Marente de Moor De schoft Recensie en informatie over de inhoud van de nieuwe roman. Op 30 maart 2023 verschijnt bij uitgeverij Querido de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Marente de Moor.
Marente de Moor De schoft recensie van Paulien Weikamp
Ik las De Schoft terwijl ik op een zomerse wandelvakantie was in Cornwall, Zuid-West Engeland. Het weer was prachtig, het eten goed, mijn gezelschap uitstekend. Ik liep langs steile kliffen uitkijkend over de aquamarijne zee tussen Engeland en Ierland en het kon geen groter contrast zijn met de ijskoude winterse middellandse zee waar dit verhaal zich afspeelde.
We leven mee met de hoofdpersoon Tom, een journalist van begin vijftig die het gevoel heeft dat hij aan de kant is gezet -door zijn voorheen bevriende hoofdredacteur, door zijn dochter Lauren- en die meevaart op een schip op de middellandse zee dat vluchtelingen redt, om verslag te doen. Het schip wordt bemand door vrouwen en Tom heeft het gevoel vanaf het begin dat iedereen hem haat; de bemanningsleden, de opgepikte vluchtelingen, de mensen thuis. Wow, dacht ik. Interessant. Marente de Moor heeft dit boek De Schoft genoemd dus Tom zal wel denken over zichzelf dat hij een schoft is, maar dat is ie dan natuurlijk niet. Hoe gaat ze dit vormgeven?
Tom is inderdaad niet zo schofterig als hij zelf denkt of beter gezegd wat hij denkt dat anderen over hem denken. Hij is eerder bang en uitgeblust. En zijn voorheen best progressieve ideeën zijn helaas voor hem niet helemaal woke genoeg voor de vrouwen die het schip bestieren. Deze vrouwen lijken eerder de schoften te zijn omdat ze nogal kort door de bocht gezegd, redden om het redden zonder voldoende voedsel voor iedereen, en ze zijn ongelooflijk bot en onaardig tegen Tom die eigenlijk alleen maar vraagtekens zet. Onder de vluchtelingen aan boord zit ook een schoft die de scheepsdokter verkracht-wat trouwens snel onder het tapijt wordt geschoven want ja, die man had het moeilijk- en er blijkt ook flink verdiend te worden aan de grote oversteek. En niet te vergeten: buiten het schip lopen ze ook rond, de schoften. Toms ouders, zijn dochter, zijn voormalige vriend de redacteur.
Het verhaal is doorspekt met cursieven over lijdende vrouwen. Vreselijke martelingen, borsten die worden afgesneden en opgediend, ogen die zijn uitgestoken. Ik kon bijna niet lezen. Walgelijk. Welke schoften doen zulke dingen?
Bedoelt Marente de Moor met dit boek te zeggen dat iedereen een schoft is? Dat vind ik een heel interessante en ook heel belangrijke vraag maar eigenlijk kan ik met dit boek geen antwoord geven omdat we alleen Tom echt goed leren kennen; de veelzijdigheid van zijn karakter, zijn mooie en zijn minder mooie kanten. De anderen zijn vrij platte eenzijdige figuren. Zou de Moor ons daarmee een spiegel willen voorhouden? Zou ze bedoelen dat wij zo naar anderen kijken, als één dimensionale types? Dan zouden wijzelf behoorlijk schofterig zijn.
Er is nog één schoft onbenoemd gebleven en dat is De Moor zelf. Ergens besloop me namelijk het gevoel dat ik door haar werd gemanipuleerd, dat ze me duwde in een richting door die cursieven, door Toms verhaal wel invoelbaar te maken en dat van de anderen niet. Door zo’n belangrijk onderwerp als het lijden van vluchtelingen te kiezen. Door me telkens te laten denken: wat bedoelt ze nou toch? Zeer onaangenaam en tegelijkertijd intrigerend!
Wat er vervolgens met mij gebeurde vond ik interessant. Ik las het boek uit, ging door met mijn volgende wandeling. Wind in de haren, slapende zeehonden die zich loom omdraaiden in de warme zon, een glimlach van een geliefde en ik dacht niet meer terug aan De Schoft. Hoe kan dat nou? Dit onderwerp en thema spreken me enorm aan. Ik vind de schrijfstijl van De Moor prachtig. Bovendien leest het als een trein. Waarom is het dan niet blijven plakken?
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, anderen hebben hier wellicht een ander gevoel bij, maar ik ben niet geraakt. Het bleef allemaal op grote afstand. Of hield ik het op grote afstand? Heb ik gedaan wat mensen zo vaak doen bij een grote hoeveelheid aan ellende? Heb ik me ervoor afgesloten? Ben ik hier eigenlijk De Schoft? De roman is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).
De schoft
- Schrijfster: Marente de Moor (Nederland)
- Soort boek: Nederlandse roman
- Uitgever: Querido
- Verschijnt: 30 maart 2023
- Omvang: 224 pagina’s
- Uitgave: gebonden boek / ebook
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
- Boek bestellen bij: Bol / Libris
Flaptekst van de nieuwe roman van Marente de Moor
Tom Wilenski, een uitgerangeerde journalist, krijgt de opdracht om nog één reportage te schrijven; over een groep vrouwen die vluchtelingen redt op de Middellandse Zee. Eenmaal aan boord van hun naamloze schip bekruipt hem het gevoel dat hij in de val is gelokt. De vrouwen menen dat hij foute meningen is toegedaan en willen hem kwijt, maar de Italiaanse kustwacht weigert het schip toegang tot de havens. Dan besluiten ze uit te varen voor een nieuwe reddingsmissie. Voedsel en brandstof raken op, de euforie van de geredde mannen slaat om in wanhoop en als bij toverslag is zowel Sicilië als Malta uit de zee verdwenen. Tom vraagt zich af of hij het schip ooit nog levend zal verlaten.
De schoft raakt aan actuele thema’s, en is een scherpe roman over de eeuwenoude traditie om vrouwen te vereren die hun lichamen opofferen aan hun idealen.