Sherko Fatah In andermans handen Recensie Irak roman
“Wat zie je?” Dat is de eerste zin van dit boek. Deze vraag komt op de eerste pagina al 3 keer langs. En dat is ook De vraag die je je als lezer het hele boek door blijft stellen. Albert, een jonge idealist uit de D.D.R. Die in Irak is om het cultuurerfgoed te redden dat door verschillende groepen radicalisten uit Irak geplunderd en vernield wordt. Om te verpatsen voor veel geld aan Westerse verzamelaars of louter en alleen om de wereld te schokken. Albert wordt vergezeld door zijn tolk Osama. een Irakese jongeman die door studie zijn omgeving is ontgroeid en zich over westerlingen ontfermd als tolk. De twee kennen elkaar uit het museum, zijn blijkbaar samen verbonden via het cultureel erfgoed. Maar hoe zijn zij aan elkaar verbonden, of lijkt dit alleen maar zo? En kan dat eigenlijk wel wanneer er sprake is van zo’n grote cultuurkloof. Kun je elkaar echt kennen, vertrouwen, vriendschap opbouwen? Kun je elkaar echt verstaan. En zie je dus beiden hetzelfde? Deze vragen komen direct op wanneer beide mannen even uit hun luxe auto stappen, de luxe van de westerse wereld achter zich laten, zij rijden in een airconditioned S.U.V. om hun benen te strekken en direct bij de kladden worden gegrepen door een plaatselijke radicale groep. Jute zakken over hun kop, en hoe nu verder?

Knap en ontluisterend beschrijft Fatah hoe er wordt omgegaan met deze mannen
Soms lijkt het of de ontvoerders geen idee hebben wat er moet gebeuren. Zijn de ontvoerders jonge jongens/ pubers, die hun leven laten leiden door de grote Allah. Soms zijn het jongens die nog wel wat beïnvloedbaar lijken te zijn door de ontvoerden, af en toe menselijke trekjes durven laten zien. Maar dat kan ook zomaar weer de opmaat naar de volgende wreedheden zijn. Er ontstaat een dialoog tussen Albert en Osama. Albert wil weten wat nu toch allemaal de bedoeling is van deze zwarte reis. Osama kan dit toch weten. Hij woont in dit land, is er onderdeel van, moet toch snappen wat deze mensen willen. Om niet van het padje te geraken, het hoofd te verliezen, de moed op te even bevragen Albert en Osama elkaar over elkaars leven. Wie is die ander, welke normen en waarden zijn van belang in het leven van de ander? In deze helletocht hebben zij immers alleen elkaar. Dus……..wat heb je aan die ander? En gaat de band tussen deze mannen sterker worden wanneer zij meer van elkaar weten? Of wordt die kloof alleen maar dieper?

Blijkbaar hanteren beide mannen dezelfde ontsnappings-methodieken ten tijde van echte wanhoop. Zij proberen deze gekte en waanzin waaraan zijn ten onder dreigen te gaan door een mentale ontsnapping, het hoofd te bieden. Osama mijmert over thuis, zijn geschiedenis, zijn jeugd, zijn vrouw. Albert zie je thuis, bij zijn onbereikbare vader die wel weet hoe de wereld in elkaar steekt, bij zijn labiele zus waar hij zich erg mee verbonden voelt. Maar ook met de grote vraag wat hij nu toch eigen aanmoet, aan wil, met zijn leven. En eigenlijk geldt datzelfde voor Osama. Het lijkt erop dat zij er toch voor kiezen de wereld een heel klein beetje mooier te maken. Door voor elkaar te zorgen, er voor elkaar te zijn, elkaar te beschermen als dat kan. Maar tegelijk is er ook die andere kant, jezelf redden, je niet al te veel te verdiepen in de zorgen en het leven van die ander. Of, en dat is voor mij de grote vraag, is het wel mogelijk elkaar echt te begrijpen, elkaar te steunen, echt te weten van elkaar wanneer de basiswereld waarin die ander is groot getrokken te doorgronden, naar binnen te halen? Of is de mensheid gedoemd altijd op grote afstand van elkaar te leven? Sherko Fatah laat de lezer daarover in onzekerheid? Of geeft hij aan dat dit nu één keer een universeel gegeven is?

Prachtige, zonder waardeoordelen beschreven en indrukwekkende helletocht door Irak
Ik moet zegen dat ik dit boek met rode oortjes gelezen heb. Het desolate van een een puin geschoten land, de blijkbaar onverschillige houding van de Irakezen tegenover deze puinhopen, de in mijn ogen blinde volgzaamheid van de verschillende radicale groepen die je tegenkomt in dit boek, de in mijn ogen leegheid van het bestaan in zo’n land, de wreedheid waarmee deze mensen de ontvoerders maar ook zeker elkaar bejegenen. Zo’n manier van leven die alleen mogelijk lijkt wanneer een mens volkomen geradicaliseerd is. Maar ook de onverwachte warme momenten, de zorg van de bewoners voor deze twee ontvoerde mannen. Maar ook de pogingen van Albert en Osama elkaar te vertrouwen, elkaar te beschermen, elkaar te leren begrijpen en er toch weer regelmatig achter komen dat ze helemaal alleen zijn. De ontmoeting tussen deze twee zo uiteenlopende werelden en culturen is en blijft een ingewikkelde psychische exercitie. En de enige oplossing voor dit wereldwijde probleem is en blijft volgens de auteur de vreedzame dialoog. Wanneer praten niet meer lukt staan de wapens klaar om die ter hand te nemen. En dan begint al snel weer de volgende cirkel van geweld. Wat een boek, wat een vragen, wat een dilemma’s. Prachtig zonder waardeoordelen beschreven helletocht door Irak. Sherko Fatah In andermans handen is gewaardeerd met ★★★★ (uitstekend).

Recensie: Mieke Koster

SHERKO FATAH – IN ANDERMANS HANDEN INFORMATIE
– Titel: In andermans handen
– Schrijver: Sherko Fatah ♂ (Duitsland)
– Soort boek: avonturenroman, politieke roman, sociale roman
– Origineel: Der letzte Ort
– Nederlandse vertaling: Pauline de Bok
– Uitgever: Cossee
– Verschijnt: 15 augustus 2017
– Omvang: 256 pagina’s
– Uitgave: Paperback / Ebook
– Prijs: € 19,99
– Waardering: ★★★★ (uitstekend) Mieke Koster
– …Meer Informatie en Bestellen >

Bijpassende Boeken en Informatie
– Duitse Schrijvers Schrijfsters Boeken en Informatie
– Nieuwe Boeken Augustus 2017