Niña Weijers Kamers, antikamers recensie waardering en informatie over de inhoud van deze roman. Op 6 juni 2019 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact de nieuwe roman van Niña Weijers – Kamers, antikamers.
Niña Weijers Kamers, antikamers Recensie
Kamer, santikamers leest als een trein. Als lezer hallucineer, meander je mee in een aantal (fictieve) levens van de schrijfster. Maar, er lijkt geen touw aan vast te knopen. En dat is wellicht precies de bedoeling. Vriendin, M. die is van plan een roman te schrijven over haar leven, of over een bepaalde periode uit het leven van de schrijfster. Er is echter nog geen duidelijkheid of de hoofdpersoon, Nina dus, dood zal gaan. Daar is M. nog niet uit.
De lezer hallucineere, meandert mee in een aantal (fictieve) levens van de schrijfster
Wellicht krijgt ze zelfs een echt gezin. Een kind. Een burgerlijk bestaan waar Weijers zo haar ideeën over heeft. Ze vertelt over vrienden van haar moeder: “Rijke zenmensen, een oncoloog en een psychiater, die verlicht waren geraakt tijdens een reis door Japan. Ze hadden hun crosstrainer vervangen door een meditatiemat en hun twaalfzits-designhoekbank door een tatami. Het was het soort eenvoud dat alleen met geld kon worden bewerkstelligd” En…hoe doe je dat? Een huis hebben, een ordentelijk leven leiden? Is dat de bedoeling? Want wanneer je een relatie echt analyseert, wat blijft er dan over van je verbonden weten met iemand? En wat is dat dan? Verbonden zijn? Houden van?
Wanneer zij zich verliest in een relatie met een vrouw is daar op de achtergrond de bevriende psychiater M. De mannelijke variant van de vriendin? M. helpt haar haar emotie te begrijpen. Uit te leggen wat de waarde kan zijn van de alles verslindende relatie die zij heeft met vrouw. En dan een terugblik op haar jonge jaren op Curaçao. Haar leven met een broertje. Haar moeder, kan zij haar vinden? Is de moeder met haar kinderen verbonden? Heeft haar moeder haar ooit gezien? Een ontluikende lesbische ervaring met haar vriendinnetje.
En dan, waarom een huisdier? Een hond. Heeft de vrouw iets nodig om zich over te ontfermen? En weet zij dit? De liefde tussen mens en dier is een correspondentie vol ongeopende, maar niettemin beantwoorde brieven. En dan, met schrijfster M. in New York. Daar komt ineens uit de tas van de vriendin een verfrommeld briefje tevoorschijn. De uitslag van een handlezing jaren geleden. Een grap was dat. De voorspellingen; er waren indicaties over mensen die zij zou ontmoeten. De gunstigste jaren voor de liefde, letters van voornamen, waarschuwingen voor planetaire krachten.
Interessante roman met veel humor en de nodige zelfspot
Deze roman van Nina Weijers is denk ik, (zo heb ik dat tenminste begrepen) een pleidooi om het leven van alle kanten te onderzoeken en te leven. Je schaamte, je verlangens, je niet weten, niet durven, je onmacht. Erop af lijkt het, stort je er maar in en blijf trouw aan wie je bent op dit moment. Dat kan zomaar morgen weer anders zijn. Kijk maar waar je uitkomt. Wellicht is soms een gedachtespel genoeg, maar mijdt het niet het leven te zien en te ervaren als je durft, als één groot experiment. Want, straks komen de kamelen. Het is een interessante roman die met veel humor en de nodige zelfspot geschreven, gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).
Recensie van Mieke Koster
Kamers, antikamers
- Schrijfster: Niña Weijers (Nederland)
- Soort boek: psychologische roman
- Uitgever: Atlas Contact
- Verschenen: 6 juni 2019
- Omvang: 256 pagina’s
- Uitgave: Paperback / Ebook
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)
Inhoud Niña Weijers Kamers, antikamers
Een vrouw woont op de bovenste verdieping van een rijzig, laat negentiende-eeuws pand aan een stadspark. Ooit woonde er een kunstschilder die melancholische stadsgezichten maakte en artistieke vrienden ontving in zijn atelier. Nu is het de bedoeling dat de vrouw er een paar jaar in vrijheid kan schrijven. De vijf ramen van haar woonkamer op het noorden laten een di?uus licht binnen dat zorgt voor een melkachtige gloed op de twee aangrenzende muren. Wat wil het licht haar zeggen? Waarom drukt de geschiedenis van het huis zo zwaar op haar, en waarom lijkt haar eigen verleden haar steeds te ontglippen?
De geesten van oud-bewoners beginnen tegen haar te spreken en ze wordt een personage in de roman van haar goede vriendin M. Kamers, antikamers is een roman over de poreuze grenzen tussen het herinnerde, het verzonnen en het mogelijke. Over de manieren waarop heden en verleden steeds de chronologie verstoren, en de weigering van het leven zich te laten omvormen tot een verhaal.
Benjo Maso – Nederland heeft de gele trui
