Kat Dixon eat the glitter review, recensie en informatie dichtbundel van de Engelse dichteres. Op 31 mei 2024 verschijnt bij Broken Sleep Books de bundel met nieuwe gedichten van de uit Engeland afkomstige Kat Dixon. Hier lees je informatie over de inhoud van het boek, de schrijfster en over de uitgave. Een Nederlandse vertaling van het boek is niet verkrijgbaar.
Kat Dixon eat the glitter review en recensie van Tim Donker
Komma komma komma. Allemaal (gewoon maar) mensen. De mensen in de straten, de mensen wier slaap gebroken is, de mensen die een instrument spelen, de mensen bij de bakker, de mensen die van de hoed en de rand weten, de mensen die laat moeten werken, de mensen met een tweedehands auto. De mensen die gesieteerd worden.
De mensen die dingen zeggen.
De mensen die eat the glitter het debuut van Kat Dixon noemen.
Is wat ze zeggen. Ja. Debuut zeggen de mensen. Goed. Het kan. Maar ik heb hier in mijn kast een boek dat Here / Other heet. Het werd in 2014 uitgegeven door Artistically Declined Press. Een roman, proza misschien, maar een met veel paginawit omgeven proza & poëties tot op het bot. De schrijfster? Een zekere Kat Dixon.
Het is tien jaar geleden dat ik Here / Other las en ik kan me er eerlijk gezegd niet heel veel meer van herinneren, behalve dat de personages vreemde namen hadden als Wednesday, Zanzibar en Pigeon, dat de woorden een zeer poëtiese muzikaliteit (vooral ritme) hadden, dat het vervreemdend was, dat alles zwom in paginawit (soms niet meer dan vier regels op een bladzijde) & dat het bloedmooi was.
Is het mogelijk dat er twee Kat Dixons zijn?
Ja. Dat is mogelijk.
Is het mogelijk dat ze allebei schrijver zijn?
Ja. Dat is mogelijk.
Is het mogelijk dat beide schrijvende Kat Dixons een hang hebben naar het experimentele?
Ja. Dat is mogelijk.
Is het mogelijk dat beide schrijvende en experimenterende Kat Dixons zich geïnspireerd weten door een denkrichting die een mens als “postmodern” zou kunnen klassifiseren, met de nodige mitsen en maren, aangezien wij, als Bruno Latour niet onjuist zegt, nooit modern geweest zijn en ons daartoe dus ook niet “post” kunnen verhouden jajaja maar toch dat deconstructivisme jajaja en toch de geesten van Foucault en Deleuze en Derrida jajaja & de ironizeringen jajaja en de tijden die vol geworden zijn – is dát mogelijk?
Ja. Dat is mogelijk.
Maar weet je wat ook mogelijk is? Dat de mensen maar wat uit hun nek lullen, dat is ook mogelijk. Het zijn immers de mensen maar. Het zijn Clare en Emma en Glyn maar. En die zeggen zoveel. Die noemen dit boek ook een pamflet. Dat zegt zelfs Kat Dixon zelf. “Dit pamflet zou niet bestaan zonder Gladstone’s Library” zegt ze in het dankwoord. Maar ik ben nooit van mening geweest dat een maker van een werk goed in staat zou zijn om te kunnen zeggen wat het is. Integendeel, misschien zelfs wel.
“Pamphlet” verwijst wel naar iets meer dan “pamflet” alleen, en in sommige opzichten kan eat the glitter zeker pamflettisties genoemd worden (een manifest! een verklaring! iets dat roept en zegt wat de dichtkunst vermag!) maar toch hecht ik eraan dit boek gewoon een poëziebundel te noemen. Een bundel vol poëzie. En wat voor een!
Ieder gedicht schreeuwt het uit. Met schuine strepen als zweepslagen.
Ieder gedicht schreeuwt. Ieder gedicht roept op om de poëzie te zien. De poëzie, die overal is.
In gesprekken en herinneringen in een biertuin op zwartpaardweg; in een aanvraag gericht aan de Kunstraad betreffende geld om mescaline te kunnen kopen; in de tabbladen die je om half drie ’s nachts open hebt staan op je laptop (voornamelijk de pagina’s van Rachel Stone op verscheidene sociale media); in iets dat een regelement zou kunnen zijn voor virtuele en/of echte relaties (“unflattering photo’s are banned”, “listen while not listening”, “each party may attend a party without the other Party should the aforementioned Party be moody, badly dressed or hate their friends”); in een lijstje met de voors en tegens van een potensjeel lief (tegen: heeft een portemonnee met klittenband, gelooft in vrijemarkteconomie; benadert haar vulva als een gameboy); in gedachten over sex, porno en het verwijderen van ongewenst haar; in een fiksjonele bijsluiter van hygiëniese handgel; in hoe je in Noorwegen zit in een boot met een vrouw die je geacht wordt lief te hebben; in een prachtige zin als “for the sake of two teas and a coffee on a Sunday morning / for the sake of three croissants and happier than I’d felt in years”; in polygrammaticale turnoefeningen; in de verdwijningen; in een prachtige zin als “say you in Russian / say they in Croatian / say us and say / almost nothing, an almost unnoticeable something”; in getto Van Gogh; in de halfgod van regenval; in een prachtige zin als “my ignorance spread on morning toast”; in alles wat je lichaam verlaat en alles wat je lichaam binnenkomt; in huid als een beschermlaag; in een uiterst verwarrende zin als “a woman hands out sunflower seeds and wishes / the man standing in front of her would die”; in trachten niet te willen willen,
in hoe de gedichten soms dwars liggen op de pagina
in de doorhalingen
in de realiteit & haar (lichte) verschuivingen
in de schuine strepen als zweepslagen –
in alles wat eat the glitter zo godvergeten prachtig maakt.
(waar ist werk van)
eat the glitter een pamflet?
eat the glitter is muziek
eat the glitter is kunst
eat the glitter is een afdruk van alle plaatsen waar geleefd werd
(ik las het boek op een zondagmiddag in mijn achtertuin, terwijl mijn dochter, mijn moje lieve wijze grappige negenjarige dochter naast me zat & ook las: en zie, die achtertuin zit nu in het boek, en gans mijn achtertuin staat nu vol eat the glitter en poëzie en Kat Dixon en mijn dochter)
Kat Dixon laat ons eens temeer zien hoe poëzie voor wie het zien wil werkelijk overal vanaf druipt. Sjee. In eat the glitter druipt de poëzie nog wel van de poëzie.
eat the glitter
- Auteur: Kat Dixon (Engeland)
- Soort boek: gedichten, poezie
- Taal: Engels
- Uitgever: Broken Sleep Books
- Verschijnt: 31 mei 2024
- Omvang: 42 pagina’s
- Uitgave: paperback
- Prijs: £ 7,99
- Boek bestellen bij: Amazon / Bol
Flaptekst van de dichtbundel van Kat Dixon
eat the glitter is an irreverent, lyrical exploration of queer love, modern culture, and a post-pandemic world. Tender yet cynical, this pamphlet nudges at the discomfort of art, capitalism, social contracts and the disconcerting remnants of lockdown in our lives. Amidst Kat Dixon’s poetry lies an undercurrent of vulnerability, an acute and sensitive awareness of the world’s complexities and contradictions.