Charles Foster – Leven als een beest Recensie Waardering
Leven als een beest. En niet zo’n beetje leven als een beest. Nee, Charles Foster zou, als het even zou kunnen,echt willen veranderen in een beest. Hij wil echt weten wat het betekent een beest te zijn. En dat betekent dat hij veel tijd moet doorbrengen met de beesten die hij heeft uitgekozen om te beschrijven. Om aan te tonen wat de overeenkomsten zijn tussen deze dieren en de mens. In ieder geval met de mens Charles Foster. En…,hij gaat daarin extreem ver vind ik. Dat maakt het boek voor mij erg geloofwaardig. En zeker de manier waarop hij zijn beestenavonturen beschrijft. Ze zijn aanstekelijk, meeslepend en bijna niet te geloven tegelijkertijd.

Aanstekelijke meeslepende beestenavonturen die bijna niet te geloven zijn!
Charles Foster gaat absoluut niet over een nacht ijs. Er wordt ge- en bestudeerd. Hij schrijft daarover (pagina 12):
“Ik beschrijf het landschap zoals het wordt beleefd door een das, een vos, een otter,een edelhert en een gierzwaluw en gebruik daarbij twee methoden. Allereerst dompel ik mezelf onder in de relevante fysiologische literatuur om een beeld te krijgen over wat er bekend is over hoe deze dieren functioneren. En ten tweede dompel ik mezelf onder in hun wereld. Als ik een das ben woon ik in een hol en eet ik wormen. Als ik een otter ben probeer ik vissen te vangen met mijn tanden”
Hij gaat op zoek naar overeenkomsten tussen mens en dier. Zo weet hij bijvoorbeeld dat vogels en andere dieren op dezelfde manier sensorische data verzamelen als mensen en op dezelfde manier zullen reageren als er op iets scherps getrapt wordt. Hij heeft het over de over behoefte van mensen zich te vereenzelvigen of te laten versmelten met dieren. Daartoe haalt hij de oude Griekse samenleving aan waarin mensdieren rondlopen. Over Adam, die de dieren een naam gaf om een relatie te kunnen aangaan met de dieren om hem heen. Over baasjes van honden die daadwerkelijk gesprekken met hen voeren. Over sjamanen die de uitzonderlijke gave bezitten daadwerkelijk “ te weten” van en over dieren. Over de gaven van (zijn) kinderen zich te laten gaan in de natuur. Zij geven zich over aan speuren naar dierlijke geuren, tekenen van dierlijk leven in hun omgeving zonder enige terughoudendheid. En zij zijn daar erg goed in. Een gave die de meeste volwassenen, vaak onder druk van de omgeving, uitgezet hebben.

Op handen en voeten kruipend door de natuur ruikt hij, proeft hij, ervaart hoe het is als een beest te leven
En ja, met hoeveel plezier ik dit boek ook gelezen heb. Ik denk met veel plezier, maar wel maar je moet echt een beetje gek zijn om zover te gaan als deze Charles Foster. Als je gaat eten wat wilde dieren eten en leert wat de verschillende smaken van de wormen zijn die hij eet in het leefgebied van de dassen. Ervaart dat wormen de neiging hebben meteen uit je mond/bek te verdwijnen wanneer je ze daarin stopt. Dus de enige manier om ze te eten is meteen doorbijten. Samen met zijn zoontje bouwt hij een dassenburcht om in te wonen. Op handen en voeten kruipend door de natuur ruikt hij, proeft hij, ervaart hij hoe het is als een das te leven. Overdag veel slapen, ‘s nachts erop uit.

Participerend natuuronderzoek in de meest extreme vorm
Heel grappig vind ik het als Foster zijn kinderen opdracht geeft aan de over van de rivier te gaan poepen, zodat hij kan leren hoe otters elkaar kennen en weten op basis van de drollen die zij achterlaten om elkaar te herkennen. Kan hij dat met zijn eigen kinderen? Krijgt hij zo meer kennis van de otters en hun leven? Drie maanden lang vertrekt hij elke ochtend naar een rivier in zijn buurt. Trekt een wetsuit aan en ligt uren te dobberen in het water op zoek naar contact met/kennis van de otters. Participerend natuuronderzoek lukt niet in de winter denkt Foster. Dat is te deprimerend. Hij denkt dat dier-zijn voor een mens een extreem empathische modus is. Hetzelfde wat er voor nodig is een goede minnaar te zijn. Daarna vertelt hij de verhalen over vossen, die hem een heel andere kijk geven op Londen, het verhaal van de edelhert, en die kennis die hij toen opdeed over het leefgebied nu inzet voor een heel wat humanere kennismaking met dit dier. En tot slot, zijn bewondering voor de Gierzwaluw. Dit wilde dier kan hij bij lange na niet benaderen. Hoe hij dicht bij deze prachtige vogel komt moet je echt zelf lezen.

Hij trekt mij mee naar buiten. Hij leert mij dat niet weten van de natuur geen probleem is
Ik heb dit boek met erg veel plezier gelezen. Het is leerzaam maar soms ook behoorlijk ingewikkeld. Met name vanwege het zo af en toe best wetenschappelijk gehalte van de verschillende verhalen. Maar wat vooral overblijft voor mij is de bewondering en het respect dat Foster heeft voor de natuur en haar wilde dieren daarin. Het plezier waarmee hij erop uit gaat om echt te weten. Zijn engelengeduld. De aanstekelijke manier waarop hij schrijft. Hij trekt mij mee naar buiten. Hij leert mij dat niet weten van de natuur geen probleem is. Het is echter wel problematisch wanneer een mens besluit niet of nooit te willen weten, te willen leren van de natuur om je heen. En ja, gelukkig is de natuur ook in de stad te vinden. Zo moeilijk hoeft het allemaal niet te zijn. Dus, erop uit. Dat maakt het leven zoveel mooier en zinvoller. En tot slot. Foster denkt dat de mens-dier relatie veel eenvoudiger is dan de mens-mensrelatie. Deze is immers niet versluierd door de wirwar van emoties. Dat betekent dat het misschien ook gemakkelijker wordt overtuigd te zijn dat de mens-dierrelatie echt is. En nu komt voor mij een van de mooiste zinnen uit dit boek; Als dat zo is, en als dit ook maar een beetje naar de mens-mensrelatie smaakt, dan zal ik minder onzeker van mijn kinderen kunnen houden. Prachtig. Charles Foster Leven als een beest is een indrukwekkend boek dat is gewaardeerd met ★★★★ (uitstekend).

Recensie van: Mieke Koster

CHARLES FOSTER – LEVEN ALS EEN BEEST INFORMATIE
– Titel: Leven als een beest
– Schrijver: Charles Foster (Engeland)
– Soort boek: boek over dierengedrag, autobiografische non-fictie
– Origineel: Being a Beast (2016)
– Nederlandse vertaling:
– Uitgever: Signatuur
– Verschenen: 23 mei 2017
– Omvang: 288 pagina’s
– Uitgave: Gebonden Boek / Ebook
– Prijs: € 19,99
– Waardering: ★★★★ (uitstekend) Mieke Koster
– …Meer Informatie en Bestelmogelijkheden >

Inhoud Boek van Charles Foster – Leven als een beest
Charles Foster wilde weten hoe het is om een dier te zijn. Dus probeerde hij het uit. Als das leefde hij wekenlang in een hol terwijl hij regenwormen leerde eten. Als otter zwom hij ’s nachts in de rivieren van Devon. Als (stadse) vos wroette hij in de vuilnisbakken van Londen. Als edelhert struinde hij Exmoor en de Schotse hooglanden af. En als gierzwaluw volgde hij obsessief de trektocht tussen Oxford en West-Afrika. Met dit wervelende en prikkelende verslag van zijn ervaringen en gedachten houdt Charles Foster een warm pleidooi voor empathie en moedigt hij ons aan om al onze zintuigen weer te gaan gebruiken.

Bijpassende Boeken en Informatie
– Boeken over Dieren en Dierengedrag
– Nieuwe Boeken Mei 2017