Laura van der Haar Het wolfgetal Recensie ★★★★ Waardering

Laura van der Haar Het wolfgetal Recensie Waardering en Informatie. Begin maart 2018 is bij Uitgeverij Podium de debuutroman van de Nederlandse schrijfster Laura van der Haar Het wolfgetal verschenen. Op deze pagina kun je de Laura van der Haar Het wolfgetal recensie waardering en informatie over de roman lezen.

Laura van der Haar Het wolfgetal Recensie

Het wolfgetal is een minutieus verslag van een een vriendschap tussen twee pubermeiden in de jaren negentig van de vorige eeuw. Een van de twee meiden, de verteller van het boek, beschrijft het leven en haar ervaringen met haar vriendin Vikki die anders en excentrieker is dan haar leeftijdsgenoten. Haar leven kenmerkt zich door avontuur, altijd op zoek naar kattenkwaad, ontaardend in criminaliteit. Toch raakt de verteller gefascineerd door Vikki en laat zich meeslepen, tot wanhoop van haar ouders.

Minutieus verslag van een ontluikende maar risicovolle pubervriendschap

Laura van der Haar weet in haar debuutroman diep door te dringen in de denk- en leefwereld van twee pubermeiden die opgroeien in een provinciestad in de jaren 90. Op overtuigende wijze tekent ze de minutieus verschillende personages die haar roman Het wolfgetal bevolken. Scherpe scheidslijnen veroorzaakt door klassenverschil zijn bepalend voor de kansen die er zijn in de maatschappij. De observaties die Van der Haar heeft opgetekend zijn raak en vaak zinnelijk van aard.

Overtuigende debuutroman van een literair talent

Als de twee meiden elk naar een andere Middelbare school gaan komt hun vriendschap onder druk te staan. De machtsverhouding verscherpt en is uiteindelijk gedoemd te mislukken. Het wolfgetal is een overtuigende coming-of-age roman. Het enige nadeel is dat Laura van der Haar zo diep de denkwereld van de pubermeiden induikt dat de beschrijvingen ook puberaal worden. Echter dit is slechts een klein minpuntje. Over het geheel is Laura van der Haar – Het wolfgetal een overtuigende debuutroman die is gewaardeerd met ★★★★★ (uitstekend).

Recensie van Theo Jordaan