Rein Hannik Coef de Weg van de Waanzin recensie
Rein Hannik Coef de Weg van de Waanzin recensie. Toen ik de flaptekst van Coef las, heb ik mezelf dit boek toe geëigend om te recenseren. Terwijl doorgaans toch de kinderboeken meer mijn afdeling zijn. Het intrigeerde me zo, dat ik benieuwd was naar de uitwerking er van. Het concept van Coef de Weg van de Waanzin? Schrijver Rein Hannik worstelt zich door 40 dozen vol dagboeken, geluidsopnames en foto’s van zijn moeder. Hierin doet zij bijzonder gedetailleerd verslag van haar leven dat begint in Nederlands-Indië en eindigt in het “gekkenhuis” Endegeest. De tussenstations zijn onder meer het Jappenkamp Banjoebiroe, de huizen aan de Heemraadsssingel waar het gezin jaren woont, de flat waar Coef in haar eentje woont en de Jelgersmakliniek. In die kliniek zijn de talloze geluidsopnames van Coef’s LSD trips. Haar therapie onder leiding van de destijds omstreden professor Bastiaans. Rein Hannik beschrijft eerst zijn eigen ervaringen met zijn moeder, die overkomt als een intelligente tijdbom die constant dreigt te springen. Daarna reconstrueert hij het leven van Coef vanuit haar perspectief. Een kort citaat waarmee de toon wordt gezet:
Een buitenstaander zou zich gemakkelijk vergissen in deze broze bejaarde. Haar lichaam is zo versleten dat haar endeldarm eruit hangt, heeft de broeder gezegd. Als ze gewassen wordt krijst ze het uit. Ik wil het niet weten. Medelijden met dit wezen kan je op een lel komen te staan.
Rein Hannik Coef de Weg van de Waanzin recensie: een achtbaan in een tornado
Coef de Weg van de Waanzin voelt als een achtbaan in een tornado. Het begin is vergelijkbaar met het moment waarop het wagentje naar boven wordt getakeld. Een beetje hortend en stotend qua spanningsboog. Maar dat er een hevige storm nadert, is dan al voelbaar. Hoe verder in het boek, hoe harder de storm gaat waaien en hoe heftiger de achtbaanrit. Waarbij ik op het laatst het gevoel had dat het karretje uit de rails was geslagen en rond geslingerd werd door een enorme tornado. Want dat weet Hannik goed over te brengen. De heftigheid, de waanzin. Zelfs op papier is Coef een tikje beangstigend. Het boek heeft iets enorm beklemmends, zeker naarmate het einde nadert. Daarnaast was het voor mij boeiend om te lezen over hoe de Jappenkampen. Iets waarover ik wel eens gehoord had, maar wat nooit een onderwerp was tijdens geschiedenis. De foto’s die uit de archieven Coef en familie komen, zorgen voor iets extra’s. Na zo’n 160 pagina’s te zijn ondergedompeld in de vrouw Coef, zag ik over wie het ging. Net als Rein Hannik was ik aan het speuren of ik de waanzin in de ogen kon zien. Ze knalt op zijn minst van de foto’s af.
Eindoordeel Rein Hannik Coef de Weg van de Waanzin recensie
Rein Hannik heeft zichzelf een bijzondere taak gegeven, door dit boek over zijn moeder te schrijven. Coef de Weg van de Waanzin is een boek dat eigenlijk niet in woorden te vatten is. De hoofdpersoon is zo heftig, evenals de impact op de mensen om haar heen. Dat ze een behoorlijk intelligente vrouw leek te zijn, maakt dat ze je nog meer naar de strot vliegt. Eigenlijk een boek dat je zou moeten lezen, wil je begrijpen wat ik schrijf. En dat is best te moeite waard. Ik zou dit boek willen beoordelen met een +++++ (zeer goed).
Rein Hannik Coef de Weg van de Waanzin meer informatie en bestellen
- Schrijver: Rein Hannik
- Genre: biografie
- Uitgever: IJzer
- Verschijnt: 2016
- Omvang: 273 pagina’s
- Uitgave: paperback
- Prijs: € 19,95
- Flaptekst: Veertig dozen heeft Rein van zijn moeder geërfd. Opgelucht van haar waanzin verlost te zijn, kan hij de nalatenschap onmogelijk negeren, want ze heeft werkelijk iedere seconde van haar leven vastgelegd: naast duizenden dagboekpagina’s en foto’s treft hij unieke geluidsopnamen van haar LSD-therapie. Benieuwd naar de bron van haar anderszijn besluit hij zich onder te dompelen in haar stormachtige bestaan. Drie jaar lang.
Zo kan Rein de lezer meenemen naar het Indië van haar jeugd en de nachtmerrie van het jappenkamp, om te ontdekken dat ze bij aankomst in het burgerlijke Nederland anders is dan de meeste vrouwen: creatief en beeldschoon, maar ook labiel en agressief. Ze heeft alles in zich om een groot kunstenares te worden, maar als haar hart gebroken wordt door een zielsverwant, kiest ze voor een degelijke huisarts. Zelfs dat stabiele gezinsleven breekt haar op: ze wordt ingehaald door een kampsyndroom waarbij paranoia haar dagelijks leven tot een hel maakt. Eenmaal opgenomen in de Jelgersmakliniek probeert de roemruchte professor Bastiaans haar met LSD-therapie weer op de rails te krijgen. Waarna het pas echt mis gaat.
Coef leest als een achtbaanrit door een nucleaire persoonlijkheid waarin de auteur ook nog eens angstaanjagend veel herkent. Rest de vraag of hij haar met dit boek uit zijn systeem geschreven heeft, of dat ze zich dieper in hem heeft weten te verankeren. - Oordeel redactie: +++++ (zeer goed)
- …Meer Informatie en Bestelmogelijkheden >
Bijpassende Boeken en Informatie
Recensie door: Jolien Dalenberg
Geplaatst: 6 november 2016
