Irene van der Aart Uitgemolken recensie en informatie boek over het moderne boerenleven in de Achterhoek. Op 20 november 2020 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact dit boek geschreven door de Nederlandse cabaretière, actrice en schrijfster Irene van der Aart.
Irene van der Aart Uitgemolken Recensie en Informatie
Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Uitgemolken, Een nieuwe plattelandidylle. Het boek is geschreven door Irene van der Aart. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van dit boek van Nederlandse cabaretière, actrice en schrijfster Irene van der Aart.
Hilarisch, informatief, betrokken maar ook bezorgd verhaal over het boerenleven
Een hilarisch, informatief, betrokken en ook bezorgd verhaal over Boer en zijn kleine boerenbedrijf. Een plattelandsidylle zoals voor in het boek staat. Wanneer Van der Aart al ver in de 30 is, ontmoet zij tijdens een groepsrondreis door Cuba een soort van type man waar zij nooit op zou vallen. Maar omdat de liefde kruipt waar hij/zij niet gaan kan gebeurt dit onverwachte, ongeplande. Haar onhandige aard en zijn praktische inslag brachten hen bij elkaar. Boer (die eigenlijk Gerard heet) is zijn naam en dat is hij ook. En zij latten nu al 17 jaar. Van der Aart woont ook nog zo gemiddeld twee dagen per week in een woongroep in Amsterdam. Maar ja, met zo’n boer als geliefde ontkom je er niet aan deelgenoot te worden van het boerenleven en je in te leven in de boerencultuur en meer specifieker in dit geval, de Achterhoekse boerencultuur.
Door haar stadse ogen volg je als lezer de perikelen van het boeren leven. En meer en meer begint zij de rust en het relaxte leven op het platteland te waarderen. Hilarisch zijn de stukjes die zij schrijft over de toeristen in Amsterdam, en hoe je maar beter de Aziaten met hun selfiesticks uit te weg kan gaan. Die zijn nl. een aanslag op je leven. En haar vriendinnen en hun eetgewoontes, het liefst veganistisch maar in ieder geval vegetarisch en alle gedoe met de lunchkaarten e.d. Sinds van de Aart een deel van haar stadse wortelstelsel heeft vervangen door plattelandswortels wordt het verschil ernstig duidelijk en schrijft zij hier met veel humor over.
Eigenlijk is dit boek vooral een lofzang op alle boeren. En in het bijzonder op haar eigen Boer. En op de koeien. En op het boerenleven. Het boer zijn, dat geen vak is maar een levensstijl, en het naoborschap en hoe onontbeerlijk dat is. Zeker omdat het boerenleven zwaar is en dat het zo vanzelfsprekend is om je naaste buur of boer een handje te helpen wanneer dat nodig is. En zo leer je als lezer best veel over het boerenleven. Zoals het belang van de “ eerste snee”. De eerste maaibeurt in het jaar. Dit gras heeft de kwaliteit van krachtvoer en het is een stuk goedkoper. Hoe vroeger het gras gemaaid, hoe beter de kwaliteit.
Of toen Bertha, een van de koeien door een rooster was gezakt, de brandweer er aan te pas kwam om haar eruit te halen. Een takelwagentje om haar op stro te leggen en alsnog sterft zij. Dus heel veel kosten en alleen maar pech. Of hoe de koeien kunstmatig geïnsemineerd worden, waar je als stadse al snel van denkt ”kan dat niet romantischer” maar wanneer je een natuurlijke daad aanschouwt ook ontluisterd achterblijft vanwege de snelheid waarmee de stier dit afhandelt. En dat je als Boer vaak na twee jaar je stier de deur uit doet omdat hij onhandelbaar en onbetrouwbaar, dus gevaarlijk kan worden. Wat een stier dan weer opbrengt op de markt en/of je hem beter naar de slacht kan brengen en hem dan in stukken, uitgebeend en al, in de diepvries bewaart voor de vele bijzondere momenten voor een buurtfeest met barbecue. Als Boer geveld is na een hernia operatie zijn er als vanzelf hulptroepen op het erf. Ja ook de stadse mensen, familie en vrienden van Van der Aart, zodat zij ook eens ruiken aan het boerenleven. Komt niet het moment om ermee op te houden? Raak je niet uitgemolken?
Invoelend en humorvol beschrijft Irene van Aart wat het betekent om met een oude familieboerderij te stoppen
Invoelend en met humor laat Irene van de Aart zien wat het betekent om te stoppen met een melkveebedrijf dat al generaties in de familie van Boer zit. Zij neemt de lezer mee langs allerlei hedendaagse items rondom de natuur en het samengaan met het boerenleven. Het gaat over milieumaatregelen, dierenwelzijn, het klimaat. En over voedsel. Is dat eigenlijk niet veel te goedkoop? Kortom, zij spaart de consument niet en zeker de grote supermarktketens niet die zoals ieder weldenkend mens weet, een belangrijke rol spelen in dit hele verhaal. Kortom een super noodzakelijk boek. Zeker voor de stadse mensen en wellicht de “elite” die vanaf de zijlijn zeker weten dat het anders kan en moet, maar wellicht niet zomaar van plan zijn om meer te betalen voor het “dagelijks” eten. Ik denk dat dit boek een verfrissende aanvulling kan zijn op alle literatuurlijsten van middelbare scholen en beroepsopleidingen. Het boek is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).
Recensie van Mieke Koster
Uitgemolken
Een nieuwe plattelandsidylle
- Schrijfster: Irene van der Aart (Nederland)
- Soort boek: autobiografische verhalen
- Uitgever: Atlas Contact
- Verschijnt: 20 november 2020
- Omvang: 160 pagina’s
- Uitgave: Paperback / Ebook / Luisterboek
- Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)
Flaptekst van het boek van Irene van der Aart
In 2003 kreeg de Amsterdamse Irene van der Aart verkering met een boer met koeien en ging ze met hem samenwonen op zijn boerderij in de Achterhoek. In het eerder verschenen De Boer op schreef ze al aanstekelijk én met humor over de verschillen tussen het leven in de stad en op het platteland. Inmiddels is ze zeventien jaar verloofd met Boer en hoewel Irene “import’ blijft, is ze een heuse Achterhoekse geworden. Maar onlangs veranderde er iets ingrijpends: Boer boert niet meer. De toenomen regelgeving, “planetproof melken’ en de niet altijd even eerlijke kritiek op de boeren maakten het werk er al niet leuker op, maar een hardnekkig terugkerende hernia blijkt pas echt funest voor de motivatie van Boer.
Invoelend en met veel humor laat Irene van der Aart in Uitgemolken zien wat het betekent om te stoppen met boer zijn en met het boerenbedrijf dat al generaties in de familie van Boer zit. Ook werpt ze een aantal belangrijke vragen op: is ons voedsel eigenlijk niet veel te goedkoop? En is de reden waarom de kleinere boeren een voor een afhaken niet dat ze eigenlijk te lang zijn uitgemolken?
