Alle berichten van Redactie

Duitse Romans, Duitse schrijfster

Carmen Buttjer – Levi

Carmen Buttjer Levi recensie en informatie over de inhoud van deze nieuwe Duitse roman. Op 22 augustus 2019 verscheen bij uitgeverij Galiani Verlag de nieuwe roman van de Duitse schrijfster Carmen Buttjer.

Carmen Buttjer Levi Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de roman Levi van Carmen Buttjer. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Duitse schrijfster Carmen Buttjer.

Carmen Buttjer Levi Recensie

Levi

  • Schrijfster: Carmen Buttjer (Duitsland)
  • Soort boek: Duitse roman, psychologische roman
  • Taal: Duits
  • Uitgever: Galiani Verlag
  • Verschenen: 22 augustus 2019
  • Omvang: 272 pagina’s
  • Nederlandse vertaling: geen
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook / Luisterboek

Flaptekst van de roman

Levi hat auf der Beerdigung seiner Mutter die Urne geklaut. Jetzt versteckt er sich auf einem Hausdach mitten in Berlin. Zwar wohnt ein paar Stockwerke unter seinem Lager immer noch sein Vater, aber von dem hat er noch nie viel mitbekommen. Und nach der Sache mit der Urne kann er sich sowieso nicht mehr blicken lassen.

Tigerschatten springen zwischen den Dächern, sitzen Levi im Nacken und streifen um die Urne – derselbe Tiger, der seine Mutter getötet hat, davon ist Levi überzeugt, auch wenn er in letzter Zeit viel zu schnell erwachsen werden musste und es eigentlich besser weiß. Im Kampf mit dem Verlust sucht der Junge sich seine eigenen Verbündeten: Da ist der mysteriöse Vincent, der mit ihm durch die Stadt fährt und im selben Haus wohnt, aber bis auf ein paar zwielichtige Geschäfte kaum etwas von sich preisgibt. Und Kolja, der Kioskbesitzer, für den Gedächtnisschwund noch immer die beste Art ist, sein Leben zu bewältigen – ausgelöst durch jede Menge Whiskey. Aber die Erinnerungen tauchen genauso hartnäckig aus der Vergangenheit auf wie Koljas Bilder aus seiner Zeit als Kriegsfotograf, die er in einem Hinterzimmer seines Kiosks immer noch entwickelt.

Bijpassende Boeken en Informatie

 

Ethiopië

Maaza Mengiste – The Shadow King

Maaza Mengiste The Shadow King recensie en informatie over de inhoud van deze historische roman over Ethiopië. Op 24 september 2019 verscheen bij Uitgeverij W.W. Norton & Company de nieuwe roman van de Ethiopisch-Amerikaanse schrijfster Maaza Mengiste.

Maaza Mengiste The Shadow King Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van The Shadow King, de nieuwe roman van Maaza Mengiste. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden te vinden. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze roman van de Ethiopisch-Amerikaanse schrijfster Maaza Mengiste.

Maaza Mengiste The Shadow King Recensie001Boek-Bestellen

The Shadow King

Flaptekst van deze roman over Ethiopië

With the threat of Mussolini’s army looming, recently orphaned Hirut struggles to adapt to her new life as a maid in Kidane and his wife Aster’s household. Kidane, an officer in Emperor Haile Selassie’s army, rushes to mobilize his strongest men before the Italians invade. His initial kindness to Hirut shifts into a flinty cruelty when she resists his advances, and Hirut finds herself tumbling into a new world of thefts and violations, of betrayals and overwhelming rage. Meanwhile, Mussolini’s technologically advanced army prepares for an easy victory.

Hundreds of thousands of Italians, Jewish photographer Ettore among them, march on Ethiopia seeking adventure. As the war begins in earnest, Hirut, Aster, and the other women long to do more than care for the wounded and bury the dead. When Emperor Haile Selassie goes into exile and Ethiopia quickly loses hope, it is Hirut who offers a plan to maintain morale. She helps disguise a gentle peasant as the emperor and soon becomes his guard, inspiring other women to take up arms against the Italians. But how could she have predicted her own personal war as a prisoner of one of Italy’s most vicious officers, who will force her to pose before Ettore’s camera? What follows is a gorgeously crafted and unputdownable exploration of female power, with Hirut as the fierce, original, and brilliant voice at its heart.

In incandescent, lyrical prose, Maaza Mengiste breathes life into complicated characters on both sides of the battle line, shaping a heartrending, indelible exploration of what it means to be a woman at war.

Bijpassende Boeken en Informatie

Noorse schrijvers, Verhalen

Line Madsen Simenstad – Königin-Maud-Land ist geheim ∗∗∗∗

Line Madsen Simenstad Königin-Maud-Land ist geheim recensie en informatie over de inhoud van deze verhalenbundel. Op 20 augustus 2019 verscheen bij Mare Verlag de Duitse vertaling van Dronning Maud Land, het boek met verhalen van de Noorse schrijfster Line Madsen Simenstad.

Line Madsen Simenstad Königin-Maud-Land ist geheim Recensie en Informatie

De Noorse literatuur heeft ons in de afgelopen jaren veel moois en bijzonders gebracht. Een nieuw literair talent in wording is Line Madsen Simenstad, een in Duitsland woonachtige journaliste en uitgeefster. Ze debuteert in 2019 met Dronning Maud Land dat nu in Duitse vertaling beschikbaar is. Of er een Nederlandse vertaling zal gaan verschenen is niet bekend.

Königin-Maud-Land ist geheim bevat vijf verhalen waarvan er twee wat langer zijn. Alhoewel alle verhalen boeiend en geslaagd zijn, valr het titelverhaal, bovendien het langste van de bundel, het meeste op, Een moeder en een kind van vijf jaar leven samen in een appartement. Het kind gaat niet meer naar de kleuterschool nadat de moeder waarschuwingen heeft gekregen over de opvoeding. Ze ervaart de buitenwereld als een constante bedreiging die buitengesloten moet worden van het Koningin-Maud-Land, zoals ze de plek noemt voor haar zoon die vooral gefascineerd is door cijfers.

Het isolement en de angst van de moeder zijn met de dag groter en als de jongen weigert te eten probeert ze hem met dwang te voeren. De deurbel en telefoon worden niet beantwoord en zorgen voor steeds meer spanningen bij de moeder.

Line Madsen Simenstad Königin-Maud-Land ist geheim Recensie

Ook de andere verhalen in deze debuutbundel over kwetsbare, soms vertroebelde verhoudingen tussen twee mensen. Een dochter die aan het sterfbed van haar vader wacht op zijn dood. Een oudere zus wil haar jongere zus waarschuwen over de desillusie van de eerste liefde. In plaats van vertellen over de ex-vriendinnen van haar vader na de dood van de moeder, vertelt zijn dochter over de honden die bij deze mislukte relaties horen. In laatste verhaal reist een vrouw op kerstavond met een taxichauffeur mee op zijn ritten in de winteravond om de net verbroken relatie te verwerken.

Pijnlijke en kwetsbare momenten in intermenselijke relaties op uitstekende wijze ingetogen verwoord

Op ingetogen wijzen en in een mooie en indringende stijl vertelt Line Madsen Simenstad verhalen over de pijnlijke en kwetsbare momenten in intermenselijke relaties, het verlangen om te vertellen en de angst om dit te doen. Königin-Maud-Land ist geheim is een zeer geslaagde debuutbundel van een literair talent in wording. Een boek dat het waard is om ook een Nederlandse vertaling te krijgen. De verhalenbundel is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Königin-Maud-Land ist geheim

    • Schrijfster: Line Madsen Simenstad (Noorwegen)
    • Soort boek: verhalenbundel
    • Taal: Duits
    • Origineel: Dronning Maud Land (2018)
    • Nederlandse vertaling: nee
    • Duitse vertaling: Ilona Zuber
    • Uitgever: Mare Verlag
    • Verschenen: 20 augustus 2019
    • Omvang: 128 pagina’s
    • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook
    • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Flaptekst van het boek

Auf einem sommerlichen Steg in den Schären teilen zwei Schwestern ihre Geheimnisse, kurz bevor eine von ihnen die Insel der gemeinsamen Kindheit verlässt. Ein Vater liegt im Sterben wie ein roter Riesenstern vor der Implosion, während seine Tochter neben ihm wacht. Eine Mutter beschützt ihr Kind vor der trüben Welt, vor der sie selbst am meisten Schutz bedürfte. Eine Tochter und ihre Hündin sind der einzige Anker des Vaters in einer dunklen Silvesternacht. Eine junge Frau vertraut sich bei einer nächtlichen Taxifahrt durch Oslo einem Fremden an.

Unbestechlich nüchtern und zugleich voll melancholischer Poesie schreibt Line Madsen Simenstad in den fünf Storys ihres in Norwegen hochgelobten Debüts über die Distanz zwischen Menschen, über ihre Träume und Albträume, über ihre Sehnsucht nach Nähe und Momente voller Schmerz.

Bijpassende Boeken en Informatie

Biografie, Voetbalboeken

Piet Schrijvers Biografie De beer van De Meer

Piet Schrijvers Biografie De beer van De Meer recensie en informatie over de inhoud van dit voetbalboek. Op 20 september 2019 verschijnt bij Uitgeverij Edicola de biografie van Piet Schrijvers, geschreven door Yuri van den Busken in samenwerking met de doelman.

Piet Schrijvers Biografie De beer van De Meer Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van de Piet Schrijvers biografie, De beer van De Meer, geschreven door Yuri van den Busken en Piet Schrijvers. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek De beer van De Meer,

Piet Schrijvers Biografie De beer van De Meer Recensie

De beer van De Meer

  • Schrijvers: Yuri van den Busken, Piet Schrijvers (Nederland)
  • Soort boek: biografie, voetbalboek
  • Uitgever: Edicola Sport
  • Verschijnt: 20 september 2019
  • Omvang: 256 pagina’s
  • Uitgave: Paperback

Flaptekst van het boek

Piet Schrijvers was een even eerzuchtige als markante keeper met het hart op de tong. De enige ook met vijf bijnamen. Maar de eerste in die reeks heeft de meeste zeggingskracht: Beer van De Meer.Hij veroverde onder meer vijf keer landstitels met Ajax en maakte twee wereldkampioenschappen mee. Nog altijd is hij de houder van een uitzonderlijk record: in het seizoen 1971/72 kreeg hij slechts tien doelpunten tegen. ‘Niet slecht voor een bouwvakkertje’, zegt hij over die imposante carrière.

Op zijn 72ste werd vastgesteld dat Schrijvers aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Voor de man die 25 jaar lang onverschrokken de strijd aanging met de beste spitsen ter wereld, zijn nu opeens de mooiste herinneringen aan het vervagen. Hij begon aan een wedstrijd die hij niet kan winnen.

Piet Schrijvers Biografische Informatie

  • Geboren op 15 december 1946
  • Geboorteplaats: Jutphaas, Utrecht
  • Nationaliteit: Nederland
  • Discipline, voetbaldoelman, coach
  • Actief als doelman: 1965-1985
  • Actief als coach: 1987-1996
  • Nederlands Elftal: 1971-1984 (W46/D0)
Clubs van Piet Schrijvers

1983-1985 PEC Zwolle (W62)
1974-1983 Ajax (W269)
1968-1974 FC Twente (W190)
1965-1968 DWS (W40)

Bijpassende Boeken en Informatie

Reisboeken

Annette Pehnt – Mein Amrum ∗∗∗∗

Annette Pehnt Mein Amrum recensie en informatie van de inhoud van dit boek over het Duitse Waddeneiland Amrum. Op 19 maart 2019 verscheen bij Uitgeverij Mareverlag dit mooie en persoonlijke boek van de Duitse schrijfster Annette Pehnt.

Annette Pehnt Mein Amrum Recensie

In Duitseland bestaat een rijke traditie in het schrijven van boeken over de Duitse eilanden zowel in de Waddenzee als de Oostzee. Veel bekende en goede auteurs zijn betrokken bij de eilanden omdat ze er veel naartoe reizen of er zelfs vandaan komen. In deze traditie is nu het boek Mein Amrum toegevoegd van de interessante Duitse schrijfster Annette Pehnt die ook in Nederland geen onbekende is. Tussen 2006 en 2009 zijn drie van haar romans in Nederlandse vertaling verschenen.

En nu is in Duitsland haar eilandboek verschenen over Amrum, een eiland behorend tot de Duitse Wadden. Bovendien is het boek veel rijker. Het is een persoonlijk boek geworden waarin Annette Pehnt vele ervaringen en overpeinzingen met haar lezers deelt. Als rode draad loopt door het boek het verslag van een bezoek aan het eiland dat doet samen met haar hond. Een voormalige straathond die van een Spaans eiland afkomstig is.

Annette Pehnt Mein Amrum Recensie

Op inventieve wijze vermeng Annette Pehnt haar persoonlijke gedachten van het bezoek met een pging te begrijpen hoe een hond dit zelfde bezoek zal ervaring. Dit geeft een mooie poëtische insteek met een relativerende werking. Het roept bovendien herinneringen op aan eerdere bezoeken aan Amrum, vanaf haar jeugd tot en met de reizen die ze alleen en met haar kinderen maakte.

Persoonlijk, rijk, soms poëtisch reisboek dat een Nederlandse vertaling verdient

Annette Pehnt heeft  een veel universeler boek geschreven dan je wellicht zou verwachten. Alhoewel de titel Mein Amrum in dit geval de lading zeer goed dekt. Het is namelijk een zeer persoonlijk, reflecterend, op soms poëtisch en en in de beste stukken briljant boek opgeleverd dat een Nederlandse vertaling verdient. Wellicht een idee voor Uitgeverij Atlas Contact die eerder werk van de schrijfster uitgaf om de stoute schoenen aan te trekken en dit boek ook voor Nederlandse lezers die het Duits niet machtig zijn toegankelijk te maken. Annette Pehnt Mein Amrum is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Theo Jordaan

Mein Amrum

  • Schrijfster: Annette Pehnt (Duitsland)
  • Soort boek: persoonlijk reisboek, eilandboek
  • Taal: Duits
  • Uitgever: Mareverlag
  • Verschenen: 19 maart 2019
  • Omvang: 126 pagina’s
  • Uitgave: Gebonden Boek / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (uitstekend)

Bijpassende Boeken en Informatie

 

Spaanse schrijfster, Spanje

Carmen Mola – De zigeunerbruid

Carmen Mola De zigeunerbruid recensie en informatie over de inhoud van deze Spaanse thriller. Op 12 september 2019 verschijnt bij Xander Uitgevers de thriller De zigeunerbruid van de Spaanse schrijfster Carmen Mola.

Carmen Mola De zigeunerbruid Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van De zigeunerbruid, de thriller van Spaanse schrijfster Carmen Mola. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de nieuwe Spaanse thriller van Carmen Mola.

Carmen Mola De zigeunerbruid Recensie

De zigeunerbruid

  • Schrijfster: Carmen Mola (Spanje)
  • Soort boek: Spaanse thriller
  • Origineel: La novia gitana
  • Uitgever: Xander Uitgevers
  • Verschenen: 12 september 2019
  • Omvang: 352 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Inhoud van de Spaanse thriller

Elena Blanco is hoofd van de speciale eenheid binnen de Spaanse politie die alleen zeer complexe zaken krijgt toegewezen. Ze is charismatisch, op zichzelf gericht en totaal eigengereid. Zeven jaar geleden werd haar zoon ontvoerd en nooit teruggevonden, ze kan niet rusten voor ze de waarheid weet.

Elena’s team krijgt de gruwelijke en misselijkmakende moord op de tweeëntwintigjarige zigeunerin Susana toegewezen. Elena ontdekt dat Susana’s oudere zus op even onvoorstelbare wijze aan haar einde kwam, net als haar zusje een paar dagen voor haar huwelijk. Er zit een dader vast, maar of het de juiste is…

Bijpassende Boeken en Informatie

Historische Roman

Dido Michielsen – Lichter dan ik

Dido Michielsen Lichter dan ik recensie en informatie over de inhoud van deze historische roman over Nederlands-Indië in de 19e eeuw. Op 5 september 2019 verscheen bij Uitgeverij Hollands Diep de debuutroman van Dido Michielsen.

Dido Michielsen Lichter dan ik Recensie en Informatie

Als de redactie het boek gelezen heeft, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Lichter dan ik, de eerste roman van Dido Michielsen. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van deze historische roman die zich op Java afspeelt, geschreven door Dido Michielsen.

Dido Michielsen Lichter dan ik Recensie

Lichter dan ik

  • Schrijfster: Dido Michielsen (Nederland)
  • Soort boek: historische roman, debuutroman
  • Uitgever: Hollands Diep
  • Verschenen: 5 september 2019
  • Omvang: 272 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de roman

Java, 1850. Isah groeit op in de de kraton, het vorstenverblijf in Djokja. Haar levensloop lijkt daarmee vast te staan. Maar de eigenzinnige, jonge vrouw weet te ontsnappen aan de traditionele standenmaatschappij. Ze wordt huishoudster én minnares van een Hollandse officier en schenkt hem twee dochters. Wanneer hij hen verlaat, moet ze grote offers brengen om haar kinderen te zien opgroeien. Uiteindelijk beseft Isah dat ze haar eigen afkomst niet kan en ook niet wil verloochenen.

Bijpassende Boeken en Informatie

Nederlandse dichters, Poëzie

Huub Beurskens – Gedurig nader Recensie

Huub Beurskens Gedurig nader recensie en informatie over de inhoud van deze gedichtenbundel. In 2018 verscheen bij Uitgeverij Koppernik deze nieuwe poëziebundel van Huub Beurksens.

Huub Beurskens Gedurig nader Recensie

En dan een Oja. Een oja voor Huub Beurskens. Want oja Huub & oja Beurskens & oja hoe zat dat ook alweer? Ik krijg er almeteens een hoog Raster-gevoel bij, bij die Huub, bij die Beurskens maar of dat een verloren gelopen dan wel een terecht gevoel is weet ik niet.

(witregel wegens opstaan en naar de boekenkast lopen)

Aha. Hier. Zie. Volgens de in 2009 verschenen Raster 1972 – 2008 index (feitelijk Raster 125): Beurskens, Huub: 13 bijdrages; de eerste in Raster 5, de laatste in Raster 105. Voor zover ik nagaan kan, is hij nooit onderdeel geweest van de redactie (zo zat het wel in mijn hoofd. waarom weigert de werkelijkheid keer na keer zich aan te passen aan hoe ze in mijn hoofd zit?). En dertien bijdrages is ook niet overdreven veel. Waarom dan. Waarom dan zegt mijn hoofd. Waarom dan zegt mijn hoofd ogenblikkelijk Oja Raster van zodra mijn ogen de naam Huub Beurskens ontwaren? Waren zijn bijdrages aan Raster dan heel memorabel misschien, moet ik het in die hoek kan zoeken? Moet ik dan echt met die vreselijke chaos die al mijn overheen het huis verspreide zesentwintig boekenkasten zijn (losse stapels en volgepropte bananendozen niet meegerekend) dertien verschillende Rasters zien te vinden om te zien welke tekst me deze onverbrekelijke BeurskensRaster connectie heeft opgeleverd? Ja. Ik moet maar. Misschien. En ik ben boos op mijn brein en zuchtend slof ik naar de thermos om me nog maar eens een kop koffie in te schenken.

(witregel wegens zuchtend naar de thermos sloffen)

En lap. Daar heb je het al. In mijn benedenboekenkasten loopt de Rasterverzameling niet verder dan nummer zestien (en dan volgen nog, for some reason, nummer 49 en nummer 119 – ik zei je toch dat mijn boekenverzameling chaos is?). Maar in nummer 5 moest Beurskens staan, en in nummer 11 ook en ha!, die heb ik dan toch maar alvast hier. Beide nummers zijn uit de tijd dat Raster in dat smalle, hoge formaat verscheen en dat is als u het mij vraagt (u vraagt het mij niet) de interessantste tijd uit de Raster-historie, tezamen misschien, met de hoogste nummers (100+). Eerste Beurskens-bijdrage: Raster 5: het vertalen en inleiden van enkele gedichten van Gottfried Benn, wat zonder twijfel een geniale dichter is. En de titel van Beurskens’ inleiding is fantastisch: Wie de rondedans kent gaat het lab in. Vandaar dan die las? Vanwege een fantastisch getitelde inleiding op een geniale dichter? Kan zijn. Maar kan nog heel wat beter helemaal niet zijn.

Raster 11 dan, Raster 11. Raster 11? Raster 11! Maar dat is het! Hoe kon ik het vergeten? Raster 11 is mijn lievelingsRaster of all time! Het is die Raster over / van / met de Wiener Gruppe (mijn lievelingsgruppe of all time!). Ik bedoel Artmann! Wiener! Rühm! En vooral: Bayer!!! Dit is de Raster die ik van voor naar achter gespeld heb, en van achter naar voor en daarna weer terug. Jean Paul stond er ook in owja, en Leo Pleysier wiens teksten altijd weer mijn ogen strelen. En! En!! En!!! Sandor Weöres. O. Heel veel beter dan Sandor Weöres wordt het van je leven niet, laat me je dat vertellen.

(en op een keer zal het nacht geweest zijn, iets van midden in de nacht, zo ergens rondom het holst, en ik ben een heel klein beetje droef, en ik heb een heel klein beetje teveel zwaar Belgisch bier op, en ik besluit om, dronken en triest en midden in de nacht, iemand op te bellen die ik al jaren niet meer gesproken heb (hee, goed idee). En ze zegt dat mijn stem zo zwaar geworden is en zo vaderlijk en zo zonder intimiteit en het word me bijna teveel allemaal maar het is holst genoeg, en ik ben dronken en triest genoeg om toch nog niet meteen mijn telefoon uit te zetten maar in plaats daarvan, haar teksten voor te lezen. Teksten van deze eigenste Sandor Weöres, uit deze eigenste Raster 11, mijn hoogsteigenste lievelingsRaster!)

Maar waar had ik het over?

(witregels wegens bedenken waar ik het over had)

Beurskens dus, Beurskens en Raster. De connectie moet zijn gelegd omdat hij verscheen in mijn lievelingsRaster. Maar wat heb ik indertijd eigenlijk van de gedichten zelve gevonden? Bladzij 68. Ja daar staat hij. Vierde Kwartet, zo heet het. Een vierdelig gedicht. Elk deel krijg een aparte bladzijde toegewezen, zodat de delen zwemmen in het paginawit. Daar hou ik wel van. Als teksten zwemmen mogen. En het is geen slecht gedicht ook, al zou het hier en daar wat slechter mogen rijmen (vanwaar eigenlijk die levensgrote antipathie in mij tegen gedichten op rijm? waar komt dan vandaan? weet u dat, mijnheer de dokter?). Maar ik kan me niet voorstellen dat ik toen ik het voor het eerst las een brul van enthousiasme gelaten heb. Ik kan me niet eens voorstellen dat ik indertijd de naam Beurskens op één van mijn 100 000 “nader te onderzoeken”-kladpapiertjes geschreven heb (witte memootjes, bierviltjes, snoeppapiertjes, bonnetjes, treintickets, van verpakkingen gescheurde stukjes karton, snippers van kranten en folders: mijn huis puilt uit van op papiertjes genoteerde namen – het zijn er veel meer dan ik er ooit verwerken kan).

Dus. Nu. Kwartieren en zweetdruppeltjes later. Weet ik dan het spoor Beurskens – Raster een doodlopend spoor is. Maar mijn hoofd en mijn hart zijn weer rustig en ik kan nu eindelijk, daar, op de bank Gedurig nader gaan lezen. (misschien een goed muziekje erbij, maar welk muziekje, hum, hum)

(witregel wegens goed muziekje uitzoeken)

En ik lees.

En ik lees.

En ik lees.

(witregel wegens lezen)

(nog een witregel wegens lezen)

(en nog een)

Hum. Weet je wat het is? Nee? Ik zal je zeggen wat het is. Eigenlijk staat Gedurig nader voor zoveel dat ik slecht vind in poëzie. Het aanhaken bij alles klassiek, bijvoorbeeld. O, ik weet wel. Zo hoort het in de literatuur, ik zou haast zeggen zo heurt het in de literatuur. Toen ik nog studeerde ging zelfs een hele godeganzelijke module over hoe literatuur en kunst in het algemeen wortelen in het klassieke. Bronnen van onze beschaving, zo heette die module (beschaving! maakten ze een grapje ofzo?). Dus ik weet het wel. Maar ik ken het verhaal al zo lang. Het verhaal van de voeten in de oerklei. Staatsmannen en redenaars; Perikles; Kalias; Fygië; Socrates; Thales (de uitvinder van niet alleen de filosofie maar ook van de selffulfilling prophecy) Kaïn; Nofretete (o, al is die laatste inspiratiebron geweest voor één van de allermooiste jazzplaten allertijden: Nefertiti, The Beautiful One Has Come van The Cecil Taylor Jazz Unit) (en Miles Davis, eenvoudigweg Nefertiti) (maar die laatste vind ik alweer wat minder) (maar toch – vergeving kan ik opbrengen voor Nofretete ja die ik wil ik je nog wel geven, Beurskens), of dat wat de oergrond reeds voorbij is maar altijd nog redelijk klassiek heten mag: W.H Auden; Brecht; Aelbert Cuyp; Johan Verspronck; Goethe; Michelangelo (hier wat elitairderig bij zijn minder bekende achternaam Buonarotti genoemd) – het is alles zo gekend, zo obligaat, zo afgesleten en een beetje gemakzuchtig ook wel. Noem de grote namen en het zingt zichzelf wel tot Echte Literatuur; de “lageren” halen er echt geen Goethe bij hoor! Het is dit soort van “high brow” dat me op mijn twintigste nog imponeren kon, maar me nu al jarenlang voornamelijk vermoeit.

O, en dan die al even onberispelijke muziek! Chopin! Ravel! Liszt! Preludes, sonates, nocturnes! En ik zou zo graag eens lezen van een poëet die het liefste luisterde naar Pharoah Sanders of Sun Ra of Fly Pan Am of My Bloody Valentine of Alice Coltrane (de favoriete artist van mijn vierjarige dochter trouwens) of Katharina Klement of Fredrik Ness Sevendal of Mugstar of The Doomed Bird of Providence of Kammerflimmer Kollektief of Swans of Lisabö of Lustmord of Torturing Nurse of The Wave Pictures of Lead Belly of Spiritual Joy Band of Dictaphone of Black Sabbath of Napalm Death of Terry Riley of Pauline Oliveros of Muslimgauze of Demdike Stare of Albert Ayler of The Art Ensemble Of Rake of Ah Cama-Sotz of Migala of Mirel Wagner of The Black Heart Procession of Wooden Shjips of Fat Freddys Drop of Kjetil D Bransal of Handful Of Dust of naja weet ik veel. Muziek waar al eens een kreukje in mag zitten. Muziek die vies mag worden. Of muziek die allicht te teer en te klein zal blijken te zijn voor de volgende eeuwen. Zulke muziek. Zulke platen. Die je niet in 100 000 andere boeken ook al bent tegen gekomen. Oké, Beurskens heeft het ook over Louis Andriessen en het gedicht dat hij over hem geschreven heeft is niet meteen heel ergerlijk, maar toch: Andriessen is toch nog maar een tegemoetkoming halverwege.

Ook het gedicht Erfgoed, dat zo losweg op Jelle Reumers in 2011 verschenen De Mierenmens geïnspireerd lijkt te zijn, draagt voor mij meer ruis dan goed in zich mee. Het bestaan als een voortdurend vergaan; gemijmer over celvernieuwing; de Marleen en de flat die er niet meer staat; met een anoniem uit Brussel een nacht in Parijs – o het is heel geschikt voor een 20-jarige debutant (die sportscholen frequenteert, hee Beurskens?), maar zoveel jaren, zoveel dichtbundels, zoveel literatuurprijzen later had het gepeins wel iets minder voordehandliggend mogen zijn.

En dan rijmen de gedichten in Gedurig nader ook nog eens veel vaker dan me lief is. Eigenlijk zou dit alles moeten zijn dat ik niks vind. Eigenlijk zou dit een bundel moeten zijn die ik na een bladzijde of tien zuchtend terug bovenop de stapel leg, wel wetend dat het lot van bundels bovenop de stapel is dat ze dra geheel onderop de stapel zijn komen te liggen – vanwaaruit ze het daglicht zelden nog zullen zien.

Maar toch blijf ik lezen en lezen en lezen. Vandaar al die witregels net. Omdat ik maar bleef lezen. Ga maar na: het bekritiseerde gedicht Erfgoed staat al bijna op het einde van de bundel. Dus. Ik zat, en ben blijven zitten & ik las, en ben blijven lezen. Waarom? Omdat de sfeer in de bundel vaak herfstig en verstild is?; omdat het iets van modder en eindeloze wegen heeft (zonder dat het nu noodzakelijkerwijze gaat over modder en eindeloze wegen?); omdat de stemming nadenkend en contemplatief is?

Omdat Figuurcomposite me een beetje ontroert zonder dat ik weet waar die ontroering in zit & ben je dan misschien & toch & in weerwil van eerdere bedenkingen niet gewoon een heel groot dichter? Als je de ontroering ongemerkt binnensmokkelen weet? “Mijn oma…”, zo stamelt het: zijn oma dus dacht na een droom die ze als kind had te zullen sterven op 5 november maar ze stierf uiteindelijk op een zondag in januari (“want de heer [is] een toffe peer”). Drie dagen later werd ze begraven en de ik-figuur miste hierdoor een college. Dat kon rekenen op lomp onbegrip van de docent. Zo zijn docenten immers. Lomp en vol van niets dan onbegrip.

Omdat De vernissage, een anekdotisch en redelijk grappig gedicht dat speelt met de gedachte dat poëzie vooral dáár spreekt waar het geheugen zwijgt; dichters schrijven de witplekken noodgedwongen zwart (postconfessional, anyone?) me een goed deel van de dag aan het denken zette? En ik daar graag ben: in die bedachtzame, rustige, trage stemming?

Omdat De jonge metamorfosist zich in de eerste regel al herpakt en ik dat prachtig vind, schrijvers die zichzelf herpakken en aldus lezers betrekken in hun eigen zoek- en denkproces. Het beschrijft een mooie jeugdherinnering met een trein en een kelder en een vlinder en kinderfilosofische gedachten voortvloeiende daaruit, en het heeft in “Van mijn berg daalde ik af terwijl ik de keldertrap op liep.” één van de mooiste eindzinnen allertijden.

Omdat ik Koppernik één van de sympathiekste uitgeverijen van Nederland vind met een zeer interessant fonds  (maar waar blijft die Beckett, mannen?)  en ik het interessante wil kunnen lezen in al hun uitgaves? Is het hierom, om dit soort dingen dat ik altijd maar bleef doorlezen in Gedurig nader?

Of is het misschien alleen maar omdat de bundel me het gevoel geeft dat het fijn moet zijn, dat het heel erg fijn moet zijn om Huub Beurskens te zijn

Of is het misschien alleen maar omdat de bundel me het gevoel geeft dat het fijn moet zijn, dat het heel erg fijn moet zijn om Huub Beurskens te zijn en ik het prettig vind om even in de schaduw van die fijnheid te staan. Hoe fijn het is. Huub Beurskens te zijn. Met zijn Huub Beurskens-blik en zijn Huub Beurskens-gedacht en zijn Huub Beurskens-leven. Dat altijd al fijn geweest moet zijn, ook toen in de kelder en nog later blijkens Aan de jonge dichter die ik was: “’Waar ging het altijd al om?’ / vroeg mijn leraar Duits ostensief / toen ik van hem wilde weten / welke hedendaagse poëten hij / aanbeval. ‘Geboorte, liefde, dood,’ / antwoordde hij voor mij / en gaf me, hoewel de zon scheen, / iets van Von Goethe te leen. / Mijn lief wachtte in mini-jurk / voor school met haar blauwe Peugeot / en deed me God en Godin / van Vroman cadeau.”

O ik had ook een leraar Duits en hij liet me ook Goethe lezen. Maar de zon scheen niet die dag, en ik had geen lief die een brommer had en me een Vroman cadeau deed. Hell, ik had niet eens een lief zonder brommer of Vroman. Ik had helemaal geen lief, plus daarbij had ze geen mini-jurk. Beurskens wel, en ze deed hem een boek cadeau en als het allemaal al niet om van om te vallen zo mooi is, had ze op de koop toe nog krullen ook (al had ze die krullen allicht alleen maar om ze te laten rijmen (rijm!) met “niet […] in abstracties […] lullen.”). Dit alles was Beurskens al vroeg en overstijgt in al zijn Beurskensheid mijn mijheid van vroeger of van nu bij verre. En naar onze meerderen kijken we stil en vol ontzag.

Misschien. Zoiets.

Zoiets misschien.

Maar toch. Een écht fantastische dichtbundel kan ik Gedurig nader helaas niet vinden.

Recensie van: Tim Donker

Huub Beurskens Gedurig nader Recensie

Gedurig nader

  • Schrijver: Huub Beurskens (Nederland)
  • Soort boek: gedichten, poëziebundel
  • Uitgever: Uitgeverij Koppernik
  • Verschenen: 2018
  • Omvang: 56 pagina’s
  • Uitgave: Paperback

Bijpassende Boeken en Informatie

Vlaamse thriller

Jos Pierreux – Rot fruit ∗∗∗

Jos Pierreux Rot fruit recensie en informatie over de inhoud van deze Vlaamse thriller. Op 23 mei 2019 is bij Uitgeverij Vrijdag de nieuwe Luk Borré thriller verschenen van de Vlaamse schrijver Jos Pierreux.

Jos Pierreux Rot fruit Recensie en Informatie

Rot fruit is al de 15e misdaadroman van de Vlaamse schrijver Jos Pierreux waarin de vaak met zichzelf en zijn omgeving worstelende politieman Luk Borré de hoofdpersoon is. Ook deze keer speelt de thriller zich grotendeels af in de badplaats Knokke. Een plaats die zich in de loop van der jaren niet aan enig verval heeft kunnen onttrekken.

Jos Pierreux Rot fruit Recensie Luk Borré

Jos Pieurreux heeft een eigen stijl waarin regelmatig Vlaams idioom doorklinkt. Echter niet bovenmatig waardoor het boek ook voor de Nederlandse lezer goed leesbaar blijft. Hoofdpersoon Luk Borré is heeft een behoorlijk opvliegend karakter en bovendien een aantal meningen en eigenschappen die hem niet overdeeld positief doen uitkomen. Daarin schuilt tegelijkerijd echte kracht van de boeken over Luk Borré en Rot fruit in het bijzonder.

De eigen stijl en de opvliegende en weerbarstige hoofdpersoon zorgen voor veel leesplezier

Al met al heeft Jos Pierreux weer een zeer onderhoudende thriller toegevoegd aan zijn steeds maar groeiende oeuvre. Storend vond ik wel dat hij twee van zijn lijken de naam heeft gegevens van de beroemde thrillerschrijvers Fred Vargas en Jean-Claude Izzo. Ongetwijfeld bedoeld als eerbetoon aan deze inderdaad zeer bijzondere Franse misdaadauteurs, maar door mij, helaas, als storend ervaren. Gelukkig blijft er toch voldoende over om van het boek te genieten. De thriller is dan ook gerwaardeerd met ∗∗∗∗∗ (zeer goed).

Recensie van Theo Jordaan

Rot fruit

  • Schrijver: Jos Pierreux (België)
  • Soort boek: Vlaamse thriller, Luk Borré thriller
  • Uitgever: Uitgeverij Vrijdag
  • Verschenen: 23 mei 2019
  • Omvang: 320 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook
  • Waardering redactie: ∗∗∗∗∗ (zeer goed)

Flaptekst van de thriller

In een winkelpand stuit Luk Borré op een gruwelijke moord.
De identificatie van het aan stukken gehakt lichaam verloopt moeizaam. Terwijl zijn echtgenote Rena op zoek gaat naar een aannemer om hun flat te verbouwen, probeert inspecteur Borré de dader op het spoor te komen.

Het onderzoek vordert niet, tot speurders vanbuiten Knokke zich ermee bemoeien en een aanhouding verrichten. De verdachte lijkt echter zo onwaarschijnlijk dat Borré niet kan geloven in zijn schuld.
De inspecteur zoekt in stilte verder. Is dit trouwens wel een alleenstaand misdrijf? Of is de inspecteur een seriemoordenaar op het spoor?

Jos Pierreux Informatie

Bijpassende Boeken en Informatie

België

Adeline Dieudonné – Het echte leven

Adeline Dieudonné Het echte leven recensie en informatie over de inhoud van deze roman. Op 22 augustus 2019 verschijnt bij Uitgeverij Atlas Contact de roman van de franstalige Belgische schrijfster Adeline Dieudonné.

Adeline Dieudonné Het echte leven Recensie en Informatie

Het succes van Het echte leven in Frankrijk is de Nederlandse vertaling van deze roman vooruitgesneld. De eersteling van de Belgische theatermaker Adeline Dieudonné is in Frankrijk een grote bestseller geworden. De rauwe roman beschrijft het leven gedurende vijf jaar van een verziekt gezin door de ogen van een meisje aan het begin van haar pubertijd.

De gewelddadige vader die met regelmaat haar moeder in elkaar slaat, is een gepassioneerd jager. De dieren die hij heeft geschoten zet hij op en bewaart hij in een aparte kamer. Samen met haar jongere broertje als enig houvast probeert de vertelster zich staande te houden. Een traumatische gebeurtenis met een ijscoman zorgt ervoor dat broer en zus uit elkaar groeien. Gilles, haar broertje, blijkt net als haar vader een gewelddadige inborst te hebben.

Adeline Dieudonné Het echte leven Recensie

Op treffende wijze vertelt Adeline Dieudonné het verhaal van het meisje dat gedurende haar pubertijd op bijzondere wijze uitgroeit tot een steeds zelfbewustere overlenigskunstenares met als belangrijkste levensdoel een glimlach op het gezicht van haar broertje te krijgen. Haar gewelddadige vader weet haar broer voor zich in te palmen en vergrijpt zich uiteindelijk ook aan haar. Toch weet de jonge verteller van de roman, ondanks alles overeind te blijven.

Rijke rauwe roman die overtuigend beschrijft hoe te overleven in een door geweld geteisterd gezin

Adeline Dieudonné heeft een rauwe en overtuigende coming-of-age roman geschreven van een meisje dat moet opgroeien in een totaal verziekt en door geweld geteisterd gezin. Het taalgebruik van Dieudonné is rijk, zonder in overbodige metaforen te vervallen. Een echte aanrader, ook voor jong volwassenen en gewaardeerd is met ∗∗∗∗∗ (uistekend).

Recensie van Theo Jordaan 

Het echte leven

  • Schrijfster: Adeline Dieudonné (België)
  • Soort boek: sociale roman
  • Origineel: La vraie vie (2018)
  • Nederlandse vertaling: Kris Lauwerys, Isabelle Schoepen
  • Uitgever: Atlas Contact
  • Verschenen: 22 augustus 2019
  • Omvang: 224 pagina’s
  • Uitgave: Paperback / Ebook

Flaptekst van de roman Het echte leven

Een Vinex-wijk zoals er zoveel bestaan. Een naargeestig huis met een kamer vol opgezette dieren, een sadistische vader en een murw geslagen moeder. Dat is de gezinssituatie van de 10-jarige vertelster. Als zij en haar jongere broertje Gilles getuige zijn van een gruwelijk ongeluk, trekt hij zich terug in zichzelf. Nu broer en zus ook elkaar kwijt zijn, lijkt alle hoop op geluk verloren.

Maar dan neemt de hoofdpersoon in al haar kwetsbaarheid het lot in eigen hand. Vastbesloten en doelbewust neemt ze zich voor om koste wat het kost de lach op het gezicht van haar broertje terug te brengen. Dat blijkt geen eenvoudige taak. Als ze dan zelf op een ongekende manier op de proef wordt gesteld – door haar eigen vader – neemt ze zich voor: ik zal in dit leven geen prooi zijn. En ze zal alles doen om sterk te blijven en weerstand te bieden aan wie haar kwaad wil doen.

Bijpassende Boeken en Informatie