Erwin Mortier Lazuur, deel 1 in de reeks kleurboeken van uitgeverij Oevers. Op 28 mei 2024 verschijnt bij Uitgeverij Oevers de novelle Lazuur van de Vlaamse schrijver Erwin Mortier. Je leest hier informatie over de inhoud van het boek. Daarnaast is er aandacht voor de boekbesprekingen en recensie van Lazuur, geschreven door de Vlaamse auteur Erwin Mortier.
Erwin Mortier Lazuur recensie
Als er in de media een boekbespreking of recensie verschijnt van Lazuur, de nieuwe novelle van de Vlaamse schrijver Erwin Mortier, dan besteden we er op deze pagina aandacht aan.
Informatie over de Vlaamse auteur Erwin Mortier
Erwin Mortier is geboren op 28 november 1965 in Nevele in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Hij studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Gent en is bovendien gediplomeerd psychiatrisch verpleegkundige.
Sinds 1999 toen Erwin Mortier debuteerde met de veel geprezen en bekroonde roman Marcel, leeft hij van de pen. Naast romans, publiceert hij gedichten, non-fictie en werk voor toneel. Bovendien schrijft hij columns voor de krant De Morgen en de klassieke radio zender Klara. Zijn laatste roman De onbevlekte verscheen in 2020 en zijn voorlaatste boek de verhalenbundel Glorie en heerlijkheid verscheen in 2023. Begin mei 2024 verschijnt zijn nieuwste boek Lazuur als eerste deel in de reeks Kleurboeken van Uitgeverij Oevers waarover je op deze pagina uitgebreide informatie kunt lezen.
Lazuur
Uitgeverij Oevers Kleurboeken deel 1
- Auteur: Erwin Mortier (België)
- Soort boek: novelle
- Uitgever: Uitgeverij Oevers
- Verschijnt: 28 mei 2024
- Omvang: 88 pagina’s
- Uitgave: paperback
- Prijs: € 17,50
- Boek bestellen bij: Boekenwereld / Bol / Libris
Flaptekst van het boek over Lazuur
‘Het okergele zand, de diepblauwe zee, in Nieuwvliet, Cadzand, hoe oud zal ik geweest zijn, zes of zeven, die dag in de schorren, dat het lazuur van het zwerk in mij viel en ik erin verdronk? Het leek zich te verdichten naar de einder toe, boven de horizontale zee – maar is het wel een herinnering? Hoeveel keren is het moment waarop dat diepe, dichte azuur me voor het allereerst trof door de prisma’s en filters van mijn geheugen gegaan, tot deze herinnering het hier, nog intenser, op mijn netvlies borstelt?
Lazuur is mijn blauwe hoofdkussenboek. Over de inkt van de goden, over de hemelsteen die in de ingewanden van gebergtes knarst. Over mijn moeders ogen de dag voor ze stierf. Over het gebit van een middeleeuwse non, over de diepblauwe beker in Pablo’s handen, de eerste keer dat ik hem zag. Het is mijn mozaïekboek, mijn lapidarium van kiezeltaal, jaloers op de frequenties van de kleur der kleuren.’