Wat een boek!!! Nog nooit van gehoord deze schrijver en dat is wel ernstig. Niet goed opgelet zeker. Maar ik ben blij dat ik al hallucinerend samen met Thomas op reis mocht, of was het een helletocht door de donkere krochten van zijn geest, om zijn veilige haven en zijn oudere zusje Lilian te redden van de ondergang. Want overal dreigt gevaar. Is het oorlog? “Al langer dan een eeuw heeft de witte villa vanaf de heuvel geheerst over het grote grasveld en de singel benden. Het is een grijze dag in het vroege najaar van 1967 en de wereld maakt zich op om te aan veranderen”. De eerste twee zinnen van dze roman. Moeder is al jaren dood en vader is met de noorderzon vertrokken. Hij stuurt elke maand geld zodat zijn kinderen kunnen wonen en leven. Maar dat houdt op. Waarom? Thomas voelt zich geroepen om een baan te zoeken en wordt leraar Frans op een middelbare school. Zijn zusje blijft thuis en hij houdt haar aan het werk met het uittypen van Franse gedichten die hij schrijft. De cadans van de typemachine garandeert de status-quo van de rust, van de veiligheid. Prachtig schrijft van Nimwegen over de sfeer op school. Je ruikt de jaren zestig. Zo gaat het over zijn ervaringen met leerkrachten tijdens staatsinrichting, godsdienst en gym. Thomas wordt meegesleurd naar een feest van school en trekt zijn mooiste pak aan. Die avond heeft hij succes. Judith van de administratie ziet wel wat in hem. Hij weet wel hoe dat moet, sociale contacten, hij heeft goed gekeken hoe volwassenen dat doen. Dus, hij maakt een vriendin. Zo hoort dat. Lees de hele…Arjaan van Nimwegen – Burengeruchten Recensie >