Ellie Lust Mijn jaren bij de politie recensie en informatie over de inhoud van dit boek met verhalen over de politie. Op 29 november 2019 verschijnt bij Uitgeverij Ambo | Anthos het boek met de persoonlijke verhalen bij de politie van Ellie Lust.
Ellie Lust Mijn jaren bij de politie Recensie
Ellie Lust is de laatste jaren een steeds bekendere persoonlijkheid geworden. En hoewel ik eigenlijk zelf nauwelijks tv kijk, leerde ik haar bij mijn favoriete tv programma “Wie is de Mol?” kennen. Voor zover je iemand via tv kunt leren kennen natuurlijk. Ik vond haar buitengewoon grappig en eigen. Misschien heeft dat er voor gezorgd dat ik met nieuwsgierigheid haar boek ter hand nam en ben gaan lezen. Ik ben niet teleurgesteld.
Een inkijkje in de voor velen onbekende wereld van de politie
Ellie Lust vertelt over haar werkzame jaren bij de politie. Over hoe ze als jonge vrouw begon. Vocht met inbrekers. Over haar motivatie; iets goeds doen voor de samenleving. Zorgen dat burgers veilig zijn. Instappen daar waar de “gewone mens” niet meer in staat is om te handelen. En hoe ze uiteindelijk verzocht werd te kiezen tussen het politiewerk, dat ze overduidelijk met hart en ziel deed, en het “bekende mensenwerk”.
Misschien komt het doordat ik weet hoe Ellie praat. Maar het lijkt bijna of ze op haar wel bekende, kalme, ietwat onderkoelde toon daar verhalen vertelt. Systematisch, met hier en daar een uitstapje naar een ander verhaal. Zonder ooit de rode draad te verliezen. Niet op een vervelende manier trouwens. En ongevoelig allerminst. Sterker nog. Juist doordat er weinig opsmuk bij zit, komen de dingen die ze deelt, enorm binnen. Je krijgt als lezer een inkijkje in een wereld waar je als gewone burger eigenlijk geen weet van hebt. Politiemensen moeten fit zijn als topsporters, diplomatiek als een politicus, mensenkennis hebben als een psycholoog, invoelend als een vriendin, scherp verslag kunnen doen als een secretaresse… En dat alles onder soms gruwelijke omstandigheden. Ellie Lust weet het zo te vertellen dat de verhalen binnen dringen en je niet meer los laten.
Ellie Lust brengt op indringende wijze persoonlijke verhalen over haar politiewerk
De hechte vriendschappen, het iets goeds willen doen voor de samenleving, uit alles komt voor mij het goede, oprechte, sensitieve en rechtvaardige hart van Ellie Lust in naar voren. Een bijzonder inkijkje in de wereld die voor mij totaal vreemd is. Mijn jaren bij de politie leest als een spannend verhaal, met dat verschil dat je weet dat het hier over waargebeurde dingen gaat. Waardoor de tranen je soms in de ogen springen. Je misselijk dreigt te voelen. Of ontroert. En dat alles vergezeld van een vlotte pen. Mijn jaren bij de politie is gewaardeerd met ∗∗∗½ (zeer goed plus).
Recensie van Jolien Dalenberg
Mijn jaren bij de politie
- Schrijfster: Ellie Lust (Nederland)
- Soort boek: persoonlijke verhalen over de politie
- Uitgever: Ambo | Anthos
- Verschijnt: 29 november 2019
- Omvang: 256 pagina’s
- Uitgave: Paperback / Ebook
- Waardering redactie: ∗∗∗½ (zeer goed plus)
Flaptekst van het boek van Ellie Lust
In Verhalen uit het blauwe boekje haalt Ellie Lust, Nederlands populairste ex-politievrouw, herinneringen op aan de ruim dertig jaar dat ze bij de politie in Amsterdam werkte. In die jaren deed ze ervaring op met bijna alle facetten van het politievak. Als motoragent reed ze rondjes over de Amsterdamse ring, als wijkagent zag ze van dichtbij de ellende in Amsterdam-West, als oprichter van Roze in Blauw verzette ze zich tegen antihomogeweld en als woordvoerder van de politie was ze betrokken bij de meest spraakmakende zaken van Nederland.
Lust vertelt niet alleen over al die gebeurtenissen en hoe zij en haar collega’s daarmee omgingen, maar ook over haar ontwikkeling als mens en als agent door de jaren heen.
Ellie Lust vertelt haar verhalen zoals we van haar gewend zijn: duidelijk, no-nonsence en met humor. Als het over de Nederlandse politie gaat hebben de meeste mensen hun mening al klaar, maar in dit boek horen we de verhalen van binnenuit, gaan gesloten deuren open en zijn politieagenten niet alleen uniformen, maar vooral mensen.
