreeg hij last van spit en zei de dokter dat hij een wellicht wat aktiever leven moest gaan leiden, en toen ging hij, die automonteur, joggen, met tegenzin eerst maar later nogal fanatiek, en viel hij af, en werd gespierd en goed gevormd, en in zijn “dynamische” nieuwe leven was geen plaats meer voor Aagny, die hij verzocht te vertrekken, en Aagny vertrok, maar niet zonder explosie, en is nu het moederfiguur in het huis van Ersmo’s moeder, maar een moederfiguur met sexuele behoeftes, verlangens, misschien wil ze uiteindelijk wel een kind?, en in hoeverre stokt het leven in De Kolonie haar niet in haar verlangens naar meer?
En Låke. Ja Låke. Dat is nog zo wat.

Sagne. Die verkracht werd. En zwanger. Van haar verkrachter. Een kind kreeg. In De Kolonie. Aagny als verloskundige (wat een rare term is eigenlijk, alsof een mens “verlost” moet worden uit de baarmoeder; moet een mens niet veeleer “verlost” worden van alles wat er buiten de baarmoeder staat te gebeuren?), omdat ze in De Kolonie graag de buitenwereld op afstand houden, die rare onbetrouwbare maatschappij die alleen maar oorlog en kapitalisme en haat en ellende faciliteert, en daarenboven, in De Kolonie is misschien ook wel het nodige gebeurd dat in diezelfde maatschappij wenkbrauwen zou doen fronsen of erger nog zelfs, dus beter dat ze allemaal maar niks weten, die “Buitenaffers”, en dus komt Låke ter wereld, en groeit op, zonder dat iemand behalve de mensen in De Kolonie er weet van heeft.

Docht Sagne trekt zich terug als moeder. Låkes uiterlijk doet haar teveel denken aan dat van haar verkrachter en ze kan bijna niet in één ruimte zijn met haar eigen kind. Hum. Ja. Ik vraag me af of dat echt zo zou werken. Of je eigenlijk niet altijd onvoorwaardelijk en zielsveel van je kind zou houden, ongeacht het uiterlijk, de omstandigheden van de konsepsie, of later nog: de keuzes die het maakt. Maar goed, die maffe entomologe zonk altijd al een beetje weg in haar eigen wereld, mogelijkerwijs dat iemand die in emotioneel opzicht een weinig kreupel is zich van meet af aan zou kunnen distantiëren van haar eigen vlees en bloed. Låke komt als zuigeling in hun gekke smurfendorp terecht, wordt babysmurf, de enige echte ouder is niet beschikbaar en niemand anders voelt zich geroepen een voltijdse ouderrol op zich te nemen; Aagny een beetje, József een beetje, Ersmo een beetje, alles een beetje, en dus ook Låke een beetje. Het komt erop neer dat hij gewoon maar de volgende ingezetene van De Kolonie wordt, behalve dan dat hij kind is. En als hij uit schuwheid, angst, onvermogen, wat op afstand van alle anderen blijft, wordt dat weggeredeneerd als een van Låkes eigenschappen, ach hij is graag alleen, niemand die zich ten volle om hem bekommerd, niemand die hem de aandacht, liefde en sturing schenkt die een echte ouder zou doen.

En daar kantelt het.
Want daar worden me de leden van De Kolonie een weinig minder sympathiek. Wie verkrijgt het over zijn hart om zich zo te verhouden ten opzichte van een baby, een dreumes, een peuter, een kleuter, een kind? Sagne heeft nog een heel klein beetje een niet echt volledig opgaand excuus, de anderen hebben toch ook een hart en een ziel en ogen en armen om een kleine in vast te houden?

En dan kantelt het, en kantelt het nog.
Het kantelt.

Sagne en Sara gaan samen naar het dorp, inkopen doen, en daar, op de parkeerplaats van de supermarkt, ziet Sagne haar verkrachter terug, ze volgen de man, achterhalen op die manier zijn woonst, plegen overleg in De Kolonie. Enfin. En. Naja. Je snapt het wel. Er volgt een wraaknemingsscene. Die is lelijk. Meer iets voor hollywood. Meer iets voor film. De Kolonie gaat naar het huis van de verkrachter, steken zijn auto in brand, breken zijn been, overgieten hem met siroop en laten een mierenkolonie op hem los. Zulke dingen. Het maakt de leden van De Kolonie een weinig minder sympathiek. Je hield van deze mensen en nu doen ze dit. Hoe kan een geweldsdaad een andere geweldsdaad goed maken, of zelfs maar neutraliseren? Hoe is wraak, wat is wraak, de beste wraak is een succesvol leven, dat gaat niet gebeuren, wraak is een gerecht dat het best koud gegeten kan worden, voel je je beter als degene die jou pijn heeft gedaan zelf pijn heeft, ik weet niet, het ergste is nog dat de verkrachter niet eens weet wie die mensen zijn die hem mishandeld hebben dus hoe heb je dan je wraak?, de dader nu het slachtoffer maar hij denkt slachtoffer te zijn van een heel andere dader, heb je dan je punt gemaakt?, “JEZUS WAT LEUK” roept Sara ook nog, en er wordt gedronken en geklonken, en het was allemaal een bijzonder leuk uitje om iemands leven gesloopt te hebben.

En daar zit ik, andermaal is het boek me in de schoot gezonken, dat boek vol mensen die ik ineens helemaal niet meer zo aardig vind, dat boek waaraan ik, andermaal, hevig twijfel, en dan, pas dan besef ik me hoe geraffineerd Norlins schrijven is. Het kollektief, het simpele leven, de eenvoud, de sjarme van dat alles, hoe ze me langzaamaan begon te winnen voor de romantiek van dat leven in De Kolonie, TERWIJL HET ALTIJD AL DAAR WAS. Al mijn bezwaren, mijn hele moeite. Wanneer mensen hun individualiteit moeten prijs geven vanwege een groter geheel. De uitsluiting (van Låke), het geweld. Het was daar de hele tijd al, het sudderde onder de schoonheid, het was al aanwezig toen ik begon denken dat het misschien toch zo slecht niet was, die leven in een kommune waar iedereen een duidelijke, afgebakende plaats heeft, er weinig tot niets nog te verlangen of te wensen is. Het zat er de hele tijd al in. Terwijl ik misschien al dacht. Waarom zwijgen, alles laten gebeuren, iedereen op zijn eigen kleine stukje blijven. Maar dat is wat er gebeurt als mensen samenleven in vaste constellaties, zelfs in gezinnen gebeurt het al: ieder zijn eigen rol, alles wat je misschien echt zou willen zijn prijs gevend om maar te blijven passen in de rol die je gegeven is, die je ingenomen hebt en altijd zult blijven innemen, dat is de mens, zo werkt groepspsyche, Norlin zag het al, Norlin ziet het allemaal, dit fenomenale psychologiese inzicht laat het haar allemaal zien.

Veel tijd om naar adem te happen krijg ik niet. Want het kantelt.
Het kantelt.
Het kantelt.

Alle dingen kantelen. Het bos waar De Kolonie zo graag is wordt gekapt, er is iemand die percelen op aan het kopen is, voorlopig weet alleen Ersmo ervan maar de buitenwereld nadert. Een verstuikte voet van Låke had beter behandeld moeten worden, nu loopt hij voor altijd mank. Er is een ongeluk met een motorzaag, iemand moet misschien naar het ziekenhuis, Sara houdt het tegen. Twijfel knaagt en twijfel knaagt harder. En dan komt Emelie. Ja. Die was alweer een beetje overheen mijn horizon getuimeld, maar ze is er nog, ze is misschien niet zo heel erg het hoofdpersonage van het boek maar ze is er nog, ze kampeert nabij, ze heeft de groep al een paar keer gezien, met name ziet ze Låke, hij komt ook wel eens naar haar tent, via haar leert hij voorverpakt voedsel kennen, sjips, koekjes, via hem leert zij vraagtekens te zetten bij die dansende zingende slapende zwemmende mensen in het bos. Vraagtekens zetten is stappen zetten. Tijdens een kort wandelingetje samen komen Låke en Emelie Sara tegen en het eindigt ermee dat Emelie uitgenodigd wordt in hun huis, het huis van Ersmo’s moeder, waar is Ersmo’s moeder, iedereen daar, men eet en drinkt en onderhoudt zich. Ah. Men drinkt allicht een glazeken teveel, Emelie wordt dronken en stipt onbeschaamd de punten aan waar ze moeite mee heeft met betrekking tot De Kolonie, die veelal neerkomen op de manier waarop Låke het soort opvoeding onthouden wordt waar een kind recht op heeft, misschien wel misschien niet beter van wordt.

En het kantelt.
Het kantelt.
Het kantelt tot het uiteen spat.

Wie was het weer die zei dat ontknopingen het zwakke punt van de meeste schrijvers vormen? Ik dacht aan die worden, toen het kantelen ging. Het kantelt steeds. Een boek heeft zomwijlen vele kantelmomenten. Maar er zijn kantelmomenten waarvan je kunt aanvoelen dat ze het einde gaan inluiden. Je leest De Kolonie, en je denkt Misschien zit er wel iets in het leven in zo’n commune, en dan lees je verder en dan stuit je op al die gebeurtenissen en je denkt Nee de uiterste houdbaarheidsdatum van De Kolonie begint te naderen, dit kan geen stand houden, dit gaat rappekens voorbij zijn, maar je kijkt en je ziet dat je nog wel zo’n honderd pagina’s te gaan hebt, of meer, wie weet, je telt niet zo precies want je zit te lezen, en je denkt Waarheen gaat Norlin dit voeren, je denkt Waarmee gaat Norlin al die pagina’s nog vol maken, gaat dit niet te ver uitgerekt worden, zo ver dat het breekt, moest dit niet eerder afgelopen zijn, zoveel muziek is allang afgelopen voordat het voorbij is, wie zei dat ook alweer, jawel dat weet ik nog, Stravinsky zei dat, ontknopingen – het zwakke punt van veel schrijvers. Maar De Kolonie blijft straf tot de laatste pagina. Sommige dingen ga je zien aankomen. Sommige dingen ga je helemaal niet zien aankomen. Je blijft zitten, lezen, Norlins woorden indrinkend tot de laatste punt is gezet.

De Kolonie is als een drug waarnaar je steeds weer terugkeren wil. Het is een ongemeen gelaagd, en bijzonder rijk boek. De taal is fantasties. Annika Norlin is niet alleen schrijver maar ook muzikant en zangerliedjesschrijver; ze weet als geen ander de taal als muziekinstrument te gebruiken. Deze roman zingt, neuriet, zoemt, brult, buldert, meandert en huilt. De poëzie, in woord en vormgeving, gaat door elke huidlaag heen. Maar het kan ook razen, versteld doen staan, onthutsen, vaste grond onder voeten wegslaan, en ontroeren, god ja ontroeren ook. Meermaals gaf dit boek me kippenvel. De eerste keer dat het gebeurde, wist ik niet wat me overkwam. Kippenvel? Van muziek ken ik dat. Hoe meedogenloos muziek daarin zijn kan is me bekend. Talloos vele malen, op de mafste momenten, vanuit de onverwachtste hoeken, heeft een violijnstrijk, een zangstem, een tekstflard, een droefgeestig trompetje, of gewoon gans de mjoeziek geheelderlijk mijn hele lijf vol kippenvel gezet. Maar literatuur? Boeken geven me een traan, een lach, een huiver, een lichte buikpijn, weetikveelwat, maar kippenvel nog nooit. De Kolonie wel. En niet één keer.

Maar er is taal, en hoe ze het gebruikt, en hoe ze het klinken laat als niet vaak tevoren, en er is wat ze ermee zegt. Annika Norlin slingert lezers. Van hot naar her, van de ene emotie naar de andere, tussen zienswijzen, van de ene overtuiging naar de andere. Tot aan het eind toe bleef ik twijfelen. Er is gewoonstleven, misschien in een stad, misschien in een dorp, met baan en huis en partner en kind en alle verplichtingen die dat met zich meeneemt. Niet moeilijk daar bezwaren tegenin te brengen. Norlin brengt dat overtuigend. Ze laat haar verhaalfiguren denken, diskuteren en theoretiseren op een manier die nauwelijks een speld toelaat er tussen te komen. Dat klachten gelijkend op die van burn-out pas begonnen zijn met de uitvinding van de gloeilamp omdat voordien het donker de mens zei dat het tijd was te stoppen met werken, te gaan zitten, en rusten, en slapen. Maar kunstlicht stelde ons pas goed in staat ons dood te werken; misschien is het hoogverheven puriteins arbeidsethos helemaal niet zo natuurlijk, is het een bedenksel van de moderne mens om altijd meer en meer en nog meer te doen dan je eigenlijk zou hoeven doen. En dat de uitvinding van de trein pas echt behoefte aan klokken creëerde omdat er ineens een dwingende reden was om ergens op een bepaalde tijd te zijn. Zijn het jachten en het razen, zijn de stress en de tijdsdruk niet het afwijkende, het bizarre, is het leven zoals dat in De Kolonie vorm krijgt niet eerder “het ware”, “het juiste”? Of zoals Norlin Sagne laat peinzen:

“Misschien was Sagne altijd wel zo geweest, als ze erover nadacht, misschien had ze altijd wel het verlangen gehad buiten de maatschappij te leven, weg van hoe het hoorde, weg van getrouwd moeten zijn en een baan moeten hebben, en naar vergaderingen moeten en kennissen hebben met wie je moest keuvelen.”

Maar is er in De Kolonie dan geen “moeten”? En je beziet het alles, bijvoorbeeld doorheen Józsefs ogen, of doorheen Emelies ogen en je ziet hoe daar, in hun kommune, feitelijk een mini-maatschappij is ontstaan, waarin evenzeer dingen moeten, evenzeer dingen niet mogen, wegen afsloten worden, mensen delen van zichzelf moeten wegcijferen, goede delen, hun beste delen, zich getransformeerd zien in iets wat ze nooit hadden willen zijn. Maar dan nog. Als Emelie, bijna op het einde van het boek, met haar dronken tirade komt, die, vermoed je, wel alles zal openbreken, pareert Sara: “’Wat jij vergeet […] is dat het “normale” leven ook totaal niet logisch is. Waarom eet je met mes en vork, en niet met je handen? Waarom praat je niet met mensen in de bus of de metro? Waarom doe je net alsof die niet bestaan? Waarom vier je kerst als je niet in Jezus gelooft? Waarom hebben we bepaald dat opa één keer per jaar met rode kleren en een muts op zijn hoofd aanklopt? Waarom dansen we niet in Zweden, behalve op sommige plaatsen dan, ’s avonds, als we gedronken hebben? Waarom spreken we in plaats van te zingen? Waarom doen we alsof ons hoofd volledig losgekoppeld is van ons lichaam? Waarom moet iedereen de hele tijd doen alsof? Doen alsof ze normaal zijn, zich ontdoen van die kanten van zichzelf die eruit springen? […] Waarom werkt iedereen zich kapot om geld te verdienen zodat je rijk wordt en vrij kunt zijn? […] We zijn mensen […] Dat geldt voor ons hier en voor jullie daar. We leven maar door. We gebruiken de dingen die ons iets opleveren, en daar gaan we mee door. Het kan de kerstman zijn, of stilzijn. Er zit geen logica in. We hebben geen idee. We steken onze handen in de lucht en zodra er iets langs vliegt wat goed voelt, pakken we het. Zo is de mens.’” en dat is er niet naast, zoveel hout als dat snijdt en zoveel steek als dat houdt, en je begint alweer bijna peinzen dat het leven in De Kolonie het misschien toch nog op punten wint, in ieder geval waar het vrijheid betreft.

Tot ook dat weer kantelt.

Want deze roman is een zoektocht naar een vrijheid die misschien nergens bestaat.
Deze roman stelt zich vragen.
Deze roman slingert.

De lezer. Tussen hier en daar. Dit en dat. Zus of zo.

Hoe de verhaalfiguren te interpreteren, ook dat bleef bij mij zwabberen tot het eind. Zijn alle leden van De Kolonie samen één superorganisme, dan kun je ze haast freudiaans lezen. Aagny zou het Id kunnen zijn, József misschien het superego? Sara het ego? Ik denk, ik zie, ik twijfel. Of: de meeste anderen de stemmetjes van de twijfel die soms knaagt, Sara de grote bek die alles overklast, de anderen tot stilte maant, waarop het superorganisme maar weer een paar stapjes verder kan kruipen.

Ofnee. Komma. Komma. Kom maar. Allemaal gewoon maar mensen.

Wat voor mensen? József de menselijkste mens, zo menselijk dat het haast pijn doet. Aagny is een halve psychopaat, of toch niet, gewoon een altijd misbegrepen vrouw wier ziel onophoudelijk bloedt. Sagne is geen slecht mens, toch?, maar wel een slechte moeder. Kan dat eigenlijk wel? Kan iemand een slechte moeder zijn en toch een goed mens, terwijl degene van wie je de moeder bent van meet af aan in alles volledig afhankelijk is van jou; kan een goed mens wel zo onzorgvuldig omspringen met die hele grote verantwoordelijkheid? Sara leek me door en door manipulatief (en daar kwam dan ook dat obligate indiaverhaal zelfs nog te pas; haar manupilatietechnieken werden ontwikkeld, of toch minstens aangeslepen met hulp van haar goeroe aldaar), alleen maar uit op haar eigen geluk, en dan, toch, weer, later, soms, in gesprekken, bijvoorbeeld met Emelie, vroeg ik me af in hoeverre zij niet ook gewoon maar een mens was dat altijd maar voort en voort sjokt op welke weg er toevallig voor haar voeten kan, kan zijn haar uitstraling helpen, kan zij het helpen dat mensen de neiging hebben naar haar te luisteren, kan zij het helpen dat al die idioten maar achter haar aan blijven lopen waarheen zij ook gaat, en kunnen die andere idioten het helpen dat ze gevangen zijn in haar magnetisme zodat ze wel moeten meebewegen met Sara? En Emelie? Komt die daar de boel een beetje opruien, of veegt ze alleen maar een heel klein beetje zand weg om te laten zien wat daaronder ligt? Is ze alleen maar eerlijk, of is ze de slang die een einde maakt aan het paradijs?

Owja. Dat was ook zoiets. Dat ik in De Kolonie ineens een modern bijbelverhaal dacht te lezen. Over mensen die niet alleen maar in stompzinnige gelukzaligheid willen leven, maar zoeken haar het vermogen zelf te denken. Te weten. Wat er buiten het paradijs is, bijvoorbeeld. Of misschien. Heeft er nooit een paradijs van voor de zondeval bestaan, en de zondeval zelve dierhalve ook niet, geen modern bijbelverhaal maar een herschrijving van de bijbel?

Al deze dingen.

Theologie, sociologie, filosofie. Een studie naar groepsgedrag, een zoektocht naar de menselijke conditie, een traktaat over moderniteit, een vraag naar de (on)mogelijkheid van alternatieve levensstijlen, een bezinning op vrijheid en onvrijheid. Dat alles is De Kolonie. Maar het is ook gewoon een roman. Een roman die me verstomd, ontregeld en ten diepste bewogen achterliet.

Annika Norlin De Kolonie

De Kolonie

  • Auteur: Annika Norlin (Zweden)
  • Soort boek: Zweedse roman
  • Origineel: Stacken (2023)
  • Nederlandse vertaling: Marika Otten
  • Uitgever: Uitgeverij Mozaïek
  • Verschijnt: 15 oktober 2024
  • Omvang: 384 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 23,99 / € 16,95
  • Boek bestellen bij: Boekenwereld / Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Annika Norlin

Emelie is de stad ontvlucht en trekt naar de Noord-Zweedse bossen. Daar stuit ze op een bijzondere groep van zeven mensen. Eén is de spil van de groep, een ander het kind dat door de groep grootgebracht wordt en een derde is betoverend knap. Allemaal dragen ze hun eigen geschiedenis mee.

Emelie voelt zich aangetrokken tot de Kolonie en begint haar eigen keuzes te heroverwegen. Zou het niet fijn zijn om los van de maatschappij en alle verwachtingen te leven? Maar wat gebeurt er als haar komst alle onderlinge passies en spanningen doet oplaaien?

De Kolonie is een verleidelijke en diep ontroerende roman over liefde, machtsspelletjes en de complexe dynamiek van menselijke relaties.

Annika Norlin is geboren op 22 november 1979 in Östersund, Zweden. Ze is muzikant songwriter en romanschrijfster. Haar debuutroman De Kolonie werd met meerdere prestigieuze prijzen bekroond.

Bijpassende boeken en informatie

Grethe Bøe – Zwaar geschut

Grethe Bøe Zwaar geschut recensie, review en informatie van de nieuwe Noorse thriller die zich op Spitsbergen afspeelt. Op 22 oktober 2024 verschijnt bij Uitgeverij Volt de de tweede Ylva Nordahl-thriller van de uit Noorwegen afkomstige schrijfster Grethe Bøe. Hier lees je informatie over de inhoud van de thriller, de schrijfster, de vertalers en over de uitgave.

Grethe Bøe Zwaar geschut recensie en review

Zwaar geschut, van de Noorse schrijfster is de tweede actiethriller van de Noorse schrijfster Grethe Bøe met pilote Ylva Nordahl is de hoofdrol. Na het geslaagde eerste deel in de reeks, Mayday, overtuigt Grete Bøe opnieuw.

In een nieuw verhaal waarin haar held in Ylva Nordahl verzeilt in een complot dat raakt aan de strijd tussen wereldmachten, volgen de actiescenes en plotwendingen elkaar snel op. Ondanks het feit dat het verhaal zich op het randje van ongeloofwaardigheid ontwikkelt, ga je er als lezer in mee. De vrouwelijke insteek en de keuze van de locaties geven het boek net dat extra spannende met vooral de actiescenes op het afgelegen Noordelijke eiland Spitsbergen, waar Europa, Rusland en de Verenigde Staten elkaar letterlijk raken als hoogtepunt.

Als met al is Zwaar geschut, een geslaagde en gelaagde actiethriller met een duidelijke vrouwelijke touch die de liefhebber van het genre zeker zal aanspreken. Het boek is door de redactie gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Grethe Bøe Zwaar geschut

Zwaar geschut

Ylva Nordahl-thriller 2

  • Auteur: Grethe Bøe (Noorwegen)
  • Soort boek: Noorse thriller, actiethriller
  • Origineel: Snøleoparden (2023)
  • Nederlandse vertaling: Janke Klok, erica Weeda
  • Uitgever: Uitgeverij Volt
  • Verschijnt: 22 oktober 2024
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 21,99 / € 11,99
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de Ylva Nordahl-thriller deel 2 van Grethe Bøe

Een onderzeeër vol kernwapens. Een duivels plan. En een race tegen de klok om een ramp te voorkomen.

In een NAVO-onderzeeër in het Arctische gebied vindt een explosie plaats. De schade blijkt aanzienlijk, hoewel het erger had gekund: de onderzeeboot is gevuld met kernwapens. De bemanning heeft geen andere keus dan een noodstop te maken in Spitsbergen, een gebied waar de Russen naar eigen zeggen de meeste aanspraak op hebben, en waar de aanwezigheid van de NAVO en de VS omstreden is.

Ondertussen komt gevechtspiloot Ylva Nordahl een gevaarlijke samenzwering op het spoor: een alliantie van partijen die het Westen als hun gemeenschappelijke vijand zien en een terroristische aanslag beramen. Helaas weet zij veel minder over haar tegenstanders dan andersom het geval is…

Zwaar geschut is een spannende actiethriller die zich afspeelt tegen het verraderlijke landschap van het Noordpoolgebied, en de nog verraderlijkere achtergrond van de wereldpolitiek.

Grethe Bøe Mayday RecensieGrethe Bøe (Noorwegen) – Mayday
Noorse thriller
Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
Uitstekend en overtuigend thrillerdebuut met actualiteitswaarde en hoog realiteitsgehalte over een grensconflict tussen Rusland en Noorwegen…lees verder >

Bijpassende boeken en informatie

Eveline Baar – De Gouden IJscoupe

Eveline Baar De Gouden IJscoupe recensie en informatie over de inhoud van het kinderboek over Italië voor lezers van 10+ jaar met illustraties van Karin van der Vegt. Op 11 juni 2024 verschijnt bij Uitgeverij Volt het nieuwe zomerse kinderboek over Italiaans ijs van schrijfster Eveline Baar. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijfster en over de uitgave.

Eveline Baar De Gouden IJscoupe recensie van Jolien Dalenberg

Vito zijn vader is ijsmaker. Het is de bedoeling dat Vito later de zaak zaak overnemen en zijn vader op zal volgen als ijsmaker. Alleen… dat ziet hij eigenlijk niet zo zitten! Ja, hij houdt van ijs, en hij helpt ook echt wel mee als hij vrij is. Maar hij wil liever andere dingen doen. Nieuwe smaken bedenken bijvoorbeeld. Als zijn vader weigert mee te doen aan de jaarlijkse wedstrijd om de Gouden IJscoupe, bedenkt Vito een plan. Geholpen door snippers uit het verleden van zijn plotseling verdwenen opa en zijn beste vriendin Aiko, gaat hij in Italië op zoek naar het oudste ijsrecept. Alleen, er zijn kapers op de kust. Een andere familie ijsbereiders probeert ze te slim af te zijn en het recept vinden. Of te stelen.

Het verhaal is duidelijk met ontzettend veel liefde geschreven. Dat blijkt ook uit het nawoord, waarin Eveline Baar vertelt over haar tijd als zaterdag hulp bij een ijssalon in Amersfoort, en hoe ze daar onderdeel werd van de familie. Dat gevoel van één grote familie komt in het verhaal sterk naar voren. De saamhorigheid, het kopje koffie of de pan pasta die altijd klaar staat, maken dat extra voelbaar. Vito, zijn oma en zijn beste vriendin Aiko worden overal met open armen ontvangen.

De Gouden IJscoupe brengt ook het nodige avontuur met zich mee. De sporen die ze terugvinden van opa, een andere familie die ze telkens dwars zit, geven het verhaal een spannend tintje. Er is een prettige balans tussen de zoektocht naar het recept, en de innerlijke reis van Vito – die liever niet in de voetsporen van zijn vader wil treden. Maar wel graag gezien wil worden voor wie hij is.

Een mooi verhaal, dat je ook nog eens meeneemt op ontdekking door Italië, gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).

Eveline Baar De Gouden IJscoupe

De Gouden IJscoupe

  • Schrijfster: Eveline Baar  (Nederland)
  • Soort boek: kinderboek 10+ jaar)
  • Uitgever: Uitgeverij Volt
  • Verschijnt: 11 juni 2024
  • Omvang: 212 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗ (uitstekend)
  • Boek bestellen bij: BoekenwereldBol

Flaptekst van het kinderboek over Italië van Eveline Baar

Een zomerse zoektocht naar het oudste recept voor Italiaans ijs.

Vito woont met zijn familie boven hun ijssalon. Als de uitnodiging voor de belangrijkste ijswedstrijd van het jaar wordt bezorgd, verandert alles. Om de vijftigste Gouden IJscoupe te winnen, moet Vito’s vader het oudste recept voor Italiaans ijs ooit maken.

Vito verzamelt al zijn moed en gaat op zoek naar het recept, samen met zijn beste vriendin en zijn oma. Wint zijn familie na al die jaren dan eindelijk De Gouden IJscoupe? En wat heeft opa’s verdwijning lang geleden met de wedstrijd te maken?

Ga mee op reis door Italië in dit warme verhaal over vriendschap, familie en mogen zijn wie je bent.

Bijpassende boeken en informatie