Joris van Casteren Het glas van Casanova Recensie
Op 20 maart verschijnt het nieuwe boek van Joris van Casteren Het glas van Casanova bij Uitgeverij Prometheus. Op deze pagina kun je kun je de Joris van Casteren Het glas van Casanova recensie en waardering vinden, geschreven door een van onze redacteuren. Informatie over het boek is al wel op deze pagina te lezen.
Joris van Casteren reist met frisse tegenzin bewonderde schrijvers achterna
Het glas van Casanova is een bundeling van boeiende reisverhalen van Joris van Casteren die, soms in iets andere vorm, eerder zijn verschenen in verschillende kranten en tijdschriften. Vaak met frisse tegenzin, gaat Joris van Casteren op reis op huizen te bezoeken in waar door hem bewonderde schrijvers hun boeken hebben geschreven. Bestemmingen in binnen- en buitenland worden aangedaan. Het openingsverhaal is kenmerkend voor de lichtvoetige en ironische stijl waarin Joris van Casteren zijn belevenissen te boek stelt. Hij wil in East Anglia de plaatsen bezoeken die belangrijk waren voor de door hem zeer bewonderde schrijver W.G. Sebald. Samen met zijn dochter reist per ferry naar Engeland om op de fiets door te reizen. Het slechte weer zorgt ervoor dat de bestemming nooit bereikt wordt. Echter dat weerhoudt Joris van Casteren er niet van om een boeiend en droog ironisch verhaal te vertellen over deze “mislukte” reis.
Lichtvoetige, vaak droogkomische, reisverhalen
Zo bevat het boek in totaal vijftien verhalen die allemaal het lezen meer dan waard zijn. Hoogtepunten zijn het bezoek aan het huis van Frans Coenen die gewoond heeft in wat nu het Museum Willet-Holthuysen in Amsterdam is. Joris van Casteren wordt rondgeleid door de conservator van het museum die een hekel heeft aan de schrijver Frans Coenen wat een soms bijna hilarisch verhaal oplevert. De twee verhalen waarin Joris van Casteren op pad gaat met leden van de Joseph Roth vereniging om locaties waar de schrijver gewoond en gewerkt heeft op te sporen. Vooral de verontwaardiging van de leden van de vereniging over de wijzen waarop de huidige bewoners onwetend zijn over Joseph Roth levert komische situaties op. En als laatste springt het verhaal over het bezoek aan het huis waar George Orwell gewerkt heeft aan zijn roman 1984, op het afgelegen eiland Jura eruit. Maar eigenlijk is elk verhaal op zichzelf de moeite van het lezen meer dan waard. Lichtvoetig en met droge humor vertelt Joris van Casteren over zijn literaire helden en één schilder. Joris van Casteren – Het glas van Casanova is gewaardeerd met ★★★★★ (uitstekend).
Recensie van Theo Jordaan
JORIS VAN CASTEREN – HET GLAS VAN CASANOVA
Sebald en de anderen achterna
– Titel: Het glas van Casanova
– Schrijver: Joris van Casteren (Nederland)
– Soort boek: reisverhalen, non-fictie
– Uitgever: Prometheus
– Verschenen: 20 maart 2018
– Omvang: 208 pagina’s
– Uitgave: Paperback
– Prijs: € 19,99
– Waardering: ★★★★★ (uitstekend) Theo Jordaan
Inhoud Joris van Casteren – Het glas van Casanova
Onder de Hollywoodletters sterft Aldous Huxley op lsd, in Delfzijl loopt Simenon een blauwtje, op Jura verbrijzelt een kreeft zowat de hand van George Orwell. Joseph Roth gebruikt een hotelkat als inktlap, W.F. Hermans mengt aspirine door zijn shag, een vriend van W.G. Sebald steekt zichzelf per ongeluk in brand, Curzio Malaparte krijgt tijdens een etentje de reuzenpoliep uit het aquarium van Napels voorgezet. In de Bommelerwaard vliegt Faust op een wijnvat voorbij, op Walden dansen de tafels. Een zelfverklaard geestelijke bestormt in Moskou het huis van Boelgakov, Belcampo laat in het Overijsselse Rijssen de eindtijd aanbreken. Zelden wordt een mens krankzinnig, toch scheelt het meestal niet veel. Casanova vergelijkt het met een glas dat niet breekt zolang het niet gebroken wordt. ‘Maar hoe gemakkelijk gaat het kapot. Een verkeerde beweging is genoeg.’ Tijdens de omzwervingen die Joris van Casteren maakt in dit boek, in het spoor van zijn literaire helden, dreigt het glas voortdurend te barsten. Beter was hij thuisgebleven, bij zijn landkaarten en dienstregelingen, zoals de neurotische Franz Grillparzer het zei. Niet vertrekken, altijd maar in de vertrouwde omgeving verblijven, is ook geen optie. Van Casteren moet bij zijn schrijftafel vandaan om zich onder te dompelen in ongerijmdheden, die hij, op band of in notitieblok, als buit mee terugsleept. Daarna volgt zorgvuldige ontleding. Daarvan is Het glas van Casanova, geschreven in Van Casterens door verwondering en droge humor gekenmerkte schrijfstijl, het even onweerstaanbare als fascinerende resultaat.