De gekke pony
Manege de Zonnehoeve deel 17
- Auteur: Gertrud Jetten (Nederland)
- Tekeningen: Ina Hallemans
- Soort boek: paardenboek voor kinderen
- Leeftijd: 7+ jaar
- Uitgever: Kluitman
- Verschijnt: 1 februari 2024
- Omvang: 96 pagina’s
- Uitgave: gebonden boek
- Prijs: € 11,99
- Boek bestellen bij: Bol / Libris
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Flaptekst nieuw Manege de Zonnehoeve boek van Gertrud Jetten
Lizzy is een Hackney pony, Ze is gefokt om mooi voor een karretje te lopen en daar prijzen mee te winnen. Maar tijdens wedstrijden raakt ze elke keer in paniek. Het helpt ook niet dat Wesley, die op het karretje zit, haar totaal niet begrijpt. Hij vindt haar maar gek.
De enige die haar wel begrijpt is Sara, die haar vaak komt borstelen. Als Lizzy weer meedoet aan een wedstrijd, loopt alles helemaal mis en raakt ze gewond. Ze kan herstellen op Manege de Zonnehoeve. Lizzy voelt zich daar thuis. Maar ze weet dat ze als snel weer terug zal moeten naar Wesley.
Gertrud Jetten De gekke pony recensie van Jolien Dalenberg
Hackney pony’s horen voor een wagentje. Tenminste, dat is wat de Wesley, de eigenaar van Lizzy vindt. Hij wil dat ze mooi loopt en prijzen wint. Alleen, Lizzy snapt hem vaak niet. Hoe erg ze ook haar best doet, en zichzelf voorneemt, dat ze écht zal doen wat hij vraagt. Wesley kan soms een beetje ruw en onhandig zijn, en daar schrikt ze van. En daarna moppert hij op haar, alsof ze het expres doet. De enige die haar echt snapt, is Sara. Tijdens een wedstrijd gaat het helemaal fout en Lizzy raakt geblesseerd. Ze mag herstellen op manege de Zonnehoeve en ze is daar helemaal gelukkig. Eindelijk ruimte, vriendjes en mensen die lief voor haar zijn. Het beste van alles: Sara komt daar ook! Maar ja, ze zal binnenkort toch weer terug moeten naar Wesley….
Hopelijk blijft Gertrud Jetten nog heel lang van dit soort heerlijke verhalen schrijven! Hoe zij de paarden een stem geeft, is zó leuk om te lezen, én belangrijk. Lizzy is niet vervelend. Ze begrijpt soms gewoon niet wat Wesley van haar wil en wordt daar zenuwachtig van. Bovendien is ze gefokt om groot te bewegen, maar dat zit niet per se lekker. Niets waar zij iets aan kan doen, mensen hebben haar zo gefokt. Maar sommigen rekenen haar daar dan ook op af. Ergens een beetje vreemd!
Even krijgt Lizzy het echt heel erg moeilijk in het boek. Maar zelfs dan, weet Gertrud de humor er in te houden:
“ik heb het zelf gehoord,” riep Lizzy. “Het was Stommie voor en Stommie na. Hij was helemaal perfect!” Ze brieste hard en schudde wild met haar hoofd. “Stommie?” vroeg Bella. “Stomme Tommie,” legde Lizzy uit.
Ondanks dat De gekke pony erg leerzaam is, doordat het wordt bekeken vanuit de pony, blijft het verhaal ook luchtig en grappig. Je sluit Lizzy direct in je hart. Ze doet zo haar best. Het is ook af en toe verdrietig, omdat het lijkt dat dat nét niet genoeg is… Maar verder is De gekke pony een boek waar je doorheen vliegt, omdat je graag wil ontdekken hoe het met Lizzy en haar vriendinnetje Sara af loopt! Gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).