Daar op het plein is niemand
- Schrijfster: Dolores Prato (Italië)
- Soort boek: Italiaanse roman
- Origineel: Giù la piazza, non c’è nessuno (1980)
- Nederlandse vertaling: Jan van der Haar
- Uitgever: De Arbeiderspers
- Verschijnt: 14 oktober 2021
- Omvang: 828 pagina’s
- Uitgave: gebonden boek / ebook
- Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Recensie en waardering van de roman
- De verteller in deze indrukwekkende Italiaanse roman laat al gelijk in de eerste zin weten dat het leven als een zware last op haar drukt en dat dit vanaf de eerste ademhaling zo geweest is. Schetsmatig in scenes sfeertekeningen en beschrijvingen verhaalt de op het moment van verschijnen in 1980 over haar eigen ongelukkige jeugd en leven. Dolores Prato was toen al 80 jaar. In eerste instantie kwam de roman in sterk verkorte vorm uit, tot verdriet van de schrijfster. Pas in 2009 verscheen de roman voor het eerste in de omvang zoals die bedoeld was door de schrijfster en die nu bijzonder goed in het Nederlands is vertaald door Jan van der Haar. Daar op het plein is niemand moet het niet hebben van een spannende plot. De kracht van de roman is te vinden in de associatieve manier van schrijven en de wijze waarop Dolores Prato haar ervaringen beschrijft. De ene herinnering roep te andere op en zo dwaalt de lezer door het leven van een vrouw waarbij het geluk vaak ver te zoeken was. Ondanks alles is de roman geen klaagzang. Momenten van geluk zijn vooral te vinden bij de beschouwing van dieren en planten. Als je de tijd neemt en meegaat in de sfeer en stijl, raak je meer en meer in de ban van deze roman die langzaam maar zeker volledig onder de huid kruipt. (Allesoverboekenenschrijvers.nl, ∗∗∗∗∗)
-
“In het indrukwekkende Daar op het plein is niemand daalt Dolores Prato (1892-1983) af naar haar eenzame kindertijd, waarin alle dingen bezield lijken” (Emilia Menkveld, de Volkskrant, ∗∗∗∗∗)
Flaptekst van de roman van Dolores Prato
Daar op het plein is niemand beschrijft naast een vervlogen tijdperk de vroege jeugd van de auteur en haar verpletterende eenzaamheid. Dolores Prato wordt niet gezien. Ze is een onwettig, ongewenst kind dat bij een aristocratische bejaarde nicht en neef van haar moeder wordt opgevoed in Treia (Midden-Italië), waar de neef (‘Nonkeltje’) pastoor is en zich nog het meest om haar bekommert. De Joodse Dolores heeft zelfredzaamheid en zelfspot geleerd en nooit de waaromvraag (van haar verweesd zijn) gesteld. Dit boek is een intrigerend antwoord op het raadsel van het leven, háár leven.