De negen kamers van Peter-Paul Rauwerda Recensie

Bijzonder jeugdboek met stof tot nadenken!

De negen kamers van Peter-Paul Rauwerda recensie. Het begin van De Negen Kamers van Peter-Paul Rauwerda zet gelijk de toon: recht voor zijn raap, maar toch mysterieus:

Het regent al uren als aan de Kastanjelaan plotseling een huis verschijnt. Zonder donderslag, zonder lichtflits, zonder tovenarij. Een huis dat er nooit eerder heeft gestaan, gebouwd van grijze stenen, met een schuin dak en een torentje. De bewoners van de Kastanjelaan hebben er niets van gemerkt. Zij weten dat een huis niet zomaar kan verschijnen. Daar zijn tekeningen voor nodig, steigers, hijskranen. Dat kan maanden duren. Daarom zien zij tussen nummer zestien en nummer achttien nog steeds een smal, ongemaaid veldje vol onkruid liggen, zoals dat er altijd heeft gelegen.

De Negen Kamers van Peter-Paul Rauwerda is een verhaal over een mysterieus huis en een al even mysterieus boek. Jonas is degene die het boek vind. Jonas is dol op lezen en heeft een enorme fantasie. De ene gedachte, roept de andere op.  Geteisterd door ondraaglijke hoofdpijnen, is hij niet meer in staat om te genieten van het lezen. Vanwege een groeiachterstand en het feit dat hij zich op zijn zeventiende nooit heeft hoeven scheren, gaat hij binnenkort naar het ziekenhuis. Maar daarover lees je in het boek eigenlijk niets. Of misschien toch wel… Het gaat over Jonas zijn zoektocht in dat geheimzinnige huis met de negen kamers. Het gaat over de mensen die hij daar ontmoet. Onder andere de mooie Anna, op wie hij verliefd wordt. Maar het gaat ook over Jonas zelf. En het gaat over de kamers en zijn bewoners. Elke kamer is anders. Elke kamer heeft zijn eigen reden om te bestaan.  En als het boek uit is, blijft er meer dan genoeg stof tot nadenken over.

De negen kamers, moeilijk in woorden te vatten

De eerste alinea van De Negen Kamers trok me direct in het boek. Daarna echter, viel het voor mij  stil. Waar gaat dit verhaal naartoe? Waar gaat het over? Is het fantasie of toch niet? Wil de schrijver er iets mee zeggen? Staat het huis symbool voor iets? Is hoofdpersoon Jonas nu ziek of niet? Droomt hij? Ondanks de verwarring ben ik door blijven lezen. Misschien is verwondering dan ook een beter woord. Het verhaal begint als een klein zaadje en ontkiemt. Eerst langzaam, maar daarna steeds sneller en sneller. Als een storm die geleidelijk aan opsteekt, haalt het De Negen Kamers je naar zich toe. Zuigt je mee in een wervelwind van gebeurtenissen. En als het uit is, blijft het verhaal me nog lang bij. Ik weet het nog steeds niet, waar het nu precies over ging. En of Jonas droomde of niet. En juist dat maakt het boek zo intrigerend. Geen boek dat ik makkelijk vergeet. Een soort achtbaan waarbij ik langzaam omhoog getakeld werd. De spanning wordt opgebouwd. Langzaam maar zeker steeds hoger. En uiteindelijk gaat het los. Onvoorspelbare loopings, onverwachte kurkentrekkers, ik had geen idee meer welke kant het op ging. En toch bleef ik lezen. Da’s toch knap geschreven.

Eindoordeel kinderboek De negen Kamers

Het mag duidelijk zijn, wat mij betreft heeft Peter-Paul Rauwerda een bijzonder boek geschreven. Ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet goed of ik het nu leuk vond of niet. Leuk is misschien ook niet het goede woord. De Negen Kamers van Rauwerda is intrigerend, spannend, mysterieus en roept verwondering op. En dat is misschien nog wel beter dan “leuk”. Een sterk debuut. Van mij krijgt dit De negen kamers van Peter-Paul Rauwerda +++++ (uitstekend)

De Negen Kamers meer informatie en bestellen

• Titel: De Negen Kamers
• Auteur: Peter-Paul Rauwerda
  
• Omslag: Marc Suvaal
• Uitgeverij: Lemniscaat
• Verschenen:  2016
• Omvang: 199 pagina’s
• Uitgave: Gebonden Boek
• Prijs:  € 18,95
• Flaptekst: Jonas heeft al tijdenlang vreselijke hoofdpijnen. Juist op het moment dat hij alleen thuis is, worden ze vrijwel ondraaglijk en gebeuren er rare dingen. ’s Nachts wordt er ingebroken en de inbreker laat een groot boek achter over een huis dat onverwacht verschijnt. Als later op de dag eenzelfde huis op een braakliggend veldje opdoemt, is zijn nieuwsgierigheid gewekt en besluit hij naar binnen te gaan. Terwijl zijn hoofd bonkt, zwerft hij door de kamers van het mysterieuze huis waar zich gebeurtenissen en verhalen ontrafelen die heen en weer deinen tussen droom en werkelijkheid. In een bloemrijke stijl, die doet denken aan de boeken van Carlos Ruiz Zafón en Gabriel García Márquez, schildert Rauwerda een wereld die nog lang na het dichtslaan van het boek blijft hangen.
• Eindoordeel redactie: +++++ (uitstekend)
• …Meer Informatie en bestelmogelijkheden >

Boekbespreking geschreven door: Jolien Dalenberg (JolienOnderneemt.nl)