De brieven van Joël De Ceulaer hadden de voorbije drie jaar een prominente plek in De Morgen, pontificaal op pagina 2 van de papieren krant, elke zaterdag opnieuw.

Zo’n plek krijg je niet zomaar krijgt. Integendeel. Zo’n hoekje moet je verdienen. De brieven van Joël De Ceulaer werden dan ook elk weekend druk gedeeld en becommentarieerd.
Week in, week uit werd een vertrouwd gezicht of een bekend fenomeen onder de loep genomen van: van Theo Francken tot de ‘Blind getrouwden’.

Tot Joël op een dag even genoeg had getikt. Hij nam afscheid, na meer dan 150 brieven, en werd meteen door iedereen gemist. Voor hen en al wie de brieven van de Ceulaer voor het eerst zullen ontdekken is dit boek een welbespraakte, satirische terugblik op het recente Vlaamse verleden.