Arjaan van Nimwegen Burengeruchten Recensie ★★★★

Arjaan van Nimwegen Burengeruchten Recensie Waardering en Informatie. In oktober 2017 is bij Uitgeverij Wereldbibliotheek de roman van Arjaan van Nimwegen Burengeruchten verschenen. Op deze pagina kun je de Arjaan van Nimwegen Burengeruchten recensie waardering en informatie lezen.

Arjaan van Nimwegen Burengeruchten Recensie

Wat een boek!!! Nog nooit van gehoord deze schrijver en dat is wel ernstig. Niet goed opgelet zeker. Maar ik ben blij dat ik al hallucinerend samen met Thomas op reis mocht, of was het een helletocht door de donkere krochten van zijn geest, om zijn veilige haven en zijn oudere zusje Lilian te redden van de ondergang. Want overal dreigt gevaar. Is het oorlog? “Al langer dan een eeuw heeft de witte villa vanaf de heuvel geheerst over het grote grasveld en de singel benden. Het is een grijze dag in het vroege najaar van 1967 en de wereld maakt zich op om te aan veranderen”. De eerste twee zinnen van dze roman. Moeder is al jaren dood en vader is met de noorderzon vertrokken. Hij stuurt elke maand geld zodat zijn kinderen kunnen wonen en leven. Maar dat houdt op. Waarom? Thomas voelt zich geroepen om een baan te zoeken en wordt leraar Frans op een middelbare school. Zijn zusje blijft thuis en hij houdt haar aan het werk met het uittypen van Franse gedichten die hij schrijft. De cadans van de typemachine garandeert de status-quo van de rust, van de veiligheid. Prachtig schrijft van Nimwegen over de sfeer op school. Je ruikt de jaren zestig. Zo gaat het over zijn ervaringen met leerkrachten tijdens staatsinrichting, godsdienst en gym. Thomas wordt meegesleurd naar een feest van school en trekt zijn mooiste pak aan. Die avond heeft hij succes. Judith van de administratie ziet wel wat in hem. Hij weet wel hoe dat moet, sociale contacten, hij heeft goed gekeken hoe volwassenen dat doen. Dus, hij maakt een vriendin. Zo hoort dat.

Hij bedenkt acties die hij gaat ondernemen, maar nooit uitvoert

Maar hij is er met zijn hoofd niet bij. Hij is thuis, denkt aan zijn zusje, die na het mislukken van een relatie met Helmut, de buurjongen zich focust op hem. Het is zijn schuld dat het contact tussen Lilian en Helmut stopt. Hij wil niet dat zijn zus een ander heeft. Zijn zus is van hem. Hij gaat er ernstig ver in om dit voor elkaar te krijgen. Hij vindt het zijn taak en wordt hierin gesteund door vader. En trouwens, de buren waren fout in de oorlog. De vader rooft kunst van de Joden, en moeder is een Moffenhoer. Intussen gaat het gevaarlijke buiten steeds maar door. Naast hippie-achtige figuren die de hele dag feest maken buiten en om elkaar heen hangen en stickies roken, en blijkbaar niet veel anders te doen hebben komen er ook vreemde mannen het terrein op. Met meetapparatuur, palen, pompen, linten, druk gebarend, die erop uit zijn om hun huis op te eisen. De witte huizen dieven. Thomas heeft zijn handen vol aan die lui. Bedenkt acties die hij gaat ondernemen, maar voert ze nooit uit.

De duistere kring om hen sluit zich meer en meer

Op school gaat het zo zo. Hij is van Frans, kan geen orde houden, doet maar wat. Nadat hij thuis blijft na een ernstige kater te hebben opgelopen tijdens een hippie-feest waar hij door Judith en haar trawanten heen is gesleept, wordt hij ontslagen. Hij heeft zich namelijk niet gemeld op school. Dat vindt hij niet nodig, en is nogal van streek. Zijn zusje Lilian heeft hij op het feest gezien met Helmut. Hoe kan dat nou? Zij is min of meer door hem gegijzeld. Dan kan hij goed op haar letten en weet precies waar zij uithangt. Dus nee, zeker niet op dat feest. Zij blijven altijd samen, dan alleen zijn zij veilig. En dat samenzijn gaat heel erg ver.”Hij weet dat het bewonderen en beminnen van zijn kant kwam, dat zij hem bevestigde, maar wat hij voor haar was, dat heeft hij nooit doorgrond” (pagina 102). Zij gaat haar eigen gang. Er komen mannen aan de deur die het gas en licht komen afsluiten. “En het water?” vraagt Thomas, maar daar zijn zij niet van. Ook heeft Thomas zin stinkende best moeten doen om de telefoon afgesloten te krijgen. Kortom de duistere kring om hen heen wordt nauwer en nauwer. De foute buurvrouw Adèle, waar zijn vader lange tijd seks mee had, doet het nu met Thomas. En dan hoort hij van de kunstroof, en dat dat zelfs een soort van verzetsdaad was. En de rol van zijn vader daarin. Dat beperkt Thomas’ mogelijkheden aan geld te komen. Hij wilde vaders kunst immers verkopen om het witte huis te redden en een inkomen voor de toekomst veilig stellen. Maar zo gek als hij is, dat gaat te ver. Buiten raast het voort. De hippies zijn veranderd in maatschappijkrietiese aktievoerders. Alle bezit is van iedereen. Het huis wordt bevolkt door vergaderende/aktiepunten besprekende revolutionairen. Er worden barricades opgeworpen. De politie is in aantocht. Er is geen houwen meer aan. “ In de tuin krioelen rovers en schabouwen( mooi woord). Er nadert een einde. Iedereen is dood of weg- maar dat is hetzelfde” (pagina 203).

Een prachtige roman heeft Arjaan van Nimwegen geschreven

Een prachtige roman heeft Arjaan van Nimwegen geschreven. De jaren zestig dringen je poriën binnen als je het leest. Om zo, zonder oordelen over die tijd, teruggeworpen te worden in de geest/gekte/sfeer/geur van de jaren zestig vind ik een feest van herkenning. Knap hoe van Nimwegen de hallucinerende, fantaserende, autistische Thomas de lezer bij de hand laat nemen op reis, door deze bijzondere tijd. Geweldig. Wat een roman! Arjaan van Nimwegen – Burengeruchten is gewaardeerd met ★★★★★ (uitstekend).

Recensie van Mieke Koster