Categorie archieven: Argentijnse roman

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver, Argentinië

Roque Larraquy – The National Telepathy

Roque Larraquy The National Telepathy review, recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman uit 2020. Op 18 februari 2025 verschijnt bij Charco Press de Engelse vertaling van de roman La telepatía nacional van de uit Argentinië afkomstige schrijver Roque Larraquy. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijver en over de uitgave. Een Nederlandse vertaling van de roman is niet verkrijgbaar.

Roque Larraquy The National Telepathy review, recensie en informatie

  • “It is Larraquy’s structures and prose decisions that make reading it a disconcerting, unmistakably literary experience. The apparent simplicity of the style hides ironic twists of various kinds (political, historical, anthropological, literary, psychological, linguistic), while something essential seems to be in flight, irreducible to meaning. The result is a highly entertaining book, though ultimately desolate, and abrupt in its own way.” (El Español)
  • “This is a book full of holes, fragmentary, formed of silences, whose central story, like a blind spot, is fragmented and seems to occur elsewhere, a beyond where the alliances between science, occultism and power mark a continuity that runs from the Lombroso-inspired experiments of the Infamous Decade to the paranoid vigilance of the self-styled Liberating Revolution.” (Infobae)

Roque Larraquy The National Telepathy

The National Telepathy

  • Auteur: Roque Larraquy (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: La telepatía nacional (2020)
  • Engelse vertaling: Frank Wynne
  • Uitgever: Charco Press
  • Verschijnt: 18 februari 2025
  • Omvang: 161 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Amazon / Bol

Flaptekst van de roman van de Argentijnse schrijver Roque Larraquy

In September 1933, the Peruvian Rubber Company delivers nineteen indigenous people from the Amazon to businessman Amado Dam, intended for Argentina’s first Ethnographic Theme Park. Unexpected among the human cargo is an artefact harbouring a sloth with a fascinating yet terrifying secret: the ability to create erotically explosive telepathic connections between people. What ensues is a raucous satire of men’s fear of women’s bodies, of the illusion of logic in the structures of so-called civilisation, and the way class and race obscure identities when the observer is a man with power.

In The National Telepathy, Roque Larraquy, one of the most original voices in contemporary Argentinian literature, brings us a literary high-wire act, an over-the-top comic grotesque about atrocity. This shocking, bizarre, funny, imaginative novel lays all-too-bare the secret longings and not-so-secret machinations of a social class that will stop at nothing in order to stay on top.

Roque Larraquy (1975, Buenos Aires, Argentinië) is the author of the novels La comemadre (2011), nominated for the USA National Book Awards (2018), the National Translation Book Award (2018) and the Dublin Literary Award (2020); Informe sobre ectoplasma animal (2014), a book illustrated by visual artist Diego Ontivero; and The National Telepathy, chosen as one the best ten books in Spanish of 2020 by The New York Times , and so far translated into Portuguese, English and French. Until 2022 Larraquy was the inaugural director of the BA in Creative Writing at the Universidad Nacional de Las Artes in Buenos Aires, Argentina.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver, Nederlandse Romans

Carolina Trujillo – De instructies

Carolina Trujillo De instructies recensie en informatie over de inhoud van de roman van de Argentijns-Nederlandse schrijfster. Op 30 mei 2024 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de nieuwe roman van schrijfster Carolina Trujillo. Hier lees je informatie over de inhoud van de roman, de schrijfster en over de uitgave.

Carolina Trujillo De instructies recensie

Als er in de media een boekbespreking of recensie verschijnt van De instructies, de nieuwe roman van schrijfster Carolina Trujillo, besteden we er op deze pagina aan.

Carolina Trujillo De instructies

De instructies

  • Auteur: Carolina Trujillo (Argentinië, Nederland)
  • Soort boek: roman
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt; 30 mei 2024
  • Omvang; 368 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 24,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Carolina Trujillo

De verteller Mol, die zichzelf omschrijft als ‘een volwassen man met een vaste baan en in bezit van een verklaring van goed gedrag’, komt na jaren zijn jeugdvriendin Nora tegen. Die blijkt nu stevig te zijn geradicaliseerd als strijder voor dierenrechten. Net als vroeger sleept Nora hem moeiteloos mee in wat ze ook onderneemt. Ook in de activistische waanzin van haar huidige leven. Tegen de tijd dat Mol aan bezinnen toe is, ligt hij al in een sloot langs het grootste slachthuis van het land dat hij zojuist met Nora en haar handlangers in brand heeft gestoken. Het tot bezinning komen lijkt goed te gaan, tot blijkt dat Nora ook daarin de richting bepaalt. Van haar moet hij instructies schrijven over hoe een slachthuis in brand te steken en welke fouten je moet vermijden. Onder protest doet hij dat.

De instructies, geschreven in Trujillo’s kenmerkende stijl, is een fantastisch verslag van een revolutie in uitvoering door lieden met meer idealen dan kunde, vooral een ode aan het juist in deze tijd zo onontbeerlijke geloof in het goede.

Bijpassende boeken

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver

Federico Falco – De vlaktes

Federico Falco De vlaktes recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman. Op 27 november 2023 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van de roman Los llanos van de uit Argentinië afkomstige schrijver Federico Falco.

Federico Falco De vlaktes recensie van Tim Donker

Slechts een man en zijn gedachten – kun je daar een meer dan tweehonderd pagina’s tellend boek mee vullen? Ja, zeg ik. Ja. Dat kan. Een man en zijn gedachten in een boerderijtje op de Argentijnse pampa; meer heeft Federico Falco niet nodig om een prachtvolle, broeierig-lome en hoogst intrigerende roman te schrijven.

De hoofdpersoon van De vlaktes woonde een tijd lang in Buenas Aires met Ciro, met afstand de liefde van zijn leven. Maar de relatie liep spaak, zoals relaties plegen te doen (zegt iemand, zegt Ciro: “we groeiden samen, we vergisten ons samen, we liepen samen in alle vallen, we zagen elkaar van onze donkerste kanten. Het is moeilijk te accepteren dat iemand je zo goed kent.”; en ik ken dat wel, dat onheimelijke gevoel, na jaren en jaren, bij de ander, omdat zij je ook zag op je zwakst, je stomst, je zieligst, je domst, je lelijkst, en dat je weet dat dat allemaal daar is, in haar hoofd, en dat dat nooit meer weg gaat, en hoe dat na een aanvankelijke meerwaarde steeds meer een struikelblok lijkt te worden – dat je voor haar nooit meer fris en nieuw en ongekend zult zijn) en “Fede”, zoals Ciro de “ik” van De vlaktes pleegde te noemen (dat zou maar zo voor “Federico” kunnen staan, nietwaar?) trekt zich terug in een piepklein dorpje op het platteland. Daar leeft hij, daar verbouwt hij kruiden en groenten, daar maakt hij gerechten van wat hij verbouwt. Daar denkt hij na over taal, boeken, zaaien, oogsten, seizoenen. Daar mijmert hij over zijn kindertijd en het loozjeren, toen, bij zijn oma; over hoe zijn uitkomen voor zijn homoseksualiteit destijds zo slecht viel bij zijn ouders; over zijn relatie met Ciro en hoe die inmiddels naar de wuppe is.

Daar vloeit de tijd trager. Daar rijgen de dagen zich aaneen.

Daar stelt hij zich vragen. Kinderlijke vragen soms. “Waarom worden mensen verliefd?”, vraagt hij zich ergens af. Waarom wel op de ene en niet op de andere terwijl die misschien beschikt over alle kenmerken die je normaliter aantrekkelijk vindt? Tsja, Fede. Je kunt je evengoed afvragen waarom je het ene liedje bloedmooi vindt terwijl het andere liedje langs je kouwe kleren naar beneden glijdt zelfs al lijken ze in stijl, instrumentarium en stemgeluid van de zanger sterk op elkaar. Fede (en Falco?) lijkt te willen suggereren dat er een speciale Ene moet zijn; iemand met een Onbenoembaar Iets dat voorbij gaat aan alle uiterlijke en innerlijke kenmerken; een Ware waar er misschien maar één van is. Ik vrees echter dat het in werkelijkheid een stuk banaler is dan dat en dat de Omstandigheden een flink woordje meespreken. Precies zoals die plaat die je diep in je hart raakte op een herfstige ochtend toen je alleen was, en koffie dronk, en je af en toe van je boek op en door de beregende ruiten naar buiten keek, je “ineens” niet veel meer doet op namiddag in de zomer als je na een veel te drukke dag staat te koken en je kinderen onophoudelijk van buiten naar binnen blijven rennen met die eeuwige vraag “wanneer het eten nu eindelijk eens klaar is”, kan het wel of niet ontluiken van liefde te maken hebben met zoiets futiels als hoe het licht op een dag viel op haar gezicht, een terloops geplaatste opmerking, je stemming of iets wat een dag eerder gebeurde en feitelijk volledig losstaat van deze persoon zodat je je ineens in vuur en vlam voelt voor iemand van wie je dat nooit verwacht had terwijl je bij een mogelijke Ene “toevallig” net alle kansen miste, want de gemorste koffie op je broek had je sacherijnig gemaakt zodat je de blik in haar ogen niet zag, iemand zeurde aan je kop over iets onzinnigs zodat je de opmerking die je geweldig had gevonden net niet hoorde en die bloedmoje jurk droeg ze uitgerekend op de dag dat jij je dood had gemeld (zegt iemand, zegt Chip Taylor: i used up all my sickdays, so i just called in dead). “Mysterieuzer” dan dat wordt de liefde misschien wel nooit.

Maar zie: daar heeft hij je. Daar heeft Falco je bij de hand. Je loopt met hem mee, je kijkt met hem mee, je denkt met hem mee. Hulde aan Michail Bachtin en zijn nog immer werkzame konsept van “dialogiciteit”. De vlaktes loopt onophoudelijk in me over, en ik loop onophoudelijk over in De vlaktes. Niet vaak was het verbond tussen literatuur en lezer zo innig.

In een wonderschone, door veel wit omgeven, poëtische taal, die nu eens aan een Poel van Claire-Louise Bennett doet denken; vanwege de vele citaten ook geregeld Dave Markson in herinnering brengt maar evenzovaak onherleidbaar is tot alles wat je eerder las, houdt Falco de lezer tot het eind toe geboeid. Ook bij zaken die de lezer doorgaans minder boeien. Of deze lezer toch: de wanhoop als de moestuin dreigt te mislukken, de ongegeneerd lange passages over de gewassen die wel of juist minder goed opkomen en wat “Fede” er zoal mee bereiden kan; kleinstwijlen was ik terug in Horssen, op de tot woning omgebouwde boerderij van mijn diepbetreurde nicht Anne (ook zij nu dood): hoe we daar stonden, haar enthousiasme over alles wat zij daar verbouwde me aanvankelijk nog wel vertederde maar na verloop van tijd wier ik toch meer en meer steelse blikken over haar schouder naar de lange rijen gewassen achter haar en dan vroeg ik me af Gaat ze echt overal halt houden gaat ze overal takjes afbreken en die onder mijn neus steken gaat ze steeds opnieuw vertellen waarin het allemaal het beste tot zijn recht komt? Maar Falco, weer, heeft me. Ik loop ik zie ik ruik. Door de vele landschapsbeschrijvingen -iets dat me bij veel andere boeken juist enorm op de zenuwen werkt- ben ik helemaal daar, in een omgeving die niet erger kon verschillen van de mijne. Hoe aangrijpend een boek kan zijn waarin bijna niks gebeurd, is bijna verbijsterend en Falco speelt het klaar.

De vlaktes, weer een fantastiese loot aan de nog altijd intrigerende Koppernik-boom, is een boek om in ondergedompeld te raken; er bijna in te verzuipen. Het doet je je gevoel voor tijd verliezen -dit is een boek dat vertraagt; je drinkt het op kamertemperatuur- en ook je gevoel voor plaats. Delen ervan zullen nog lang aan je blijven kleven. Een boek dat je eerder ervaart dan dat je het leest – precies, dus, wat literatuur moet zijn.

Federico Falko De vlaktes

De vlaktes

  • Auteur: Federico Falco (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: Los llanos (2020)
  • Nederlandse vertaling: Eugenie Schoolderman
  • Uitgever: Koppenik
  • Verschijnt: 27 november 2023
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: paperback
  • Prijs: € 24,50
  • Boek bestellen bij: Bol / Libris

Flaptekst van de roman van Federico Falco

In zelfgekozen eenzaamheid en omgeven door de barre kale vlakte van de Argentijnse pampa probeert de schrijvende hoofdpersoon uit De velden, op de vlucht voor zichzelf en gebroken door de stukgelopen relatie met Ciro, troost te vinden in het aanleggen van een tuin. Het dorre landschap en de herinneringen aan de verloren liefde laten zich echter maar moeilijk beteugelen.

De velden is een intense roman over de moeilijkheid om je staande te houden in een maatschappij waarin de liefde tussen mannen allerminst vanzelfsprekend is en over het vinden van schoonheid door – ondanks alle barre omstandigheden – de wereld langzaam naar eigen inzicht vorm te geven.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver, Nepal

Sebastián Martínez Daniell – Two Sherpas

Sebastián Martínez Daniell Two Sherpas Review en recensie en informatie van de Argentijnse roman over een bergbeklimmer in Nepal. Op 28 februari 2023 verschijnt bij uitgeverij Charco Press de Engelse vertaling van de roman Dos Sherpas van de Argentijnse schrijver Sebastián Martínez Daniell. Er is geen Nederlandse vertaling van de roman verschenen of aangekondigd.

Sebastián Martínez Daniell Two Sherpas recensie en informatie

Als het de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van de roman Two Sherpas. Het boek is geschreven door Sebastián Martínez Daniell . Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman uit 2018 van de uit Argentinië afkomstige schrijver Sebastián Martínez Daniell.

Sebastián Martínez Daniell Two Sherpas Review

Two Sherpas

  • Schrijver: Sebastián Martínez Daniell (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: Dos sherpas (2018)
  • Engelse vertaling: Jennifer Croft
  • Uitgever: Charco Press
  • Verschijnt: 28 februari 2023
  • Omvang: paperback / ebook

Flaptekst van de roman van Sebastián Martínez Daniell

A British climber has fallen from a cliffside in Nepal, and lies inert on a ledge below. Two sherpas kneel at the edge, stand, exchange the odd word, waiting for him to move, to make a decision, to descend. In those minutes, the world opens up to Kathmandu, a sun-bleached beach town on another continent, and the pages of Julius Caesar. Mountaineering, colonialism, obligation—in Sebastián Martínez Daniell’s effortless prose each breath is crystalline, and the whole world is visible from here.

Sebastián Martínez Daniell was born in Buenos Aires october 19 1971. He has published three novels, Semana (Week, 2004), Precipitaciones aisladas (Isolated Showers, 2010) and Dos Sherpas (Two Sherpas, 2018). His work has also been included in anthologies such as Buenos Aires / Escala 1:1 (2007), Uno a uno (2008), Hablar de mí (2010) and Golpes. Relatos y memorias de la dictadura (2016). He is one of the co-founders of the independent publisher Entropía and is a literature lecturer at the National University of the Arts in Buenos Aires.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver

César Aira – Het literatuurcongres

César Aira Het literatuurcongres recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman. Op 8 september 2022 verschijnt bij uitgeverij Koppernik de Nederlandse vertaling van El congreso de literatura, geschreven door de Argentijnse schrijver César Aira.

César Aira Het literatuurcongres recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Het literatuurcongres. Het boek is geschreven door César Aira. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de komische sciencefictionfantasie uit 2012 van de Argentijnse schrijver César Aira.

Recensie van Tim Donker

Goed. Dus. Een man, een schrijver en halftijds gestoorde wetenschapper, hij heet, geheel toevallig natuurlijk, César, heeft, naast heel veel andere boeken, Filosofie van de levenservaring van Alexander Bogdanov gelezen, en Faust van Estanislao del Campo, en La Poussière de Soleils van Ramond Roussel en hij is misschien wel de enige mens in de wereld die net deze drie boeken aan zijn referentiekader kan toevoegen. Omdat hij drie maffe boeken gelezen heeft die vrijwel niemand gelezen heeft, en omdat hij het soort levenservaring had dat hij gehad heeft, is hij in het bezit van net dat soort uniciteit dat hem in staat stelde om het eeuwenlang onoplosbaar geachte raadsel van “De Draad van Macuto” op te lossen, daarmee een oude piratenschat op te halen en stinkend rijk te worden. Daarna moet hij op reis voor een literatuurcongres.

En dan.

Ja, dan.

Dan?

Dan wordt de stropdas van Carlos Fuentes gekloond, dan zijn er blauwe reuzenrupsen, dan is er een gedresseerde wesp die in werkelijkheid geen wesp is, dan zijn er nogal liefst twee onmogelijke liefdes en is een derde hard op weg om daaraan toegevoegd te gaan worden, en dan is er sprake van vampirisme en van wereldheerschappij (metaforisch gesproken uiteraard).

Hum.

Ja.

Dus.

Dus?

Dus met dit soort gegevens lijkt Het literatuurcongres eerder op een stripverhaal dan op een “serieuze” roman (“serieuze roman”! hoor mij bezig!); en is het misschien mogelijkerwijs allicht (bijwoorden van twijfel) het ideale boek voor mensen die nooit lezen.

Of. Naja. Als je écht nooit een boek in je leven gelezen hebt valt Het literatuurcongres je ondanks zijn luttele 95 bladzijden misschien toch wel wat rauwtjes op je dak. “Dwaze Doctor” César noemt zichzelf niet voor niks “hersenman”: zijn talrijke gedachtegangen buitelen over elkaar heen en zijn voor mensen met een beperkte woordenschat lang niet altijd binst drie seconden te doorgronden (“De genetica is de genesis van de diversiteit”, bijvoorbeeld); je kon er monsieur Teste doorheen zien schemeren (ja Paul Valéry, ook een dun boekje, dat over meneer Teste, maar daar is dan werkelijk niet doorheen te komen).

Het ideale boek voor mensen die zelden lezen dan.

Of het ideale boek voor welwillende niet-lezers die graag meer tijd zouden hebben voor een boek. Maar er dan ook écht geen tijd voor hebben want mensen die verzuchten dat ze helaas geen tijd hebben om te lezen en vervolgens voor de televisie ploffen, neem ik natuurlijk niet serieus.

Mensen die zich aangetrokken voelen tot literatuur maar de meeste boeken te fantasieloos vinden.

Mensen die misschien inderdaad voornamelijk strips lezen. Maar dan wel het niet onintelligente soort stripverhaal dat (zelf)spot, absurdisme, een lichte vorm van (slimme) idiotie en een filosofische noot hier en daar niet schuwt. Ja, zulke strips bestaan. En nee niet persé de kreffik nofful. Ik zou voorbeelden kunnen noemen, natuurlijk, maar dat doe ik niet want wat ik dan ook noemen zou er zou altijd wel iemand zijn die vindt dat ik met het noemen van juist dat ene voorbeeld mijn hele punt ondergraaf. Hou het voorlopig op dat ik hier een niet geheel onbelezen niet-lezer bedoel. Die dus.

Die in tegenstelling staat tot de hardgekookte, doorgewinterde, volbloedse literatuurlezer die talloze boeken per jaar leest. Want voor hem is Het literatuurcongres eerder een –

een –

ja wat?

Een smakelijk tussendoortje?

Een fijn voorafje?

Een lichte streling van de geest, een kieteling van de hersenen?

Een aangename verpozing? Zoals laatst, of naja de twede zondag van september als je weten wil, toen ik met mijn lieve moje onvergelijkbare zevenjarige dochter ging picknicken in het park & we zaten & praatten & lachten & er oude kaas was, en rauwe ham, en sjokopasta, en motorolie, en ranja, en druiven & ik haar een wolk aanwees die leek op één van haar knuffels & we nog zagen, dingen in wolken & we over touwen en over bruggen liepen & dat goed was, dat mooi was, gewoon een moje dag was, misschien niet eens die geslaagde dag waar Handke het over heeft maar wel een dag die het op elk moment kon opnemen tegen elke andere dag.

Een onderhoudend terzijde? Een terzijde, misschien, onderhoudender dan de hoofdlijn?

Ik bedoel zeggen – ik lees altijd heel veel boeken door elkaar. Want ik lees een boek en dan komt er een moment waarop ik, even, genoeg heb van dat boek en dan begin ik of ga ik verder in een ander boek. Toen ik aan Het literatuurcongres begon was ik ook al bezig in Loutering van Luuk Imhann, Till the wheels fall off van Brad Zellar, Onder asfalt van Maarten van der Graaff, Paviljoen 3 van Bette Howland, Hierheen naar het gas, dames en heren van Tadeusz Borowski, Jaargetijden van Bernard Dewulf, Het blauwe uur van Alexander Lernet-Holenia, Slangen van Dominique De Groen, Leesclubje van Willem Brakman, Twaalf bytes van Jeanette Winterson, Milkman van Anna Burns, Duistere ecologie van Timothy Morton, Ghost Dance van Carole Maso, Geschiedenis van de waanzin van Michel Foucault, Het leven van Quintus Fixlein van Jean Paul, A Girl is A Half-formed Thing van Eimear McBride, Tegen de methode van Paul Feyerabend, Filosofie van de waanzin van Wouter Kusters, Homo sacer van Giorgio Agamben, God, de Staat en andere vormen van dictatuur van Michail Bakoenin, Vanishing Point van David Markson, School voor gekken van Sasja Sokolov, The Tunnel van Russel Edson, De verlossing van Robert Pinget, Lobola voor het leven van André Brink, Miniaturen van Karel Jonckheere, Petersburg van Andrej Bjelyj, Obabakoak van Bernardo Atxaga en De uitvinding van de wereld van Olivier Rolin (om er nu maar een paar te noemen) maar terwijl ik bezig was in Het literatuurcongres begon noch ging ik verder in enig ander boek (wat misschien ook niet zo moeilijk is want mijn “moment waarop ik er even genoeg van heb” ligt meestal zo rond pagina honderd en Aira houdt het als gezegd al na 95 pagina’s voor gezien maar toch: ook dunne boekjes kunnen gaan vervelen voor het slot daar is).

Ik bedoel zeggen – als je leest, als je echt alle dagen leest, als je een rabiaat soort lezer bent, als je literatuur leest, en poëzie, en filosofie, en heel die bliksemse boel, dan zal Het literatuurcongres niet het mooiste boek zijn dat je ooit las. Of zelfs maar dit jaar. Het is misschien een uitnodiging om meer van Aira te gaan lezen. Of een bizar uitstapje. Gewoon een fijn boek, ik zou haast zeggen: een leuk boek. Ja. Ik vond het leuk om dit te lezen. Maar wat een maf woord eigenlijk, leuk. En wat een lelijke klank toch altijd weer, die eu.

Ik bedoel zeggen: als je een boek hebt geschreven dat voor de ongeoefende lezer ideaal heten mag en voor die andere soort zoiets als een korte verademing, kan je maar zo in meer kasten komen te staan dan goed voor je is. Lang leve César!, zei Patti Smith (wie?) en ja, moge de man nog lang en schrijvend leven want dit smaakt in ieder geval naar meer.

César Aira Het literatuurcongres Recensieongres

Het literatuurcongres

  • Schrijver: César Aira (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: El congreso de literatura (2012)
  • Nederlandse vertaling: Adri Boon
  • Uitgever: Koppernik
  • Verschijnt: 8 september 2022
  • Omvang: 96 pagina’s
  • Uitgave: paperback 
  • Prijs: € 19,50
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van César Aira

César is een schrijver die door de wereldwijde economische malaise in financieel zwaar weer verkeert, daarnaast is hij ook nog eens een vermaard wetenschapper die vastbesloten is om heerser van de wereld te worden. Tijdens een bezoek aan het strand lost hij intuïtief een eeuwenoud raadsel op, vindt een piratenschat en wordt een zeer rijk man. Toch blijft zijn droom van wereldheerschappij op de eerste plaats staan. Hij woont een literatuurcongres bij om dicht bij de wereldberoemde Mexicaanse auteur Carlos Fuentes te komen, met hulp van wiens kloon hij hoopt zijn leger naar de overwinning te leiden.

Het literatuurcongres, een doldrieste, komische sciencefictionfantasie, is het perfecte boek om César Aira, de meest absurdistische auteur van de eenentwintigste eeuw, te leren kennen.

César Aira (1949) is geboren in Coronel Pringles, Argentinië. Sinds 1967 woont hij in Buenos Aires. Hij wordt beschouwd als een van de origineelste schrijvers van Zuid-Amerika en heeft meer dan tachtig titels op zijn naam staan. Hij schrijft geregeld voor El País, en zijn werk is vertaald in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Grieks, Portugees, Roemeens en Russisch. In 2020 verscheen Een episode uit het leven van een landschapsschilder van hem bij Koppernik.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver

Claudia Piñeiro – Elena weet

Claudia Piñeiro Elena weet recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman.  Op 23 augustus 2022 verschijnt bij Uitgeverij Pluim de Engelse vertaling van de roman Elena sabe van de Argentijnse schrijfster Claudia Piñeiro.

Claudia Piñeiro Elena weet recensie en informatie

Als het de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van de roman Elena weet. Het boek is geschreven door Claudia Piñeiro. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman uit 2007 van de Argentijnse schrijfster Claudia Piñeiro.

Claudia Piñeiro Elena weet Recensie

Elena weet

  • Schrijfster: Claudia Piñeiro (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: Elena sabe (2007)
  • Nederlandse vertaling: Mariolein Sabarte Belacortu
  • Uitgever: Meridiaan Uitgevers
  • Verschijnt: 23 augustus 2022
  • Omvang: 152 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 18,99
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Claudia Piñeiro

Elena heeft parkinson, haar dagindeling en schaarse activiteiten hangen daardoor volledig af van de stipte momenten dat ze haar medicijnen inneemt – haar ledematen werken dan een paar uur beter mee en uit lange ervaring weet ze precies hoeveel tijd ze heeft en wat haar actieradius is.

Isabel woont aan de andere kant van de stad en hoewel de reis door de stad een schier onmogelijke opgave is voor Elena, móet ze Isabel opzoeken, want zij is degene die kan aantonen dat Elena’s dochter Rita geen zelfmoord heeft gepleegd. Met een strop om haar nek hing ze aan de kerkklok. Rita, die haar verzorgde, die ook bij Elena bleef wonen toen ze haar eerste vriend kreeg.

Behendig weeft Piñeiro in Elena weet verhaallijnen van heden en verleden door elkaar. Ze schetst een schitterend, pijnlijk portret van de relatie tussen moeder en dochter, laverend tussen afhankelijkheid, haat en liefde, en weet feilloos in woorden te vatten wat het betekent gevangen te zitten in een lichaam dat amper doet wat je het opdraagt.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijfster

Aurora Venturini – De nichtjes

Aurora Venturini De nichtjes recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman uit 2008. Op 5 juli 2022 verschijnt bij uitgeverij Podium de Nederlandse vertaling van de roman Las primas van de Argentijnse schrijfster Aurora Venturini.

Aurora Venturini De nichtjes recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De nichtjes. Het boek is geschreven door Aurora Venturini. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman uit Argentinië, oorspronkelijk verschenen in 2008 en geschreven door Aurora Venturini.

Aurora Venturini De nichtjes Recensie

De nichtjes

  • Schrijfster: Aurora Venturini (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: Las primas (2008)
  • Nederlandse vertaling: Lisa Thunnissen
  • Uitgever: Podium
  • Verschijnt: 5 juli 2022
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Prijs: € 22,99 / € 9,99
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de Argentijnse roman uit 2008

Yuna groeit op in de jaren veertig in La Plata, een stad nabij Buenos Aires. Ze worstelt met een leerachterstand en doet haar best om met behulp van een woordenboek de taal beter onder de knie
te krijgen. Het huis waarin ze opgroeit is er een zonder mannen, de vrouwen uit haar familie zijn allen beschadigd. Yuna probeert haar milieu, waarin misbruik en geweld aan de orde van de dag zijn, te begrijpen en te ontstijgen. Met een openhartige blik kijkt ze naar de wereld, haar vertelstem is ontwapenend, grappig, brutaal en onvergetelijk: zo trekt ze je haar kolkende wereld in.

De nichtjes is Aurora Venturini’s meesterwerk, een verhaal dat alle conventies van de literaire taal op de helling zet. Het bracht Venturini op vijfentachtigjarige leeftijd, toen het boek in Argentinië verscheen, grote bekendheid in eigen land. Postuum vestigt het haar naam als een van de interessantste Argentijnse auteurs van deze tijd.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijver

Ariel Magnus – De schaker van Buenos Aires

Ariel Magnus De schaker van Buenos Aires recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman. Op 4 augustus 2022 verschijnt bij uitgeverij Meulenhoff de Nederlandse vertaling van de roman El que mueve las piezas, van de Argentijnse schrijver Ariel Magnus.

Ariel Magnus De schaker van Buenos Aires recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman De schaker van Buenos Aires. Het boek is geschreven door Ariel Magnus. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Argentijnse schrijver Ariel Magnus.

Ariel Magnus De schaker van Buenos Aires Recensie

De schaker van Buenos Aires

  • Schrijver: Ariel Magnus (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: El que mueve las piezas (2017)
  • Nederlandse vertaling: Luc de Rooy
  • Uitgever: Meulenhoff
  • Verschijnt: 4 augustus 2022
  • Omvang: 272 pagina’s
  • Uitgave: gebonden boek / ebook
  • Prijs; € 21,99
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de roman van Ariel Magnus

Een aangrijpend verhaal over ballingschap, liefde en de kracht van literatuur

De zomer van 1939: de grootvader van de auteur, Heinz Magnus, ontvlucht Duitsland om zijn leven te redden. Hij bevindt zich op een boot naar Buenos Aires, samen met de deelnemers van het Wereldkampioenschap schaken. Heinz ontmoet de excentrieke en charismatische Duitse schaker Sonja Graf. Ze flirten erop los en bespreken speltactieken, maar daarnaast staat het schaaktoernooi vooral in de schaduw van de naderende oorlog. Op 1 september valt Duitsland Polen binnen, de Tweede Wereldoorlog begint. Alle Britse spelers vertrekken onmiddellijk om zich bij de geheime dienst aan te sluiten, ook andere internationale spelers vertrekken, maar zowel Sonja als Heinz blijven achter in Buenos Aires.

Magnus schetst aan de hand van zijn grootvaders verhaal het lot van veel Duitse emigranten die vlak voor of tijdens de Tweede Wereldoorlog de oversteek naar Zuid-Amerika waagden. Hij vermengt de historische feiten met fictieve elementen tot een bijzonder aangrijpende roman.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijfster

Dolores Reyes – Aarde eten

Dolores Reyes Aarde eten recensie en informatie over de inhoud van de Argentijnse roman. Op 13 april 2022 verschijnt bij uitgeverij Wereldbibliotheek de Nederlandse vertaling van de roman Cometierra van de schrijfster uit Argentinië, Dolores Reyes.

Dolores Reyes Aarde eten recensie en informatie

Als het de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van de roman Aarde eten. Het boek is geschreven door Dolores Reyes. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de roman van de Argentijnse schrijfster Dolores Reyes.

Dolores Reyes Aarde eten Recensie

Aarde eten

  • Schrijfster: Dolores Reyes (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: Cometierra (2019)
  • Nederlandse vertaling: Lisa Thunissen
  • Uitgever: Wereldbibliotheek
  • Verschijnt: 13 april 2022
  • Omvang: 160 pagina’s
  • Prijs: € 17,50 – € 22,50
  • Uitgave: paperback / ebook
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Waardering en recensie van de roman

  • “De duistere, spannende debuutroman […], over een meisje dat in visoenen ziet wat er met iemand is gebeurd en waar, brengt de lezer op het puntje van z’n stoel.” (Trouw)
  • “Een van de briljantste Latijns-Amerikaanse romans van het jaar.” (The New York Times)

Flaptekst van de roman van de Argentijnse schrijfster Dolores Reyes

Een kind in een stad in Argentinië ontdekt dat wanneer ze aarde eet, ze visioenen krijgt van vermoorde en vermiste mensen die op die aarde hebben gelopen. Ze wil die visioenen voor zichzelf houden, maar wanneer het gerucht over haar helderziendheid zich verspreidt, vragen steeds meer wanhopige mensen haar hulp. Zij willen weten wat er met hun verdwenen dierbaren is gebeurd. Als ze wat ouder is beseft ze dat haar gave een verantwoordelijkheid jegens anderen met zich meebrengt, vooral omdat zij in een sloppenwijk buurt woont, waar geweld en onrecht aan de orde van de dag zijn, en de belangrijkste slachtoffers vrouwen. Wanneer zij in een visioen de aanstaande moord op haar broer ziet, probeert ze uit alle macht die te voorkomen. Maar hoe?

Aarde eten is het debuut van Dolores Reyes. Maar lezers en recensenten hebben moeite dat te geloven, zo beheerst, zo volmaakt is deze korte roman. Aarde eten is een fantastische synthese van spanning, sociaal drama en magisch realisme, een pakkend verhaal over de donkere tragedie van gewone levens.

Beste Spaanstalige roman in 2019 volgens El Paìs: ‘Een van de beste, krachtigste en meest complexe romans van de afgelopen tijd.’

Dolores Reyes (Buenos Aires, 1978) is leraar, activist en de moeder van zeven kinderen. Ze studeerde algemene literatuurwetenschappen aan de universiteit van Buenos Aires.

Bijpassende boeken en informatie

Argentijnse roman, Argentijnse schrijfster

Ariana Harwicz – Tender

Ariana Harwicz Tender recensie en informatie over de Argentijnse roman en laatste deel van de trilogie. Op 15 februari 2022 verschijnt bij uitgeverij Charco Press de Engelse vertaling van de roman Precoz van de Argentijnse schrijfster Ariana Harwicz. Er is geen Nederlandse vertaling van het boek verkrijgbaar of aangekondigd.

Ariana Harwicz Tender recensie en informatie

Als het de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering lezen van de roman Tendor. Het boek is geschreven door Ariana Harwicz. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het derde deel in de romantrilogie van de Argentijnse schrijfster Ariana Harwicz.

Ariana Harwicz Tender Argentijnse roman

Tender

Involuntary Trilogy 3

  • Schrijfster: Ariana Harwicz (Argentinië)
  • Soort boek: Argentijnse roman
  • Origineel: Precoz (2015)
  • Engelse vertaling: Annie McDermott, Carolina Orloff
  • Uitgever: Charco Press
  • Verschijnt: 15 februari 2022
  • Omvang: 120 pagina’s
  • Uitgave: paperback / ebook

Flaptekst van de roman van Ariana Harwicz

The third and final instalment of Ariana Harwicz’s “Involuntary Trilogy” finds us on familiar, disquieting ground. Under the spell of a mother’s madness, the French countryside transforms into a dreamscape of interconnected imagery: animals, desire, the functions of the body. Most troublingly: the comfort of a teenage son. Scorning the bourgeois mores and conventionality of their small town, she withdraws him from school and the two embark on ever more antisocial and dangerous behaviour.

Harwicz is at her best here, building an interior world so robust, and so grotesque, that it eclipses our shared reality. Savage, and savagely funny, she leaves us singed, if not scorched.

Bijpassende boeken en informatie