De A van Asta
- Auteur: Tine Høeg (Denemarken)
- Soort boek: Deense roman
- Origineel: Tour de chambre (2020)
- Nederlandse vertaling: Edith Koenders, Adriaan van der Hoeven
- Uitgever: Koppernik
- Verschijnt: 12 september 2024
- Omvang: 336 pagina’s
- Uitgave: paperback
- Prijs: € 24,50
- Boek bestellen bij: Bol / Libris
Tine Høeg De A van Asta ecensie van Tim Donker
Laten we beginnen met een eikel.
laten we beginnen op de tast, als in het donker, in je huis, je weet wel waar alles is maar je weet het toch niet precies, je gaat, voetje voor voetje ga je, muren kasten en tafels voel je, je wil de lichten niet aan doen, je weet niet waarom je de lichten niet aan wil doen, wat doet het ertoe dat je niet weet waarom je de lichten niet aan wil doen
Want dit is een ode. Een ode aan de tastzin. Je moet je even laten binnenzingen door Høeg (nee niet Peter). Even, stommelend, je weg vinden in deze roman. Maar dan ga je ook beslist voor de bijl.
beginnen met een documentairemaker, het is een afspraakje via tinder en de documentairemaker is nogal een eikel, één die beweert dat hij meer boeken heeft gelezen dan de meesten, hoe weet zo’n man hoeveel boeken de meesten lezen en bezijden waarom zou je je daarop voor laten staan?, hij heeft het ook nog over “het toekomstplaatje”, en als je nu niet kotsend uit het raam hangt bedenk dan dat dit nog maar het eerste afspraakje was & die genadeloze humor waarmee Tine Høeg dat dan allemaal beschrijft
Ook kon er een Pool zijn. Ja. Ofnee, eerst is er Asta. Die van de A. De Asta waar het boek over gaat. De Asta die een boek schrijft. Waarmee De A van Asta een onvervalst boek is over iemand die een boek schrijft, dat zagen we nog niet eerder. Een boek dat dit boek is. Ofnee. Dat komt later pas, laat ons niet op de zaken vooruit lopen. Want eerst was het een boek over een Pool. Lysander Milo. Een portretkunstenaar die twee keer verdween. In het diepste geheim had hij meer dan honderd bustes gemaakt die een dwarsdoorsnede moesten zijn van de werknemers van de cementfabriek. Daarover schrijft Asta een boek. Ze wil er een lunch in schrijven, een lunch in de cementfabriek, en zit daar, en googelt wat op Pools eten. Raakt verloren in de namen, heeft een goede middag. Maar is daardoor bijna te laat voor een televisieprogramma waarin ze te gast zou zijn (ze denkt na over redenen om af te bellen). Er zitten geen kluski’s in de heldere soep, en ze heeft nog maar één zin geschreven, en dat vond ik grappig.
een man die heel traag het schuim van zijn cappuccino lepelt, een constante gebaseerd op een variabele, dominees die een lamp vervangen, eeuwig flikkerend licht, hoc est corpus of andere hocus pocus (het bloed de wijn het lichaam het brood), er is zoveel dat raakt, er is zoveel dat hier zweeft, en dan nog de herhalingen in de tijd, en dan nog de herhalingen in de ruimte
Hoe prachtig dit is. Daar hebt gijlie geen weet van. Gijlie weet niks.
de roman teruggeworpen op zichzelf, de roman over de roman die de roman verandert in de roman die het uiteindelijk geworden is (alras gaat het niet meer over de Pool, alras gaat het over Asta en August en Mai en de mensen en de dingen en het leven dat was en het leven dat is), de roman als spiegel in spiegel, de roman als ode aan de tastzin
Non-lineair. Discontinu. Kollaazje-achtig. Een assemblage. Hoe tijd pulzeert. Throbbing Pulse. (throbbing gristle, waarom heb ik eigenlijk geen seedees van throbbing gristle?). Stukjes. Beetjes. En je hart groeit daar gewoon omheen.
het lijflijke, ook het lijflijke, de ruimte, ook het ruimtelijke, het pulzeren dus, had ik het al over het pulzeren?, je moet het voelen, je moet dit ondergaan, Tine Høeg schrijft een gevoel in je lijf dat groot genoeg is om te kunnen zien
Het ongevraagde antwoord. De geschiedenis van de voorgeschiedenis. Bleke draden en rafels. Met woorden de dag wit schilderen. Of de nacht groen (verklaarde nacht), of de maandag blauw (en konijnen genaamd vrijdag). De plek waar je staat, en wat zoekgeraakt is. Al die daken waaronder je woonde. Un madre arroz blanco of boerenkool.
en stel, alleen maar stel, dat er één tijd is in je leven dat je het leven werkelijk ten volle leeft, één tijd maar, en dat de vuile rest een zoektocht is naar dat inmiddels verloren gevoel, dat gevoel van toen, het nu slechts het negatief van toen, en dat dat toen maar zo, inderdaad, als bij Asta, je studententijd is, de tijd alleszins van voor huis & baan & verantwoordelijkheden: die tijd, en de zoektocht ernaar, of, anders gezegd, minder nihilisties misschien, dat je je tijd hebt van menswording, van geen kind meer zijn, van vinden wie je bent zonder ouders of souffleurs of wegwijzers, en dat deze fase zo scherp je kontoeren bepaalt dat je haar je hele leven in je mee zult dragen, en dat dat, in essensie, is waarover De A van Asta gaat
Maar hoe ook: wat een magistraal boek zeg, dit. Wat een fenomenaal staaltje schrijfkunst, dit. Jezus wat mooi. Wat ongelooflijk ongekend fantasties mooi, dit.
of niet het daarover maar het daar, ze schrijft niet over iets maar ze schrijft iets, om de woorden te lenen waarmee Beckett het werk van Joyce beschreef (en ook:)(hij denkt niet over iets maar hij denkt iets zei Hannah Arendt over Martin Heidegger), niet het over maar het zelf, de rijkdom niet in wat ze schrijft maar in het schrijven, konkrete kunst, levende poëzie
Sjee.
Wat een magistraal boek, dit.
Wat mooi.
Wat ongelooflijk fantasties mooi, dit.
Tine Høeg De A van Asta recensie en informatie Deense roman
- “Tine Høeg is een verdomd bijzondere schrijfster, en het is verdomd bijzonder om zo teder en warm en vloeiend en wanhopig en grappig te kunnen schrijven.” (Berlingske, ∗∗∗∗∗∗)
- “Het spel van Tine Høeg met woorden is sensueel en krachtig. Het levert een schrijfstijl op die zowel teder als poëtisch is, en waar je aan verslaafd raakt.” (Börsen, ∗∗∗∗∗)
Flaptekst van de roman van Tine Høeg
Asta wordt uitgenodigd voor een herdenkingsdienst voor August, die tien jaar geleden overleed. Ze woonden in hetzelfde studentenhuis en hij had een relatie met Asta’s beste vriendin Mai. De uitnodiging verstoort alles: de roman waaraan ze werkt, en haar vriendschap met Mai en haar tweejarige zoontje. Verlangens, verliefdheid en de feestjes uit het verleden komen weer tot leven. Wat gebeurde er werkelijk in de nacht van Augusts dood en in de uitbundige dagen die eraan vooraf gingen? Langzaam ontvouwt zich het verhaal dat ze nooit aan Mai heeft durven vertellen.
De A van Asta is een wervelende roman over de intensiteit van onze studentenjaren, over wie we werkelijk zijn en aan wie we dachten dat we zouden worden, en over hoe onze ambities, angsten en herinneringen uit die tijd nooit hun greep lostlaten op hoe we onze toekomst tegemoet treden.